Morgunblaðið - 21.02.1967, Side 22

1
22 r
MOJtGUNBLAÐlÐ, ÞRIÐJUDAGtJR' '2Í. ÍEBRÚAR 19Ó7. 'f
MJNNJNG
Gylfi Snær Gunn-
arsson verzlunarm.
Kristín Tómasdóttir
— Kveðja frá vinkonu
Gylfi Snær Gunnarsson, verzl
unarmaður, er til moldar borinn
í dag. Hann lézt í svefni að
heimili sínu 14. febrúar sl.
Gylfi átti stóran vina- og kunn
ingjahóp sem hann eignaðist í
margvíslegum störfum til sjós
og lands og meðal þeirra eru
iðkendur og unnendur frjálsra
íþrótta, en í röðum þeirra tók
Gylfi virkan þátt um árabil,
heim að námi loknu. Er hún
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Helgi Þorsteinsson,
framkvæmdastjóri,
lézt að heimili sínu aðfara-
nótt 19. þ. m.
Jarðarförin auglýst síðar.
Þorbjörg Ólafsdóttir,
Þór Þorsteinsson,
Gunnar Þorsteinsson,
Margrét Helgadóttir,
HörSur Helgason.
t
Litla dóttir okkar og systir,
Ólöf Jóhannesdóttir,
Nýbýlavegi 26-B,
lézt i Landsspítalanum 20.
febrúar.
Jóhannes Guðmundsson,
Nanna Jónsdóttir,
Bjarki Jóbannesson,
Jón Árni Jóhannesson.
t
Maðurinn minn,
Andrés Björnsson
frá Bæ,
andaðist að heimili sínu föstu
daginn 17. þ. m.
Fyrir hönd aðstandenda.
Stefanía Ólafsdóttir,
BorgamesL
t
Eiginmaður minn,
Stefán Tómasson,
Borgarholtsbraut 37,
lézt að Elli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund 19. þ. m.
Sigríður Björnsdóttir.
t
Móðir og tengdamóðir
okkar,
Guðbjörg Guðmundsdóttir
andaðist á sjúkradeild Hrafn-
istu aðfaranótt 20. febrúar.
Guðmunda Johansen,
Hjalti Finnbogason,
Inga Finnbogason,
Ingibjörg Finnbogadóttir,
Elias Kristjánsson,
Jón Finnbogason,
Júnia Stefánsdóttir,
Guðrún Finnbogadóttir,
Helgi Elíassen.
vann athyglisverð afrek og
varð m.a. tvívegis íslandsmeist-
ari í spjótkasti. Þegar dauðinn
kveður dyra. og einhver hverf-
ur yfir landamærin verðum við
sem eftir lifum áþreifanlega
minnt á fallvaltleik lífsins. Og
þegar ungum manni er kippt af
lifssviðinu frá tiltölulega ný-
stofnuðu heimili og nýhöfnu
framtíðarstarfi verður enn erfið
ara og óþægilegra að sætta sig
við skapadóminn.
Gylfi Gunnarsson verzlunar-
maður fæddist 23. október 1932
í Reykjavik. Foreldrar hans eru
Kristín Eiríksdóttir og Gunnar
M. Magnúss. rithöfundur. Hann
ólst upp hjá foreldrum sínum
og voru þeir þrír bræður. Lauk
hann námi í héraðsskóla, lærði
síðar kortagerð á vegum Veður-
stofunnar, og vann á Keflavíkur-
velli sem kortagerðarmaður, þar
til hann kvæntist, að hann flutt-
ist aftur til Reykjavíkur. Hann
hafði stundað sjómennsku eink-
um síldveiðar og var um eins
árs skeið í siglingum. Þá hafði
hann stundað verzlunarstörf í
Reykjavík, fyrst hjá Innkaupa-
sambandi bóksala og á síðast-
liðnu ári festi hann kaup á verzl
un í Reykjavík, sem hann rak
siðan, þar til hann lézt, hinn 14.
