Morgunblaðið - 11.02.1968, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. FEBRÚAR 1968
19
w
Serranótt
— Mlenntaskólanemar flytja söngleik
HERRANÓTT Menntaskólans
í Reykjavík verðup frumsýnd
nk. mánudag í Þjóðleikhúsinu.
Að þessu sinni er tekin fyrir
Betlaraóperan eftir John Gay,
enskan leikritahöfund á 18. öld
en verkið var fyrst fært upp
1728 og hefur verið sýnt ótal
sinnum síðan. Liðlega 30 nem
endur leika í Herranótt, leik-
stjóri er Erlingur Gíslason og
verða sýningarnar í Þjóðleik-
húsinu. Við brugðum okkur
upp í Þjóðleikhús og hittum
að máli leikstjóra og leikara.
Það var glaðvært fólk sem tif
aði um fjalir Thalíu þar sem
æfing á Betlaraóperunni var í
algleymi og hvílík mergð heill
andi blómarósa. f hléi röbbuð
um við fyrst stundarkorn við
Erling Gíslason leikstjóra.
— Er þessi ópera byggð á
sama grundveíli og óperur
Brechts?
— Betlaraóperan er gagn-
rýnandi þjóðfélagsleg lína,
sem oft gerir vitleysuna rétt-
lætanlega, aftur á móti voru
verk Brechts, oft hreinar póli
tískar kennslustundir. Betlara
óperan er svokölluð ballade-
opera, en á þessum tíma var
mikið í tízku að flytja drama
óperur um örlög mikilla kappa
og hetjuskap og var gjarnan
austurlenzkur blær yfir verk
unum. Fáum árum áður en
Betlaraóperan var frumsýnd
var frægur afbrotamaður, að
nafni Jonatan Volf, fyrirferða
mikill í London og mun efnið
í Betlaraóperuna að einhverju
leyti vera sótt í líf þess
skúrks. Jonatan Volf var gjarn
á að komast undan lögum rétt
vísinnar í gegn um klíkuskap
og ýmiss „sambönd“ embætt-
ismanna og það þótti hálfgert
hneyksli í London, þegar verk
ið var frumsýnt þar og innan-
ríkisráðherrann skemmti sér
manna bezt yfir málalokum.
— Hvernig er að vinna með
svona ungu fólki?
— Það er alltaf skemmtilegt
að vinna með spræku og fír-
ugu fólki, og krakkarnir eru
búin að vera ákaflega dugleg.
— Nú hefur Betlaraóperan
aldrei verið sýnd hér áður,
hver þýddi verkið?
— Sverrir Hólmarsson,
menntaskólakennari, þýddi
verkið, Bö%var Guðmundsson
snaraði mörgum textum yfir
á íslenzku og tónlistin er úr
ýmsum áttum, en Atli Heimir
Sveinsson stjórnar tónlist og
söng. Enskur tónlistasagn-
fræðingur að nafni Repusch
valdii upþhaflega lögin í verk-
ið fyrir John Gay og í upp-
færslunni núna eru notuð 20
lög úr gömiu uppfærslunni,
en alls eru söngnúmerin milli
40 og 50. Ýmiss kunn lög eru
notuð við nýja texta. Þetta
er í rauninni kabarett plús
leikrit og til dæmis var Tú-
skildingsóperan í raun og
veru samin upp úr þessari
óperu.
★
í matartiléi slógumst við í
hóp þessa 'hressa og káta fólks
og þar hrutu mörg gullkorn,
en fá fúkyrði. Guðmundur
Einarsson, aðalleikari og
hetja í Betlaraóperunni lét
fara vel um sig í hópi fagurra
að kalla prófin skemmtun?
— Alveg stórfínt, gaill í ein
um piltinum, — annars iná nú
kalla ýmislegt skemimtun. Og
já, j 4, væna mín, og já, já.
— Truflar leiklistin ekki
námsbókalestur?
— Varlega, varlega, nú
skulum við semja eitt'hvað al-
veg special fyrir kennarana,
sagði fangels'isvörðurinn og
geiflaði sig í framan.
— Þetta truflar pínuilítið,
sagði ein blómarósin. sem var
að flétta á sér 'hárið.
— Pínulítið?, þetta truflar
ógurlega mikið, en við leggj-
um auðvitað afskaplega miikið
að okkur við lesturinn, eða er
það ekki krakkar?
— Jú, jú, gall við hjá öll-
um og bros fylgdu.
