Morgunblaðið - 22.06.1969, Qupperneq 22

Morgunblaðið - 22.06.1969, Qupperneq 22
22 MORGUNBLAÐID, SUNNUDAGUR 22: JÚNÍ 1969 Gunnlaugur Valtýs- son — Minning F. 10/9. 1948. — D. 23/5. 1969. Og kkrkkan kveSua- við, hún kál-lar oss til tíða. >AÐ er laugáirdagskvoM, klukku tíma áð-ur en hið sígilda lag séra Bjama heyrisrt út yfir byggð og bæ frá kirkiutur-ni oldcar Sigl- firðinga. Kirkjan er tfroðfuiH af prúðbún-u fólki, margir ve<rða að stainda í anddyri og utan kirkju í blfðskaparveðrinu. Fyr'i-r nofckruim d-ögum síðan ihefir orðið hörmuliegt slys við Skeiðfossvirkjun. Vatn.'flaiomur- inn, sem við beizlum og veitir osb birtu og yl, hefir tekið að sér verrkefni hins ósýnilega manms me!ð ljáinm. Ungurr og efnllegur Sigifirðingur, Gunml a-ugur Valtýs son er gripinn af þróttmikium vaitnBflaumnium — og jarðmeskri hérvist tnéðal okkar er lokið. Hve sæl, ó, hve sæl er hin leikandi Lumd, en lofaðu enigan dag fyrir -sólarlagsstund. Gunnl-augur heitinin V altýsson var fyrknynd ungra manina. Lát- laius, róleg og hógvaer framikoma hanis va-kti aLl-sstaðair traiust og Hjartkaer somur okkar og bróðiir, Valdimar Sveinbjörn Gunnarsson, Leifsgötu 11, andaðisrt: í Borgarspitalamjm þann 20. júná. Guðrún Valdimarsdóttir, Gunnar Jónsson og systkin. Eiginimiaður minn, Arthur Arthursson (fæddur Brown), verður ja-rðsuniginin frá Foss- vogskirkj-u þriðjudaginm 24. þ.m. kL 13.30, Rannveig Nordahl. Ástkær móðir okkar, tenigda- móðir og amma, Ingibjörg Bjarnadóttir, Kleppsvegi 140, verður jairðsumgitn frá Foss- vogskirkju þriðjudaginin 24. júni kl. 3 e.h. Sigmunda Hákonardóttir, Valtýr Guðmundsson, Gunnar B. Hákonarson, Sigurbjörg Vilhjálmsdóttir og barnabörn. virð-inigu. Hann var féla-gslynduir og hafði þroskaða félaigsl'und. Áhugamál hams voru göfuig og þroskaindi, íþróttir og hljóm-list. Hanm stundaðd þessi áhugaimál s'in, aðaliega hainidkmiattíleik og hormiablásitu'rsleik aí mifcham dugnaði. Mikiil hammiir er kveð- inn a!ð aettinigjum, vinium og ver-k félögum þe-sisa uinga m-aminis. Við kveðjuathöfninia minmitist séra Kristján Róbertsison hams í ágærtiri ræðu og Geirhairður Val- týssom og homiablásitursihljóm- siveitin, -sem hanm stjónmair með töfrasprota síniu-m kveðuir hanm hinztu kveðju — og það er um- un á að heyra. I>að er aílvaira og hátíðieilkur yfir kveðju-athöfn þessairi aEri og hún rnurn seimit úr mininii þeirra er nærstaddir voru. Blanidaður kirkj-uikór synigur 1-ag InigemianinB og Maittihíasiair: En gott áöt þú, sál hver, sem Guð veitir frið, þó gæfan þín sé hverfui um verialdar svi'ð. Hve sæ-1, ó, hve sæl er hver leikamdti lund, og iukkam hún er eilíf, þótt hvea-fi um stumd. A.S. Sigurgrímur Ólafsson Fæddur 1. febrúar 1911. Dáinn 9. maí 1969. Vinarkveðja Horfinn er héðann af Sólvangi í Hafnarfirði Sigurgrímur Ólafs- son. Það er ekki, annað hægt