Morgunblaðið - 25.08.1967, Síða 19

MORGUNBLAÐIÐ, FöSTUDAGUR 25. AGÚST 1967
19
þar frú María með manni sín-
um og var ihans stoð og stytta
í hvívetna.
Þeim hjónum var fjögurra
barna auðið en þau eru sr. Ágúst,
prestur að_ Vallanesi, kvæntur
Guðrúnu Ásgeirsdóttur, Björn,
lögregluþjónn, kvæntur Kristínu
B0geskov, Rannveig, flugfreyja,
gift Tómasi Sveinssyni og Sig-
rún, gift Braga Sigurðssyni.
Það liggur í augum uppi, að
snemma hlóðust störf á sr.
Sigurð, sem leiddu til þess, að
umsjón heimilisins féll í skaut
húsmóðurinnar meðan prestur-
inn var fjarvistum. Ber öllum
saman um að þar hafi frú María
stjórnað heimilinu með ágætum
og skörungsskap.
Ég kom á heimili þeirra hjóna
eftir að sr. Sigurður hafði hætt
að búa, en sinnti þá einungis
vígslubiskupsstarfi. Heimsóknir
þar einkenndust af alúð, gest-
risni og skemmtilegum umræð-
um, því þar tófcu hjónin bæði
þátt, og umræðuefnið margvís-
legt og bar þess vott að hér réði
mjennit og þekking. Heimilið
sjálft bar vott smekkvísi hús-
móðurinnar og var í senn bæði
fagurt og aðlaðandi. í öllum um
ræðum tóku menn eftir hve ein-
örð og ákveðin húsmóðir var,
sagði skoðanir sínar af festu og
sannfæringu. Var þar í hvorki
fals né hræsni og undirmál eng-
in þegar rætt var um menn og
málefni.
f dag er nú frú María lögð til
hinztu hvíldar í gamla kirkju-
garðinum og munu margir sakna
hennar, einarðrar og hreinskil-
innar konu, ástrikrar eigin-
konu og ljúfrar rnóður. Votta
ég börnum hennar og svo öðr-
um aðstandendum enlæga sam
úð mína.
Agnar Bogason.
Ása Eiríksdóttir
— Minning
NtfUNDA ágúst s.l. lézt ekkjan
Ása Eiríksdóttir að heimili sinu
hér í borg, Öldugötu 28. Var hún
jarðsett frá Dómkirkijunni
ifimmtudaginn 17. ágúst að við-
stöddu fjöhnenni. Þessarar
merku konu og viníkonu fjöl-
skyldu minnar tel ég mér skylt
að minnast með nokkrum orð-
um.
Jóna Ása, en svo hét hún
fullu nafni, var fædd að Eiríks-
bæ við Brekkustíg 12. september
ériið 1893. Átti hún því tæp 74
ár sér að baki að leiðarlokum.
Foreldrar hennar voru: Eiríkur
Helgi Eiríksson og Guðrún Jóns-
dóittir, hjón, búsett að Eiríksbæ.
Var Eiríkur ættaður af Kjalar-
nesi, nafnkunnur sjómaður og
formaður á sinni tíð. Að Völl-
um á Kjalarnesi bjuggu einnig
lengi móðu rforeld rar Ásu, Jón
Ólafsson og Ása Þorláksdóttir.
Var Ása dóttir Þoriáks Ixxfts-
sonar prests að Móum á Kjalar-
nesi. En móðir hennar var Sig-
ríður Markúsdóttir Sigurðsson-
ar, prests að Mosfelli, og konu
hans, Signíðar Jónsdóttur Stein-
grímssoniar, prófasts að Kirkju-
bæjarklaustri. Að Ásu Eirálks-
dóttur stóðu þannig sterkir og
þekktir stofnar báðum megin.
Bar hún og glögg ættarmerkin,
einikum þó frá móðurleggnum.
Poreldrar Ásu, Eiríkur og
Guðrún, voru fátæk eins og
flestir 1 þá daga. En þau voru
atorkumenn, sem unnu hörðum
höndum við að sjá farborða sér
og sínum. Börnin urðu alls 7,
sem lifið gaf þeim tiil að ann-
ast og unna. Og þegar baráittan
stóð sem hæst, lézit Eirílkur 25.
