Morgunblaðið - 18.12.1969, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLABIÐ, FIMMTUDAGUR 18. DESEMBER 1969
Kjartan Ölafsson
kennari — Minning
Fæddur 3. ágúst 1917.
Dáinn 13. desember 1969.
Maðurinn með ljáinn er stöð-
ugt á næsta leiti. Oft ber
hann þar niður, sem sízt skyldi.
Hann er stórhöggur og olt
skammt högga á milli. Það höf-
um við, sem störfum við Lækiar-
skólia í Hafnarfirði, mátt reyna
á þessu ári, sem nú er senn á
enda runnið. Skömm er stund
millum hríða. Fyrr á þessu ári,
þann 31. marz sl., andaðist Gunn
lauigur H. Sveinsson, góður og
gegn þegn í kennarastétt, og nú
fyrir fáeinum dögum, nser aftni
þann 13. des. sl., var annar úr-
valskennari við skólann allur,
— Kjartan Ólafsson. Báðir féllu
þessir menn í valinn fyrir aldur
fram Að vísu voru þeir komnir
af léttasta skeiði, Gunnlaugar
tæplega 54 ára, þegar hann lézt,
og Kjartan 52, en báðir traustir
t
Bróðir minm
Árni Ragnar
Brynjúlfsson
frá Veiðilæk,
andaðist að Kleppsspítala 13.
þ. m. Jarðsumigið verður frá
Fossvogsikirkju þriðjudagiinn
23. desiember kl. 19.30 árdiegis.
F. h. vandaaruainna.
Guðrún Brynjúlfsdóttir.
t
Elín Sigurðardóttir,
Stórholti 23,
andaðist 16 þ.m. á heilsuhæli
Borgarspítalans við Baróns-
stíg.
Vandamenn.
t
Koman míin og móðir okkar,
Ingigerður Högnadóttir,
Hlíðargerði 14, Reykjavik,
lézrt í Borgarspita'liarvum 15.
deseimber.
Útförin verður frá Fríkirkj-
umni föstuidagmn 19. deseimber
kl. 3 eftir hádegi.
Isleifur Jónsson
og börn.
t
Móðir ok'kar og tenigdamóðir,
Agnes Pálsdóttir,
Bergþórugótu 8,
aTndaðist að Sólvamigi 15. des.
Jarðarförin ákveöiin 23. des.
(Þorláksmessiu) frá Fossvogs-
kirkju kl. 3 síðdegis.
Böm og tengdabörn.
t
Útför konumniatr minmiar og
móður okkar,
Sigríðar Pálsdóttur,
Skúlagötu 56,
sem amdaðist 11. þ.m., fer
friam frá Fosisvagskinkju föstu
dagiran 19. desember kl. 3
síðdegis.
Sveinbjöm Sveinbjömsson,
og börain.
menn og enn vaxandi í starfi,
þegair þeim svo óvænt og skyndi
lega var kippt burt.
Kjartan Ólafsson fæddist 3.
ágúst 1917 á Torfastöðum í Fljóts
hlíð. Foreldrar Kjartans voru
þau hjónin Ólafur Sigurðsson,
bóndi á Torfastöðum, og Aðal-
heiður Jónsdóttir. Eins og títt
var um sveitadrengi á þeim tima,
sem Kjartan var að vaxa úr
grasi, hóf hann kormungur að ár
um að hjálpa til við búskapinn.
Þegar honum hafði vaxið fiskux
um hrygg og fram á ungdóms-
árin kom, réði hann sig í skips-
rúm. Var hann nokkrar vertíðir
til sjós á þorsk- og síldveiðum.
Störfin í sveit og á sjó reyndust
Kjartani oft, sem öðrum ungum
mönnum, sem svipað var ástatt
um á þessum véla- og tækni
snauðu tímum, æði þun.g í
skauiti. Þetta var erfiðiur og harð
ur skóli, en reynsluríkur. Seinna
sagði hamn svo frá, að ekki hefði
hann viljað fara á mis við þá
lífgreynslu, sem störf þessi veittu
honum. Hún hefði orðið sér að
margháttuðu gagni í kennaira-
starfinu.
Þrátt fyrir erfið og kröpp
kjör, brauzt Kjartan í því að
fara í gagmfræðaskóla og gagn-
fræðapróf tók hann við Gagn-
fræðas’kóla Vestmannaeyja 1933.
Hann hugði á frekara nám, en
efnahagurinn leyfði það ekki að
sinni. Nokkur ár liðú áður en
honum tókst að setjast í Kenn-
aTaskóiámn, en þaðain lauik hann
kennairaprófi 1944. Kennari var
hann við bamaskólann í Vest-
mannaeyjum frá 1945 til 1956, en
þá fluttist hann til Hafnarfjarð-
ar og gerðist kennari þar. Var
hanm fastur kennari við Barna-
skóla Hafnarfjarðar, nú Lækjar
skóla, til dánardægurs, rúm 13
áir.
Þrátt fyrir hinair margvíslegu
annir, sem kennslustarfinu eru
samfara, tók Kjartan Ólafsson
verulegan þátt í félagsmálum.
