Morgunblaðið - 10.05.1969, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. MAÍ 1989
t
Eftir stuindarkorn heyrði ég
rólega rödd gamla brytans.
— Má ég tala við hr. FRIN-
TON?
— >vi miður er hr. Frinton
ekki heima.
— Getið þér sagt mér, hvenser
hann kemur aftuir? Þetta er un,g
frú Grindly, sem talar.
— Því miður, ungfrú, þá
nefndi hann það ekkert.
— Hefur hann ekki skilið eftir
neina póstáritun?
— Nei, ungfrú. Hann sagði,
að engin bréf skyldu send á
eftir sér.
Ég lagði símann á. Nú vissi ég
að minnsta kosti, að John var
ekki heima. Hvað nú? Hringja
tií Stourton og tala við Jenny?
En hvað gat ég sagt við hana?
Ekki gat ég látið hana vita, að
ég væri að njósna um Kay. Ég
fór að hugsa um, hvernig Kay
mundi hafa skilizt við Stour-
ton? Hafði hún bara þotið burt,
án þess að segja upp?
Loksins fann ég, að ég gat
ekkert gert heima, hvort sem var
og fór því til Rye. Ég þurfti að
fara eitthvað í búðir og ég gat
að minnsta kosti drepið tímann
með því, þangað til Bob kæmi
heim, og ég gæti úíhellt áhyggj-
um mínum við hann.
Þegar ég kom að Stourton. gat
ég ekki stillt mig um að fara inn
og gera mér það til erindis að
kaupa eitthvert kver sem ég sá
í glugganium og mig hafði vant-
að undan farið.
Jenny kom fram til að afgreiöa
mig.
— Hvernig líður Kay? sagði
hún um leið og hún rétti mér
bókina.
— Mér þótti það svo leitt, þeg
ar hun hringdi til mín og sagðist
vera lasin og ekki geta komið
til mín um helgina.
Þama kom svarið. Meira
þurfti ég ekki að vita.
- Ég vona, að hún verði góð
eftir einn eða tvo daga, sagði ég
blátt áfiram.
— Heilisaðu henni frá mér og
segðu, að það voni ég líka, sagði
Jenny.
— Það er leiðinlegt, að hún
skuli vera lasin. Ég var búin að
hlakka svo til, að hún kæmi til
mín.
—Það var hún líka sjá'lf,
sagði ég, og velti því fyrir mér,
hvort Kay hefði niokkurn tíma
ætlað sér til Gray-fólksins. En
svo virtist sem hún hefði ætlað
það. Og þá hefði hún tekið það í
sig á síðustu stundu að far§
heldur með John. En hitt þóttist
ég viss um,að hún hefði verið
búin að hafa það lengi i buga.
Ég var fegin að Bob skyldi
vera kkominn frá Aáhford þegar
ég kom heim. Líklega hefur
hann séð það af svipnium á mér,
að eitthvað slvarfegt vair að.
Þegar ég steig út úr litla bíln-
um, var hann að garnga yfir húsa
garðinn, en kom beint til mín,
dró mig inn í húsið og vafði mig
örmum.
— Hvað hefur komið fyrir,
Melissa? Þú hefuir þungar á-
hyggjur af einlhverju, get ég séð.
Ég vonaði ba-ra, að Janrny hjá
Stourton hafði ekki séð þetta á
mér líka. En vonandi hatfði hún
það ekki. Ve-njulega hiyf ég getað
leynt því -að illia lægi á mér,
einkum þó við fól’k, sam ekki
stóð mér sérstaklega nærri. En
við Bob var það óhugsaindi. O-g
svo var guði fyrir að þaklka, að
þess þurfti heldur ekki við.
— Hvað get ég gert, Bob?
Hvert heldurðu, að hún hafi
farið? Hefðirðu getað trúað, að
hún gæti gert mér þetta? sagði
ég, og grét við öxlina á honum:
Loksins þega-r grátnium linnti,
spurði ég h-ann aftur: — Hvað
getum við gert?
— Elskan mín, ég er hræddur
um, að við getum bara aiULs
ekkert gert.
— Það er bara svo enfitt að
sitj-a -hér u-m kyrrt og vita ekiki
hve-rt !hún h-efur farið eða hve-
nær ég frétti af h-eoni.
— Ég veit. En svona verðu-rðu
40
' .."3 ,'arsz. -JTEr~ j
að fara að. Hainn lagði höndina
undir hökuna á mér, og lyfti
henni upp. Vertu nú góð stúlka.