ágúst 1906, óvænt og fyrir aM-
ur fram. Þá stóð Guðrún ein
uppi með börnin 7, það elzta 16
ára og það yngsta á öðru ári.
Ása var þá á 13. ári og sú þriðja
í aldursröð systkinanna. Þa8
virðist ganga kraftaverki næst,
að Guðrúnu skyldi heppnast á
þeim tíma að koma áfram sínum
stóra barnahóp, án nofckurrar
opinberrar hjálpar. En það tókst
með mikilli starfsemi, sparsemi,
árvekni og fórnum. Sá merki
maður, Jón Magnússon fiski-
ouaitsmaður í Lindarbrekku,
sagði mér, að enga konu hefði
hann þekkt Guðrúnu fremri að
atorfcu, árvekni, trúantrausti og
samvizkusemi í starfi. Var hann
toenni vinnur og hjálpartoella,
meðan leiðir lágu saman. Lét
toann m.a. árlega flyitja fiisk á
reitina umtoverfis bæ hennar.
En 'hún vann að þurrkun hans
með börnum sínum. Þar og ann-
ars staðar lænðu himar ungu
toendur frá Eirifcsbæ að vinna og
draga ekki af sér, meðan verk-
efni entust. Lífið gjörði svo
snemma óvenjulegar kröfur til
þeirra systkina um aflköst, sjálfs-
afneitun, sparsemi og hirSu-
semi. Og þótt sá skóli væri toarð-
ur, mun toann þó á margan hátit
hafa verið þeim veganesti út í
Ufið.
Fráfall föðurins var ekki eina
þuniga raunin, sem fjölskylda
Ásu varð fyrir. Bræðurnir þrír
— mikldr efnismenn — dóu allir
á æskualdri. Af þeim fnfða hóp
— systkinunum frá Eiríksbæ —
lifir nú aðeins ein systir, Oddný
Petrea, húsfreyja að Barðavogi
38 hér í borg.
Árið 1915, 15. mal, giiftist Ása
Guðna Einarssyni, verkstjóra
hjiá H. P. Duus. Var hann lenigi
síðar kolaikaupmaður að Kalk-
ofnsvegi toér í borg. Lézt hann
5. febrúar sJ. eftir nálega 52 ára
samvisitir þeirra hjóna. Varð þvi
sfcaimmt á milli burtfarar þeirra
af þessum heimi.
Samibúð þeirra Ásu og Guðna
var bæði farsæl og löng. Voru
þau og lengst af vel efnum búin.
Bjuggu þau fyrst að Ránargötu
32, en lengi og siíðasit að Öldu-
götu 28. Heiimili þeirra var um
áratugi bjartur reitur gestrisni,
hlýjiu, þrifnaðar og snynti-
mennsku. Þangað átti því marg-
ur leið og naut þar ánægjulegra
stunda.
Ása Eirífcsdóttir og Sigríður
Jenny, kona mín, voru systra-
dætur. Það voru því orðin nær
toálfrar aldar kynni og vinátta
með þeim Ásu og Guðna og okk-
ur hjónum. Ekkert hús hér í
borg sóttum við jafn oft heim
og toeimiili þeirra 'hjóna. Jafnvel
aftir að heilsu þeirra hrakaði og
Ása hafði tvívegis orðið fyrir
þungum áföllum, héldum við
áfram að leita þangað heim. Og
við fórum jafnan rífeari þaðan
en við komum. Ása gat ávallt
tefcið gamni og léttleika, hvern-
ig sem á sitóð. Hún áitti öðrum
auðveldara með að brosa í gegn-
um þjáninigamar og tárin. Og
brosandi fylgdi hún okkur ávalit
til dyra, jafnvel þótt við staf
eða hjálpaitoönd yrði að styðj-
•as't. — Engir reyndust okkur
meiri vinir í raun en þau hjón,
Ása og Guðni. Og fyrir það eiga
þau þakkir ofckar, sem hvorki
munu fölna né fyrnast.
