Morgunblaðið - 24.09.1967, Page 3

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. SEPT. 1967
3
Sr. Jón Auðuns dómpróf.:
Hver var hann?
Er Kristur, eins og hann er
tíðast túlkaður í dag, hinn sami
og sá Kristur var, sem samtíð-
amenn hans sáu og heyrðu aust-
ur á Gyðingalandi fyrir 19 öld-
um?
Það skiptir meira máli í krist-
inni boðun en allt annað, að
við sýnum myndina hans eins
sanna og við frekast getum. I
djúpum veru hans voru leynd-
ardómar, sem enginn manns-
hugur hefir kannað enn. En hvað
segja um hann þær heimildir guð
spjallanna, sem við teljum ör-
uggastar um viðhorf hans, við-
brögð hans, líf hans?
„Þér hafið heyrt að sagt var . ..
en ég segi yður“, — sagði hann
oft, alls óhræddur við að ganga
í berhögg við gamalviðurkennt
Guðsorðs og kenningu feðranna.
Menn hrukku við- Og menn
hneyksluðust. Hér var verið að
slá af hinni hreinu kenningu, —
sögðr, menn.
Við þekkjum þetta enn. Tíðum
er haft hátt um það, að hinn „af-
sláttarlausi kristindómur" eigi að
bjarga kirkjunni. Og þá er mönn-
um gjarnt að vitna til þeirra
landa, þar sem haldið hafi verið
fast við hinn „afsláttarlausa
krjstindiim“.
Víðsfjarri er mér að hælast
um pað, en ég þekki'nokkuð vel
kirkjulegt ástand í þessum lönd-
um, og ég vil ekki að verið sé að
gylla fyrir íslendingum a'ð
ástæðulausu ástandið í hákirkju-
legustu löndunum og löndum
hins „afdráttarlausa kristin-
dóms“. Ég hefi farið um þau
lönd, um sum þeirra margsinnis.
Og ég hefi reynt að hafa eyru
og augu opin.
Hve Jesús var fjarlægur þeirri
hefðbundnu festu, sem Gyðinga-
kirkjan hélt dauðahaldi í, má sjá
af viðbrögðum hans og orðaskipt-
um mörgum. En ekki sízt af
sögunum, sem hann sagði.
Eg tek til dæmis söguna af
miskunnsama Samverjanum.
Þér finnst sú saga ljúf og ynd-
isleg, en hefir þú hugmynd um
þann hneykslunarstorm, sem
sagan vakti, þegar Jesús sagði
hana?
Samverjar voru nágrannar
Gyðinga og náin frændþjóð.
Samt er óvíst, hvort hið viðbjó'ðs-
lega hatur þýzku nazistanna á
Gyðingum var mikið verra en
hatur Gyðinga var á Samverjum.
í heyranda hljóði var Samverj-
um bölvað í guðshúsum Gyðinga.
Og svo ótrúlega mikið var hatr-
ið, að í musterinu sjálfu, helgi-
dómi allra helgidóma, fluttu
prestarnir bænir til Guðs um,
a'ð Samverjar yrðu útilokaðir
frá því að ó'ðlast eilíft líf.
En Guð hafði vit fyrir sinni
útvöldu þjóð.
Jesús vissi, hvað hann var að
gera, hve óhemjulegri hneyksl-
un það hlyti að valda, að gera
Samverja að fyrirmynd Gyðings-
ins — guðsbarnsins sjálfs — í
líknarlund! Og það á kostnað
fulltrúa Guðs á jörðu, prestsins
og djáknans.
Svo þverbraut hann dljandi
hefðbundna hugsun og trú.
Og hneykslun vakti hann líka,
þegar hann fór inn í hús toll-
heimtumannsins í Jeríkó, — eins
og sú yndislega saga segir frá
komu hans í sús Sakkeusar og
samræ'ðum þeirra þar.
Jesús er ekki með nokkurn
guðsorðalestur eða trúboðsáhuga.
Sakkeus, í dag ætla ég að dvelja,
— borða — í húsi þínu! Og svo
gekk hann djarfur og frjáls inn
í hús fyrirlitna tollheimtumanns-
ins, meðan sárhneykslaðir sóma-
borgarar horfðu á.
