Morgunblaðið - 10.05.1969, Side 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. MAÍ 1969
Mótmssla oðild
að Lífeyrissjóði
FARTÐ hefur fram atkvæða-
greiðsla á togaraflotanum um af-
stöðu togarasjómanna til aðildar
bátasjómanna að Lífeyrissjóði
togarasjómanna. Var eftirfarandi
tillaga borin upp af skipstjórum
og skipshöfnum á bv. Maí, bv.
Harðbak og bv. Þorkeli mána:
„Við undirritaðir mótmælum
eindregið aðild bátasjómanna að
Lífeyrissjóði togarasjómanna, þar
sem við teljum aðild þeirra
mieiri skerðingu á kjörum okkar
og réttindum en við verði unað“.
Loftskeytamaður bv. Maí ann-
aðist útsendingu til togaranna og
móífók atkvæði frá þeim dag-
ana 12. til 16. febrúar sl.
Samþykkir mótmælunum voru
496, en 54 með aðild bátasjó-
manna. Hlutlausir voru 30.
Áhafnir eftirtalinna togara
sambykktu mótmælin samhljóða:
Maí, Harðbaki, Þorkeli mána.
Sléttbaki, Svalbaki, Karisefni,
bótosjómanna
togaiasjómanna
Uranusi, Hafliða, Ingólfi Amar-
syni, Kaldbaki og Neptúnusi
(27 til 31 maður eni á þessum
skipum). Á Agli Skalagrímssyni
voru 25 með mótmælunm, en 2
á móti, á Marz voru 28 með, einn
á móti, á Hallveigu Fróðadóttur
27 með, einin á móti og einn hlut
laus, á Röðli 16 með, en 13 hlut-
lausir, á Júpiter 17 rneð, en 13
hlutlausir, á Víkingi 25 með, en
2 á móti, á Þormóði goða 24 með,
3 á móti og 3 hlutlausÍT, á Narfa
9 með, en 20 á móti og á Sigurði
4 með, en 25 á móti. Engar tölur
bárust frá Jóni Þorlákssyni, en
eftirfarandi skeyti: „Mótmælum
eindregið að bátasjómenn fái að-
ild að sjóði okkar. — Skipstjóri
og áhöfn“.
— Betty Ambatielos
Fra.mhald af bls. 8
lendis virðist ekki áfjáðir í að
festa fé sitt í landinu. —
Þetta er þá ástand stjómar-
farsins, vegna hinnar stoltu óg
hetjulegu afstöðu grísku þjóð-
arinnar — sama fólksins, sem
1940 kom heiminum á óvaj't með
því að halda fasistahersveitum
Mussolinis í skeíjum, og vinna
það, sem Churchill nefndi ..fyTsta
raunverulega sigur Banda-
manna.“
Sigur Grikkja þá örvaði und-
irokaðar þjóðir Evrópu. Mót-
spyrna þeirra í dag er viðvör-
un til Evrópu og heimsins.
Breidd andspyrnunnar sést á her
dómum yfir stúdentum verka-
mönnum og bændum, yfir kumm-
únistum meðal annars Gregory
Parakos, og miðfickkamönnum
eins og Alexander Panagoulis.
Það var alþjóðieg ba. átta, sem
bjargaði l'ífi þessara manna. Hún
sést á þeim 500.000. manns. sem
fylgdu Papandreu til grafar og
á þúsundum verkan.anna við 1.
maí-hátíðahöldm í Saloniki fyrir
nokkrum dögum á því, að þjóðin
neitar að kaupa sér frelsi með
trúnaðaryfirlýsingum við einræð
ið, — á þeim þúsundum manna
sem eru í fangabúðem eða fang
elsum og á ungá fólkinu, sem
haldið er í Agia Paracskevi, Di-
onysos og Oropos fangabúðun-
um, á hinum 135 konum, sem
haldið er í Alikarnassos.
Lýðræðisþenkjandi þjóðir og
ríkisstjórnir heimsins verða að
standa við hlið grísku þjóðar-
innar allrar, án tillits til stjóm-
málaskoðana emstaklinga her.n-
ar eða þjóðfélagsscöðu.
Við verðum að lyfta barátt-
unni í nýjar hæðir og auka
áhrif hennar til þess að:
1. Hraða brottrekstri Grikk-
lands úr Evrópuráðinu. Við get
um ekki beðið þar til í desember
2. Einangra herforingjaklíkuna
og standa gegn vopnasendi.igum
til hennar.
3. Krefjast þess að allir póli-
tískir fangar verði iátnir kiusir.
Einkum að beita okkur gegn-
um þjóðþing okkar fyrir því að
ílias flíú og aðrir leiðfogar
EDA og Miðflokkasambandsms
verði leystir úr haldi: að beita
okkur gegnum verkálýðssam-
bönd fyrir freisi verkalýðsleið
toga — gegnum samvinnusam-
tök fyrir frelsun meðlima stjórn
ar grisku samvinnusamtakanna í
landbúnaði, sem fangelsaðir hafa
verið eða reknir úi starfi fá
menntamenn til að tryggja frelsi
Mikis Þeodorakis og annarra —
eða skipuleggja kröfugerð á veg
um starfsfólks blaða og frétta-
stofnana fyrir ritfrelsi. — beita
okkur í háskólum fyrir akadem
ísku frelsi.
