Morgunblaðið - 29.12.1967, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. DES. 1967
Sveinn Helgason
Minning
MEÐ fráfalli Sveins Helgasonar
er horfinn mikilhæfur og góður
drengur. Hann fæddist á ísafirði,
sonur hjónanna Helga Sveinsson-
ar bankastjóra og Kristjönu
Jónsdóttur frá Gautlöndum.
Hann missti móður sína í frum-
bernsku, en Margrét Sveinsdótt-
ir, föðursystir hans tók hann að
sér og öll hans systkini seim hin
bezta móðir.
Sveinn var góðum gáfuan
gæddur, og allt, er hann tók sér
fyrÍT hendur, bar vott um heil-
steypta skapgerð hans, óbilandi
elju og skapfestu. Hann helgaði
sig vettvang kaupsýslunnar og
störf á þeim vettvangi fóru hon
um vel úr hendi. Staðfesta hans
og trúmennska voru hornstein-
ar velgengni hans. Jafnframt
átti hann sér hugsjónir, er hann
helgaði tómstundir sinar, hug-
sjónir um fegurra og hreinna
mannlíf, án skugga og böls eit-
urnautna. Á því sviði vann hann
marga sigra, enda baráttumaður,
trúr og fórnfús. Það var ríkt í
huga hans að bæta hlut þeirra,
sem skarðan hlut báru frá
t
Guðrún Jónsdóttir
frá Látrum í Aðalvík
andaðist að heimili sínu Skóla
vegi 4, Keflavík 27. des.
Finnbogi Friðriksson,
börn og fósturdóttir.
t
Hjartkær eiginmaður minn
Þórarinn Björnsson
skipherra,
sem lézt 24. þ. m. verður jarð-
sunginn frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 2. janúar kl. 1.30
e. h.
Ruth Björnsson
og aðstandendur.
t
Faðir okkar
Júlíus Ingvarsson
trésmiður frá Eyrarbakka
verður jar’ðsunginn frá Eyrar-
bakkakirkju laugardaginn 30.
desember kl. 13.30.
Börnin.
t
Útför mannsins míns, föður
okkar og tengdaföður,
Jóns Stéfáns Arnórssonar
frá Hesti í Borgarfirði,
sem andaðist 18. þessa mán-
aðar, verður gerð frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík laug-
ardaginn 30. þessa mánaðar.
Stella Amórsson,
Margrét Amórsson,
Hilmir Arnórsson,
Stefán Amórsson,
Edda Árnadóttir,
Mímir Arnórsson.
borði. Hjálpsemi hans við þá var
án tregðu og með fúsleik leysti
hann margan vandann.
Og nú síðustu mánuði, er hann
barðist þungri og sárri baráttu
við sjúkdóm, er að lokum varð
ionum að aldurtila, sýndi hann
karlmennsku og bjargfasta trú á
handleiðslu föðurins himneska
Ég hygg vandfundinn betri
heimilisföður en hann var. Er
því skarð fyrir skildi, hjá eig-
inkonu og einkasyni, er hann
hverfur héðan svo langt fyrir
aldur fram.
En aldan er hnigin. Minning-
arnar uim hann lifa í hugum vor
uim, hlýjar og bjartar.
Hátíð ljóssins gengur í garð.
Inn í þann jólafögnuð er gott að
hugsa sér Svein Helgason kom-
inn. Megi Guðs birta fá Bkinið
inn í hjarta og hug elskandi eig-
inkonu og einkasonar, sem ég
flyt samúð okkar hjóna og
frændliðs alls.
Söknuðurinn er mikill, en
mun birta, er vér fáum að sjá
g skynja kærleika Guðs, auig-
liti til auglitis.
Kixkjuhvoli, 17. desember ’67.
Sveinn Ögmundsson.
t
Hjartkær dóttir okkar, systir,
mágkona og frænka,
Anna Sigríður
Jónsdóttir
Hellisgötu 12 B, Hafnarfirði
andaðist að Landakotsspítala
23. des. Jarðarförin fer fram
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
laugardaginn 30. des. kl. 2.
