Morgunblaðið - 22.04.1970, Blaðsíða 5

MORG'UNBÍLAÐ'IÐ, MIÐVIKUDAGU'R 22. APRÍL 1070
5
Með Gullfossi til Isaf jarðar
ÝMSUM þótti í aillmikið ráð-
izt, þogar Eimiakipafélaig ís-
lamdis hóf á síðaistltðmiu éri
páslkaifea'ðir nveð GuOJffiossi til
ísaf jiarðatr. Það var tilraum til
aiukinmar fjölhreytni í stairí-
samd félaigsins þar seim mömm-
tcm var giefinm kostur á
skemmtiferð roeð skipimu hér
ÍMmamtlamtds. — Með ölliu var
óvíst, hvert fraimihaildið yrði,
en sú feirð tókst roeð slíkum
ágætum, að Gulllfossi var affit-
úr beint itil ísatfj'axðar uim síð-
ustu páska — og þá komusit
imiiklu færri að en vi.ldu. Sú
ferð varð ekki síðri þeirri
fyrri, eins og glögglega kom
fram í samtölum er birtust
hér í blaðinu, við nokkra far
þega.
En Eimskipatfélagið hefur
efcki látið staðar mumið við
páskaffierðirnar einar. í síðustu
viku fór Gulfllfoss í aðra ferð
til ísafjarðar á þessuim vetri.
Og óhætt er að fulllyrða, að
þeir, sem þá voru með, ljúfca
upp eimum mummi um, að það
hafi verið hin herl'eigasta
reisa. Leystar voru laindfestar
ihér í Reyfcj aivík síðdegis á
miðvikudag og komið til ísa-
fjarðar sniemma mogu.ns daig-
inm eftir. Komið var affitur til
Reyfcjarvíkur upp úr hódegi á
summiudiaig.
Alila daigana fyrir vesitam
voru bílar í föstum ferðum
frá skipshllið upp í Seljalamds-
diafl og til balba, aðeims 12—13
míniútna alkstur. Offisögum
verður ek'ki sagt atf sfltíðafliaind-
inu þar — og það, sem gerir
það sérsitaktega aðgemigiiegt er
mifcil Sfcíða'lyfta, sem er 1250
m að temgd og hæðarmiumur
200 metrar. „Við erum stolt-
astir atf skíðalyftummi aif ölflum
firamlkvæmdum hér“, sögðu
forráðamenn Skíðamála á ísia-
firði. Og það mega þeir senmi-
lega vera, þótt þama sé mynd-
■arftegur skíðaskáli með að-
stöðu ti'l svefnpokagistin'gar í
sér heibergjuim og einmig
matar- og veitingasailia að
ógleymdum veginium upp í
daliinn, sem var laigður í sjá'ltf-
boðaivininu.
Lyftain var sett upp suroarið
saigt brekfcurnar, því hægt er
að fara þetta í rótegum áffiömg-
um. Og það 'gerðu þeir, sem
li-tla skíðareynslu höfðu. Síð-
ast en ef ti'l vill efltíri sízt enu
að þjappa snjóinm í brautum-
um og öfiuig lyfta til þess að
létta umdir með görpumum,
sem sæfcja aiHt upp á fjailfls-
tinda.
Lagt af stað upp í skíðalyftunni.
1967. Hópur sjáltfboðalliða
vann þar mikið og gott starf,
en au'k þess styrkti ísafjarðar-
bær fyrirtækið sivo oig íþrótta-
sjóður. Lyftain kostaði 1,5
millj. kr. fyrir sí'ðuistu genigis-
fellinigar og er nú að heita má
skuidiaus eign fþróttalbamda-
laigs Isaifjarðar. Skíðaflandið
hefur að sjálifsögðu verið
þarmia frá upphatfi, en segja má
að lyftan sé lykillinm að því.
Þegair upp ar komið, ©r úr
mörgu að velja. Hægt er að
renma sér niður brattar brekfc-
ur, eða þræða niður kvenma-
brefcfcuina, eimis og ísfirðing-
armir kaflflia hamia, eða réttara
þama umiaðslegar gön'guleiðir
um hjaimbreiðuma.
Óbarðir hafa ístfirðimigar
efcki komið upp þessari að-
stöðu til skíðaiðkana. Fyrsti
skálinm var reistur þarna 1928,
en hamin branm fjórum éxum
síðar — og tveimur öðrum
Skállum haifa höfuðskepnumar
gramdað, en þeir hatfa eflclki
gefizt upp og árarugurinm bl'as-
ir við.
