Morgunblaðið - 09.10.1968, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. OKTÓBER 1968
al'lt og sumt. Þið skuluð sýna
þeim almenna kurteisi, en svo
heldur ekki neitt meira.
— Eg vona þá, að karlmenn-
irnir fyrir sitt ieyti haldi sig
haefilega langt frá okkur, ung-
frú Cater. Röddin í Söndru var
afskaplega blíð og blátt áfram.
— Já, það gera þeir ef þið
látið þá í friði. Þeir hafa allir
reynslu af eyðimörkinni og vita
vel, hvað vandræði með starfs-
fólkið geta haft að þýða. f þessu
loftslagi margfaldast alls slíkt,
eins og þið munuð sjálfar komast
að í næstu viku.
Jill flýtti sér að svara: — Ég
fullvissa yður um, að við ætlum
okkur ekki að vekja nein vand-
ræði.
— Því treysti ég líka, Cad-
burn. En þið munið báðar, að ég
hef varað ykkur við. Komið þið
fram af nærgætni og beinið
ykkur að skylduverkum ykkar.
Það er allt og sumt. Ég ætla
ekki að láta neitt rugla fyrir
verkinu hjá okkur. Nú, þarna
kemur læknirinn, býst ég við.
inn með sjúkrakassa, talaði í
nokkrar mínútur og gaf þeim
síðan sprautur. Þegar Sandra
stóð þarna með brett uppá hand-
legginm, at-hugaði Jill á henni
svipinn. Hann var algjörlega ó-
ræður, og Jill vissi, að það spáði
aldrei neinu góðu. Sandra var
alltaf að finna uppá einhverju,
þegar hún var svona á svipinn.
Seinna voru þær ’sendar í há-
degisverð í hótelinu. — Skyldi
það gera nokkuð til þó að við
brosum til mannsins þarna?
sagði Sandra.
— En ég vildi bara, að hann
Oliver væri hérna hjá okkur.
Hann er svo skemmtilegur.
— Ég varð hissa, þegar ég
heyrði, að hann væri læknir,
sagði Jill. — Hann virtist svo
kærulaus um flest.
— Það er ekkert annað en við-
brögðin eftir allan þrældóminn
í sjúkrahúsinu. Ég hélt' einmitt,
að hann gegndi einhverju erfiðu
starfi, af því að hann maut þess
svo sýnilega að vera kominn í
frí, þegar við hittum hann í flug-
vélinni og væri svo feginn að
vera laus og flýtti sér að losna.
— Ég vildi, að ég væri eins
Skrifstofustúlka
Verksmiðju og innflutningsfy rirtæki vill ráða strax
duglega skrifstofustúlku. Þarf að vera góður vélritari,
hafa enskukunnáttu og geta unnið sjálfstætt.
Umsóknir með upplýsingum um menntun, starfs-
reynslu og aldur ásamt meðmælum ef fyrir hendi eru,
sendist afgreiðslu blaðsins fyrir 12. þ.m. merktar:
„Starfsöm — 2082“.

Ekki er ráö
nema i tima
sé tehið
Mamma, tengdamamma
og amma hekla hespu-
lopateppi í jólapakkann.
Þér sparið tíma og pen-
inga með því að hekla
sjólf hin sérstæðu ullar-
teppi úr íslenzkum lopa.
Höfum fyrirliggjandi bækl-
inga með miklu úrvali af
mynsturuppskriftum.
Uppskriftir nr. 201 og 202
UMBOÐ UM ALLT LAND
ALAFOSS
ÞINGHOLTSSTKÆTI 2 . SIMI 13404 . REYKJAVIK
fróð og þú um karlmenn og
sálarlíf þeirrá, sagði Jill. — Mér
finnst ég vera svoddan fáfræð-
ingur, svo að það er næstum
hlægilegt fyrir manneskju á
mínum aldri.
— Hafðu engar áhyggjur. Ég
skal hjálpa þér við hann
Graham. Það er ekki meíningin,
að Cater-kvenmaðurinn eigi ein
öllu að ráða. Jæja, nú skulum
við athuga, hvað þú hefur
handa okkur að éta. Ekkert fit-
andi, vona ég?
Enid Cater ákvað að vera
þarna yfir nóttina, svo að
Rasmid ók stúlkunum aftur til
Byblos, og sátu þær eins og
hofróður í aftursætinu. Þær
komu nákvæmlega nógu snemma
til að baða sig og hafa fataskipti
fyrir kvöldverðinn, og flýttu sér
síðan að fara til hinna, sem voru
að setjast að borðum.