Ingileif Brynjólfsdóttir,
Jón Sölvi Jónsson,
systkin, mágar, mágkona
og systkinabörn.
t
Innilegar þakkir færum við
öllum þeim, er sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát
og jarðarför eiginmanns míns,
föður okkar og tengdaföður,
Þorvaldar Klemenssonar
Sérstakar þakkir viljum
við færa forstjóra, starfsliði
og vistfólki Elli- og hjúkrun-
arheimilisins Grund fyrir þá
virðingu, er þessir aðilar hafa
sýnt minningu hans.
Fyrir hönd vandamanna,
Stefanía Tómasdóttir,
böm og tengdaböm.
Mabel E. Guðmunds-
son
Kveðja
FRÚ Mabel E. Guðmundsson var
fædd í Aberdeen þann 21- apríl
1913 og andaðist að heimili sínu
í Reykjavík þann 22. des. sl.
Hún fluttist til Reykjavíkur
árið 1930 og hóf störf hjá Alli-
ance h/f., á vegum Mr. Bookless
og Kristjáns Einarssonar, sem
þá var starfandi þar. Þegar
Kristján Einarsson tók við fram-
kvæmdastjórn hjá S.Í.F. árið
1932, réðist frú Ma*bel þar til
starfa og vann síðan að mestu
óslitið hjá því fyrirtæki, meðan
starfsþróttuT entist.
Hún giftist Pétri Halldórssyni
árið 1934 og eignuðust þau þrjú
börn, sem nú eru uppkomin og
gift og eru þau: Margrét gift
Grétari Helgasyni, húsasmíðam.
Halldór Pétur, kjötiðnaðarm.
kvæntur Gógó Nilsen og Róbert
Páll, arkitekt, kvæntur Kol-
brúnu Gunnarsdóttur.
iÞví miður verður frú Mabel
ekki getið hér sem vert er. Þetta
verða aðeins fátækleg kveðju-
Tryggvína Sigríður Sig
u rða rdótti r—Mi n n i n g
Seinna giftist Mabel Svavari
Guðmundssyni kaupm. en þau
slitu samrvistum.
Við fyrstu kynni af frú Mabel
vakti glæsileg framkoma hennar
og hispurslaust hreinlyndi álit
okkar og traust, sem við aukna
kynningu jókst til virðingar og
vináttu. Með vaxandi samstarfi
fundum við greinilega hversu
frábærum kostum hún var búin,
og af húsbænduim bennar var
henni falið hvert það verk sem
vel, þurfti að vanda, enda var
það af hendi leyst af kunnáttu
og leikni samfara trúmennsku
og vandvirkni, sem aldrei brást.
Þannig var starfshæfni hennar
sérstök að hverju verki, sem
hún gekk, ásamt óvenjulegum
áhuga á starfinu.
Minning
F. 10. júní 1953. - D. 6. des. 1967.
AÐ MORGNI hins 6. des. var
mér tilkynnt um lát nemenda
míns, Jónatans G. Clausen. Hann
lézt af slysförum ásamt félaga
sínum aðfaranótt þessa sama
dags.
Stórt og þungt skarð hefur
verið höggvið í hóp bekkjarsyst-
kina og skólafélaga. Hryggð og
sorg hefur merkt hverja ásjónu.
í fámennu kauptúni snertast
margir strengir við svona þung-
an áslátt.
Bilið milli lífs og dauða er
ómælanlega stutt.
Sú litla dagsbirta, er skamm-
degið hefur veitt okkur undan-
farið er horfin að sinni.
Jónatan G. Clausen var stór og
stæðilegur, bráðþroska og mynd-
arlegur unglingur. Hann hóf nám
við skólann á Egilsstöðum
síðastliðið haust með jafnöldrum
sínum og félögum eins og reglur
mæla fyrir um, í örðum bekk
unglingaskólans. Það var ek'ki
stór hópur, sem myndaði þessa
deild, aðeins 5 nemendur, og sá
sjötti var utanskóla. Sá liggur
nú þungt haldinn á sjúkrahúsi,
af áverkum, er hlutust við sama
slys og varð Jónatani heitnúm
að aldurtila.
