Morgunblaðið - 23.01.1970, Síða 15

MORGUNBL.AÐIÐ, FÖSTUDAGUR 213. JANÚAR ÍOTO
15
Þj óðleikhúsið:
Sagan af
Dimmalimm
kóngsdóttur
Barnaleikrit eftir
Helgu Egilson
Leikstjóri: Gísli Alfreðsson
Söngtextar: Atli Már Árnason
Tónlist: Atli Heimir Sveinsson
Dansar: Colin Russell
Leikmyndir: Birgir Engilberts
Fögnuður í höllinni.
ÆVINTÝRI MUGGS uim
Dimjmialiimim, aetrm bamin aaimdi
bamdia lítlilli Ænæiníkiu siiinmii, er niú
oröið leilkiriit Fi-æinlkan er ©rugin
öruniur ein HteOlgla Egilson, hölflumid-
uir HedikiritstLnis uim DittnimalL’imm
klóinigigdlótttuir. Alflliir viilta, aið Sagam
atf Diimimialiiimim ©r tfláicnriði, dkirieytt
nakkrum inndælum myndiuim,
elfltir marnin, sem mieð flufllum
rétti má kalla ljútflling ísflemslkrar
mynidlllistair. En ímymidlumiainalfll
Heilgu Egiflsioin liæltuir sér eíklki
naeigaia mdmmia em tvieiglgtjia kfflukkiu-
tímia viðtaflniammiJklIa sýmiinigiu.
Er þaið í amidla Sögummiair atf
Dimmvalimlm? Bf til vdflll eklkii; en
alð mínium dióimd er ámamiguirinm
prýðilögt Ibamaílleikrit 0g aér-
síflakiaga vönidluið ag slkraiutlteig
stýiniinig.
I ávarpi til barma'nma, sem
pinentað er í leikœfcirá, segiir HeJlga
Egilson uim tildrög leilkritsins:
„Mér þótti óisfcöp vænt um bólk-
ina og sfcoðaði hamia otft og hugs
aði uim hana, — lí'ka eftir að ég
var orðin fuHorðin. Atfl hverju
var norndn svona vomd við hanm
Pétuir prinis? Hvermlig leit nomin
út? Hvemig fór Diimmalimim að
því að komast á hverjum degi að
vaitniniu til þess að heimsækja
svaninn? Um þetta var ég oft
að hugsa, — þamigað til ég sá það
odflt í einu alveg fyrir mér. Já,
svona hlaut það að haifla verið!
Og þá var sagam orðim að leik-
iiti.“
Ómeitanlega er það djaulft
uppátæki að geæa lleikrit aftir
sögu, isem öðlast hetfur varamleg-
am sess í vitund íslenslkna bama,
o@ ég býst vilð því að Helga Egil-
son haifi gert sér grein fyrir
þeinri hættu, sem endursögn
aögumnar í leikritgfonmi býður
Ihieim. En virðing hennar fyrir
Sögunmi, hófsemi í framsetningu,
florðar henni £rá að gena tilrau'n
tifl að aiflskræma yndriigheim æv-
intýragkáldlsins og listamanns-
ims Muiggs. Þó rná segja, að hin
rnilkla áhersila, sem Qlögð ar á hið
illa aifl í verkinu, normdma, orlki
tvímæfllis, enda vakti hún gkelf-
ingu meðal yngstu baimanna,
fældi suim þeirra flrá boðskapm-
um um sigur hins góða, sem er
inntak Sögunnar af Diimma-
limim. Börm hatfa að vísu gott atf
því að sjá inn í myrkuirtheima,
en það á ekki að ofbjóða þeim.
Þegar firam líða stunddr gest etf
fcil vill minningin um óhugnað
galdiranomarinniar að í hugum
þeirra, skyggir á þá fögru mynd
atf Dimimalimm og primsimum
hennar, sem vissulega er fyrir
hendi í veikinu.
Enda þótt veirk Helgu Egilson
um Dimmalimm, sé ekki madk-
verður dkáldiskapur nema að
visau marfci, þá teflsst henni oft
að gera samtölin lifandi, finma
sfloemmtilegar laugnix. Gaman-
semii verlkging er með þeim
hætti, að fullorðnir sfldlja hana
ytfirflledtt betur en böm, en nóg
er Mka atf sfcoplegum atvikum
og aiðræðum, sem tala beint til
barna. Bkki verður (komist hjá
því að benda höflundi og leik-
stjóra á þann annimairka, að
verkið er of lamgt; það heifði
notið sín betur í stfyttri gerð.
Böm þreytast tfljótt í Iteikhúsi,
og er reyndar hámaiifc að láta
ba.rnalelkrit standa lengur en
háifan annan tíma.
Dimmalimm, prinisessu, leikuir
Júlíana Elín Kjartamsdóttir, og
Pétur, prirns, lei'kur Ólafur Flotsa
son. Þau Júlíana og Ólalflur hatfa
hæði 1011110 áður og standa sig
með ágætum. Þedim er töluverð-
uir vandi á höndum og er garnan
að fylgjast með því (hvensu vefl
þeim telkst að leyisia harnn. Sama
er að segja um önmur börn, sem
taka þátt í sýningunni, eins og
til dæmiis Victor Guðmund Cilia,
sem leikur Pétur prins, lítinn;
Einar Svein Þórðansom, Önnu
Guðlaugsdóttur og Rannveigu
Árnadóttur, sem leika böm
Stjána sláma; og Eddu D. Sig-
urðairdóttur og Stetfán Andra-
son, sem leifca púfca.
