Morgunblaðið - 08.01.1969, Síða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 8. JANÚAR 1969.
á efri árum sínum og eyddi pen-
ingum gegndarlaust. Þér hafið
allitaf verið hrædd við örbirgð-
ina frú Serre.
— Ekki mín sjálfrar vegna,
heldur aðeins vegna hans sonar
míns. En það þýðir ekki sama
sem, að ég hafi...
— Seinna kvæntist sonur yð-
ar. Önnur kona fór að eiga
heima í húsinu, kona sem var
allt í einu farin að bera yðar
nafn og var eins rétthá og þér
sjálf.
— Þessi kona, sem einnig var
veil fyrir hjarta, var rík, ríkari
en sonur yðar og ríkari en þér
og öll Serre-fjölskyldan saman-
lagt.
— Þér haldið, að ég hafi drep-
ið hana á eitri, eftir að hafa
gert manninum mínum sömu
skil?
— Já.
Hún rak upp vandræðalegan
hlátur.
— Og svo hef ég náttúrulega
eitrað fyrir síðari tengdadótur
mína?
— Hún var að fara að heim-
an í öngum sínum, eftir að hafa
átt heima í húsi, þar sem farið
var með hana eins og ókunnuga.

r >
r '
HfiPPDRÆTTI
Eftir tvo daga verður dreg-
ið. Vinningslíkur í happ-
drætti SÍBS eru óviðjafn-
anlegar, og verð miðanna
er óbreytt. Dregið föstu-
daginn 10. janúar.
MEIRfi EN FJÓRÐI
HVER MIÐIVINNUR
Sennilega hefur hún ætlað að
taka peninga með sér. Og svo
vildi svo til, að hún var líka
vei'l fyrir hjarta.
— Þér skiljið, að það vakti
strax forvitni mína, að lík henn-
ar skyldi hafa horfið. Hefði hún
bara dáið af eitri, þurfti ekki
annað en kalla á lækninn, sem
hefði úrskurðað hjartabilun, ef
hann hefði þekkt heilsufar henn
ar. En kannski hefur slaginu
verið ætlað að koma seinna, til
dæmis í leigubílnum eða þá í
lestinni.
— Þér virðist nokkuð viss í
yðar sök, hr. Maigret.
— Ég veit það eitt, að eitt-
hvað hefur komið til skjalanna,
sem neyddi son yðar til að
skjóta konuna síná niður. Við
skulum ganga út frá því, að
María hafi fundið kast nálgast
rétt þegar hún var að stíga upp
í bílinn, eða þó öllu heldur þeg-
ar hún ætlaði að fara að hringja
eftir honum.
Hún þekkti ykkur bæði eftir
hálfs þriðja árs sambýli. Hún
var víðlesin kona, á mörgum
sviðum og mig skyldi ekki furða
þótt hún hefði einnig vitað eitt-
hvað í læknisfræði.
Og þegar henni var það
ljóst, að eitrað hafði verið fyrir
hana, fór hún inn í lesstofuna
mannsins síns, meðan þér voruð
þar inni hjá honum.
— Hversvegna segið þér, að
ég hafi verið þar inni?
— Af þúí að hún var svo ó-
heppin að kenna yður um þetta.
Ef þér hefðuð verið uppi hjá
yður, hefði hún farið þangað.
— Ég veit ekki, hvort hún ógn
aði yður með skammbyssunni,
eða hvort hún hefur seilzt eftir
símanum til þess að kalla á lög-
regluna. . .
— Og þá áttuð þér ekki ann-
ars úrkosta en skjóta hana nið-
ur.
— Þér viljið þá halda því
fram, að það hafi verið ég, sem. . .
— Nei. Ég hef þegar sagt yð-
ur, að ég tel líklegra, að það
hafi verið sonur yðar, sem skaut
eða, ef þér viljið það heldur,
sem lauk verkinu fyrir yður.
Dauf morgunbirtan blandað-
ist rafljósinu. Hrukkumar í and
litum þeirra dýpkuðu. Síminn
hringdi.
— Ert þú þarna, stjóri? Ég er
búinn með þessa tilraun. Það eru
tíu móti einum, að þessi mylsna,
sem fannst í bílnum er þarna
frá Billancourt.
— Þá geturðu farið í háttinn,
drengur minn. Þú hefur lokið
þínu verki.
Hann stóð upp aftur og gelfk
í hring í herberginu..
— Sonur yðar, frú Serre, hef
ur ákveðið að taka á sig alla
sökina. Við því get ég ekkert
gert. Ef hann hefur getað þagað
hingað til, getur hann þagað fyr
ir fullt og allt. Nema...
— Nema hvað?