að segja, en dauðinn getur stundum verið ein af náðargjöfum tilver- unnar. Þegar maðurinn er kom- inn í hjólastól. Og það er gleði- legt að vita til þess að við ís- lendingar eigum ennþá , þau hraustmenni, sem halda lífsgleð- Íhni hvað sem á daganá drífur, og geta byggt upp andlega þá sem ganga heiium fótutn. Ég sem þessar línur rita hef verið til heilsubótar 4 Sólvangi um skeið og get vart hugsað mér betri forstjóra en þar er, og segja má reyndar að þar sé valinn maður í hverju rúmi og enginn mannamunur gerður á ríkum og fátækum. Ég óska samt Sigmgrími til hamingju að vera kominn úr hjólastólnum og skilja sinar slitnu fMkur eftir að loknu giftu drjúgu dagsverki. Hann var alllengi rútubílstjóri og síðar vann hann á skrifstof- um, t.d. á skattstofunoi Er mér tjáð af kunningjum, að harin hafi verið stundvís og skyldu- rækin-n I starfi, úrræðógóður og ósérhlífinn er vanda bar að höndum. Stundvísi hans og reglu semi hélzt til dánardægui s, Sigurgrímur var virkur þátt takandi í ýmsum félagsrkap um dagana, einkum í menriingar- og mannúðarmálum. Má þar til nefna m.a. Sjálfsbjörg. Fn merk- ið stendur þó maðurinn falli. Ég hef vaxla kynnst betri og góðgjarnari manni en Sigur- grími, því hann barðíst fýrir sín um hugsjónum með di-engskap og hógværð. Sigurgrímur. mun hafa notið allgóðrar menntunar að sinnar tíðar hætti. Hann var skýr maður og lifandi í anda, og unni öllu fögru bæði í ljóði og línum. Fæddur var hann í Revkjavík 1. febrúar 1911, og mur. hafa alizt þar upp að rnestu leytL Hann lætur eftir sig 3 dætur upp komnar og giftar. Að endingu þessar kveðjustök ur til þín Sigurgrímur. . Sigurgrímur fallinn frá. Fækkar máttarstoðum. Útför konuinina-r minnar, Valgerðar Eyjólfsdóttur, Miðbraut 1, Seltjarnarnesi, sem lézt 17. þ.m., verður gerð frá Fosisvogskirkju mánudag- inm 23. júná kL 10.30. Blóm virnsiaimlega aifþökkuð, en þeim, sem vildu mimnast hinnar látnsu, er berot á Styrkt arféteug lamaðira og fatiaðra. Fyrir hönd bama, terugda- bama og bamabama, Einar S. Jónsson frá Lambhóli. Lífsgleðin hún lifir á, líkn í kærleiksvoðum. Sjúkdómsþrautir þínar barst af þolinmæði og snilli, góður þínum vinum varst, og vannst þér hvers manns hylli. Orða þinna oft ég naut, sem efldu mig til dáða. Af þínum ráðufn heill ég hlaut, til hags fyrir okkur báða Auður hverfur, kemur, fer, sem kólga lífs á degi. En gleðin mesti auður er á okkar hulda vegi. Minning þín lifi. Valdimar Kristófersson. Eyrún Sigurðnrdóttir Fædd 24. 5. '28 Dáin 14. 