Morgunblaðið - 20.08.1969, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. ÁGUST 1969
Helga Davíðsdóttir
— Minning
Helga Davíðsdóttir er dáin.
Lokið er langri og starfsamri
ævi, sem lifað var í kyrrþey til
þjónustu við aðra. Hetja er til
grafar borin, sem barðist sigur-
sælli baráttu fyrir hið sanna,
góða og fagra. Hún var hrein-
skilin og heil í allri framkomu,
og hafði óbeit á allri hræsni og
tvöfeldni. Aldrei vissi ég hana
koma fram til annars en góðs.
Hún létti mörgum störfin með
fómfúsri þjónustu. Dugnaður og
samvizkusemi einkenndu öll
hennar verk. Og hvenær sem
hún átti frjálsa stund, þjónaði
hún fegurðarþrá sinni, með list-
fengum handaverkum, með þrifn
aði og reglusemi allt í kring um
sig, með léttri lund og glaðværð
í hópi góðra vina, hvað sem á
bjátaði og hversu sem hún kunni
sjálf að þola sjúkdóma eða van-
heilindi
Eiginimaður minin og faðir
okkar,
Aðalsteinn Sigurðsson
bókbindari,
Bugðulæk 20,
andaðist í Landsspítalaniuim
þriðjudaginin 19. ágúsit.
Sigurleif Þórhallsdóttir
og böm.
Etekulieg eigimkonia mín og
mióðir okkar
Dagbjört Jónsdóttir
lézt í Lamdakotsspítala 16.
ágúst.
Guðjón Einarsson og bömin.
Maðurinm mirxn, faðir okkar,
tenigdafaðir og afi
Jens Ögmundsson
Austurbrún 6, •
verður jar'ðsunigimn frá Foss-
vogskiirkju fimmtudaiginn 21.
þm. kl. 1.30. Þeim sesm vildu
minnast hins látna er bent á
líknaa'stofnaaair.
SigTÍður Magnúsdóttir,
böm, tengdaböm og
barnabörn.
Útför mammsinis míns, föður
okkar og tengdaföðiur
Áma K. Valdimarssonar,
prentsmiðjustjóra,
fer fram frá Dómkirkjuinni
fimmtudagiran 21. þjn. kl. 15.
Jarðsett verður í Fossvogs-
kirkjugiarði. Blóm og kransar
afbeðnir, e«n þeim sem vildu
miniraast hins látna er ben«t á
líknjarstofraainir.
Hallfríður Bjamadóttir,
Þorgeir Logi Ámason,
Ingunn Stefánsdóttir,
Haraldur Ámason,
Ingibjörg Ámadóttir.
Engin deili veit ég á ætt Helgu
önnur en að hún var Borgfirð-
ingur. Aðrir kunna þar á betri
skiL Kynni mín og fjölskyldu
minnar af Helgu hófust að vísu
fyrir æði mörguim áruim, þar sem
hún var sífellt reiðubúin til að-
stoðar hjá venzliafólfci okfcar,
þegar á þurfti að halda. En náin
urðu kynni okkar af henni ekki
fyrr en við áttum hana að sam-
býliskonu undir sama þaki. Börn
unum var hún ljúf og góð og
fylgdist af ábuga með þroska
þeirra, og síðan barnabarnanna.
Þau tengsl slitnuðu ekki, þótt
hún flyttist í annað húsnæði. Vin
átta og tryggð hennar brugðust
ekki. Og þessi slitna kona, lang-
þjáð af vanheilsu og fötlun, bar
ætíð með sér gleði og ánægju,
hvar sem hún kom. Hún átti þá
gáfu, að sjá ætíð hið góða og
fagra í umhverfi sínu og ævi-
kjöruim, og tileiraka sér það, ein
sigrast á hirau amdstæða með því
að hefja hug sinn upp yfir það.