Er ég tók til starfa hér á Eg-
ilsstöðum sl. haust, var ég öllum
ókunnugur, þekkti vart nokkurn
mann. Þar af leiðandi voru kynni
okkar Jónatans heitins stutt en
náin. Ég veitti pilti þessum strax
athygli. Hann var þreklega vax-
inn, hár eftir aldri og þroskaður
bæði andlega og líkamlega. Svip-
fagurt andlit og titrandi augu,
sveipað hárið og karlmannleg
röddin, sýndu að hér var manns-
efni.
Þungur var eflaust harmur
hans vegna fötlunar sinnar á
hægri handlegg, sem hann bar þó
með stillingu og skynsemi. Vilj-
inn og festan skinu úr svip hans.
HINN 21. nóv. 1967 andaðist í
sjúkradeild Dvalarheimilis aldr-
aðra sjómanna í Reykjavík,
„Harfnistu", ekkjan Tryggvina
Sigríður Sigurðardóbtir, og var
hún kvödd hinzstu kveðju hér,
hinn 28. nóv. 1967 í Fossvogs-
kirkju.
Tryggvína sáluga var fædd að
Syðri-Sælu í Svarfaðardal hinn
22, febr. 1886 og var hún þannig
orðin nærri 82 ára er hún and-
aðist.
Foreldrar hennar voru hjónin
Clausen
örlögin höfðu þegar við fæðingu
snert þennan unga svein. Rétt-
hentur var hann, þó vinstri hand
arskrift yrði hann að temja sér.
Líkamlega vinnu leysti hann af
hendi á við heila, og íþróttir
stundaði hann sem aðrir, án þess
að láta bilbug á sér finna. Vilj-
inn og ofurkappið gerði honum
það -kleift, er öðrum reyndist full
örðugt.
Jónatan heitinn gerðd sér það
ljóst, að framtíðarstarf hans
mundi þó ekki geta orðið líkam-
legt erfiði. Hann hafði rætt við
mig um áframhaldandi nám, síð-
ast nokkrum klukkustundum fyr-
ir dauðdaga sinn. Ekki er vafi á,
að dyr hefðu staðið honum opn-
ar til náms, og var áhugi hans
greinilegri á vissum námsgrein-
um öðrum fremur.
Jónatan var vinmargur og
gegndi forustuhlutverki meðal fé
laganna. Hann var valinn til
trúnaðarstarfa í skólanum,
gegndi gtarfi ,,hringjana“ og um.
sjónarmanns síns bekkjar. Reynd
ist hann hinn prýðilegasti og var
hvergi vömm á hans starfi að
finna.
„Þú, Guð, sem stýrir stjarna her
og stjórnar veröldinni,
í straumi lífsins stýr þú mér
með sterkri hendi þinni“.
Hvers vegna þurfa svo hastar-
legir atburðir að eiga sér stað,
svo skömmu fyrir fæðingarhátíð
þína. Við spyrjum í beiskju okk-
ar og sorg, því skilningur okkar
er svo óra smár.
Jesús sagði: “Leyfið börnunum
að koma til mín og bannið þeim
það ekki, því slíkra er guðsríkið."
Nú ert þú þangað kominn, kæri
vinur. Farinn þá leið, er okkar
bíður allra, en fráfall þitt hefur
skapað okkur stóran harm og
þungan.
Ég votta móður og aðstand-
endum mína dýpstu samúð. Al-
máttugur, veittu þeim styrk í
hinni djúpu sorg.
