Morgunblaðið - 11.02.1969, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 11. FEBRÚAR 1909.
ÞAJD var þröng á þingi við and-
dyri hins nýja skemmtistaðar
unga fólksinis, þegar blaðamenn
Mbl. komu að um ellefu leytið á
laugardagskvöldið. UppseLt var,
en margir, sem keypt höfðu miða
fyrr um kvöldið, vildu komast
inn. Aldurstakmarkið þetta
kvöld var miðað við 16 ár og var
krafizt nafnskírteina eða ann-
arra löglegra skilríkja við inn-
ganginn. Allmörgum unglingum
var vísað frá, þar er skilríkin
voru ófullnægjandi eða aldurinn
of lágur. Er inn var komið tók
önnur raun við, það var að koma
yfirhöfnum í fa'tahengið. Um þá
Á slóðum
œskunnar
í UMSJÁ
Stefóns Halldóissonai
og Trausta Valssonar
Lítið inn í ?
hlið málsins sáu tvær yngismeyj
ar, og á meðan þær reyndu að
finna snaga, gátu gestir skemmt
sér við að skoða sjáifa sig í spé-
speglum, sem áður skreyttu segil
salinn í Tívolí, eða litið í blað
það, sem gefið var út um kvöld-
ið og afhent gestum, en þar
standa m.a. þeissi orð borgar-
stjórans í Reykjavík:
Við opnun þessa skemmtistað-
ar fyrir unga fólkið læt ég í
ljós þá ósk, að æskufólk í
Reykjavík megi eiga hér
margar ánægjustundir.
Geir Hallgrímsson.
Með það í huga gengum við
upp stiga á aðra hæð og inn í
danssalinn. Skuggsýnt var inni
og hávær popmúsík glumdi úr
hátölurum í miðjum salnum.
Fjölmennnt var á dansgólfinu
og hristu unglingarnir sig eftir
brezkri músík af hljómplötum.
Plötuspilinu stjórnaði sá ágæti
útvarpsmaður, Pétur Steingríms-
son, og var hann einmitt að ljúka
við að flytja TOP 20 vinsælda-
listann brezka. Strax á eftir
kom fram þjóðlagaflokkurinn
Nútímaböm og flutti hann nokk
ur lög við góðar undirtektir. Því
næst komu Hljómar og Shady
og léku fyrir dansi. iSöngkonan
Kristín Ólafsdóttir, söng einnig
nokkur lög með hljómsveitinni.
Þannig leið kvöldið og virtust
allir skemmta sér vel. Þó var
ekki laust við að unglingarmr
væru nokkuð þvingaðir, en það
líður sjálfsagt frá, þegar þeir
hafa vanizt staðnum.
Allmargir myndatökumenn
voru á staðnum og festu helztu
atburði á filmur. Náðum við tali
af einum þeirra, Sigurgeiri Sigur
iónssyni. Kvaðst hann vera að
taka myndir fyrir skemmtistað-
inn og ætti hann heiðurinn af
ljósmyndum þeirn, sem skreyta
veggi staðarins ásamt allmörgum
listaverkum, sem unnin eru af
nemendum Myndlistarskólans.
Fleiri Ijósmyndir eru væntanleg-
ar og vafalaust einnig ný lista-
verk frá ungu listafólki.
Gengum við þá inn í eldlhús,
sem er til hliðar og atftan við
sviðið. Þar náðum við tali af
Þórólfi Beck, landsliðsmanni í
knattspymu, en Þóróltfur var
einn af dyravörðum hússins
þetta kvöld. Hann kvaðet binda
miklar vonir við þennan stað og
taldi ekki eðlilegt, að ungt fólk
innan tuttugu og eins árs færi á
vínveitingastaði. Hann kvað
starfið líflegt og skemmtilegt og
unglinganna fyllsta hróss verða.
Hann hefði mikið heyrt talað um
hin mörgu og erfiðu unglinga-
vandamál, en þeir unglingar, sem
hefðu heimsótt staðinn, hefðu
á allan hátt hagað sér eins og
bezt væri á kosið. Álit hams á
þeim hefði breyzt mjög og þeir
virtust ekki vera neitt vanda-
mál.
Þá ræddum við við Pétur
Sveinbjarnarson, en hann er í
húsnefndinni ásamt þeim Ragn-
ari Kjartanssyni, sem er formað-
ur, og Andrési Indriðasyni. Pét-
ur sagði m.a:
„Á síðasta borgarstjórnar-
fundi var samþykkt sú tillaga, að
Æekulýðsráð hefði heimild til að
veita 15 ára unglingum aðgang
að danshúsum, ef um vínlausar
dansskemmtanir væri að ræða.