— Ég veit ekki. Ég var víst að
VATNSRÖR
Svört og galvanhúðuð
stœrðir frá 3/8" — 4"
J. Þorláksson
/J-N\ & Norðmann hf.

hugsa upphátt. Fyrir tveimur ár-
um hafði ég álíka þveran mann
héma hjá mér, og eftir fimmtán
klukkutíma höfðum við ekki feng
ið orð upp úr honum.
Hann hratt upp glugganum,
rétt eins og hann væri bálvond-
ur.
— Það tók tuttugu og sjö
klukkustundir og hálfa betur, að
fá upp úr honum játninguna.
— Og játaði hann þá?
— Já, hann bunaði öllu út úr
sér, rétt eins og honum væri létt
ir að losna við það.
— Ég eitraði ekki fyrir neinn.
— Svarið er ekki hjá yður.
— Er það þá hjá syni mínum?
— Já. Hann er sannfærður
um, að þér hafið gert það hans
vegna, sumpart af hræðslu við,
að hann yrði blásnauður, en
sumpart af afbrýðisemi.
Hann varð að stilla sig um að
lyfta hendi gegn henni, þrátt
fjrrir aldur hennar, því að varir
gömlu konunnar höfðu kiprazt
saman, eins og í ósjálfráðu
brosi.
— En það er lygi, sagði hann
með áherzlu.
En svo gekk hann nær henni
horfði beint í augu hennar og
andaði framan í hana, um leið
og hann hreytti út úr sér:
— En það er ekki hans vegna,
sem þér hræðist örbirgðina, held
ur sjálfrar yðar vegna! Það er
ekki hans vegna, að þér frömduð
47
morð, og ef þér hafið komið hing
að í kvöld, þá var það aðeins
vegna þess, að þér voruð hrædd
um, að hann segði ofmikið.
Hún reyndi að hörfa undan
og ýtti sér aftur í stólinn, en and
litið á Maigret fylgdi henni eft-
ir, hörkulegt og ógnandi.
— Yður má vera sama þó að
hann fari í fangelsi eða undir
fallöxina, ef þér bara getið sjálf
verið viss um að sleppa. Þér
haldið, að þér eigið mörg ár enn
ólifuð, þar sem þér getið verið
kyrr í húsinu yðar að telja maur
ana yðar. . .
Hún varð hrædd. Hún opnaði
munninn, rétt eins og til þess að
kalla á hjálp. En allt í einu
brá Maigret snöggt við og hrifs-
aði úr höndum hennar í töskuna
sem hún hélt dauðahaldi í.
Hún rak upp óp og reyndi að
ná í hana aftur.
— Setjizt þér niður!
Hann opnaði silfurlásinn. Nið-
ur undir botni, undir hönzkum
og seðlaveski og púðurdós fann
hann bréfpoka, sem hafði inni
að halda tvær hvítar töflur.
Dauðaþögn, rétt eins og í
kirkju, umlukti þau. Maigret stillt
ist, settist niður og hringdi bjöllu
Þegar dyrnar opnuðust, sagði
hann hægt við manninn, sem
inn kom:
— Segðu Janvier að sleppa
honum.
Og þegar maðurinn stóð kyrr
mállaus af undrun, bætti hann
við:
— Þessu er lokið. Hún er bú-
in að játa.
— Ég hef ekki neitt játað.
Hann beið meðan dymar lok-
uðust aftur.
— Það er sama sem. Ég hefði
lofað yður að eiga þetta einka-
samtal við son yðar, sem þér ósk
uðuð efti.r En finnst yður ekki
þér hafa valdið nógu mörgum
dauðsföllum á yðar aldri?
— Þér eigið við, að ég hefði. . .
Hann var að fitla við töflur-
nar.
— Þér munduð hafa gefið
honum meðalið hans, eða það
sem hann hélt vera meðalið sitt,
og þá hefði engin hætta verið á
því, að hann talaði af sér framar.
Sólin var tekin að skína á
húsamænana úti. Síminn hringdi
aftur.
— Maigret fulltrúi? Þetta er
árlögreglan. Við erum við Billan
court. Kafarinn er búinn að kafa
einu sinni og er búinn að finna
stóra ferðakistu.
— Já, hitt kemur á eftir, svar
aði hann, eins og honum stæði
alveg á sama.
Janvier kom nú í dymar, kúg
uppgefinn og steinhissa.
— Mér var sagt. . .
— Farðu með hana í fanga-
klefa. Og manninn líka, sem með
sekan., ég skal tala við saksókn-
arann, undir eins og hann kemur.
Hann átti ekkert erindi lengur
við hvorugt þeirra mæðgina.
— Þú getur farið að hátta,
sagði hann við þýðandann.
— Er þetta búið?
— Já, í bili.
