Morgunblaðið - 23.03.1968, Side 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. MARZ 196«
-j==*£r/UUI/KAM
Rauðarárstíg 31
S'imi 22-0-22
MAGJMÚSAR skipholti21 símar23Í90 eftir iokun sími 40331 -

tiMI 1-44.44
mmm
Hverfisgöta 103.
Simi eftir lokun 31160.
LITLA
BÍLALEIGAN
faigóifsstræti 11.
Hagstaett leigugjald
Sími 14970
Eftir lokun 1497» eða 81748
Sigarður Jónsson.
BÍLALEIGAINi
- VAKUR -
Sundlaugavegi 12. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
Get bætt við mig
nemendum ■ ökukennslu.
ÞÓRIR
HERSVEINSSON
Sími 19893.
BLÓMAIJRVAL
Gróðrarstöðin við
Miktatorg
Simj 22822 og 19775.
að bezt
er að
auglýsa í
MORGWIMU
Brauð, en ekki
hnífapör
„Matgoggur" skrifar:
.JCaeri Velvakandi:
Má ég biðja yður vinsam-
legast að birta eftirfarandi, ef
það gæti orðíð til þess, að ein-
hver tæki við sér?
Fyrir nokkrum dögum bar
svo við, að ég þurfti að Ijúka
ákveðnu verkefni í skrifstofu
minni, og hrökk venjulegur
vinnutími ekki til þess, þair eð
niðurstöður þurftu að liggja
fyrir næsta morgun. Sat ég því
eftir, hringdi heim til konunn-
ar og sagðist ekki mundu
koma heím í kvöldmat. Þegar
kiukkuna fór að haila i hina
elleftu stund, tók mig sánrlega
að svengja. í>ar sem ég sá
fram á, að með sama vinnu-
hraða mundi verki minu eigi
lokið fyrr en um klukkan hálf
tvö um nóttina, hringdi ég til
emnar af hínum mörgu (og,
að ég hygg, ágætu) brauðstof-
um borgarinnar og bað um, að
mér yrðu sendar nokkrar
brauðsneiðar með áieggi. Kona
ein varð fyrir svörum, og tók
sú vel í það að senda mér hina
jarðnesku fæðuna. Þegar ég
hafði sagt henni, hvað ég vild:
helzt fá ofan á brauðíð, bætti
ég við í sakleysi mínu: „Og
svo auðvitað hnífapör".
★ „Með guðsgöffl-
unum“
Konan skiídi mig ekki
fyrst og hváði v:ð, heídur bet-
ur harkalega. Ég endurtók
setninguna, — en nú auðmjúk-
lega. „Hva, hnifapör?" spurði
konan, aldeilis steinhlessa.
„JMe-hei, það er nú alveg úti-
lokað fyrir okkur að fara að
selja hnífapör". „Já, hnífapör,
ég er nú vanur því að borða
með hnífi og gaffli, — væri
ekki nokur Xeið að kaupa af
ykkur hnífapör úr plasti, —
nú, eða jafnvel úr málmi?“ —
Nú hló konan hressilega. „Nei,
nei, það getum við ails ekki
gert“.
„Nú, jæja“, sgjaði ég, „þá nær
það ekki iengra“. Þegar hér
var komið sögu, hefur konunni
sennilega fund’zt, að við vær-
um orðin svo málkunnug, að
hún gæti farið að þúa mig, því
að næst stynur hún upp milli
hláturhviðnanna: „Nei, góði,
þú verður bara að borða með
guðsgöfflunum, he-he-he-he“.
Ég lét það gott heita, og fékk
síðan sendar nokrar prýðiieg-
ar brauðsneiðar, hlaðnar af
eggj um, síldarkre'stum, hum-
artægjum, steiktu kjöti og
spældum eggjum .Varð mér
gott af öllu saman, og vil ég
einmitt nota tækifærið til þess
að þakka þetta indæla brauð.
it Skortur á þjón-
ustuanda
En það hvarflaði að mér
eftir á: Hvers vegna er svo fár-
ánlegt að vilja fá sendar spísi-
græjur með brauðinu? Ég kom
þvi að visu ofan í mig með
teskeið, papirshnifi og þremur
fingrum hvorrar handar. (Te-
skeiðina fann ég inni í kaffi-
stofu íyrírtækisins). Er þetta
ekki dæmigerður skortur á
þjónustuanda, sem v:ð verðum
alltof oft vör við á fslandi?
í sjálfu sér er þessi saga
ómerkileg, en hún kastar ljósi
yfir þennan Ieiðinda-hugsunar-
hátt, sem er einum um of ríkur
með okkur íslendingum, að
aldreí eigi að gera „of mikíð"
fyrir kúnnann. Ég hefi' aðeins
tvívegis áður staðið í þeim
stórræðum að panta brauð á
vinnustað. í bæði skiptin var
það vestur í Bandaríkjunum.
Þetta var sitt í hvorri borginni,
en í bæði skiptin fékk ég sent
■án uimræðna) með brauðinu
plasthnífapör í maríuglershylki
pipar og salt í Iitlum byssum
og lítil en snotur vasadagatöl
með auglýsmgum frá fyrir-
tækjunum. Því er rrú ekki
hægt að gera svona hér? A.m.k.
að selja manni hnífapör?