Nokkur siðustu æviárin dvald
ist hún í Hrafnistu. Þar undi hún
vel, og har öllum hinn bezta vitn
isburð. Hún kunni að meta það,
sem henni var vel gjört. Og kvart
anir og ieiðindi voru ekki að
hennar skapi. Það var ánægju-
legt að heimsækja hana í litla
þakherbergið, þaðan sem sjá
mátti út yfir sundin fögru. Hún
var höfðingi í allri raun, hvort
sem þrengra var eða rýmra í
kringum hana.
Helga fékk hægt andlát. Hún
hafði gengið undir endurtekna
uppskurði, fengið með köflum all
góðan bata, en vissi að hvíldin
gat vecrið raærri. Því ták hiúm með
hugarró og staðfastri trú. Einn
morgun var henni ekið inn í
sjúkradeildina. Hún hafði misst
mátt og mál að miklu leyti.
Nokkrum dögum síðar leið hún
út af með bros á vör. Hún átti
góða heimvon.
Konan mín, ég og öll okkar
fjölskylda kveðjum hana með
söknuði og innilegu þakklæti.
Það er skarð í vinahópinn, en
það fyllist eins og önnur skörð,
þegar eilífðin sameinar þá, sem
vinátta og ástúð hefur saman
teragt. Þaiu bönd verða efcki slit-
in.
Björn Magnússon.
Helga Davíðsdóttir
Fædd 9. nóvember 1887.
Dáin 13. ágúst 1969.
Kveðja frá vinum
Lífsins gata er gengin,
Guð hefur leitt þig heim.
Friður eilífðar fenginn,
færist hann öllum þeim
sem að í birtu búa,
breiða Ijós kringum sig,
að hverju smáu hlúa,
hugga og styrkja þig.
Léttast á lífsins öldum,
lífsglaðir fleyta sér.
Vísast af þeirra völdum,
vegnaði betur þér,
ársfriður allra beztur,
ætíð þig kringum var,
gafst ekki betri gestur
en gleðiríkt hugarfar.
Sorgum þó mörgum mætir,
misjöfnum heimi hjá,
einhver þig kannski kætir,
kann þig að gleðja sá,
á betri veg flest þeir færa,
finna þar sólin skín,
síungir samveg læra
svona var Helga mín.
Minningu góða geymi,
gegnum ókomna tíð,
ástarorð hér i heimi,
hugga mann ár og síð,
öðrum ef dvínar dugur,
dagsbirtan gjörist myrk,
var þín hlýja og hugur,
hjartnæm og mikilvirk.
G. O.
Gunnar Gíslason
rafvélavirki — Minning
Fæddur 24. janúar 1937.
Dáinn 5. ágúst 1969.
ÞEGAR barst sú barrraafregm að
Guinmiar væri dáiran, varð mér
þuiragt uan ’hjairtiað. Þetta mátti
ekki vera satt, uragtuir nvaður í
Útför litla somar okkar
Hauks Þórs
Guðmundssonar
Hraunbæ 8,
fer fraim frá Fossvogskirkju
fimimtiudaginm 21. ágúst kl. 15.
Guðmundur Haraldsson
iris Karlsdóttir.
hlórna lífsnms hiotiif'inm tfná kianu
og börmiunm. í þessuim fátæfctog'U
kveðjiuiorðuim lamtgar mng og
okfkutr hjórautm, að þaklka all'ar
þær gkemvmitilegu srtiumdir, sieim
viið áttruim með Eddiu og Grarvraa,
en sivo vair hamm aetiíð kallaður
mieðiail viraa.
Það eir miamgs að mflmmiast og
rraargs að safcraa. Gummar var
ætíð hrókixjir ails- fagiraaiðar, hýr
og glaður. Smitaradi hlátur hams
og skerramti'leg frásagnargáfa
gierðu banm að heillandi persómiu-
leika.
Viraalhópuirinm er srtór, sam nú
drúpir höfði í soorg, xxmdmandi
yfir þessuim snögga aðskilnaði.
En sárastxjir er sökrauður eisgin-
korau, bamia og móður. Ég bið
algóðan guð að miidia sorg þeirra.
Hafðu þökk fyrir adlt og aifflt.