Framar öllu þurfum við að
berjast fyrir frelsi hinna 135
pólitísku kvenfanga. Afsökun er
engin til fyrir því, aö halda degi
lengur þessum konum, sem nú
hafa setið í fangelsi í meir en 2
ár sem gíslar, án ákæru eða
réttarhalda.
Við verðum að freisa þær. Með
al þeirra eru 23 mæður lítilla
barna, sem einnig eiga föður
sinn í fangelsi. 50 lítil börn gerð
munaðarlaus. Áskoranir ykkar
geta leyst þær.
Allar áskoranir, kröfur eða
áköll, geta, ásamt sams konar
kröfum frá öðrum löndum, fært
árangur. Mannslífum hefur verið
bjargað. Ég fékk sjálf frelsi
vegna herferðar erlendis. Pana-
goulis var bjargað frá aitöku.
Á meðan, aðstoðið fjölskyldur
fanganna. Þær eru mjög fjár-
þurfi, og peninga er hægt að
senda þeim. Jafnvel póstkort eða
bréf gleður, en fjárhagsaðstoð
er mjög brýn. Það eru til mörg
börn eins og litli drengurinn,
sem skrifaði vini í Englandi og
sagði: „Já“ hann þarfnaðist hjálp
ar hann bjó hjá ömn.u sinni með
fimm ára bróður sínum. Pening-
ana, skrifaði hann, ætti að senda
sér vegna þess að báðir foreldr
ar hans eru í fangelsi. Hann er
rétt 10 ára gamali.
Hjálpið grísku þjóðinni í
þeirri vissu, að með því að hjálpa
henni, styrkið þið málstað lýð-
ræðis í Grikklandi, en án bess
getur ekkert okkar treyst á frið
og frelsi fyrir oxkur sjálf ífram
tíðinni.
Standið við hlið hetjuþjóðar
Grikklands í biturri en hetju-
legri baráttu htnna. fyrir falli
herforingjakiíkunnar og fyrir
endurreisn lýðræðisins.
HÆTTA Á NÆSTA LEITI —effir John Saunders og Alden McWilliams
THE AIRPORT IN
ZURICH.SWITZER-
LAND, 200 MILES
FROM THE PRINCI-
PAUTy of carnitaí
REALLY, TRoy/
X DON'T WANT TO
INCONVENIENCE
VOU AND DANNY/
I CAN TAKE THE .
BUS TO CARNITAÍ,
THAT
WOULD
BE A
WASTE.
OF
MONEy.
THE GLOBAL NEWS
RENTEO CAR EXPRESS
WILL DROP yOU AT yDUR
HOTEI__WITH NO EXTRA
CHARGE FOR GUIDED
OUR EXPERT DRIVERS SCOFF
AT ALPINE SNOW/TAKE THE
FIRST HUNDRED MILE5,
DANNy/•■•I'LL SPELL you
(A flugvellinum í Ziirich í Sviss, 200 míl-
ur frá fursíadæminu Carnita). Troy, ég
get ómögulega látið ykkur Panny hafa
svona mikið fyrir :nér, ég get vel tekið
áætlunarbifreiðina til Carnita. Það væri
eyðsla á peningum og góðum félagsskap,
Bebe. 2. mynd) Bilaleiguþjónusta Global
News fréttastofunnar mun skila yður
heilu og höldnu að hó'-eli yðar, og það er
ekkert aukagjald fyrir hinn skemmtilega
féiagsskap. 3. mynd) Okkar reyndu öku-
menn brosa bara aff Alpasnjónum. Aktu
fyrstu 100 mílurnar Panny, ég skal leysa
þig af síðar. Það er ég VISS um að þú
gerir Troy.
LESBOK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA 3
heima. Pabbinn var í
vinnunni, og mamman og
börnin höfðu farið í bæ-
inn að verzla.
Perrý lá á eldhú&góif-
iinu og svaf. Skyndilega
hrökk hann upp. Hvaða
lykt var þetta? Perrý
opnaði augun. Reykja"-
etrókurinn stóð út úr ofn
iinum. Steikin hlaut að
vera að brenna. Hvað gat
hann gert?
Nú var um að gera að
vera fljótur að hugsa.
Perrý þaut fram, tók sím
tólið af símanum og
hringdi í slökkviliðið.
Og einmitt þegar slökkvi
liðið svaraði, kom mamm
3íi inn og heyrði Perrý
eegja í símann: „Gjörið
evo vel að koma á Strar.d
götu 100 undir eins —
það er kviknað í húsinu."
Henni varð svo mikið um
þetta að það leið yfir
hana.
Slökkviliðsmennirnir
komu fljótlega og það
tókst að bjarga húsinu.
Perrý var í raun og veru
hetja, en það vildi bara
engin.n trúa því, og
mamman vaT svo hrædd
við hann að hún þorði
ekki einu sirrni að vera í
sama herbergi og hann.