Bryndís Sohram leikur Lilju
Varðmennirnir, Klemenz Jönsson og Flosi Ólafsson með Pétur
pr ins.
Pétur prins (Ólafur Flosason) og Dinunalimm (Júliana Elin Kjartansdóttir).
pringessu, gíðar drottningu, og
Hákon Waage Hákon konung,
miamn Lilju. Leikur Brymdísar
er geðþefckur, en Hákon fær
efldkii tækifæri tU að gera milkið
úr vamdræðafliegu hlutverfld kon-
ungsiinis. Stjáma sfl'ána, sfcáflpað-
an strálk, síðar bónda, leiflnir Jón
Júlíusson og er hamm að verða
óimáisisandi í barnaleiilkrituim, því
hann er í miklu uppáháldi hjá
bömunum. Kolu noim, gerir
Þóra Friðrilksdóttir bina geig-
vænlegustu með rikiri innfllilfun í
hlutverlkið. Gun'niar Eyjólfsson
og Bessii Bjarnason ledka hiirð-
meno Há'kanar konungis og gera
eftirminnilegt sprell, einlkum
Bessi, sem elkfld þartf annað en
sýna sig tál að bömin lytfltdtst í
sætumum. Hinffim/eyjar eiru Krist-
björg Kjeíld og (Brynja Bene-
dilktsdóttir. Flosi Ólafsson og
Klemianiz Jónssan ieilka varð-
mienn og eru miátulega aulaleg-
ir í hlllutverkunuim. Randver
Þorlálkagon leikur þjón og Jónas
Sigfúagon sfcógaxbjöm. Árni
Tryggvason leifcur vetur, Maria
Gísladóttir var, Jngumn Jens-
dóttir sumar og Einar Þorbergs-
ison haust. Það var snjöU hug-
mynd að iáta árstíðimar birtast
á þennan hátt, fullkomllega í
anda hinis rómantísfca yfkbnagðs
leilkainis og sögunnar. Auflc
þeirra, sem hér hatfa verið nefnd
ir, boma ifiram böm, hirðmeyjar,
þjónar og áltfar, og kór nemenda
úr Tónlistartskólanuim syngur
undk stjóm Þorgeiiðar Ingóltfs-
dóttur, en Colim Russell gerði
flesta damisana. Félagar úr Sin-
tfóníuhljóimisveit íslands leifca og
stjómar hötfundur tónlistarinnor
AtCii OeimiLr Sveinisson.
Uim tónlist Atla Heimis Sveins
sonar, setm byggð er á lögum við
Guðsbamaljóð Jóhannesar úr
Kiötlum, kann ég efldki að dæma,
en hún fór vertkinu vel. Söng-
textar Atla Más Ámasonar eru
hagfliega gerðir. Leikmyndir Bing-
iis Engilbeirts voru að vonum æv-
intýinalegri, en flrekar í anda
Walts Disneys en Muggs.
Giisíli Alflreðsson, leikstjóri, á
án efa drjúgan hluta þesis heið-
urls, að ieifcritið um Dimmalimm
sflauli tafloaist eimis vel og raun
ber vitni. Það er ljóst, að hvorid
íhann né aðrir þátttaibendur lei/ks
ims hatfa kastað höndum til
verlksdnis. Sýningin í heild finnist
már standa á sporði þeilm er-
lendu bamaflieiikritum, sem Þjóð-
leikhúsið heflur kynnt á undan-
tfömium árum. Það hlýfcur að
vera fagniaðarefni íslenislkum leik
ritalhöfiundum, sem hatfa hug &
að semja fyrk böm, að hár-
lemdiis skullii vera hægt að eflna
tffl. jalfn mimnáisstæðrar leilksýn-
inlgar og Sagan af Diimmalknm
kóngsdóttur, er.
Þegar tjaldið féll í Þjóð'leik-
hÚBÍniu, ætlaði lófafclappimi
aldlrei að limina. Það var auð-
sýniflegt að frænka Muggs hafði
ummið sdgur.
Jóhann Hjálmarsson.
— Eitursmygl
Framhald af bls. 14
Hann kom ekki heim fyrr en
í janúarbyrjun og var Þá
með honum Kanadamaður-
inn, sem hann hafði „hirt
upp í“ á leiðinni norður. Allt
þetta hefur konan upplýst.
Hún slóst í för með manni
sínum og Kanadamanninum,
þegar heim kom og fór með
þeim til Kristianssand, en
þar gómaði lögreglan þau öll
þrjú. Kanadamaðurinn neit-
ar allri þátttöku í ólöglegu
athæfi.
— Svona er upphafið á
sögunni um mesta eitursmygit-
mál Noregs, en sú saga
getur orðið lönig og lygileg
áður en lýkur. Esská.,