Tannlæknirinn var ekki leng-
ur á sínum stað, þegar hann kom
þangað inn, en öskubakkinn var
fullur af svörtum vindlastúfum.
Hann settist í stólinn sinn og
ætlaði rétt að fara að móka, þeg
ar hann mundi eftir Lengjuni.
Hann fann hana í biðstofunni,
þar sem hún hafði sofnað, hristi
öxlina á henni, og eins og ó-
sjálfrátt lagaði hún á sér græna
hattinn.
— Þetta er allt í lagi. Farið
þér nú.
— Hefur hann játað?
— Það var hún.
— Hvað? Var það sú gamla,
sem . . .?
— Þetta getur beðið, tautaði
hann.
En svo sneri hann sér við,
rétt eins og hann væri gripinn
einhverri iðrun.
— Og þakka yður fyrir. Þeg-
ar Alfreð kemur heim, þá ráð-
leggið honum að. . .
En til hvers var það héðan-
af? Ekkert gat læknað þann
dapra af ástríðunni til að brjóta
upp peningaskápa, sem hann
hafði áður gengið frá, né held-
ur gera hann afhuga þeirri
hugsun, að þetta væri í síðasta
skiptið og hann gæti raunveru-
lega flutt sig upp í sveit.
Sökum aldurs síns var frú
Serre ekki tekin af lífi og hún
gekk út úr réttarsalnum með
ánægjusvip þess, sem ætlar nú
loksins að koma skipulagi á
kvennafangelsin.
Þegar sonur hennar kom út úr
Fresnes-fangelsinu, að tveimur
árum liðnum, fór hann beint
heim í húsið í Bæjargötu og
sama kvöldið fór hann sömu
hringferðina sem áður, er hann
hafði hund til að liðka.
Hann hélt áfram að drekka
rauðvín í litlu kránni, en áður
en hann fór þar inn, leit hann
vandlega til beggja handa.
(Sögulok).

8. JANÚAR
Hrúturinn 21. marz — 19. apríl
Ef þú leggur þig aðeins meira í líma, verður það þakklátt
starf
Nautið 20. aptíl — 20. maí
Leitaðu ráða og styrks hjá ráðamönnum. Það borgar sig að
fara yfir fjárhaginn í kvöld
Tvíburarnir 21. mai — 20. júm
Mörg eru rannsóknarverð mál á dagskrá. Ef þú skýrir yfir-
mönnum þínum frá þv£, sem þú hefur grafið upp, kann svo
að fara að þú hljótir ríkulega umbun fyrir. Farðu þínar eigin
götur þótt skrafað sé.
Krabbinn 21. júní — 22 júli
Samkeppnin kemur æ betur I ljós, og þér er bezt að svara
því með auknum framlögum á vinnumarkaðinum. Ljúktu því,
sem þú áttir eftir að gera í hádeginu.
Ljónið 23. júlí — 22. ágúst
Reyndu að ijúka dagsverkinu snemma, seinni hlutinm verður
þér ódrjúgur. Það leggst töluverður gestagangur á heimilið.
Meyjan 23 ágúst — 22. september
Það er engin ástæða til þess að drepa sig úr kröfuhörku. Ef þú
slakar á munu aðrir gera slíkt hið sama. Sinntu menningar-
störí'om í kvöld.
Vogin 23. september 22 október
Vertu léttari og frjáislegri en þú hefur verið. Þú getur gert
gott úr einhverju, ef þú vilt, og nú er einmitt tíminn til þess.
Sporðdrekinn 23. október — 21. nóvember
Þér finnst kannske vinimir vera léttúðugir, en það er full
ástæðr. til þess að slást í hópinn. Kauptu ríflega inn, og snemma.
Bog’naðurinn 22. nóvember — 21. desember
Taktu samkeppninni með karlmennsku, og þá getur það orð-
ið þér happadrjúgt. Vertu þolinmóður við fjölskylduna. Merk
tímamót virðast vera í uppsiglingu.
Steingeitin 22. desember — 19. janúar
Alhr heimta og heimta, og þá venjulega eitthvað, sem þér er
óhægt um að láta af hendi nakna. Vertu þolinmóður. Gerðu
aðeins hið nauðsynlegasta, án þess þó að það skyggi á fram-
vindu málanna síðar.
Vatnsberinn 20. janúar — 18. febrúar
Þér gengur illa að ná þér niðri á þeim, sem alla sök eiga á
vandamálum þínum, og reyndar sem þú átt mikið undir að
sækja. Bezta lausnin er þrautseigja og íhaldsemi.
Fiskarnir 19. febrúar — 20. marz
Reyndu að gefa þér tíma til líkamsræktar, því meiri ákafa,
sem þú sýnir í starfi og leik, því betur vegnar þór. Gakktu
eftir pví sem þitt er.