Morgunblaðið - 22.10.1969, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 22. OKTÓBER 1,968
Jón Ágústsson stýri-
maður — Minning
Fæddur 2. feb. 1941
Dáinn 1. okt. 1969
VINARKVEÐJA
ÞAÐ er sárt að fregna andlát
góðs vinar. Því sárar, sem hann
er betri vinur og félagi og þar
að auki í blóma lífsins. Jón
Agústsson er dáinn — þessi
harmafregn barst mér nú fyrir
skömmu. Hann dó 1. okt. sl. Ég
hafði að vísu frétt að hann væri
sjúkur, en að maðurinn með ljá-
inn væri svo nálægur, og hefði
látið höggið ríða, því var illt að
trúa og erfitt að sætta sig við
orðinn hlut.
Ég bar gæfu til þess að hafa
náin kynni af Jóni. Leiðir okíkar
lágu saman á Eiðaskóla haustið
1956. í svo stórum nemendahópi
kynnist maður mörgum góðum
félögum, en alltaf bera þó ein-
hverjir af. Einn af þeim var Jón
Ágústsson. Við vorum frá upp-
hafi bekkjarbræður og bjuggum
saman í heimavist. Næsta vetur
báðum við skólastjóra þess að fá
saman herbergi, og var það
veitt. Við áttum þá svo mörg sam
eiginleg áhugamál, og bar þar
hæst knattspyrruu og fcrésmíð-
ar, en knattspyrnuna stunduðum
við svo til hvern einasta dag,
hvernig sem viðraði, í þá þrjá
vetur, sem við eyddum ásamt
okkar góðu félögum á Eiðum, en
þar var Jón einn af þeiim beztu.
Sjórinn átti þó sterkust ítök
í hug hans er velja skyldi lífs-
starfið. Þegar við félagar á Eiða-
Móðir mín,
Gíslína Pálsdóttir,
andaðist 12. október sl.
Jarðarförin befiir farið fram.
Gústav A. Guðmundsson.
Eigirumaður minin,
Eiríkur Einarsson,
arkitekt,
andaðist a@ heimiM siínu,
Gróðrarstöðiirund, Lauifásvegi
74, að morgná 20. þ.m.
Helga Helgadóttir.
Eysteinn Jóhannesson
frá Hrisum í Víðidal,
andaðist í sjúferalhúsóinu á
Hvammistamiga fösituidaiginin 17.
október.
Útförin fer fram frá Víðidals-
tuirugukirkju laiugardaiginn 25.
þ.m. kÆ. 14.
Vandamenn.
Eigkwnaðuir og faðir,
Helgi Guðmundsson,
prentmyndasmiður,
Stóragerði 38,
verður jarðsungimn fré Frí-
kirkjumni fösitiudiagimn 24. þ.m.
kl. 1.30. Jarðsieitt verður í
Fossvogi. Blóm vinisaimieiga
aifþökkuð. En þeiim, sem
vildu mirmasit hins láitnia, er
bent á Mfcniarsitofiniainir.
Svana Helgadóttir
Jón Helgason.
skóla vorum að ræða það í okk
ar hópi umgir mieam, vart af
unglingsaldri, hvaða lífsstarf
við skyldum helga krafta vora
er Skólagöngu lyki og alvara lífs
ins tæki við, sýndist sitt hverj-
um, og sumir ekki alveg vissir,
svo sem verða viiKL Ein Jón var
ætíð ákveðinm. Kölllium hams var
sjórinm, og honium heigaði hamn
starfskrafta til síðustu stundar,
umz banm var fliuittur sjúikur á
sjúkrahús, þaðan sem hann átti
ebki afturkvæmt í þessu lífi.
