Morgunblaðið - 08.01.1966, Síða 9

T.augardagur 8. Janúar 1966
MORGUNBLAÐIÐ
9
Umferð og slysahætta
ALDREI verður það nógsamlega brýnt fyrir ökumönnum
að aka varlega í hálku og snjó. Stjórnlaus bifreið vegna
hálku er hættulegt tæki, sem oft getur valdið dauða-
slysum og stórfelldu eignatjóni. í umferðarsíðunni í dag
verður aðallega fjallað um slys og umferð í sambandi við
hálku í skammdeginu. Rétt er strax í upphafi að benda
ökumönnum á, að mikil hætta liggur í of slitnum hjól-
börðum, og það er hlutur, sem ekki borgar sig, að skipta
ekki nægilega oft um hjólbarða.
í dag birtum við glefsur úr ágætri grein Sigurðar Ágústs-
sonar lögregluvarðsjóra, sem birtist í Ökuþór, tímariti
Félags islenzkra ökumanna, F.Í.B.
Auk þess birtum við nokkur atriði úr lögregluskýrslum,
sem fjalla um slys af völdum hálku. Segja þar ökumenn
sínar farir ekki sléttar í viðureign við hálkuna.
Fólkið og umferðin er ærið vandamál, og leysist ekki
nema við, sem hlut eigum að máli, leggjum okkur alla
fram, bæði ég og þú, til að forðast slysin, gera allt, sem
í okkar valdi stendur til að taka tillit til náungans, sýna
tillitssemi í umferðinni, því að á engu öðru sviði gildir
gamla reglan og boðorðið: I»að sem þér viljið, að aðrir
geri yður, það skuluð þér og þeim gera.
17. grein Umferðarreglugerðar um hjólbarða.
Á hjólum bifreiðar skulu vera gúmbarðar, hæfilega loftfylltir.
Slitflötur gúmbarða skal vera mynztraður og skulu raufar í
mynztrinu vera a.m.k. 1 mm á dýpt.
Þegar snór eða ísing er á vegi, skal hafa snjókeðjur á hjólum
eða annan búnað (t.d. gúmbarða með grófum mynztrum eða
með nöglum), sem veitt getur viðnám. Eigi leysir notkun
þessa búnaðar ökumann undan því að sýna ýtrustu varúð í
akstri.
Keðjur skulu þannig búnar, að fjarlægð milli þverbanda sé
ekki meiri en svo, að eitt faststrengt band snerti akbrautina.
f HINNT ört breytiilegu veðr-
éttu, sem við eiguirr við að
foúa, getur útlitið verið xnarg-
víslegt á morgnana, þegar
komið er á faetur. En eitt er
sameiginlegt Hlestum morgn-
Um vetrarins, að hráslagalegt
er úti, frost, snjór eða hálika.
| IÞað er ekki þægilegt að
/ vakna seint til að fara til
Sigurður Ágústsson,
lögregluvarðstjóri.
vinnu, þegar bifreiðin sitendur
úti köld, frosin og ihulin snjó,
með allar rúður hrímaðar.
Eða þegar úti er hiiáka, bif-
reiðin full af raka, dögg á
öllum rúðum og rafmagns-
kerfið leiðir meira og minna
út.
Þá er nauðsynlegt að fara
aðeins fyrr á fsetur og
6kreppa út, setja bifreiðina í
gang, ef hún fer þá í gang,
eöpa snjó af henni skafa rúð-.
ur, losa rúðuiþurrkur og lemja
af þeim klakann. Setja rúðu-
Iblásarann í gang, þurrka af
Ijóskerum aftan oe framan —
og númerunum, efcki má
gieyma iþeim.
Það er að mínum dómi mest
ur ókiostur ódýrari bifreiða,
Ihve rúðulblásarar eru lélegir
í þeim. En aftur er það einn
bezti kiostur hverrar bifreið-
ar, ef hún hefur góðan rúðu-
blásiara.
Munið að hafa báðar fram-
feliðarrúður bifriðarinnar að-
eins opnar, svo að loátstraum
ur myndist i bifreiðinni og
Iþurrki dögg og 'hrkn af rúðoin
um að innan.
Handhægur handkiústur er
mjö.g gagnlegt verkfæri að
vetri til að sópa snjó af bif-
reiðum. Þá eru plastsköfur
(þær ágætar, sem fást á benzín
sölustöðum og víðar, með
egg'laga sniði annarsvegar tit
að skafa hrtím og hins vegar
gúmmáblöðku til að skafa
dögg.
Þegiar þið hafið sett bifreið
ina í gang og farið út til að
sópa af henni snjó eða þurrka
ed rúðum, setjið þá snöggvast
ljósin á og gangið einn hring
uimihrverfis hana, svo að þið
vitið, hvaða ljós eru í lagi og
hver ekki. Munið eftir núm-
erum bifreiðarinnar. Þurrkið
af þeim og gerið það að venju
um leið og þið gangið hring-
inn.
Hafið hentug skjóJföf við
hendina í bifreiðinni. Margt
getur óvænt skeð við afcst-
urinn og því nauðsynlegt að
vera vel felæddur. Hafið
vinnurvetlinga við hendina, ef
laga þarf hlekk á keðj-u,
skipta um dekl. og þess hátt-
ar. Þá er það eflaust hoit að
vera hlýlega klæddur, geta
haft opnar hliðarrúður og lát-
ið loftið leika .m bifreiðina,
heldur en að sitja léttklæ'dd-
ur í rakafuillri bifreiðinni.
