Morgunblaðið - 19.05.1966, Qupperneq 3

Fímmtuðagur 19. mal 19B6
mVKUUÍICLHWIV
sens, sem út hefur verið gefið,
en fyrsta bók hans, „Snæljós",
kom út árið 1914. Meðal verka
hans eru sex söfn smásagna, rit-
safnið „Svalt og bjart“ I og II
og margar ljóðabækur.
Ný Ijóöabók eftir
Jakob Thorarensen
„NÁTTKÆLA“, ný ljóðabók | Helgafells.
eftir Jakob Thorarensen, kom út Bókin er 106 blaðsíður, og birt
í gær, á áttræðisafmæli skálds- ast þar 37 ljóð. „Náttkæla" er
ins, á vegum Bókaútgáfunnar I nítjánda verk Jakobs Thoraren-
Sr. Jón Auðuns, dómpróf.:
Mæðradagur
TVÆR ungar konur bjuggu
saman og áttu sitt barnið hvor.
Annað barnið dó sviplega, og þá
þóttust báðar konurnar eiga
barnið, sem lifði. Þær gengu
fram fyrir konung og báðu haftn
að dæma 'í máli þeirra.
Dómur Salómons var sá, að
barnið skyldi höggvið í tvennt
og sinn helmingur gefinn hvorri.
En þá fór, sem konungur vissi:
Móðurhjartað sagði til sin, hin
rétta móðir hrópaði og bað um
að barninu yrði þyrmt, „því að
ástin til barnsins brann í brjósti
hennar“, segir í hinni ævafornu
sögu.
Fyrir þúsundum ára eru hall-
ir Salómons hrundar og must-
erið mikla og fagra, sem hann
reisti. Stæði hinn vísi konung-
ur nú á meðal okkar, myxxii
hann naumast trúa því, að þetta
væri jörðin, sem hann átti heima
á. En margt mundi hann finna
óbreytt í sálum mannanna. Og
ef hann skyggndist inn í hjarta
móðurinnar, mundi hann fljót-
lega komast að raun um, að
ástin til barnsins brennur enn í
brjósti hennar, sama ástin sem
brann í brjósti ungu Gyðinga-
konunnar fyrir þrem þúsundum
ára.
Þessa minnumst við, þegar
dagur móðurinnar er haidinn
hátíðlegur og móðurinnar, lifs og
liðinnar, er minnzt.
í skráðum sögum er hlutur
hennar ekki stór. Blaðsíðurnar,
sem henni eru helgaðar í mann-
kynssögunni, eru næsta fáar 1
öllum þeim þykku doðröntum,
sem frá afrekum karlmanna
segja. En hún á sinn stórkost-
lega skerf óskráðan. •
Það sem móðurhöndin vann,
oft veik og smá, markaði marg-
sinnis stærri spor í lífi kynslóð-
anna en það, sem stæltustu karl-
mannshendur unnu með brugðn-
um vopnum og blóðgum brandi.
Saga mannkynsins er að mestu
óskráð enn. Flestir hafa gutlað
við yfirborðið og naumast kom-
izt lengra. Enginn hefir bent á
það eins og sá merki maður,
Arnold Toynbee, hve mikið fd
raunverulegri sögu mannkyns er
óskráð og að mestu órannsakað
enn. En þegar sú saga verður
skráð, verður hlutur móðurinn-
ar stærri en menn grunar enn.
Og er þó ekki eitthvað af þeirri
sögu skráð í hjarta þínu og
mínu? Er ekki I einhverju hólfi
hjarta þíns geymd minningabók,
sem þú mátt ekki týna, sem
geymir minningar um móður
þína? Þegar þú hefir lokað dyr-
um þínum og hljótt er örðið í
húsi þínu og hjarta, lýkur þú
upp þessu leynda hólfi og tekur
fram þessa bók. Þú gripur e.t.v.
þeim mun oftar til hennar, sem
lengra líður á ævi þína.
í dag, á degi móðurinnar,
skaltu lesa kafla úr þessari bók
og láta hann minna þig á heim,
sem er hjarta þínu kær og má
þér aldrei gleymast. Vera má,
að móðirin sé fyrir löngu horfin
úr jarðneskum bústöðum, og
kannski er lágreisti bærinn henn
ar fyrir löngu jafnaður við
jörð. Það skiptir minnstu, ef þú
geymir myndina hans þar, sem
hún glatast ekki né fölnar. Þar
sem vaggan stóð, þar sem
bernsku- og æskuárum var lifað,
stendur í hugarsjón þinni hölL
Á degi móðurinnar flytur
kirkjan henni þökk. Hvar væri
nú kirkja Krists, ef óteljandi
mæður hefðu ekki unnið sitt
blessaða starf? Hvar væri krist-
inn dómur, ef mæðurnar hefðu
ekki ræktað sáðmannsstarfið?
Hvar hefðu börnin lært heilög
fræði ef þau hefðu ekki verið
kennd við móðurkné?
Vafalaust var Þóra í Skógum
ein hinna miklu kristnu mæðra.
En margir aðrir hefðu getað
sungið sinni móður sama lof og
séra Matthías, þótt af minna and-
ríki væri kveðið.