Þessari heimild mun verða beitt
tvo daga í viku, fimmtudaga og
sunnudaga, en annars er aldurs-
takmarkið miðað við 16 ár. Hús-
nefndin hefur gert dagskránni
Framhald í bls. 19
PÉTUR PLÖTUSNÚÐUR
Á SUNNUDAGSKVÖLDIÐ
röibbuðum við við Pétur
Steingrímsson, plötusnúð, og
spurðum hann hvernig diskó-
tekið hefði gengið.
„Á laugardagskvöldið gekk
ekki of vel, byrj unarörðug-
leikar voru nokkrir og sífelld-
ar trutflanir voru vegna ijós-
og kvikmyndatöku. Þó virtust
unglingarnir ánægðir. En á
sunnudaginn gekk allt mjög
vel. Unglingarnir dönsuðu
mikið og var ekki að sjá ann-
að en að þeim þætti alveg
eins gaman að dansa eftir plöt
um eins og eftir hljómsveit.
En þó munaði mjóu að illa
færi, þegar öryggi fór í diskó-
teksmagnaranum. Ekki var til
varaöryggi í húsLnu, svo að
ég varð að hringja í konuna
mína og biðja hana að senda
nokkur öryggi til mín í leigu
bíl. Hún sendi eitt þúsund
stykki! En ef að ekki hefði
tekizt að gera við bilunina,
þá hefðu Dúmbó og Guðmund
ur Haukur vafalaust spilað
meira í staðinn".
Hvernig er háttað plötukaup
um fyrir diskótekið?
,,Ég hef keypt nokkuð af
tólf laga plötum hér í verzlun
um, og einnig fáum við send-
ar plötur frá Bretlandi með
flugvélum Flugfélags ís-
lands, þannig að diskótekið á
alltatf allar plötur í TOP 20
vinsældarlisitainum brezka.
Við fáum líka listann sjálf-
an um leið og munum ljós-
prenta nokkur eintök af hon-
um og hengja hér upp“.
Ætlarðu að halda áfram í
þessu startfi?
„Eiginlega er allt óráðið
enn. Ég verð hér a.m.k. fyrst
um sinn, en hvort ég ílengist
í starfinu, get ég ekkert sagt
um“.
AF ÓVIÐRAÐANLEGUM or-
sökum gafst okkur ekki tími
til þess að spjalla við gesti
staðarins á sunnudagskvöldið.
Húsfyilir, 500 manns, hafði
verið kvöldið áður, en nú var
öHu færra — eitthvað hátt á
þriðja hundrað. Þá hafði hit-
inn inni í húsinu verið óbæri-
legur, en núna hafði loftræst-
ingin undan; unglingarnir
virtust líka óþvingaðri
en kvöldið áður.
Eitt sáum við þó, sem ekki
hafði breytzt. Það voru stúlk-
urnar; þær voru jafnfallegar
og daginn áður. Svo fallegar,
að okkur kom ekki saman
um, hvaða blómarós við skyld
um taka tali. Hefði þetta ör-
ugglega endað með einvígis-
áskorun okkar á milli eða að
minnsta kosti háa rifrildi, ef
ljósmyndara okkar hefði ekki
orðið svo starsýnt á eina yng-
ismeyna. „Ef ég fæ ekki að
mynda hana þessa, þá er ég
farinn," sagði hann. Og ljós-
myndaralausir hefðum við
verið eins og fiskar á þurru
landi, svo að við króuðum
þessa myndarstúlku af. Ekki
reyndist hún vera gestur
þarna, heldur starfsstúlka
staðarins og kvaðst heita
Helga Gylfadóttir. Tvítug og
við nám í verzlunardeild
Verzlunarskóla íslands.
— Hvemig ég byrjaði
hérna? Það var bara hringt í
mig og ég beðin að hjálpa
héma til, sjálfsagt vegna þess
ar ég hef unnið hjá Æsku-
lýðsráði áður, bæði í Saltvík
og eins við Fríkirkjuveginn.
En ég hef alls ekkert á móti
því að ílengjast hérna. Síður
en svo.
— Mér finnst að mörgu leyti
skemmtilegra að vinna niður
á Frikirkjuvegi en hérna. Þar
sem sá staður er miklu minni
kemst maður í nánari
kynningsskap við krakkana.