2. ’69 Kveðja frá vinkonu. Vertu sæl vina mín kæra. Vordaggir glitra, minna á viðkvæanar vonir sem vakna og deyja. Minna á tregafull tárin er titra á hvönmum. Hví ertu horfin úr heimi? Hjarta mitt grætur. Minningar margar ég geymi mildar og hlýjar. — Rósaglit röðullinn sendir á regnyotu stráin, þannig hver minning þin miðlar mér, hinu bezta. Vertu sæl vina mín kæra, vorsólin ljómar. Þökfk fyrir brosin þín björtu, þaú bezt vil ég muna, orðin þín hlýjum frá huga hjarta mitt geymir. Niðdimmum nætur í skugga náklukkur hljóma en Drottinn á ljósið sem lýsir, þig leiði hans kraftur. G. G. Irá Melgerði. Guðrún Sigurðar- dóttir — Minning „Lífið ar mér Kristulr“. ENGIN orð finnst mér lýsa bet- ur æfiferli þessarar góðu koniu sem kvödd- vair frá Stykkishólms kirkj-u 11. þessa mán-aðar. Guð- rún vair fædd 15. febr. 1882 að Fossi í Neshreppi og voru for- eidrar hanrrar Sigurður Torfa- són og Matgða-lena Mairíaisdóttir. 9 ára mi-ssti hún föður sinn. Fiuttust þær mæðguir þá inn í Datli og ólst Guðrún þar upp á ýmsum stöðum með móður sinn-i við m-ikla fátækt. Hún var imraam við tvítugt er hún giftist Jóni Bemediktssyni og bjuiggiu þaiu allan sinrn búskap á Úlfarsfelli í HelgaÆelíLssveit eða 46 ár.-Þá lézt Jón skömmu síðar og fjölskyld- am flu'litist í Styggishólm. Hér dval'dí Gu'ðirún í skjóli dætra og terugdasonair unz yfir laiuk en þó seinasta árið í sjúkrahúsimu vegna bernbrots er hún hLaut. Umivafin ástúð góðira vima og niámasta skyldfólks iaiu-k hún Iífl sínu hér 3. júní. Þrátt fyrir það þótt Guðrún yrði aið búa við sára fátæ'kt mestan h'iuAa Lífs síms var kon- umigboriin gleði og birta í fasi sem fy'igdi h-enmi alla tíð. Þótt hfiils-1 an væri oft. á þræði, skyldi það eniginm á hen-ni ftóia, a-ídrei d-aitt henn.i í hug að aeðraist en tók símu hhrt.skipti þainmig að.til fyrir myndar var. Hin ininiri gleði Guðrún-ar var mikil sem endur- spegla-ðist mieðal sanrferðaifólks- i-nis og eru þeir óteljamdi sem femgu að verma hug sinn og hjarta við heramar stemka yl. En hvaðam kom öLI þesisi gieði, þessi sainna og góða gleði. Það vosru auðæfim sem hvorki möLur né rvð fær grandað. Ung reyndi hún það að eimn er sá, sem aildrei bregzt. Hún átti lifamdi trú á Guð simn og frelsara og það var tmsiuistið jafwt í meðlærti sem mót læi. AUt iagði hún í hendi Drottims og treysti hamdleiðslu h-aims i stóru og smáu- Þetta voru mikil amðæfi. Ljómiran í aiuig-um henmar var geisli trúarinniar sem hafði svo s erk áhrif að allt an-n-að varð að víkja. Þe-s®vegna var æfi hemmar svo farsæl. Hún vissi ekkert a-rm-að til sáuhjálpar cn Jesú Krist og hamin kross- fesi'an. Málefni hams vairan hún það sem hún gat Ég mimnist þess ekki að haifa kynnzt jafn gramd- vairri og góðri korau og voiru samn skifti okkair þó mikil. Þar bar aidrei skugga á og oft hefi ég óskað a-ð ailir gæt-u átt þessa stierku lífstrú, þá væri margt öðiruvísi hér í dag. Ég hefi líka oft ós'kað þess að sú fy rirmynid sem hún lét í té mætti verðe okkur sem kynmtumst henni til efitirbreytrai. Trúmál voru henan- ar hugljúfasta umræðuefnd alit til hinztu stunda-r, og þá einkum Kristniboðið í Konsó sem var henmi hjartams mál. Það sýndi