Ágóðinn, sem ski'ðalyltam
skilar, reminur alliur til að bæta
skíðalainidið. Nýr vegur upp í
dalimin er fyrstur á dagskrá,
þá Skýfli fyrir tímatöfcutæki
við keppni, bel'tiavél tiil þess
Sfcíðasnjór er ái-viss i
Selj'alamdsdal og lyftam er í
ganigi um sex roámiuði á ári, að
miiminsta kosti fram í maí. Húm
er hraðvirik og getur flutt 530
menm á iklukku'tíma. Síðam
húrn fcom hefur skiðaáhuigi
auikizt mjög á ísafirði, em
heimamenm vilja einmig fá að-
komiuffiólik, „og það er etóbert
l'auiMumlgammál,“ eögðiu fbrráða
memm skíðamála á ísatfirði, „að
ferðir Guillfoss hatfa verið sú
albezta aiuglýsing, sem við
hötfum fenigið. Fólkið hefur
allt verið avo ánægt að á
betra verður ekki kosið.“
Ferðirmar hatfa aukið á bjat-
sýni þeirra með framtíð stað-
arins sem Skíða-„paradjSar“,
og miða þeir nú að þvi að geta
tefltíð á móti sem flestum í
vetrarfríi.
Forxáðamemn ísafjarðar-
kaupstaðar sýndu eimmáig í
verki að þeir meta naikilis
ferðir Guflíltfoss. Bæjarstjóri og
bæjiarráð kom um barð og tifl,-
kynmti að það myndi geffia
Eimsíkipafélaginu skjöld með
Skjáldarmerki kaupsiiaðarins í
tilefni þess, að á þessu ári eru
liðin 55 ár frá kornu gamla
Gulfltfoss til lainidsin's og felfld
voru niður haffiniairgjöld ekips-
ins í þessari ferð.
Lítilll vafi er á þvi, að þessar
vetrarferðir Guiflfoss eiga
framtíð fyrir sér. „Ég hafði
-alfls ekki gert mér grein fyrir
því, að flamdið hefði upp á
svona 'hliuíti að bjóða,“ sagði
eimrn ferð'aifélaginm. „Hvað
Skiyldu miargir leita lamigt fyrir
skaimimt sér til hvíMar og
hressingar. Ef þetta hristir
ekki atf manini dkammdegis-
druinigann, gerir það ekkert.“
Segj'a má, afð altft hafi hjálp-
ast að til að auka ánægju ferð-
arintmar, frábær þjóniuista, sér-
staklega elskuilegt og þægilegt
viðmót skiphaifniarinniar og
ainmjairra starfsmanna Eimskipa
félagsins, sem héldu uppi fjöl
breyttu félagslífi um borð —
auk heiHandi Skíðalamds
þeirra ísfirðinga. Og þeir, sem
ekki höfðu með sér skíði, áttu
um nægar gönguiteiðir að
velja upp í Sefljalandsdafl.
Margir lögðu einmig leið sínia
um kaupstaðinn, skoðuðu
byggðasaffinið, fóru í sundhöll-
ina o.s.frv.
Þeir Eimskipatfélagismienm
geta sa.nnarlega verið stoltir
af þessum ferðum svo vel hafa
þær heppmiazt. Það hlýtur að
vera á-neegjulegt fyrir þá að
talka á móti svo mörgum bros-
amdi amdlitum, þegar skip
‘þei-nra 'kemiur að lamdi.
— þbj.
Ólafur Sigurðsson:
Kvikmyndir
LAUGARÁSBÍÓ
Farenheit 451
Gerð af Francois Truffaut.
HINN ægilegi murnur á því, að
elsika og dást að sjálfum sér og
því að elska náungann og virða
einstaklingsrétt annarra, er boð
sikapur þessarar mynd-ar. Þannig
er þetta árás á öll kerfi
sem reyna að skapa mann-
inum mót, hvort sem þau
eru kennd við kommún-
isimia eða fasisma. Einnig er þetta
árás á þátttökulaust sjónvarps-
gláp, vissa þætti í pop-kúltúrn-
um, vissa þætti í svoikölluðu
menningarlífi, og yfirleitt allt
það, sem stefnir að því að steypa
mennina og huga þeirra í eitt
mót. Gallinn er nefnilega sá, að
ef mótið á að vera eitt, verður
það alltaf að miðast við þá sem
lélegastir eru á hverjuim tíma.
Sagan segir frá Montag (O-skar
Werner), sem í fjarlægu fram-
tíðarþjóðfél-agi hefur það starf,
að elta uppi og handtaka menn,
sem eiga bæflcur og brenna bæk-
urnar. Hann er sem sé í bruna-
liðinu, en slökkvilið hafa löngu
verið lögð niður, þar sem hús eru
ekki lengur eldfim. Hann er
kvæntur Lindu (Julie Christie),
laglegri, tilfin-ningalausri og
heilaþveginni stúlíku, sem er al-
gerleg-a undir áhrifum sjónvarps
ins, sem nú tekur yfir hálfa vegg
ina í stofunum.