Frú Fallowman heilsaði þeim
með vingjarnlegu brosi. — Þið
hafið fundið eintak af nýjustu
bókinni mannsins míns í herb-
erginu ykkar? spurði hún.
— Þið ættuð að lesa hana og
þá skiljið þið, þótt seinna verði,
tilganginn með þessum leiðangri
okkar.
Eftir mat hvarf Sandra og
sagðist ætla að þvo á sér hárið.
Jill tók bókina og fór með
hana í rólegt horn á svölunum,
þar sem hún settist bak við
skerminn, sem þar var til þess
að bægja gráðugum flugum frá.
Hún varð brátt niðursokkinn
í lýsingarnar í Khalidalandinu,
svo að hún hrökk við, þegar
Oliver kom og settist á bekkinn
við hliðina á henni.
— Ertu orðin góð í handleggn-
um? sagði hann. — Hann er
ekkert stirður eða sár?
— Ég hef ofurlítinn verk í
honum, en það er líka allt og
sumt.
— Gott. Það ætti að vera kom-
ið í lag áður en við leggjum af
stað. Hvað varstu að gera í
Beirut í dag?
— Aðallega að búa mig út.
Henni datt í hug, að svona
lítið samtal mundi ekki géra
neitt til og að minnsta kosti var
Enid Cater í Beirut, og þau voru
ekki einusinni komin út í eyði-
mörkina enn. — Ég hlakka til
að komast til Kalida, bætti hún
við. — Það er nú annars skrítið,
því að það var einmitt ég, sem
var dálítið treg að fara til Aust-
urlanda, og það var Sandra, sem
aðallega stóð fyrir því.
— Þess var von af henni,
sagði Oliver. — Hún er stórkost-
leg stúlka. Eins og hann
Graham segir, þá er aldrei að
vita, hverju hnú tekur uppá
næst. En, vel á minnst, kunni
hún að meta kaftaninn?
— Já, það held ég. Jill sléttaði
úr fellingu á kjólnum, sem hún
var í. Þessi síðu pils fara stúlku
vel.
— Já, það gerir hana kven-
legri og girnilegri, svaraði Oli-
ver og það er leyndardómur, sem
Arabarnir hafa uppgötvað fyrir
mörgum öldum. Og Sandra gerði
sér þetta ljóst undir eins og hún
var búin að sjá þig í þínum
kaftan.
— Já, og fór að stæla hann,
býst ég við. Það er að minnsta
kosti tilbreyting, því að venju-
lega er Sandra fyrirmyndin.
Davíð kom út' í garðinn með
skjalatösku undir hendinni.
Hann staðnæmdist hjá þeim
og leit á bókina hjá Jill.
— Nú, þú ert að kynna þér
umhverfið, sagði hann. — Þér
mun þykja hún fróðleg ef þú
kemst nokkurntíma gegn um
hana. En prófessorinn er nú eins
og aðrir vísindamenn með það,
að hann verður stundum óþarf-
lega fræðilegur.
— Ég get nú ekki búizt við að
skilja það allt, sagði Jill, en ég
er samt farin að fræðast dálítið
um sitt af hverju. Hvenær ætl-
arðu að kenna mér dálítið í
arabisku, Davíð? Ég þarf endi-
lega að kunna fáein orð, svo að
ég líti ekki alveg eins vitlaus út
í eldhúsinu .
— Jæja, annað kvöld þá. Við
skulum láta það vera stefnumót.
Fyrsti tíminn strax eftir kvöld
mat í skrifstofunni. Heldurðu, að
Sandra vilji taka þátt í því?
— Sandra? Það veit ég sannar-
lega ekki. Á ég að fara og spyrja
hana? Hún er í herberginu sínu
að þvo á sér hárið.
— Nei, það er hún ekki. Hún
er að þvo það úr sjónum og
lætur hann Graham nudda það
þurrt á eftir, býst ég við. Þegar
Jill starði á hann kipraði hann
varirnar í þessu einkennilega
brosi sínu. — Nei, hún Sandra
er niðri við sjó með honum
Graham, að horfa á fiskibátana.
Það er helzta skemmtun Grah
ams á kvöldin þó að ég geti ekki
skilið, hvernig honum getur þótt
í það varið. Að minnsta kosti er
óþefurinn alveg andstyggilegur.