Fyrsti spoftin:- af ökuferð-
inni er oft kaldur, ef miðstöð
in er sein á sér. Og vanlíðan
ökumanns kann ekki góðri
luikku að stýra.
Þið hafið afhugað ' dekk
bifreiðarinnar og að keðjur
fari vel, ef þær eru á. Athug-
ið, ©f þið þurfið að bafeka út
af stœði, að það er margur
illa vaknaður á ferð og það
getur varið betra, að þið gæt-
ið hans en hann gseti ykkar.
Munið að feveikja ljósin og
gæta þess, að báu Ijósin séu
ekki á. Eff þoka er eða skaf-
renningur og skyggni slæmt,
þótt bjart sé af degi, ber að
láta ökuljós loga við akstur,
jafnved háu Ijósin, ef skyggni
er verulega slæmt. Afhugið,
að parkljós eru efcki nægileg
í dimmviðri. Háu ljósin
blinda ekki í dimmviðri, e£
bjart er a£ degi.
Ég vil vekja athygli ykkar
á, að notfeun hárra ökuijósa
er bönnuð á upplýstum vegi
og á móti annarri umferð. Á
þar sama við, hvort sem um
er að ræða bifreið, hjólreiða-
mann eða gangandi vegfar-
anda. Þá er notkun kastljósa,
þokuljósa, hvort heldur þau
eru gul eða hvíit, bönnuð á
sama hátt og há ljós. Þau eru
aðeins leyfileg á óupplýstum
vegi og þar sem ekki er önn-
ur umferð, sem blindazf getur
af þeim ljósum eða haft óíþæg
indi af þeim.
Ég veit, að þið hafið sjálf-
ir fundið fyrir óþægindum af
o£ háum ljósum annarra, bæði
þegar þeir koma á móti yfek-
ur og ekki síður, ef þeir aka
ó eftir yfekur. T.d. lýsa ijós
iþeirra svo inn um afturrúðu
bifreiðar yfckar, að þið fáið
endurskin af framrúðunni í
augun eða þá ljós þeirra eru
svo sterk, að bifreiðin ykikar
myndar skugga á veginn fram
undan og þið sjáið ekki neitt.
Munið, að valda efeki öðrum
slikum vandræðum.
Eina aðferðin til að forðast
blindiu af ljósum ökuitækja,
sem maður mætir, er að horfa
til hliðar við þau eins og hægt
er, en alls ekki í þau. Og auð-
vitað draga úr hraða. Verið
minnug þess, að handan við
bifreið þá, sem þið mætið, get
ur verið fótgangandi á ferð,
þvert yfir veginn.
Góð venja er að reyna hemi
unarhæfni ökutækisins, áður
en langt er haldið. Það er o£
seinit að gera það við fyrstu
gatnamót, þegar óvænt atvik
getur borið að. Flestir árekstr
ar eiga sér stað við gatnamót.
Og orsaka þeirra má rekja til
o£ mikils hraða ökutækjanna,
annars eða beggja.
Sá hraði þarf ekki endilega
að vera t.d. 50 eða 60 kia
hraði. Það getur eins verið 20
til 30 km. hraði. Sá hraði get-
ur verið of mikill miðað við
aðstæður. Og þekn aðstæðum
verður maður að geta mætt í
hvívetna.
Því ætti það að vera venja
hrvers góðs ökumanns, þegar
hann hefur fundið hemlunar
hæfni ökutækisins á þeim
vegi, sem hann ekur á, og
hefur miðað hraða akstursins
við á opnum vegi, að draga
alltaf nokkuð úr hraða, áður
en hann kem.ur að gatnamót-
um, jiafnvel skipta biíreið-
inni niður, eins og sagt er á
bílamáli, og vera viöbúinn að
geta stöðvað þegar í stað,
hvort sem honum ber að
vikja eða ekki.
Ég vil minna menn á að
vera ekki sparir á ljósanotk-
un hinna löglegu ökuljósa.
Verið minnugir þess, að ljósa
tíimi er frá því háiftíma etftir
sólarlag þangað til hálftíma
fyrir sólarupprás. Það miun
eflaust einhver segja, að lítil
sól sé í skammdeginu.
Það má nofekuð marka
Ijósatáma ökutækjá af kveik-
ingu götuljósa. Þau eru kveikit
eftir ljósnæmi. Þá skal ekki
gleyma því, að ökumönnum
ber skylda til að hafa ljós
tendruð á ökutækjum sínum,
þegar dknmviðri er, eins og
áður segir, t.d. í þoku og snjó
kom.u, sérstaklega í snjófjúki
og skafrenningi. Þið hafið ef-
laust séð kosti þess að mæta
bifreið með ljósum í skafbyl,
(þótt að miðjum degi sé, eða
aka á eftir bifreið með góð-
um atfturljósum undir sömu
kringumstæðuim.
Þá vil ég minna ykkur i
börnin á götunni, minnast
þess, að þau eru óútreiknan-
leg. Því er ekki nóg að flauti
á þau til aðvörunar. Það veri
ur að draga úr hraða og veri
Framhald á bls. 21
Mikil nauðsyn er á því að hreinsa vel allar rúður bifreiðai
áður en ekið er af stað.
Svona getur
orð.
iarið hryggilega, þegar hálkan er annarsvegar. Góð mynd getur oft og tiðum verið tii meiri aðvörunar, en morg
Ljósm. Sv. Þormóðsson.