Atli Heimir Sveinsson og Erlingur Gíslason voru hinir hress-
ustu, þar sem þeir voru að leggja á ráðin.
— Þú getur nú aldrei orðið
annað en aðstoðanmaður á
sviði, góð'i minn, svaraði sá
er næst sat.
— Bíddu bara.
— Hefur nokkuð sérstakt
komið fyrir á æfingum?
— Það er nú margt, svaraði

Nokkrar af blómarósunum í matsainum. (Ljósm. Mbl. Sv. Þ.)
menntaskólakvenna og fórst
það ekki síður úr hendi utan
leiksviðs en innan. Við fikr-
uðum okkur nær, vörpuðum
fram spurningum og svörin
koimu sitt úr hverri áttinni.
— Hvenær byrjuðu þið að
æfa, Guðmundur?
— Við byrjuðum í október
og það haifa verið stöðugar æf
ingar síðan, en hlé var gert,
þegar vinsælu miðsvetrarpróf
in stóðu yfir.
— Prófin, já, sagði ein
dökkhærð, — eigum við ekki
—- Varið ykkur, 'hann gæti
sagt þetta allt“, skaut ein
blómarósin inn í. — Vandaðu
þig við að hugsa, vinurinn.
— Það er ómöguilegt fyrir
mig að reyna að fara að hugsa
þetta kemur alltaf ósjálfrátt
hjá mér.
—• Líkar ykkur vel að
leika?
— Við ætlurn öll að verða
leikarar, þegar við verðum
stór.
sá er hugsaði alltaf ósjálfrátt.
— En það er nú helzt svona
í hléum, þú veizt.
—• Ég sé að kvenfólkið er í
miklum roeirihiluta (hér?
— Já, það er nú stóri kost-
urinn við þetta, enda er mað
ur eins og blóan í eggi, þrátt
fyrir miklar áhyggjur af
námiSbóikalestri, svarar aðal-
leikarinn og brosir sínu bezta
sviðsbrosi.
— Guð, hvar er hárið mitt?
hrópar ein stúlkan upp og
leitar að hárkollunni.
—- Vantar þig ekki tennurn
ar líka, spyr skólaibróðir henn
ar og allir fara a ðhæja og
standa upp, því að það þurfa
fleiri að komast að í matstof-
unni og þeir sem 'hafa lokið
við að borða færa sig upp á
loft í setustofuna og hreiðra
þar um sig. Það er farið
syngjandi upp gangana og
það er auðséð að 'hér er á
ferð lífsglatt fólk, sem kann
að bregða á leik. Hópurinn
er stór og það eru ekki stól-
ar fyrir alla, en þeir sem ná
ekki í mijúkar sessur tylla
sér bara á gólfið og það er
haldið á'fram að raula og
skiptast á orðaskaki.
— Nú æfið þið fram á nótt,
verður ekki freistandi að lúra
í morgunsárið?
—- Við hljótum að fá frí á
morgunn ef við æfum fram
yfir miðnætti, svarar einn.
— Kernur ekki til mála,
svarar annar. — Við sleppum
ekki tíma.
— Er áætilað að sýna verk-
ið utan Reykjavíkur?
— Það er mikill áhugi fyr-
ir að fara til Akureyrar, og
við vonumst til að úr því
verði.
Leik'hléið er nú senn úti og
krakkarnir fara að tygja sig
fram á leiksviðið, en við kró-
um af Hrafn Gunnlaugsson,
formann leiknefndar, og leit-
um aðeins meiri upplýsinga.
— 'Hvað vinna margir að
sýningunni?
— Það eru um 60 nemend-
ur í skólanum, sem vinna að
uppfærslu óperunar ásamt
einum kennara.
— Þurfið 'þið ekki að fá
leýfi úr tímum til æfinga?
— Jú, við fáum rektors-
Frh. á bls. 22
Macheat (Guðmundur Einarsson) er þarna kominn á bak við
lás og slá réttvísinnar, en konurnar tvær sem mest slógust um
ástir hans, eru fyrir utan. Vinstra megin er Lucy (Aðalbjörg
Jakobsdóttir) og hægra megin er Polly (Sigríður Egilsdóttir)
Það var hjajað margt við kráarborðið, enda konumar í algjörum meirihluta, en útsýnið er stór
kostlegt hjá Guðmundi Einarssyni, aðalleikara, sem situr fyrir miðju í hlutverki flagarans.