S. H.
Sigurður Einarsson
Vopnafirði - Minning
í DAG verðuir tiil m'oldar borinm
Sigurðuæ Einairsson frá Vopna-
firði, er amidaðist að heimili sí-rau,
Laragholtsvegi 28, Reykjavik, að
kvöldi 10. þ. m.
Sigurðuir Einarsson var fædd-
ur að Lýtiragsst'öðum í Selárdal
í Vopnaifiiiði 26. april 1900, soraur
hjónaniraa Steiniuiraraair Jóseps-
dófctur og Eiraars Helgasoraair, er
þar bjuiggu. Á Lýtiragss'töðum
lifði Sigurðuir bemraskuiáriin, em
fliuttiist síðam með foreldrum sín-
um til Áslauigarstaða og lofcs
Leifsstalða, sem eru bæiir í sömu
svei't. Úr Selárdalmium fer hamm
ekki til laragdvailair fynr en eftir
tvíbuigsailduir.
Uppvaxtaráraininia minmtist Sig-
uirðuir ával'lt með gieði og hlý-
huig. Harðbýlt vair í Selárdal og
barraaihópijrinm á Áslaiuigarstöðum
vair stár og miuin því otft haáa ver-
ið þröragt í búi, en systkimiin voru
samxiherat og ánægj usfcund irmer
voru nnargar.
Þegar í berrasku komu í ljós
þeir eigiraleikair Sigurðar, er bezt
entuist horaum í lífimu, dreraglyndi t
og einlæg glaðværð. Bræður i
h'aras hef ég oft heyrt ta'la u:m að
í leik hafi hann j'aifnam vetrið
hrókur alls faigraaðar, en hress og
dtpgm.kj)! til sbarfa.
í uppvexvi sínum vainm Sig-
uirður ýmiss koiraar störf er til
félkx við bú foreldra hans eims
og þá var títt og að lamdbúraaði
vamm hamin fyrist eftir að hamm
fór að stai'fa utam heimilisimis,
fyrst í Vopmiatfirði en síðam iagði
hanm leið síraa til Eyjatfjairðar,
þar sem haran dvaildist um ruofcfk-
uirt Skeið.
Á þessum árum vamm Sigurður
eiranig um ttímia við fiskveiðar í
verstöðoxim á A.ustfjörðum.
Árið 1946 fluttist Sdigurður til
Reykj aivikuir og var þar búsefctur
upp .frá því. í Reykjavík vann
Siguirður raær einigöm.gu við smíð-
ar. —
Sigurðar var verkm'ifcilil rraað-
ur og með afbrigðum verkiaiginm
og samvizkusamuir var hamm við
allt, sem hamm tók sér fyrir hend
ur og hatfði hiainin því ávailllt traust
yfinma'nmia sirxma em viranuféiag-
armdr viirtu hamin fyrdr einilægmi
og direniglymdi.
Arið 1957 kvænitist SigUTður
Sigríði Guðbjörnsdófitur frá
Hólmavík og stofrauðu þau heim-
ili að Lamigholitsvegi 28, Reykja-
vík, og bjuggu þar æ síðam.
Samhierat voru þau hjón í því
að gera heimili siitt vistlegt og
hlýlegf. Til þeirra var gott að
komia, þau tóku á móti ættiragj-
um sínum og viraum með artúð og
raiuisraairskap á gamilia, íslenztoa
vísu. Á beimiii Sigríðar og Sig-
irrðar áttu og ærtrtiragjar þeinra, er
búa utam Reykjarvíkur, öruiggt
athvarf, er þeir áttu ertndi til
höfuðborgarxmmiar.
Sigurðwr raaurt ekki mikillar
.skólagöragu í æsku, en hamm var
vel sjálfmienrataður xmaður og
fylgdist æfcið vel ixmeð öllu og
myradaði sér síraar eégim Skoðamir
um meren og málefni.
Skoðamir hanis voxu ekki aðftbaf
að atilra Skapi, en dómar hams
voru jafraan drieragilegir og hamm
kiumni þá list að gagrarýma menm
máletfraalega án þess að MtiUækka
eða litilsadrða þá, aldrei heyrði
ég naran leggja möraraum ikl't til.