Ég efast um, að oft hafi út-
skrifazt úr Skóla samstilltari hóp
ur en sá, sem útskrifaðist úr
Verknámsdeild EiðaSkóla vorið
1959. Við höfðum fylgzt að gegn
um þrjá bekki skólans, setið við
sömu borð í matsal og kennslu-
stofum, búið saman í heimavist,
fylgzt að við starf og leiik. Við
vorum eins og ein stór og sam-
hent fjölskylda, þótt við sex-
menningarnir, sem neifndum obk
ur ,,Reisubræður“, vegna ýmissa
uppátækja og smáferðalaga, vær
um þar sérstök „grúppa“. Væri
nokkur þess verður að vera
nefndur drengur góður, var það
Jón, því hann þoldi engum að
beita annan órétti og tðk þá
jafnan málstað þess er hann taldi
órétti beittan og stóð þá fast á
málstaðnum. Engan vissi ég
bera óviildiarhiuig tiil hamis, þótt
stundum kæmi til árekstra, er
svo stóð á; var hann hvarvetna
elskaður og virtur, sem góður
drengur og félagi.
Jón var trúr köllun sinni.
Stundaði hann sjó á margs kyns
fleytum, var meðal annars í
millilandasiglingum, en þó aðal-
lega við að draga úr djúpi hafs-
ins björg í bú, þangað beindist
hugurinn. Leiðir okkar lágu sam
an á ný i Stýrimannaskólanum í
Reykjavík 1963 og 1964, er við
öfluðuim okkur mienmtumiar fyrir
stairfið. Þaðan liá lefðim aftur á
hafið, og þar laiuk hainm lílfssttairfi
fyrr en sikyldi. Hefði hamm fenigið
að halldia Mfi og heillsu, er ekki
vafi á, að hianm ihiefðd niáð ’liamgt í
sínu stanfi, því Jóm 'hiafiði till að
bera aitorku og duigmiað og mdkili
var álbuiginm. Hamrn haifði iílka frá
unga aldri gengið í gegnum
skóla lífs hins íslenZka sjómanns,
en sá skóli er ekki öllum mild-
ur, en nú virtist framtíðin blasa
við. En svo er þessu allt í einu
snögglega lolkið. Góður drengur
er genginn.
Hið liðna kemur ekki aftur.
Við hjónin sendum þér hinztu
kveðju, vinur. — Þökk fyrir allt.
Stefán Lárus Pálsson.
Anna Helgadóttir
— Minningarorð
Fædd 11/9 1898, dáin 11/10 1969.
Kveðja frá Herdísi, Hrafnistu.
Elsku Anmia mími,
Nú ert þú ioksins búin að fá
hvíld eftir þímar miklu þjánámigar.
Mér fanmst sánt að heiisa mín
leyfði ekki, að ég kæmi tii þín
í bamaiieguinmá og laiugar mig því
mieð fáum orðum að þalkkia þér
ailt gott í meir en fjöruitíu ára
viðkynnimgu.
Nágrammiair vorum við í 35 ár,
og þú vanst sú sem ég leitaði
ailltaf till, bæði í song og gleðd,
em emgim var skilndnigsmíkari en
þú. Þú varst stónbrotin koma og
góður vimur, gieymist ekki þeim
®em umigemgust þiig.
Þökfeum immillega auðsýmda
saimúð við amidíliát og jarðar-
för eiginmianmis mírns, föður
ofek ar, temgdiaiföðuir og afa,
Theodórs Kr.
Guðmundssonar.
Sigurlaug Sigurðardóttir,
börn, tengdabörn
og barnaböm.
Þökkum hjartamieiga auðsýnda
samúð og vimáttu Við amdlát
og jarðarför
Sigurðar Egilssonar
frá Laxamýri.
Eiginkona, böra, systkini
og aðrir aðstandendur.
Því lamgar mig m<eð þessum fá-
tæklegu líraum að þakfca þér aillt
sem þú varst mér, og bið Guð að
biessa eigiramiamm þinm og börrn,
og þeiirra afkomieeiduT. Þeima
mdesir er miikiil.
Vertu sæl kæna vinkomia, við
sjáummst aftiuir hamdam móðummiair
miklu.
Frá viiraairgiröf er gainigan
fáum létt,
og Guð eimm vedlt og telur
songamsporim
en vomin á í hverju hjarba blett,
í henmair skjóili er gleðin
enduirborin.