>ú verður að hairka þetta af
þér, skilurðu.
— Vitanlega verð ég það. En
hvað á ég að segja Nick og
Mark?
— Þarftu nokkuð að segja
þeim strax? Þeir vita ekki betuir
en Kay sé hjá Jeruny yfir helg-
ina. Láttu það bara duiga í bili.
Ef þú hefur ekkiert f-rétt af
henni á þriðjudaigskvöild, er
nógu snemmt -að segj-a þeim alla
söguna. Og ég er alveg viss um,
að þú verður búin að frétta -af
h-enni fyrir þanin tíma.
Ég velti því fyirr mér, hvort
mér mundi líða nökkru betur,
eftir að hafa heyrt frá h-eoni.
Líklega þó betur. Allt væri
skárra an þessi hræðilega óvissa.
Einlhvern veginin tólkst mér að
herða mig upp. Ég var fegin
þegar Bob þáði fúslega að borða
með okkur hádegisverð. Það
gerði mér léttara fyrir. Mark
var svo ákafur að fá siiran bróður
péirt af steikinni og búðimgmum,
að hann tók ekki eftir öðru en
miaitmum. Og Nick flýtti sér að
borða, vegna þess, að hanm átti
stefnumót við Debóru rétt á
eftir. Hafði ’hann tekið efti-r því,
að ég var eitthvað niðurdregin,
skýrði hann það vafaliau-st þann-
ig, að ég hafði rifizt við Bob.
Ek’ki svo að skilja, að við rif-
urnst nokburn tíma. Við vorum
stundum að minma hvort amraað
á það í gamni, að emn ættum við
fyrsta rifrildið okkar eftir.
Þegar óg lít til baka þessa
helgi, er ég mest hissa á, hvemig
ég fór að því að lifa harua af.
Ýmiist v-ar ég að ásafca sj-álfia
mig fyrir að hafa á einlhvenn
hátt brugðizt Kay, svo að hún
þyrfti að hlaupast á brott með
John, eða saka haraa um að veira
þver og svikul. Því að ef hún
var ákveðin í því að giftast John
hvers vegna gat hún ekki hrein- i
lega sagt mér það, og farið að /
öllu eins og fullorði-n manneskj-a )
með fullu viti? 1
En hefði hún gert það, ef ég
hefði verið öðruvísi? Hvers-
vegma hafði mér ekki tiakizt að
viraraa tiltrú heraraar? Þegar ég
ieit til baka yfir þeniraain tíma,
sem hún hafði verið með John,
datt mér í hug, hvort við hefðum
fjarlægzt hvor aðra, eða hvers-
vegna, því að nú var það því
miður augljóst, að það höfðum
við gert.
Á þriðjudag barst mér bréf
rneð póststknpli Rómaborgar.
Utan á því var gTiannaleg rit-
lönd Kay. É-g var fegin, að Nick /
•kyldi þegar hafa verið farinm út I
il viraniu sinnar og Mark í Skól 1
ann.
Ég settist niður við eldhús-
bolla-n-n og reif síðan upp bréfið.
— Elsbu Melissa. Ég er
hrædd um, að þetta bréf verði
voðalegt áfal fyrir þig og særa
þig og gera þig re-iða. Þú sikilur,
að ég er ekki -hjá Gray-fólkiniu
í Cam-ber, eins og þú munt þsgar
h-afa séð af póststimplánum. Ég
skrifa þetta bréf hátt uppi yfir
Ölpu-raum og Jöhn situr við hllið-
iraa á mér. Við erum á ieið til
Róm-ar, þair sem ég ætla að setja
það í póst.
— Við ætlum að gifta okkur
á morgun. John hefur u-n-dirbúið
það allt. Þegaæ þú færð þetta
bréf, verð ég orðin koraan hanis.
— >ú spyrð auðvitað sjálfa
þig, og með réttu, 'hvers vegna ég
hafi hlaupizt svona að heiman,
svona að bekman, til þess að
til þess að giftas-t John, í stað
þess að gifta mig heima eins og
þú ætlar að gera.
Það e.r erfiitrt að svara því.