hún í orði og athöfn. Vinsæl vár hún með afbrigðum og átti rmarga og trausta vind. Það sýndu heimsóknir sem hún fékk á sjúkrahúsið, því oft var mamm- marg við hvíliu heranar. Aldnei varð hún glaðari en er þeir sem uranu að kristniboði og út- Oreiðshi fagmaðarerindisiine komu til heramair Þá #ljómaði gleði heramar skærast. Hún þráði að virariia eran rraeira að þessum mál um, en þó var það svo að hún var predíkandi alla ævi, með framikomu sirani. Hún hafði sök- t franilegar þakkir fyrir auð- t Inin-ilegar þakkir fyrir samú’ð sýnda samúð og viraarhug við vegraa andláts aradlát og jarðarför eigin- Guðrúnar Oddsdóttur, Ránargötu 32. mianir^s míns, Markúsar Loftssonar, Ásvallagötu 49. María Guðmundsdóttir. Böm, tengdadóttir og barnabörn. um sjúkleika ekki gebað um lairagain tíma _sótt kirkju né krisi ilega-r samikomtnr, en vel fylgdist hún með öfiu silffeu. Fyrir rúmu ári varð hún fyrir •því óhappi að detta og hlaut af þVí mjaðsraarbrot. Varð það til þess að hún varð að eyða dögum- um efí-ir þ-»ð í sjúkrafhúsi. Ég veit að oft va-r hún illa haldin, en hve,r var það sem heyrðd slíkt á henhi? Eragiran. Hún gat litið iireyft sig án hjálpae' og þó vair al'drei kvaartað. Þakklætið var svo ofao-l-ega, fyrst til Guðis sem haifði leitt haraa gegraum alliar torfærui og svo tii mammasnma sem réti.iu hjálpandd hönd að hjúkrabeði heniraar. Fjölskylda mín átti því láni að f-atgraa að eiga haraa sem heimilis- viin. Það vair mikil eigm og dýr- m-æt. Börrauim okkar tók hún aíIJtaf mieð þeirri gleði að þau gil-eym-a berani aildrei Húm var óþrey'.aradi við að segja þeim til sanirns vagair og hatfði jatfraam fyrir þeim eit-bhvað sem kæmi þeitm að gaigrai í lífiirau. Sóknarpa'estu-r- imn séra Hjalti sem jarðsöiig Guðrúrau hatfði að iniragainigisorð- 'jim. Vertu trú allt til dauð-a og guð nwn gafá þér l'ífsins kór- ónu Þetta voru sararaarl-ega orð sem áttu við þessa atthöfn. Guð- rún eignia-ð'ist 5 börm og er-u 4 nú á lífi. Ein dót-tir Pálínia dó uppkomin frá tveim börroum un-guTn. Tvær dætur heniraar eru í Styk'kishólmí, Sigríð'ur og María gift Iragólfi Hairanessynd, IíaLla er biisett á ísafirði og Benedikt eini soraurinin giftur í Stykkis- hói-mi. Við sökmim þessairair góðu k-orau en urn leið gleðjumst við yfi-r herumar hlutskip'.i og því að hún er raú leyst frá þjáraingum- um og kcrniin á fund frelsara sims og fær að dvelja hjá hom- um að eiláfu. Guð blessi minniingurta um góða virau og farsæli ástvini h'ennGr. Á.H. Hjantan® þa'kkir færi ég ölLum þeim, sem styrtotu mig með höfðiraglegum peni ng agj ötfum í veikinduim mínum á sáðast- liðnuim vetri. Guð bliesii y klkur öli. Jón Páll Pétursson, tsafirði. Hugheiiar þakkir fyrir vináffctu mér sýrada á 75 ára atfmæli mimi 17. þ.m. Arni Sigfússon, Barmahlíð 10.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.