Disa.
Þökkum inniiega auðsýnda
samúð og vimiarhiuig við amdlát
og jarðarför
Haraldar I. Jónssonar.
Sérstakar þakkir til eldri
sömgtfólaga Karlakórsinis Geys
is.
Eigrinkona, synir, tengdadætur
og bamabörn. 'y
Alúðar'þakkir feenuim við öll-
uim þedrn, er sýnidu okfcur
saimúð og vimáittu við andlát
og úitför eiigimimtaniras mdms,
föður okkar, somiar og bróður,
Jóns Ágústssonar
frá Djúpavogi.
Guðrún Bjaraadóttir,
Jóhann Már Jónsson,
Dögg Jónsdóttir,
Aslaug Jónsdóttir,
Stefanía Ólafsdóttir,
Agúst Lúðvíksson,
Auður Agústsdóttir,
Sigrún Agústsdóttir,
Ólafur Agústsson,
Lúðvík Ágústsson,
Hafsteinn Ágústsson.
Kristín Friðrika
Karlotta Friðriksdóttir
Fædd 12. september 1902
Dáin 4. október 1969.
Kveðja frá vinkonum
Nú eirfiu farin á Frellsiarams fumd
í friðarims heimkynmdð bjairta,
hiairim gaf þéæ svo frjálsa og
fenska lumd
og fagmamdi sönig í hjarba.
Þaklka ágiætar vimafcveðjur á
85 ára aflrraæMmiu.
Bjarni Bjamason,
Skáney.
Nú ertu hatfjn himindinm i
mieð bimmieslkum emigft'aiskaira
Nú ertu orðdm firjáls ag firi,
mú er stuimdin komdm að fama.
Blle'ssi þig Drottimm um eilif ár
hans elisku þú mátit nijóta.
Nú 'eiru lækrauð öll þin sóir
Þú feldiur honum til fótia.
Guð gatf þér banrasins bæmaimál
þú baðst fyrdir mér og svo
mörgum
þú áttir þamm trúaireld í sál
sem yljaði m'ér og svo mörgum.
Jokob Adólf
Sigurðsson
F. 29.8. 1901 — D. 20.9. 1969
Kveðja frá bömum
f minnimganna ljúfa ljósi
líbum við um farna tíð.
Ástkær faðir, okkur vafðir,
elsku þinní fyr og síð.
Heima á björtum bernskudögum
bæði, góðu foreldrar.
Vegarmeisitfð veittuð bezitia,
vitni sönraum kærleik bar.
Yfir þínum ævive'gi,
aðalsmerki fagurt skín.
Lífsins perlur, dáð og drengskap
dagleg sýndu störfin þím.
Höndin traust og ’hjartað hlýja,
hl'úði að því, sem göfuigt var.
Öllum góðum vildir vera,
varam.-it till hieM og blieissuiraair.
MYNDAMOT hf.
1
PRENTMYNDAGERÐ
AÐALSTRÆTI 6
SlMI17152
Faðir kær, að leiðarlokum,
ljúfar þakkir færum þér.
Fyrir allt, sem okfcur varstu,
yndisbjarta samafylgd hér.
Áhritf sönn frá ástúð þirand,
eiguim við, sem dýran sjóð.
Geymd í hjaTtans hielgidómi,
hivar, sem liggur ævislóð.
Innlegar þakkir fyrir hlýjar kveðjur og
heimsóknir á gullbrúðkaupsdegi okkar
18. október s.l.
Rannveig Guðmundsdóttir,
Sigurjón Sigurðsson.
Lokað
vegna jarðarfarar í dag frá kl. 3—5.
HARPA H.F.
Aðalfundur
Útvegsinannafélags Snæfellsness verður haldinn í samkomu-
sal Hraðfrystíhúss Ólafsvíkur h.f., Ólafsvík, laugardaginn
25. október n.k. og hefst kl. 15.00.
Venjuleg aðalfundarstörf.
STJÓRNIN.