Haran trúði jatfraan á hið góða í
mannireum.
Ég undirritaður var svo lán-
Þökkum inmilega viraáttu og
samúð við amdlát og jarðar-
för móður okkar, tengdamóð-
xir og ömmu,
Ólínu Kr. Guðmundsdóttur
frá Stóra-Laugardal.
Böra, tengdaböra
og baraaböra.
t Þökkum hjartaralega auð- f ! Þökkuim iranilega au'ðsýnda -
sýnda samúð við andlát og saimúð við amdlát og jarðarför ,
jarðarför
Gunnars Gíslasonar Guðrunar Asu
rafvirkjameistara. Guðjónsdóttur. ij
Edda Gréta Guðmundsdóttir Jónina Jónsdóttir,
og börain, Ásbjörn Guðjónsson,
Anna Brynjólfsdóttir Hansen, Elin Guðjónsdóttir,
Unnur Bryniólfsdóttir, Hannes Guðjónsson,
Sigriður Björnsdóttir, Þorkell Guðjónsson.
Guðmundur Jónsson og synir.
samur að kynmiast Siigurði þegar
ég var bairn að aildri, en barnm
kom oft á heimili foreldira miminia,
bæði á Vopniaifirðd og síðar á
Seyðistfirði eftir að við fluWum.
þangað.
Sigurði fylgdi alltatf hressamdi
guistiur, hamm var mjög rnyndar-
iegur xraaður, bæði i sjóti og á
velii, og yfir honum var fágaður
heiimsborgarabraigur og reiam er
hanrn 'hélrt til hinztu stumdar.
Æskumininingar miíraar tim Sig-
urð eru mairgar mjög Skýrar,
hann virðist umdarlega otft hatfa
verið eisnlhvers sfcaðar nálægur,
þegar á aðsfcoð og uppörvum
þu.rfrti að haida og jatfraam leyistá
hamm vanrdamiálin á himm hressi-
iega og dreragilega hátt, sem hom-
um var svo lagimm.
Sigurður var með atfhrigðium
barragóðúr maður og mutu bræðira
börm hairas þess í ríkum mæli og
síðar börn þeirra.
Eftir að ég kværatist vairð Sig-
urðuir eiralæig'ur vinur komu minm-
ar og bairraa og eigum við homiuim
margt að þakka.
Mf.mmllífið er margslumigið og
meran reraraa sitlt æ viskeið á mamg
víslegam háfct. Það er ekki öllutm
ætlað hér í þessum heirrai að ráða
örfögum eiinistalklinig'a og þjóð'a
og roairfca spor er teijast þess
verðug að geyrraast á spjöldum
Framhald á bls. 16
Hjarrtiams þaklklæti sieradum við
viraum og vamdamaönaMm, er
giöddu okkur rraeð ýmsu móti
16. ágúsrt sl
Guð blessi ykkiur öll.
Magndís og Jón Pétur
Álfheimum 6, Rvík.
Inmiilaga þakfca ég börraum
miímum og barraaböirium,
fræradum, viraum og venzla-
möninium vfðsvegiar að á lamid-
iirau, eir serudu mér me® skirif-
um og heillasfceytum viraar-
kveð'jur á áttræ’ðisiatfmæii
mírau þamn 8. ágúst sil.
Sérstaklega þakika ég þeim
viraum míraum, ar mininrtuist
mín í Morguinibliaðiinu þamm
dag, þeim Páili Kolka læfcni,
Beraedikti fræmida frá Hotfteigi
og Stefáni hiiraum sigitfirzka
frá Móskógum.
Því miður hefi ég ekki get-
að koimið þessu þakikiarávarpi
fyrr á framfæiri, þar sem ég
befi verið fjarveramidi á Norð
urliaradi raú um firram vilkraa
sfceið.
Lán, hamiragja og mírear
beztu árriaðaróákir fy'Igi ykk-
ur ölium.
Karlagata 20, Reykjavík,
17. ágúet 19ð9.
Ludv. R. Kemp.