Ása Eiríksdóttir átti rík ítök í
öllum þeim, sem henni kynntust
að ráði. Hún var lengst af kona
glæsileg á velli og sómdi sér vel,
tovar sem hún kom eða fór.
Heimilið var sá reitur, sem átti
hana alla og óskipta. Þar blasti
við sá þrifnaður, þokki og hirðu-
semi, sem var öðrum til fyrir-
myndar. Þar vann hún svo að
segija óstitið, méðan höndin var
'heil og hjartað óbrostið. Inn á
við va,r hún hin mikla móðir og
toúsmóðir og út á við hin stað-
fasta og trausta kona. Tryggð
hennar og viníestu varð ekki
breytt eða um þokað. f allri
framkomiu var hún svo hispurs-
laus, sönn og heil. í návist henn-
ar duttu mér stundum í hug hin
frægu orð Longfellows um smið-
inn: „Hann horfir djart á hvern
sem er, hjá toonum á enginn
neitt.“
Ása toorfði ávallt beint fram,
hverjum og toverju, sem var að
mæta. Allt yfirskin og sýndar-
mennska lá henni svo víðs
fjarri. Hún skar stundum ekkert
utan af því, sem hún vildi segja.
Ávallt og alstaðar var hún ein-
læg, heilsteypt, hrein og hein.
Gerð hennar og framkoma bar
igtögg ættarmerki eldmessu-
klerksins frá Kirkjubæjar-
klaustri. Og fyrir allt þetta er
bæði mér og öðrum vinum henn
ar ljúft að geyma mynd henn-
ar og minningu og bera hvort
tveggja með okkur fram á veg-
inn.
Börnunum sínum þremiur og
barnabörnum unni Ása af heil’-
um hug og vildi veg þeirra og
velfarnað á allan hátt. Voru þau
og öll henni vel efltir því, sem
ástæður leyfðu. Þó átti dóttirin,
Sigurásta, þar langsamlega mest-
an hlut að máli. Síðasta ára-
tuginn, og jafnvel enn liengur,
mátti segja að hún væri hinn
góði engill foreldranna. Árurn
saman dró hún að og bar uppi
heimili foreldrfanna ásamt sínu
eigin heimili. Nætur og daga
vakti hún yfir þeim sjúkum og
þreyttum og móðurinni til
hinztu stundar. Fyrir þá miklu
'þjónustu og fórn, sem hún lét
foreldrunum I té, er allt lífið í
skuld, sem mönnunum er um
megn að greiða. Og fyrir því
biðjum við, sem til þekkitum,
Föður Mfsins að meta og gjalda
þessari göfugu dóttur þá skuld
á sínum tíma.
Börn Asu og Guðna höfða vel
til ætternis síns um drengskap
og dáð. En þau eru talin eftir
aldri:
1. Sigurásta, gift Sigurði Bene-
diktssyni, bifr.stj. Reynimel 56.
2. Eirikur, tollvörður, Hring-
bra.ut 43, fevæntur Bryndísi
Tómasdóttur úr Hafnarfirði.
3. Ólafur, beildsali, Hjarðar-
haga 17, kvæntur Heígu Einars-
dóttur Magnússonar rektors.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar
votta ég 'börnum Ásu og barna-
börnum djúpa samúð við fráfall
toennar. Sjálfri þökkum við
henni ómetanlega vinéttu og
tryggð, um leið og við biðjum
ihenni bjartra endurfunda og
blessunar æðri valda í heimin-
um bak við gröf og dauða.
Jón Skagan.
Bjöllur ú víð
og dreif
ALLT frá því fréttin um Coiora-
dobjölluna birtist í Mbl. hefur
fólk talið sig sjá og finna slífcar
bjöllur á víð og dreif. Hringt
hefiur verið til Mbl. og starfs-
menn borgarlækniseimbættisins
hafa einnig fengið upphxinging-
ar. Dæmi enu þess, að skorfcvik-
indi, sem fiólk hefur komið með
hafi reynzt meinleysis járnsmið-
ur, að sögn Þórhalls HalMórsson-
ar hjá borgarlækni. — En þrátt
fyrir þetta er gott að fiólk skuli
vera á verði fyrir slíkum skað-
valdi, sem Coloradobjallan er, en
hún hefur aillt frá árinu 1940
valdið 40.000.000 dollara árlegum
skaða á kartöfluekrum í Banda-
ríkjunum.