Sigurjón Fjeldsted.
orð frá samistarfendum, sem enn
hafa ekki áttað sig á, að Maibel
er h-orfin sjónum og er ekki
len-gur þátttakandi í önn eða
gleði hins daglega starfs, fólks,
sem lengi hefir notið samivistar
þessa hjartahreina og góða starfs
félaga, sem ávallt var virkur
þátttakandi í ánægju eða
áhyggju-m hvers okkar og naut
tra-usts okkar og veitti okkur
stuðning og gleði með hressandi
bjartsýni sinni og heilbrigðu
viðhorfi sínu til lífsin-s.
Frú Mabel sýndi, eins og
ávallt, sinn mikla kjark og þrek
í hinni þungu og erfiðu sjúk-
dóm-slegu og naut þá umönn-
unar Margrétar dóttur sinnar og
tengdasonar. Einnig naut hún
umlhyggju og vináttu Júlíusar
Geirssonar, sem reyndist henni
tryggur vinur hin s-íðustu ár.
Við kveðjum frú Ma-bel með
djúpum söknuði. Björt og hlý
er minning hennar í hugum okk-
ar, minning, sem verður ok'kuT
ljúfur förunautur. Við vottum
öllum aðstandendum hennar
einlæga samúð okkar og henni
sjálfri biðjum við blessunar
Guðs.
Samstarfsfólk.
Kristín Sigurðardóttir og Sigurð
ur Björnsson er þar bjuggu þá.
Hún ólst upp hjá foreldrum sín-
um í Svarfaðardal, ásamt fjór-
um sysitkinum. Tvö þeirra eru
enn á lífi. Dvelja pau bæði ald-
urhnigin á elliheimlum.
Er Tryggvína var tvitug flutt-
ist hún burt úr Svarfaðardal.
Flutist hún þá til Skagafjarðar.
Þar hóf hún búskap, með unn-
usta sínum, Jóni Jónssyni frá
Hamri í Hegranesi, á jörðinni
Þverá í Hrollau-gsdal. Þau fluttu
þaðan að Sauðárkróki, og áttu
þar heima í 27 ár. Þar eyddu
þau sínum mestu og beztu mann-
dómsárum. Þar hlutu þau virð-
ingu samsveitunga fyrir dugn-
að og snyrtimennsku.
Þeim varð 7 barna auðið, 5
sona og tveggja dætra. Eru 6
þeirra á lífi, allt dugnaðar- og
myndarfólk.
Eftir lát manns síns, og missi
efnilegs sonar fluttist hún til
Reykjavíkur, og átti hún heima
hér í 21 ár. Síðustu 8 árin dvaldi
hún á Hrafnistu, og síðustu árin
var hún þar á sjúkradeildinni.
Þar átti ég undirritaðiur oft tal
við hana, og var ánægjulegt að
kynnast henni. Trúarþroski
hennar var mikill, því hún var
ein þeirra, sem átti „trú, sem
starfar í kærleika".
Aðalstarf hennar var móður-
starfið og barnauppeldið. Þeim
þætti í ævi hen-nar er bezt lýst
með kveðjuorðum þeim, sem hér
fara á eftir, þar sem börnin
kveðja kæra og ástríka móður.
Allir þeir, sem her.ni kynntust
þakka henni starfið allt og
blessa minningu hennar.
Magnús Guðmundsson,
sjúkrahúsprestur.
t
Er brýnt hefur dauðinn brandinn
sinn,
býðst ekki stundarfre-stur.
Hann birtist hljóður við beðinn
þinn,
hinn bleikföli kaldi gestur.
Og kallið ómaði: „Kom þú nú,
það kvöldar og sólin hnígur“.
Andinn fagnandi og frjáls í trú,
úr fjötrum jarðneskum stígur.
Elsku mamma — við komum
klökk,
að kveðja þig -hinsta sinni.
Það fylgir þér okkar ást og þökk
á eilífðarvegferðinni
Nú hel-dur þú bráðum himnesk
x jól,
þá hljómar þér snögvakliður.
Vermi þig: látna lífsins sól
og líknandi drottinsfriður.
Kveðja frá börnum.
Jónatan G.