Það fór ekki fram hjá neinum,
sem með hon.iwn starfaði, að hann
var skarpgreindur maður og auk
þess var hann gæddur rífcri fé-
lagskennd. Á hanm hlóðust því
mörg trúnaðarstörf. Hamn var
bókari í Sparisjóði Vestmanna-
eyja 1946—1956. Endiurskoðandi
Kaupfélags Vestmamnaeyja var
hanm frá 1953—‘56. Gjaldkeri
Stéttarfélags barnakennara í
Vestmannaeyjum 1946— 1956.
t
Aage Schiöth,
fyrrv. apótekari á Siglufirði,
verðuir jarðsunigimm fró Siglu-
fjarðarkirkju liaiugiardaginm 20.
diesember kl. 2 e.h.
Helga Schiöth,
Birgir Schiöth.
t
Eiginmaður minm og faðir
ofckar,
séra Eggert Ólafsson,
prófastur,
er amdaðist 10. diesiember, verð
uir jarðsumiginm frá Kvenmia-
brekteuíkirkju fösrtiudaginm 19.
d'es. kl. 14.
Ferð verðuir frá Umferðamið-
stöðimmi tel. 8 á föstudaigs-
morgiuin.
Ingibjörg Sigurðardóttir
og bömin.
Skammu eftir að hanm flutrtisrt til
Hafmarfjarðar var hanm kjör-
inn form. Kennarafélags Hafnar
fjarðar. Gegndi hann fonmanns-
srtiörfum í því félagi um langt ára
bil. Um skeið var hann formað-
ur „Byggingafélaigs a.lþýðu“ í
Hafnarfirði. Frá því hanm hóf
st-arf sem kennari, hefir hann ver
ið kjörinm á flest fuliitrúaþing
Sambands íslenzkra barnakenn-
ara og nú síðustu árin verið í
stjórn þessara samrtaka. Á mörg
þiing Bandalags starfsmanma rík
is og bæja hefir hann verið kjör
inn fudtrúi.
Brátt eftir að Kjartan Ólafs-
son fliuttisrt til Hafnarfjarðar fór
orð af hon.um sem m'ikillhæfuim
og góðum ken.nara. Sannmæli var
þetta og er bæði ljúft og skylt
að unna honum þess. Kennslu-
starfið var hans köllun. Það var
í raurn hans annað lif. Þessari
köllun brást hann aldrei. Skyld
urnar við nemendurna sóitu áv-
al'lt í fyrirrúmi. Þótt stúmdum
syrti í álinn fyrir honum, eins
og gengur og gerisrt í manril'egu
lífi, og ytri kjör og aðstæður
krepptu þá að honium, guldu nem
endur hans þess ekki. Við þá
var hann ætíð samiur og jafn,
sami dagfarsprúði maðurinm. Fyr
ir þetta og ektei síður hitt, hversu
ríkan og mikinn þátt hanm tók í
félagslífi þeirra innan skólans,
varð hann einkar vinsæil.
í hópi samfcennara sinna var
Kjartan Ólafsson oftast glaður
og reifur. Hann var mikill mála-
fyligjumaður og lért ekki ganga
á hiiut sinn-, teldi hanm sig þurfa
málstað að verja, gerði hamn það
ótrauður við hvern sem var og
fór ekki að mannvirðingum. Þeir,
sem áttu hann að vini, eignuðust
í hanum góðan málsvara.
Kjartan Ólafsson kvæntist
eftirlifandi komu sinni, Sigríði
ElLsabetu Bjarnadóttur 30. jam.
1943. Þau eignuðuis-t þrjár dærtiur,
sem alLar eru uppkommar. Þær
eru: Inga Þyri, f. 4. maí 1943,
Erna Björk, f 30. ág. 1947 og
Gréta, f. 19. okt. 1952. Tvær
eldri dætumar eru húsmæður, em
sú yngsta, Gréta, er nemiandi í
Menmitasfcól'anum í Reykjavífe.
Við fráfall Kjartans ÓLafsson-
ar er þungur harmur kveðinn að
eigimkonu hans, dætrum, ærttingj
t
Þökkum immiLiega hlý'huig og
samúð okkuir auðsýndia við
flráHadfl. og útför miammisimis
miínis,
Sigurðar Bogasonar.
Matthildur Ágústsdóttir,
böm .tengdaböm
og barnaböm.
t
Inmitegair þakkiir fyrir auð-
sýndia samúð við andlát og
jariðarför
Emils Randrup,
málaramelstara.
Börn, tengdaböm,
aðrir ættingjar og vinir.
um hans og vinum. — Við, nem-
enduir, kennarar og annað starfs
fólk Lækjarskól'a, sendum þeim
okka-r dýpstu samúð.
Öll blessum við minmingu
Kjartans Ólafssonar, þökk-
um honum samstarfið og sam-
fylgdina og biðjum honum Guðs
bl'essunar.
Þorgeir Ibsen.
Kveðja frá bamabömum
Þú ert horfinn elsku afi minn
af því tárin blika á okkar kinn.