febrúar sl., aðeins 34 ára að
aldri. — Gylfi kvæntist 28. des-
ember 1961 Oddnýju Sigurðar-
dóttur hjúkrunarkonu, sem ætt-
uð er frá Litla-Hrauni í Hnappa-
dalssýslu. Lifir hún mann sinn
ásamt þremur ungum börnum
þeirra. Oddný lærði hjúkrun er-
lendis, en gerðist hjúkrunarkona
í Landakotsspítala, er hún kom
t
Jarðarför bróður okkar,
Eiriks Björnssonar,
trésmiðs, Garðastræti 19,
fer fram frá Aðventistakirkj-
unni miðvikudaginn 22. þ.m.,
kl. 1.30.
Guðríður Björnsdóttir,
Ráðhildur Björnsdóttir.
t
Útför systur minnar,
Elinborgar
Aðalbjarnardóttur,
kennara, Hjarðarhaga 30,
fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 23. febrúar kl.
10.30 f. h.
Fyrir hönd vandamanna.
Sigrún Aðalbjarnardóttir.
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Kristján Eysteinsson,
Hjarðarbóli, Ölfusi,
verður jarðsunginn frá Kot-
strandarkirkju miðvikudag-
inn 22. febrúar kl. 2. Blóm
og kransar vinsamlegast af-
þakkað. Bilferð verður frá
Umferðarmiðstöðinni klukk-
an 12.30.
Halldóra Þórðardóttir
og böra.
mikilhæf og góð kona, var hún
manni sínum mikil stoð og mik-
ill vinur og skapaði honum svo
gott heimili, sem kostur var á.
Var samlíf þeirra sterkt og gott.
Um eins árs skeið áttu þau
heima á Hvammstanga, þar sem
Oddný tók að sér hjúkrunar-
störf. Fluttust þau aftur suður
sl. haust og settust að á Sel-
tjarnarnesi.
Gylfi var bráðþroska og bú-
inn hinu bezta líkamlega at-
gervi, fríður sýnum og glæsi-
legur á velli Hann stundaði
íþróttir strax á unglings-
árunum. Varð hann síðan einn
í fremstu röð þeirra glæsilegu
fylkingar frjálsíþróttamanna,
sem bar hæst upp úr 1950. Var
hann í hópi þeirra íþróttamanna,
sem nokkrum sinnum var val-
inn til milliríkjakeppni, og
mættr þá bæði hér heima og
erlendis fyrir félag sitt, íþrótta-
félag Reykjavíkur. Hann var
mjög fjölhæfur íþróttarrraður,
stökkvari ágætur og tugþrautar-
maður. En mestan hlut átti hann
sem spjótkastari og varð tvisv-
ar sinnum fslandsmeistari í
þeirri grein. Sem íþróttamaður
kom hann jafnan fram tigulega
og einarðlega.
Ég minnist Gylfa fyrst og
fremst sem íþróttamanns, því á
því sviði lágu leiðir okkar sam-
an bæði hérlendis og erlendis.
Það var ætíð gott að vera í ná-
vist Gylfa heitins og eiga við
hann skipti, því hann var dreng-
skaparmaður.
Gylfi var einnig búinn góð-
um hæfileikum andlega. Hann
var hugsandi maður og las mik-
ið, inkum um fræðileg efni og
dulræn, og þá allmikið Austur-
landafræði. Hneigðist hann að
dulrænum sviðum, enda hafði
hann sjálfur ýmsa hæfileika á
andlegum sviðum, sem á ýmsan
hátt sýndu þroska hans, stund-
aði hann t.d. Yoga-fræði fyrr á
árum með merkilegum árangri.
Hann var glaður og félagslynd-
ur og vinsæll í hópi starfsfélaga
og leikbræðra. — Jarðarför
hans fer fram frá Neskirkju í
dag.
— Vinur.
t
Innilegt þakklæti fyrir auð-
sýnda samúð við andlát og
jarðarför móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
Jónínu R. Jónsdóttur.
Fyrir hönd vandamanna.