Gísli H. Erlends-
son — Minning
Látni mágur minn
minnasit vil ég þín.
Svanasönguir þinn
sællli minning sfeín.
Ljóð og myndrænt mál
meta kunnir þú
vit og viðlkvæim sáil
verimdist ást og trú.
Ungan bekkti ég þig
þú varst gáf að barn
yfir auðnustig
út á lifisins hjarn.
Virtist lögð þín leið
Mfs í ólgu sjó
. stundum stjarna hieið
starfs þér gleði bjó.
Þegar birtan brást
hlasti húmið við
en að elska og þjást
innrí sviftur frið
var um allmörg ár
eimmlitt (hffiutur þinn
blæddi sjúkdóms sár
s'ífel'lt dýpra inn.
Sklálda skapið þyrst
skorti ei orða val
áttir ungiur vist
inná í lystasial.
SkáMagyðjan gaf
góðan morgunskatt
skilnings töfratraf
traust að enni batt.
Lokið lífi hér
ljómar iguðdómsskart
lengi lýsi þér
ljósið vonarbjart.
Bið þér blessunar
brautum nýjium á
vegir vizku þar
vaxtarmátt þér ljá.
Lilja Björnsdóttir.
Anna Sigurbjörg
Magnúsdóttir
Fædd 22. október 1957
Dáin 24. maí 1967
KVEÐJA
frá afa og ömmu á Akureyri.
Er vorsins máttum vetur sigrað
fær
og vekur líf og kveikir ljósin
skær,
þá hnígur þú til foMar fagra
blóm
— við fáum ekki skilið slíkan
dóm.
Og erfitt mun að ganga grýttan
veg
þá gleðja ei framar bros þín
yndisleg,
og vermir ekki lengur lítil
hönd
þá lúnu mund, sem hnýtir
þennan vönd.
Við fellum tár og leggjum lilju
sveig
á lítinn hvílubeð. — En með þér
hneig
sú ljúfa von, að leiddi gæfan
þig
um langan, bjartan, gróðri
prýddan stig.
Þú færðir okkur blómailm og
blæ
og blíðu vors og vaktir sofnuð
fræ.
Við lásum þína dreymnu
dularrún
og drógum fána glæstra vona að
hún.
Drengur á hjóli
fyrir bifreið
ÁREKSTUR varð mUli bifreið-
ar og drengs á reiðhjóli á gatna-
mótum Laugavegar og Berg-
staðastrætis kl. 16.28 í gær. —
Drengurinn hlaut litil meiðsli.
Drengurinn sem heitir Tryggvi
Þonmóðsson, Lindarflöt 34, Garða
toreppi, ók á reiðhjóli sínu vest-
ur Laugaveg, er bitfreið kom
norður Bergstaðastræti og ók í
veg fyrir toann. Hann var fluttur
í Slysavarðstofuna, en þar koim
í ljós, að hann hafði hlotið lítil
meiðsli að sögn lögreglunnar.
Nú annar fáni hylur hálfa
stöng
og harminn greina má í vorsina
söng.
En minning þín mun lifa og
lækna sár —
og láta brosið skína í gegn um
tár.
Við minnumst þín á rneðan
hjartað slær,
við minnumst þín, ei lauf á
meiði grær.
Við minnumst þín, er kyssir
leiðin lyng
og Ijósin vorið 'tendrar allt um
kring.
Nú rekkju þína reifar fagurt
lín
og röðulgeislar signa sporin
þín.
Með englum guðs þú ferð um
Fögrubrú
— við fylgjum þér í heitri þökk
— og trú.
Washington, 22. ágúst — AP
BANDARÍSKA þingið sam-
þykkti í dag frumvarp um 70.1
milljarð dollara fjárveitingu til
landvarna, sem er hæsta fjár-
veiting til landvarna, sem um
getur í sögu Bandaríkjanna.