En mér finnst staður sem
þessi alveg tilvalinn fyrir
æskuna. Ef imglingarnir
skemmta sér ekki hér, þá veit
ég ekki, hvað hægt væri áð
gera.
— Það vinna hérna sjö stelp
ur og svo dyraverðirnir. Fram
kvæmdastjórinn er sá eini,
sem er fastráðinn. En það er
Helga Gylfadóttir
of lítið, þegar húsfyllir er,
eins og í gær.
— Nei, ég held ég vildi
ekki hatfa leiktæki eins og
t.d. „bob“ héma. Hér verður
aldrei lát á músíkinni; annað
hvort er diskótekið í gangi
eða einhver hljómsveitin að
spila. Ég er ánægð með stað-
eins og hann er núna.
— Ég held, að það sé eng-
inn undir áhrifum hérna. En
ég er hissa á því, hváð ungl-
ingamir kaupa mikið af sígar
ettum. Það er sama hvort þeix
eru 15 ára gamlir eða nítján
ára.
Áður en við gátum spjallað
meira saman, var Helga þotin.
Framkvæmdastjórinn hafði
kallað á hana.
En ljósmyndarinn okkar var
aftur kominn með „störu“ og
til þess að eiga ekkert á hættu
— það er nefnilega aldrei að
vita, hvaða afleiðingar svona
og svo hef ég stundum verið
niður á Fríkirkjuvegi.
— Mér lízt mjög vel á stað-
inn, og ég er viss um, að jafn-
aldrar mínir munu sækja
hapn mikið.
— Ég er hrifnust af diskó-
tekinu og innréttingunni..
Hún er svo nýstárleg. Stól-
arnir vekja mikla athygli; það
sagði mér einhver, að þeir
væru lóðafoelgir. Þeir eru alla
vegana mjög þægilegir.
Matthildur Guðmundsdóttir
augnaráð geta haft í för með
sér — ákvó'ðum við þegar í
stað að ná tali hennar. Því
að auðvitað var það stúlka,
ævintýraprinsessan holdi
klædd, sem truflað hafði
hjartastarfsemi ljósmyndar-
ans. Þetta var hún Matthildur
Guðmundsdóttir, 16 ára í
„Gaggó Aust“, eins og hún
orðaði það.
— Nei, ég fer ekki mikið
á böll. Helzt á skóladansleiki
Magnús Arnason
— Svo er allt svo ódýrt.
Það hefur sko örugglega mik-
ið að segja, því að ungt fólk
hefur ekki eins mikið af pen-
ingum núna og áður......
Og enn var ljósmyndarinn
kominn með „störu“, svo að
við þökkuðum fyrir okkur í
flýti. Eftir miklar fortölur,
komum vfð honum í skilning
um, að við yrðum að hafa jafn
rétti í þessum málum og taka
ungu piltana tali líka. Hann
setti á sig snúð, en við sett-
umst niður hjá Magnúsi Ama-
syni, 16 ára gömlum lands-
prófsnemanda.
— Auðvitað kem ég tij að
dansa maður, hvað heldurðu
annað?
— Ég hef oftast nær
skemmt mér í Las Vegas. En
þar er ekki nærri því eins
skemmtilegt og hérna. Enda
er ég hér innan um jafnaldra
mína; í Las Vegas er maður
svo lítill innan um eldri
krakkana.
— Ég dvaldist í Englandinu
í sumar og kynntist þar
nokkrum dansstö'ðum, sem
líkjast þessum. En það verð
ég að segja, að þessi er miklu
snyrtilegri og viðkunnanlegri
en staðirnir ytra.
— Jú, mér finnst að koma
ætti á leiktækjum hér. Keilu-
splin (bowling) yrðu t.d. afar
vinsæl. Það er ég sko viss
um.
— Það „drekka" alltof marg
ir unglingar á mínu reki. Ég
ætla að vona, að þessi staður
eigi eftir að draga eitthvað
úr áfengisneyzlu unga fólks-
ins.
Þáð voru lokaorð þessa
unga mannns.
Ljósmyndarinn okkar, sá
mæti maður, virtist nú upp-
gufaður með öllu. Og ljós-
myndaralausir gátum við ekki
haldið áfram, svo að við náð-
um í frakka okkar og yfirgáf-
um þessa glaðlyndu æsku, sem
skemmti sér prýðilega án
áfengis.
En daginn eftir fréttum við,
að ungur maður með mynda-
vél á öxlinni og stúlku við
arminn hefði sézt á gangi vest
ur Miklubrautina.
Sjálfsagt er þa'ð einhver
bölvuð vitleysa.