Svanhvít Skúladóttir.
t
Hjartans þakkir til allra
þeirra nær og fjær, sem
sýndu okkur samúð og hlý-
hug við fráfall og jarðarför
föður okkar, afa og bróður,
Guðmundar Halldórssonar
frá Þórðarkoti, Selvogi.
Sigríður Guðmundsdóttir,
Halldór Guðmundsson,
Guðmundur Sigurðsson,
Kristinn Halidórsson.
í DAG fer fram frá Stokkseyr-
arkirkju jarðarför Kristínar
Tómasdóttur frá Hafsteini. Hún
andaðist 12. þ.m. í sjúkrahúsinu
á Selfossi.
Rristín var fædd 4. júní 1883
í GaulverjabæjarhreppL Min
fyrstu kynni af Kristínu hófust
er hún fluttist af æskustöðvum
sínum árið 1919 og gerðist ráðs-
kona hjá Karli F. Magnússyni i
Hafsteini á StokkseyrL sem
misst hafði konu sína, Margréti
Bjarnadóttur, úr spönsku veik-
inni frá 4 ungum börnum.
Kristín var þá fullþroska
glæsileg stúlka sem eflaust gat
valið um stöður og störf, en hún
kaus þetta göfuga starf að
hlynna að ungum móðurlausum
börnum. Eftir eitt ár var Kristín
sjálfkjörin móðir barnanna í
HafsteinL svo giftusamlega hafði
starf hennar tekizt og umönnun
móðurlausu barnanna.
Hún giftist Karli F. Magnús-
syni 12. nóv. 1920. Þau eignuðust
6 börn, 5 þeirra eru á lífi. Mann
sinn missti Kristin þan-n 30. jan.
1944. Kristín átti heima í Haf-
steini til dauðadags. Hún var
elskuð og virt af börnum sínum
öllum, ekki síður af tveim dætr-
um sem eftir lifa af fjórum börn
um er hún gerðist móðir að
þegar hún fluttist að Hafsteini.
Þau kölluðu hana fljótlega
mömmu, vegna þeirrar ástúðar
er þau nutu hjá henni.
Með Kristínu fluttist að Haf-
steini móðir hennar, ólöf Jóns-
dóttir aldurhnigin merkiskona,
börnin fengu þar elskulega
ömmu, sem kenndi þeim margt
fallegt og minnist ég þess hvað
börnin voru henni hjartfólgin.
Þegar vinir okkar kveðja
þennan heim, er oft eins og í
huga okkar opnist bók þar sem
minningar frá samverustundum
liðinna ára blasa við ritaðar
skíru letrL og myndir merkra at
burða eru greyptar svo skirt að
aldrei gleymist.
Þegar mér barst andlátsfregn
Kristínar Tómasdóttur sem var
um áratugi góður nágranni og
félagssystir i kvenfélagi Stokks
eyrar, komu margar góðar mynd
ir fram í hugann. Hún Kristín
var svo traust og hjálpsöm, svo
félagslynd og starfsfús, hvernig
sem á stóð, á hennar stóra heim
ili var hún ævinlega reiðubúin
að bæta á sig næturvöktum yfir
sjúku fólki á hjálparþurfandi
heimilum. Ég veit að henni
fylgja margar þöglar þakkar
kveðjur, er hún nú hverfur af
þessum heimi fyrir aila birtu og
gleðL er hún miðlaði umhverfi
sínu á hérvistardögum sínum.
Kún Kristín var svo góður ná
granni. Það er ekki öllum gef-
ið að vera í senn sterkur og hlý-
legur, en það var svo með Krist
ínu, .að frá henni sterymdi svo
hlýleg orka ,til sjúkra og bág-
staddra meðbræðra að líðan
þeirra breyttist til hins betra í
návist hennar.