Hjartað hratt í bairnsins brjósti
slær.
Blíðuir varstu og hjaritakær.
Enginn sagði sögu eins og þú
söknuðurinn hugann fyllir nú
þíin við minnumist ókomin uim ár
árin miunu þerra af hvörmum
tár.
Farnir vinir faðmiað hafa þig
fylgja þér á Mfsinis hærra stig
þangað sem að lífskis lýsir sól.
leiða þig í himnesk dýrðarjól.
Við viturn að þú heldur hulda
braut
héðan burt tii lífs við drottins
skaut.
Biðjum við hann vel að gæta þín,
Vist þér búa þar sem sól'in skín.
Ögmundur Hans-
son Stephensen
F. 24. apríl 1874
D. 10. des 1969
Vinarkveðja
Meir en hálf öld er nú liðin
fná því að ég fyrst hafði kynni
af Ögmiumdi Hanssyni Stephen-
sen í Hólabrekku Ég var þá
bam að aldri, og gleymast mér
ekki þau áhrif, sem hann hafði
á mig. Olli því bæði það,
hversu vel hann var á sig kom-
inn að öllu leyti, fríður sýnum
og karlmannlegur, og svo hitt,
að um það leyti, og raunar allt-
af, reyndiist hann foreddrum sin-
um mikill bjargvættur í þung-
um erfiðleikum. Og þeir voru
fleiri, sem leituðu til Ögmundar
í Hólabrekku í ýmsum vanda,
og notu hjálpsemi hans.
Engan mann hef ég þekkt,
sem hefur vakið mér slíka ör-
yggiskennd sem hann. Það staf-
aði firá honum slikur styrkur, að
manni fannst öllu bargið, ef Ög
mundur tók málin að sér. Það
reyndi ég oftar en einu sinni.
Ég veit líka af eigin reynslu
með hve miklum skilningi og
umburðarlyndi Ögmiundar leit á
gönuskeið brokkgengra unglinga
og kom þá ekki fram sem dóm-
ari, heldiur sem vin«r. Ungling-
ar hlutu líka að laðast að þeim
manni. Hann var sem jafningi
þeinra á gleðistundum, án þess
þó að glata nokkru af þeim karl
mannlega virðuleik, sem ein
kenndi alla framkomu hans.
Fram á síðustu ár fylgdist
harm af lifandi áhuga með storm
um sinnair tíðar. Hann vissi að
óhæfilegt strit er lamandi fyrir
líkama og sál. Þess vegna fagn-
aði hann sigurgöngu vélanna,
sem eiga að létta stritinu af
manninum. Að vísu hafði strit-
ið ekki náð að lama hann, held-
ur stælt, en þeir eru faerri, sem
slíku þreki eru gæddir.
Ögmundur var sérstaklega
heilbrigður maður með jákvæð
lífsviðhorf. Hann átti til leiftr-
andi húmor, en húmorinn hefur
verið nefndur „blóm mannlegs
þroska". ögmundur vair ágæt
lega músikalskur, enda gæddur
fagumri söngrödd, sem hann
beitti af mýkt og smekkvísi. —
Það voru fagrar stundir sem
ekki gleymast, þegar systkinin
í Hólabrekku söfnuðust kring-
um orgelið og Ögmundur leiddi
sönginn. — Því að einmitt
í faðmi hinnar stóru fjölskyldu
sinnar mun Ögmundur hafa lif-
að sínar beztu stundir. Hann
var ættfaðirinn, sem allir dáðu
og leituðu til með vandamál sín,
yngri sem eldri. Enda var
hann afkomendum sínum allt í
senn: Faðir, félagi og vinur.
Á sinni löngu ævi, sem nálgað-
ist öldina, hélt hann þeim eig-
inleika að laða að sér æskuna
og eiga baroabörnin hans og
bamabarnabömin margar ljúfar
mininingar um afa sinn, mildan
og traustan.
Þessar fáu línur eru aðeins
hugsaðar sem þakkarkveðja, fá-
tæklegur sveigur á kistu þess
Hjartams þatokir tifl. félaigia og
einstateliniga fyrir fagrar gjatf-
ir, blórn, síkeyti og aiuðsýnda
vinártrtai á einm og ammiam hátt
í titefná af 75 ára atfmæld mínu
18. nóvember 1969.
Gleðiteg j-ófl, farsælf nýár.
Una Guðmundsdóttir,
Sjólyst.
t
Inmitegar þatekir fyrir aiuð-
sýnida samúð og vinótbu við
anidlát og jamðáirför eigimteoniu
minmiar, móður otetoar, temigda-
móður og sysrtur,
Kristínar ísleifsdóttur,
Digranesvegi 117.
Fyrir hönd vamdaimanma,
Pétur Kristjónsson.
Inmiltegar þateteir færi ég öl!l -
um þeim, sem gllöddu mig á
75 ára atfmæilisdegi míwum
himm 6. des. sl.
Bjöm Konráðsson.
Lokað í dag
frá kl. 12—16 vegna jarðarfarar.
Vörubílastöðin Þróttur