Yður og öðrum sent til um-
hugsunar,
Matgoggur".
ic Ólæti í kvikmynda-
húsum
Hér er bréf frá „Bíó-
manni'‘, sem hefur beðið nokk-
uð.
„Kæri Velvakandi:
Hvernig skyldi standa á því,
að í flestum kvikmyndahúsum
hér er engin gæzla höfð, með-
an á sýningu stendur? Ætla
skyldi maðuir þó, að í miða-
verðinu væri slík gæzla inni-
falin, eða a.m.k. vernd bíó-
gesta fyrir áleitni óprúttinna
unglinga og drukkinna manna.
Tilboð óskast
í nokkrar fólksbifreiðar er verða sýndar að Grens-
ásvegi 9, miðvikudaginn 27. marz kl. 1—3.
Tilboðin verða opnuð í skrifstofu vorri kl. 5.
Sölunefnd varnarliðseigna.
Bifreiðakaupenclur
Fiat 1500 árg. ’66 og Taunus 20M árg. ’66 til sölu.
Mjög vel með farnir bílar.
Opið til kl. 4 í dag.
VÖKULI, H.F.
Hringbraut 121, sími 10600.
ENN I GILDI
-,i00*
FÖT KR 70 ™
A0U» 8» . H0(K .
JAKKl 8» 40 00
ki st«ó
BUXUR 3*5.00
BORQARTÚN 3 SIMI10135
Svo virðist þó ekki vVra.
Ég skal nefna estt dæmi af
mörgum, sem ég hef verið vitni
að. 5. jan. sl. fór ég á fimm-
sýningu í Austurbæjarbíói.
Nokkrir drukknir piltar sátu
þíir saman og höfðu uppi há-
reysti allan tíman. Myndin var
löng og gert hlé í henni miðrL
Bjóst ég þá hálfvegis við, að
tækifærrð yrði notað fil þess
að koma kauðunum út, en þvi
var ekki að heíísa, þv eftÍT hlé
voru þeir enn drukknari. Hélt
einn þerrra uppi hrópum allan
seinni hluta myndarinnar, jós
úr sér klámi, ragni og heimskiu
fyndní, milli þess sem hanu
sagði frá næstu atrburðum
myndarinnar, en hann hafði
greinilega séð hana áður. Ekki
var svo mikið sem gengið til
piltanna og þeir beðnir um að
minnka háreystina.
Getur Velvakandi frætt mig
á því, hvort emhver skylda
hvfli ekki á herðum bíóeig-
enda í þessu sambandi?
Bíómaður".
Velvakandi telur víst, að svo
sé, en gott væri að fá svar frá
félagi kvikmyndahúsaeigenda.
ikr Fyrirspurn svarað
Til Hildar Bjarnadóttur:
Velvakanda er ekki kunnugt
um 3likan iista.
if Pennavinur
í Wales
33ja ára gamall maður í
Wales vil komast í bréfasam-
band við fslendinga. Utaná-
skriftin er: James L. Booth,
Ernest Street 48, Rhyl, Flint,
Wales, Unrted Kirrgdom.
ÍT Átján ára með
ónýtar tennur
„Kópavogi 6/2 ’68.
Hei þú dottandi „Velvak-
andi“, hvar í ósköpumim er
góði tannlæknirinn, sem mað-
ur tosnar við að borga hjá?
Við erum nefnilega hérna
þrjár stúlkur, sem fegnar vild-
um minka útgjöld n í sambandi
við *annfegurð. Ein okkar er
nýbúin að eyða öllum „Mall-
orca“ peningunum sínum í
geiflurnar á sér, þ. e. um
30.000.— já krónur þrjtátíu þús-
und 00/100. ÖnnuT gengur til
tannlæknis og getur ekki sofn-
að aif áhyggjum, vegna gjald-
dagans, og er því aldrei vel-
vakandi. Sú þriðja tímir alls
ekki að fara t:l tannlæknis,
vegna þess að tennurnar eru
hvort sem er ónýtar. En hún
vill helzt ekki hafa fruisisandi
falskar tennuir undir tvítugt.
Við erum sjálisagt heimskar
(allavega það hermskar að við
finnum ekki fyrir því), en er
ekki ósköp ltið unnit að fá úr
þessu sjúkrasamlagi. Það eru
greiddar tæpar tvær þúsundir
á ári í þetta og hvað svo? Ef
maður kemur með lyfseðil til
þess að fá lyf, þá „tekur sam-
lagið ekki þátt" í þessu o.s.frv.
Við erum ekki að skammast
(ennþá), en við viljum sem
fróðleiksfúsar ungar stúlkur fá
að vita fyrirkomulag á svona
málum, ef e nhver veit.
Jæja þá höfum við Iétt á
hjörtum okkar og þitt er að
dæma, hvort bréfið er prent-
hæft.
Þrjár átján ára“.
— Nei, tannlækningair eru
ekki innifaldar í sjúkrasam-
laginu, — sem betur fer, því
að nógu dýrt er samlagið samt.