Hann hittir stúlku, sem býr í
nágrenni við hann, sem einnig er
leikin af Julie Christie. Hún fær
hann til að hugsa, og spyr hann
hvort hann hafi nokkurn tíma les
ið bók, sem hann brenndi. Hon-
um bregður og ha-rm byrjar að
st-el-a bókum og les-a. Ná þær mikl
um tökum á honum, þar til hon-
um verður ólíft og leitað er að
bðkum á hans eigin heimili.
Flýr hann þá til fjalla, þar
sem bókafóllkið lifir í laumi. Býr
það í fcofum, tjöldum og hVerJu
sam er. Hver mað-ur hefur lært
eina bók, þai- sem engin pren-tuð
bók má vera til. Varðveita þeir
þannig heimsbókmenn-tirnar og
bíða betri tíma.
Fólk í þjóðfélagi þessu á að
vera eins líkt hvað öðru og hægt
er. Samúð befur að mestu horf-
ið, en ekki virðist andúð og öf-
und h-afa horfið að sam-a skapi.
Fólk nýtur lífsins við að taka
örvandi eða róandi töflur, eftir
því sem við á, horfa á sjónvarp-
ið, þar sem þulir og þuliur eru
kölluð frændur eða frænkur og
sjónvarpið er því aðili að fjöl-
skyldunni. Fólk leitar stöðugt
nýrra lílkaimlegra tilfinninga, með
því að strjúka líkama sinn eða
strjúka sér upp við eitthvað.
Dregið er úr fólki að eiga börn og
öll sjálfstæð tjáning talin hættu
leg.
Mynd þessi er gerð af Fran-
cois Truffaut, sem er án efa
einn fremsti kvikmyndagerðar-
maður Frakka í dag. Er hér um
að ræða fyrstu litmynd hans. Við
höfum séð Antonioni, Fellini,
Bergman og fleiri meistara svart
hvítra -mynda gera litmyndir. Hef
ur þeim öllum tekizt það vel, en
enginn þeirr-a gerði það þó af
eins miklu öryggi og Truffaut
gerir í þessari mynd. Maður man
aldrei eftir því sérstaklega að
þetta er litmynd.
Gerð þessarar myndar er öll
slík, að maður uppgötvar að nýju
hvaða möguleika kvikmyndir
eiga til listtjáningar. Hér eru all
ir möguleikarnir nýttir og þá er
það ekkert smáræði, sem gerist.
Kvikmyndir, sem gerðar eru á
þennan hátt, eru hrein lífsreynsla
sem auðvelt og ódýrt er að láta
eftir sér. Þa-ð væri óskandi að
fólk gerði það í þetta sinn.
Það er mikill kostur við þessa
mynd, að hún segir frá grimmi-
legum hlutum, með hæfile-gu
skopskyni. Veikasti þáttur mynd
arinnar er leikurinn í aðalhlut-
verkunum, sérsta-ktega leikur
Julie Ohristie. Það dugar ekki
lengur að vera ung og sæt. Nú
verður hún að fara að lei’ka. —
Oskar Werner er betri, en þó
vantar á. Aukahlutverk eru hins
vegar vel teikin.
Víetnamnefndin
lögð niður í USA
Wa-shinigtan, 20. apríl. NTB
BANDARÍSKA Víetmam-
n-efndin., sem hefur haít með
höndum Skipullagninignx fjöfl-
margra mótmiæla víðs vegar
um Bandaríkin undanffiama
m'ámu'ði, til að iáta í Ljós atndúð
á stefmu Nixons Bandaríkja-
forseta í Víetmam, ætlar nsú
að loka aðalskrifstoffiu sinmá í
Washington og hætta sflamf-
sem-i. Orsökin til þessa er a0
djúpstæður ágreininiguir heffiur
kornið upp ininam hrey'fingar-
imrnar, að því er NTB f-rétta-
stofan skýrir frá.
í tilkynin-inigu hreyfimigar-
ininar segir að endurskipu-
teggja verði st-arfið frá grummi
og félagar em hvattir til að
haid-a mótmiæla'að'gerðum á-
fram. Víetnamn'efndin banda-
ríska var sett á laggir-nar fyrir
tæpu ári, og víðtækustu mót-
mæl-aaðgerðir, sem hún skipu
lagði voru 15. okt. í fyrra. Síð
ustiu mótmælafuindirnir voru
í fyrri viku. en þá brá svo við
að þáttta-kemdur í gönig-u og á
fu-ndum voru aðein-s nokflcur
þúsuin-d.
<