Eða fallega sagan af samversku
konunni við Jakobsbrunn.
Þjóðfélag Gyðinga var tröll-
riðið af siðahræsni, ekki hva'ð
sízt um samskipti karls og konu.
Karlmaður mátti ekki yrða á
konu á almannafæri, ekki einu
sinni á móður sína eða systur,
hvað þá á samverska konu, og
meira að segja, samverska konu
með flekkaða fortíð.
Gersamlega skeytingarlaus um
alla þessa hleypidóma gengur '
Jesús að þessari konu úti við
brunninn. Hann biður hana fyrst
um vatnsdrykk og á síðan lariigt j
og merkilegt samtal við hana. ;
Undrun konunnar er botnlaus.
Lærisveinarnir undrast líka, og
trúlega hneykslast þeir.
Au'ðvitað flaug sagan um Gyð-
ingaland. Og þegar sómamenn-
irnir brunnu af vandlætingu,
gekk Jesús enn djarflegar fram
af þeim en nokkru sinni fyrr og
sagði, að skækjurnar myndu
ganga inn í guðsríkið á undan
þeim.
|.j
Var hann ekki furðulegur mað-
ur?
Þannig segja guðspjöllin sjálf
að samtíðarmennirnir hafi séð
hann, séð hann og heyrt.
Hvað segir hann við mig og
þig i dag? Mig langar að fá að
tala um það við þig á sunnu-
daginn kemur.
Síðasta ósk gamals skipstjóra uppfyllt:
Sérstæð útför á Skagagrunni
Osku aflakóngs dreift ó miðin
Frá ylfingamótinu í fyrra.
Yllingo- og ljósálíomót —
í GÆR (23. september)
var ylfinga- og ljósálfamót
í Hafnarfirði. Þetta er í fyrsta
sinn, sem sameiginlegt mót ylf-
inga og ljósálfa er hal’dið, en sl.
haiuist var haldið ylfingamót í
Njarðvíkum. Það mót sóttu á 3.
hunidrað yifiniga, svo búizt er við
Fuglavermd-
unarnefnd
óstarfhæf
í sambandi við athugasemd er
Þorsteinn Einarsson íþrótafull-
trúi gerði í gær, í sambandi við
fugladráp, og birt var í fyrra-
dag hér í blaðinu, gat hann þess
aðspurður, að fuglaverndunar-
nefnd, sem lög geri ráð fyrir
að starfi, sé óstarfhæf og hafi
verið það í rúmt ár.
Nefnd þessi skal skipu'ð full-
trúum frá Náttúrufræðistofnun-
inni, frá Náttúrufræðifélaginu
og Saimbandi dýraverndunarfé-
laga, og loks skal ráðherra, —
menntamálaráðherra, skipa tvo
fulltrúa í nefndina, svo hún sé
fullskipuð. Fyrrnefnd félög og
Náttúrufræðistotfnunin hafa til-
nefnt fuil'trúa sína, en en.n sem
komið er hefur menmtamálaráð-
herra ekki síkipað fulltrúa í
netfndina o>g á meðan svo er
getur nefndin ekki tekið til
starfa.
I\i|áll Guð-
mundsson,
jarðseftur
Raufarhöfn, 22. sept.: —
í DAG var gerð útför Njáls Guð-
mundsson, frá Nýjabæ í Keldu-
hverfi. Var hann 93 ára að aldri.
Hann var um 40 ára skeið land-
póstur um Melrakkasléttu, og
þótti ákaflega happasæll og dug-
legur póstur. — Einar.
mjög mikilli þátttöku nú, víðs
vegar að af landinu. Mót þetta
var með fjölbreyttu sniði: Kl. 10
var mótsstaðurinn opnaður, og
voru. þá ýmis leiktæki til að
stytta mótsgestum stundir fram
að hádegi, en mótið var sett kl.
14.50. Þá var helgistund, sem
séra Ásgeir Ingibergsson annað-
ist. Kl. 14.15 var kvikmynda-
sýningar, ýmsar þrautir, leikir,
keppnir o. m. fl. til skemmtun-
ar. Varðeidur var svo kl. 17,25 og
mótinu síðan slitið kl. 19.00.