Nerna ef vera skyldi, að hefði ég
sagt þér, að ég ætl-að-i að giftaist
horaum, þá befðir þú oæðið því
eindregið andvíg. Fyrir um
viku, talaði ég utan af því, að
þetta gæti v-erið í væ-ndum og
þú Iiagðir það ekkert í lágiraa, að
þú yrðir eikkert hrifin af að
eigraast haran fyrir mág.
— Ég veit, að ég verð
hamingjusöm hjá Johin.
Eins og ég hef svo oft sa.gt,
þá skil ég ekki, hvað þú getur
fundið horaum til foráttu. Han-n
er bezti og örlátasti m-aður í
h-eimi og hanin er nógu efn-aður
til að veita mér allt, sem mig
hefur alltaf langað í, en þú telur
kannski vera l'ítils virði. En við
getum nú ekki aiilar v>í<rið eiras.
Peninga, falleg föt, og alls kon
ar muraað. . . Jæja, ég er að
minnsta kosti hreirasikilin við þig
um það, hvens ég vænti af lífinu.
Og hef ailltaf gert. Enda þótt
þú hafir verið því andvig. En
nú verð ég að hætta. Eftir nokkr
ar mínútur verðium við komin á
flugvöllinn í Róm. Ég skrif-a þér
aftur eftir eiran eða tvo daga.
Við búumst við að verða hérraa
viku eða tíu daga. Ég verð kom-
in heim -raógu sraemima fyrir brúð-
kaupið þitt, og þá vona ég lífca
að þú verðir búin að fyrirgef-a
mér, að ég skuli hatfa hlaupið að
heiman tál þeiss -að ganga a-ð eiiga
John, án þess að láta þig vita
það fy-rir fram.
13.
Dagarnir vo-ru f'l'jótir -að líða.
Ég ihafði í svo mörgu að snúast.
Og ég vissi, að það var ekki
heppil'egt að halda að sér hönd-
um og láta áhyiggjurnar ná valdi
yfir mér. Eins og Bob sagði, þá
gat ég ekkert aðha-fzt. K-ay hafði
tekið lögin í sínar eigin h-endur.
Eri mikið óskaði ég þess, að
þetta hefði getað veirið öðruvísi,
Allt ó börnin í sveitinn
úlpur, buxur, peysur og fleira.

bCtörr»
Laugavegi 31.
Varahlutir
Höfum tekið upp mikið magn af varahlutum.
/ DODCE OC PLYMOUTH
CHRY8LER
PARTS
Chrysler-umboðið VÖKULL H.F.
Hringbraut 121 — Simi 13477.
Víð bjöðum yður
alla ohkar
íjúfengu rétti
I frá kL 8-23,30
Sent
ef öskaÓ er
h
I r
HAFNARSTRÆTI 19-SÍMI 13835
að -hún h-efði trúað mér fyrir því,
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl
Þér verður það á að laka of mikla ábyrgð í dgg.
Nautið, 20. apríl — 20. mai
. Það sem þú ert nú að vinna að, verður nokkurs virði um miðjan
september.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní
Reynðu að taka þér alveg frí í dag.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí
Fjölskyldan og samkvæmislifið veldur miklum óróa. Þú getur
þurft að ferðast eitthvað eða ná tökum á einhverju nýju sviði til að
komast yfir það, sem þú átt að gera.
Lijónið, 23. júlí — 22. ágúst
Því minna sem þú skiptir þér af fjölskyldunni i dag, því betra.
Það er miklu betra að vera ineð ókunnugu fólki, ef þú kemur þér hjá
fjárhættu.
Meyjan, 23. ágúst — 22. sept.
Þú þarft dálítið að athuga afstöðu þína, og umbera aðra.
Vogin, 23. sept. — 22. okt.
Notaðu slægðina í dag. Þú kannt að þurfa að ferðast á óvenjuleg-
an stað.
Sporðdrekinn, 23. okt. — 21. nóv.
Brátt gengur þér betur að bæta afkomu þína.
Bogmaðurinn, 22. nóv. — 21. des.
Unga fólkið er í aðalhlutverkum £ dag,
Steingeitin, 22. des. — 19. jan.
Fólk er svo hörundsárt, að þér er ráðlegt að vera orðvar, og fara
að öllu með ró.
Vatnsberinn, 20. jan. — 18. febr.
Allir vilja ráðleggja þór í fjármálum, en haltu þig samt við fyrri
áform.
Fiskarnir, 19. febr. — 20. marz
Fjölskyldumálin eru að lagast, og fjármálin ekkl eins aðkallandi.
andi ^ |