Er ég nú lít yfir minninga-
safn mitt við burtför vinkonu
minnar, verða margar myndir
sem við mér blasa, sem sanna
þá lýsingu er ég hef leitazt við
að rifja upp af kynnum mínum
af Kristínu, sem alltaf var mér
jafn hlý og góð frá fyrstu kynn-
um til síðustu stundar. Ein
mynd blasir við mér skýr og
ógleymanleg. Þó liðin séu 40 ár
frá því hún varð til. Ég lá veik
í margar vikur i dimmasta
skammdeginu og lítið barn mitt
fárveikt í sama herbergi, og var
lengi ekki hugað líf. Erfitt var
um húshjálp þá eins og oft vill
verða, ef húsmóðir lamast frá
störfum. í fimm vikur kom
Kristín til mín á hverjum degi,
og stundum oft á dag meðan
barnið var veikt, þó hafði hún
mörg börn að annast á sínu heim
ilL Hún átti margt sporið til
hjálpar nágrönnum sínum, og
alltaf fylgdi hjálpinni hlýlegt
bros og léttleiki í fasi öllu og
framkomu, sem er oft læknandi
smyrsl á ógróin sár sem marga
þjá, því miður.
Þó ég hafi leitazt við að
bregða hér upp mynd af nokkr-
um eðliseinkennum þessarar
merku alþýðukonu, er lífsstarfl
hennar og lífsbaráttu að mestu
ólýst, ég veit það verður gert af
mér færari mönnum. Heimili
Kristínar var í niörg ár stórt og
verkefni mörg innan húss og ut-
an, oft við erfiðar aðstæður og
lítil þægindL en þrek hennar og
létt skapgerð leystu flestan
vanda sem að höndum bar, og
reyndust hin beztu hjálpargögn
í sorg og mótlæti er hún varð að
þola. Síðustu 5 ár ævinnar varð
hún að búa við sjóndepru, og
síðasta árið lá hún í sjúkrahúsi
eftir að hún varð að gangast und
ir holskurð. Hún komst ekki *il
þeirrar heilsu að geta klæðst og
gengið um, en alltaf var hún
brosleit og málhress er komið
var í heimsókn til hennar 1
sjúkrahúsið, og svo þakklát, og
dáðist að því hvað allir væru
sér góðir og hugsuðu vel um
sig. Og svo heppin var hún að
fá að sofna án mikilla þrauta.
Ég veit að hennar er saknað af
mörgum, en þegar maður stend-
ur við dánarbeð vina sinna er
sælt að eiga aðeins góðar minn-
ingar af samskiptum við þá.
Ég votta börnum, tengdabörn
um og barnabörnum Kristínar
samúð, henni voru þau öll svo
kær, sömuleiðls Margrét systir
hennar, sem reyndist henni svo
góð og umhyggjusöm, og sat hjá
henni i sjúkrahúsinu, svo oft
sem hún mögulega gat því við
komið.
Ég lýk þessum minningum og
kveðjuorðum með þökk fjrrir
allar þær glöðu stundir er við
áttum saman, bæði í félagsstarfi
og skemmtan, einnig þakka ég
þær stundir er við ræddum sam
an um gátuna miklu, um fram-
hald lífs eftir burtför héðan úr
heimi.
Ég kveð þig góða vinkona með
söknuðL en vona að fundum okk
ar beri saman á landi Ijóss og
friðar, sem við vonuðum báðar
að til væri og okkur mundi birt-
ast við burtförina úr þessum
heimi. Ég trúi því fastlega að
þór hafi mætt birta og fegurð
á landinu bak við móðuna
miklu.
Viktoría Halldórsdóttir,
Sólbakka, StokkseyrL
Vilja heldur
frönsku
Kaupmannahöfn, 16. febr.
NTB.
FRANSKA mun verða tekin upp
við marga danska menntaskóla
sem fyrsta erlenda málið í stað-
inn fyrir ensku. Þessi breyting
mun fyrst um sinn fara fram sem
tilraun og er hún þáttur í hin-
um nýja menningarsamningi
Dana og Frakka, sem undirrit-
aður var af varautanríkisráð-
herra Danmerkur, Hans Sölvhöj.
Eftir undirritun samnings sagði
Sölvhöj, að bezt væri, að þetta
yrði gert í tilraunaskyni, því að
franska væri eitt þeirra mála,
sem Danir ættu erfiðast með að
læra.