Daginn eftir kom mað
ur í stórum sendiferðabíl
og keypti Perrý af fjöl-
skyldunni. Maðurinn átti
marga hunda, sem hann
ætlaði að setja á hunda-
sýningu.
Sýningardagurinn var
runninn upp. Ákveðið
var að eigandi fallegasta
hundsins fengi stóran
gullbikar í verðlaun. Eig
endurnir gengu með
hunda sína um svæðið
og dómnefndin virti þá
fyrir sér.
Dómnefndin valdi nú
fallegasta hundinn úr
hópnum og eiganda
huindsins var veittur
gullbikar. Sumir hund-
arnir voru óánægðir og
aðrir reiðir. En Perrý
gekk til eigurvegarans.
„Til hamingju, vinur“,
sagði hann, „fallegasti
hundurinn hefur unnið“.
Allt lenti í háalofti.
Það leið yfir konurnar.
Mennimir hrópuðu hver
í kapp við annan. Og eig-
andi gullbikarinsins
missti hann niður.
En vesalings Perrý var
stungið inn í vagn og ek
ið til hundabyrgisins.
Og í þetta skipti liðu
nokkrar vikur áður en
Perrý fengi nýtt heimili.
Honium leið mjög illa.
Hvers vegna var fólki
svona illa við hann?
Hann hugsaði og hugsaði.
Hann hlaut að vera eitt-
hvað öðruvísi en aðrir
hundar. En hvernig var
hann öðruvísi? Hanm
reyndi að muna hvað
hafði komið fyrir áður
en hanm var rekinn í
búxtu af heimilunum.
Það var alltaf eftir að
hann hafði sagt eitthvað.
Kannski að hann væri
ekki nógu kurteis. Hann
varð að reyna að muna
hvernig aðrir hundar
töiuðu. En, ha,nn hafði
bara aldrei heyrt annan
hund tala. Það var bara
fólk, sem talaði! Hnndur,
sem talaði var öðru vísi,
og fólk var hrætt við
hann.
Og Perrý áikvað að
hann myndi aldxei fram-
ar tala. Héðan í frá ætl-
aði hann að vera eins og
aðrir hundar.
Dag nokkurn komu
hjón, sem voru að leita
sér að varðhundi og tóku
Perrý að séir.
Perrý var á þessu nýja
heimili í tvö ár. Honum
leiið vel, fékk góðan mat,
lék sér í garðinum og fór
1 skemmtiferðir með
hjómunum, sem þótti
vænt um hanm.
Nótt eina brauzt inn-
brotsþjófur inn í húsið.
Hann stal silfrinu og 511
um peningunum. Enginn
heyrði í honum nema
Peirrý. En hvað gait Perrý
gert? Hann gat ekk gelt.
Hann gat ekki hringt í
lögregluna. Hann gat
ekki kallað á hjálp. Því
ef hann talaði myndu eig
endumir sjá að hann
væri öðru vísd en venju-
legir hundar.
Þegar eigendurnir upp
götvuð þjófnaðinn urðu
þeir mjög reiðir. „Hvers
konar varðlhundur ert þú
eiginlega“, hrópuðu þau.
„Þú lætux þjóf ganga
fram hjá þér án þess að
heyra í honum“.
Perrý læddist út bak-
dyramegin. Hann var
ákveðinn í því að flýja í
burtu, áðux en hann yrði
sendur til hundabyrgis-
ins. Það var rigning og
vesalingis Pérrý var renn
andi blautur. Loksins var
hann kominm í isikemmti-
garðinn og lagðist þar
undir bekk og sofnaði.
Perrý var svanguir þeg
ar hann vaknaði næsta
norgun. Hann skreið
fram undan bekknum,
teygði úr sér og horfði
í kringum sig. Á bekkn-
um beint á móti sat lítill
feitur maður og borðaði
hnetur. Perrý var svo
svangur að han,n gat ekki
stillt sig. Hann gekk því
til manmsins og horfði á
hann bænaraugum.
„Halló, gamli vinur“,
sagði maðurinn. „Langar
þið í hnetur? En hnetur
eru ekki góðar fyrir
hunda, eins og þú veizt.
Komdu heim með mér.
Ég skal gefa þér eitthvað
gott að borða“. Og mað-
uripn stóð upp og benti
Perrý að fylgja sér.
Perrý var hinn ánægð-
astd og fylgdi mannin-
um heim til han,s. Her-
bergi mannsins var fullt
af myndum — það voru
myndir af töframanmi að
gera ýmis töfrabrögð.
„Já, þetta eru allt
myndir af mér“, sagði
maðurinn. „Ég var einu
sinni töframaðurinn
Markús. Það var í gamla
daga, þegar ég gat bæði
sungið og da,nsað“. Og
Markús stóð upp og dans
aði syngjandi um gólfið.
„Haltu bara áfram að
borða, vinur“, sagði
hann við Perrý, „ég er
að reyna að halda mér í
æfingu".
Perrý horfði á hann
dansa um stuind — en
fyrr en varði vair hann
kominn út á gólfið og
farinn að syngja og dansa
líka.
Markús hæbti og
horfði á Perrý furðu lost
inn. En Perrý tók ekkert