Mót þetta er aðeins fyrir ljós,-
álfa og ylfinga og foringja
þeirra. — í dag verður
mótssvæðið opið fyrix öll börn
frá kl. 13 — 18. Verður svæðið
þá með „Tivolisniði" og að-
gangseyri mjög stillt í hóf eða
kr. 10.00. Þar verður margt til
skemmtunar og gamans fyrir
börnin, og allt reynt til þess að
þau hjóti þess sem bezt að vera
komi í „Skátativoli".
Hull, Englandi — AP:
í SÍÐUSTU viku fór fram
sérstæð útför á miðunum á
Skagagrunni. Þar var ösku
gamals og þekkts togaraskip-
stjóra frá Hull, Ambrose
(„Ammie") Fishers, dreift á
sjóinn.
Fisher andaðist í síðasta
mánuði, 54 ára að aldri, eftir
langvarandi veikindi. Síðasta
ósk hans var sú, að ösku hans
yrði dreift einhvers staðar á
íslandsmiðum, þar sem hann
hafði stundað fiskveiðar í 30
ár — helzt á Skagagrunni.
Kunnugir segja, að fáir
brezkir togarskipstjórar, er
stundað hafi veiðar á norð-
lægum miðum, hafi komizt í
hálfkvisti við „Ammie“ Fish-
er. Hann lærði sjómennsku
af föður sínum, og kom hvað
eftir annað til Hull með atfla,
sem bar atf að gœðum.
Aðeins 24 ára gamall gerð-
ist hann togaraskipstjóri og
hann lét ekki aí skipstjórn
fyrr en skömmu áður en hann
veiktist af sjúkdómi þeim,
sem dró hann til dauða.
I einni veiðiferðinni, fyrir
tíu árum, veiktist Fisher og
var fluttur í flugvél til Bret-
lands, þar sem gerð var á hon
um meiriháttar skurðaðgerð.
Fjarlægja varð annað lung-
að, en tveimur árum síðar var
hann aftur kominn á miðin á
Skagagrunni.
I síðustu heimsstyrjöld var
Fisher ytfirmaður á einum
tundurduflaslæðara brezka
flotans, og hlaut hann otftar
en einu sinni viðurkenningu
fyrir vasklega framgöngu.
Flotinn brást því skjótt við,
þegar ekkja hins látna skip-
stjóra, frú Mabel Fisher, fór
þess á leit, að ösku hans yrði
dreitft á íslandsmiðum. Ask-
an var afhent í bækistöð
brezku herskipanna, sem eft
irlit hafa með brezkum tog-
urum á íslandsmiðum, og
komið um borð í herskipið
Malcolm, áður en það fór frá
Skotlandi í eina af regluleg-
um eftirlitsferðum skipsins til
miðanna norður af íslandi.
Athöfnin um borð í Mal-
colm fór virðulega fram, og
var henni útvarpað til
brezkra togara á Skagagrunni
svo áhafnir þeirra gætu fylgzt
með henni. H'é var gert á
veiðum meðan afchöfnin fór
fram, og áhafnir margra tog-
ara hlustuðu á hana, einkum
togaraáhafnir frá Hull. At-
höfnin fór fram í suðvestan
stormi, sem Fisher barðist við
mörgum sinnum á ári hverju.
Fisher var skipstjóri á tog-
úrum fyrirtækisins J. Marr &
Sons í Hull. Marr sagði um
hann látinn: „Hann var einn
af síðustu afiakóngunum af
gamla skólanum. Hann þekkti
miðin við ísland eins og lóf-
ana á sér, og ég etfast um að
nokkur annar skipstjóri hafi
Ambrose E. Fisher,
skipstjóri
komizt í hálfkvisti við hann
að því leyti“.
Fisher átti ekki aðeins það
sameiginlegt með föður sín-
um, að vera sjomennskan í
blóð borin, heldur einnig
löngunina til að mála í frí-
stundum. Tómstundum sínum
varði Fisher einnig oft til
veiða í litlu vatni skammt frá
Hull, Hornsea Mere. Hann var
búsettur í Swanland, skammt
frá Hull.