Þannig hélt hann áfram, en
Jill sat kyrr og sauð niðri í
henni reiðin.
Hún vissi ekki af því sjálf, að
augun í henni leiftruðu, en loks
sagði Oliver lágt: — Það er
greinilegt, að hann hefur séð
þau, Jill. Hvernig ætlarðu að
snúast í þessu?
— Snúast? át hún eftir.
— Já, snúast. Ætlarðu að taka
áskoruninni, eða hlaupa burt
grenjandi? Úr því hann Graham
er þér svona mikilvægur. . . .
— Áttu við, að ég ætti að berj-
ast um hann?
— Þú nærð ekki í hann nerna
þú gerir það. Vitanlega geng ég
út frá því, að þú þráir hann inni
lega. Þú ert ástfangin af honum,
er það ekki?
— Jú, það er ég. En ég hef
bara ekkert að gera í hendurnar
á henni Söndru. Hún er svo
lagleg, og getur orðið alveg -ó
mótstæðileg karlmönnum. Ég er
þegar búin að sjá það.
— Veiztu hvaða galli er aðal-
lega á þér, Jill? Þú ert alltof
hlédræg. Og ég held ég hafi
þegar sagt þér, að þú ert stúlka,
sem getur gengið í augun á
hverjum sem er. Þú hefur
greindarlegt og gott andlit og
slétt hörund, það fallegasta, sem
ég hef séð árum saman, og þú
ert hæg í framgöngu. Þú ert
meira að segja til í að hlusta, í
stað þess að hafa alltaf orðið
sjálf. Og það gerir þig alveg
fullkomna í mínum augum.
— Þú ert vænn, Oliver, sagði
Jill, þakklát í huga. — Þú hlýt-
ur að vera dásamlegur læknir.
En ég get nú varla búizt við
að geta keppt við hana Söndru,
eða finnst þér það? Hvað yrði
til dæmis, ef ég færi núna niður
að sjó og slægist í fylgd með
þeim?
Oliver brosti. — Sennilega
yrði Sandra bara vond við þig,
en þú þyldir það nú einhvern-
veginn. Graham yrði hverft við,
en honum þætti það samt ekkert
miður. Þú skilur, að það eru til
tvennskonar karlmenn, Jill.
Sumir hitta stúlku, sem geng-
ur i augun á þeim og þá sækjast
þeir eftir henni með ákafa. Hinir
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl
Vertu áhugasamur, en gættu varúðar. Gakktu um sameignir
með gætni.
Nautið, 20. apríl — 20. maí
Maki þinn er fullur mótþróa, svo að þér er hollast að vera
gætinn og berðu þér ekki.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní
Vertu gætinn þótot þú þurfir að segja skoðanir þínar, og vertu
viss um að þú hafir rétt fyrir þér.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Allt sem snertir peninga, kann að valda úlfúð. Reyndu að
snúa þér að hugðarefnum heima fyrir.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst
Viðskiptin eru að færast í betra horf. Reyndu persónutöfra,
ef þú þarft að skipta við fólk.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september
Nú er tíminn til að ræða við sérfræðinga. Reyndu að vera lag-
inn við tengdafólk.
Vogin, 23. september — 22. október
Fjárhagurinn batnar, en taktu enga áhættu. Treystu á sjálfan
þig.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember
Fólk verður samvinnu þýðara. Fólki er það ljóst, að þú hafðir
rétt að mæla. Vertu ákveðinn, en nákvæmur.
Bogamaðurinn 22. nóvember — 21. desember
Þér gefst nýtt tækifæri. Gróðamöguleikarnir aukast. Þú skalt
vera nákvæmur og gera fulla grein fyrir vilja þínum.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar
Bezta vonin er eigin dómgreind. Vinir þínir kunna að rugla
hlutunum saman eða fara út á hliðargötur. Aðalskotmarkið þitt
er fólk, sem þú nærð ekki almennilega til, í svipinn.
Vatnsberinn 20. janúar — 18. febrúar
Það reynir á þolinmæðina, en það borgar sig. Einhvei- fjöl-
skylduvandamál koma til sögunnar, sem ekki verða þó alvar-
legs eðlis.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz
Góður dagur að undanskildu því, að þú færð rangar upplýs-
ingar. Kvöldið verður ákjósanlegt til að skipuleggja framtíð-