Þetta má ekki gleymast á degi
móðurinnar. í þætti, sem kirkj-
unni er ætlaður, má ekki þegja
um þetta. Betri bandamenn hef-
ir kristin kirkja aldrei átt en
beztu mæðurnar hafa verið.
Kærleikurinn til barnsins
brann í hjarta hinnar ungu
Gyðingakonu á dögum Salómons,
hins vísa konungs. Kærleikurinn
til barnsins brennur ungrl móð-
ur í hjarta enn. Gefi Guð að
hann brenni enn um aldir og ár-
þúsundir.
Friður og blessun fylgi móð-
urinni, hvort sem hún er lífs eða
liðin.
Bílar á kjördegi
ÞEIR stuðningsmenn Sjálfstæðisflokksins, sem lána vilja
flokknum bifreiðar sínar á kjördegi 22. maí eru beðnir að
hafa samband við skrifstofu bílanefndar í Valhöll.
Skrifstofan er opin daglega frá kl. 13—22 alla virka
daga. Símar 15411 og 17103.
Stjórn bílanefndar Sjálfstæðisflokksins.
heldur aðallega að komast á
Vínlandsleið Leifs Eiríksson-
ar, og til Vínlands, „hvar sem
það nú kann að vera“, eins
og Anderson orðaði það.
— Við álítum að það sé í
Nantucket Sound, bætti hann
við. Enginn hefur leitað að
Vínlandi frá sjó, allir hafa
leitað á landi. Nú reynum við
þessa leið, bætti hann við. Og
aðspurður um tilgang farar-
innar, yppti hann öxlum og
sagði, að hann væri eiginlega
að skrifa, kanna lönd en fyrst
og fremst bara að sigla þessa
sömu leið sem Leifur Eiríks-
son hafði farið án vélarafls.
En aðeins lítil vél er í bátn-
um, mest til notkunar fyrir
senditæki og önnur tæki um
borð.
Daglega senda þeir félagar
frásögn af ferðinni í The
Guardian. Og fer fram rit-
gerðasamkeppni skólafólks í
Bretlandi um þessa Vínlands-
ferð.
— Og hverjir eru hinir?
— Vinir mínir, sem sögðust
skyldu koma með mér. Þeir
eru góðir vinir.
Griffin er 45 feta iangur
kappsiglari, 30 ára gamall, en
rennilegt skip. Nú eign Norð-
mannsins E. B. Iverson. Og
þröngt er í vistarverum neðan
þilja.
Og hvað ætla þeir nú að
gera í Reykjavík eftir þessa
löngu sjóferð? Komast í bað;
Og því tefjum við þá ekki
lengur.
Griffin siglir inn í Reykja víkurhöfn.
British Museum, var einn af
þeim sem unnu við rannsókn-
ir á kortinu. Kvaðst Anderson
sannfærður um að það væri
ósvikið. Og það væri mjög
mikilvæg sönnun varðandi
Vínlandsferðir. Hann kvaðst
að sjálfsögðu m.a. hafa lesið
Grænlendingasögu, Eiríks
sögu rauða og Flateyjarbók og
væri ieiðangurinn byggður á
frásögnum þar.
Héðan ætla þeir félagar að
halda til Grænlands eða upp
undir Grænland. Það er ekki
svo mikilvægt að komast inn
í Eiríksfjörð, þar sem þeir
hafa heyrt að mikill ís sé þar,
Leifs Eiríkssonar
Á ÞRIÐJUDAG kom
siglandi inn í Reykjavikur-
höfn 16 tonna seglbátur með
6 mönnum um borð. Þar var
kominn siglarinn Griffin, sem
John Anderson aðstoðarrit-
stjóri stórblaðsins The Guard-
ian og 5 félagar hans á í
kjölfar Leifs Eiríkssonar til
Vínlands. Fyrsti hluti leiðar-
innar, frá Bretlandi til ís-
lands er lagður að baki á 15
dögum. Og hafa þeir félagar
farið 1000 mílur.
Bretarnir hafa fengið storm
alla leiðina, frá því þeir lögðu
upp frá Scarbury 2. maí.
Skammt frá Færeyjum
skemmdist stýrið og urðu þeir
að fara inn til Vaag á Suður-
ey og fá það viðgert. Á öðr-
um degi áður'en þeir náðu til
ísíands rifnaði stóseglið í 9
vindstiga stormi. Þeim tókst
að gera við það til bráða-
birgða á 5 klukkustundum, en
kváðust þurfa að fá það al-
mennilega viðgert hjá segla-
saumara hér, áður en þeir
halda ferðinni áfram.
— Leifur Eiríksson hlýtur
að hafa verið mjög hugrakk-
ur maður, sagði einn þeirra
félaga. Að vera kannski á opn
um báti. Við fundum hvernig
það var í storminum, þegar
við vorum að gera við á
dekkinu.
John Anderson, ritstjóri og
fyrirliði hópsins, kvaðst allt-
af hafa haft áhuga á norður-
slóðum. En Vínlandskortið
hefði kveikt hjá honum löng
im til að fara þessa ferð. Vin
ur hans, vísindamaður hjá
I kjölfar
Leiðangursmenn á Griffin, frá vinstri: John Anderson, Peter Haward, Allister Mclntosh,
Tim Lee, Peter Comber og Reg Garrod.