Morgunblaðið - 17.07.1970, Qupperneq 15

MOROUNBiLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 17. JÚX.Í 1070
15
i\og ao gera
í grænmetinu

Skólagarðarnir hafa lengi
verið gott aðhald og skemmti-
leg von fyrir litlu krakkana.
Þau hafa gamnað sér við að
yrkja garðblettinn sinn og átt
þar við margar góðar stundir
yfir sumarið. Þetta hefur
hvort tveggja í senn, haldið
þeim frá því að eyða löngu
sumri á götunni, og um leið
skapað þeim vinnugleði í jarð
yrkjunni og drjúgan skerf
heim með sér í uppskerulok-
in, er hausta tekur og húmar
að.
Það er ekki lítils virði fyr
ir ungan garðyrkjuhónda að
koma klyfjaður af jarðávöxt-
um, og e.t.v. með nokkur blóm
heim til að leggja í búið og
gleðja mömmu og pabba með.
Og engu að síður gleðst
mamman yfir litla fólk-
inu sínu, sem hefur lagt sig
allt fram yfir sumarið til að
standa með foreldrunum og
afla matfanga til hoimilisfi/ns.
Þetta er uppbyggilegt
starf, og skilur eftir ómetan-
legan þroska hjá þessum
yngri borgurum. Þeir eiga
líka að fá að reyna sig.
Við skruppum með ljós-
myndarann að skoða fólkið
við þessi störf sín um dag-
inn, og það var bæði skemmti
legt og fróðlegt.
— Halldóra Halldórsdóttir
er níu ára gömul og var hún
að ljúka við að raka garðinn
sinn.
— Hvað ertu að rækta í
beðunum þínum?
— Æi, ég man það nú ekki
. . . ætli það sé ekki blöðru-
kál og blómkál og svo er það
nú margt fleira.
— Margrét er að passa garð
inn fyrir bróður sinn.
— Mér finnst þetta ekki
mjög skemmtilegt, en ég geri
það samt vel.
Tvær dömur eru að vinna
saman, þær eru vinkonur af
Rauðalæknum, Jakobína Jóns
dóttir og Lilja Valsdóttir.
— Við fáum hérna fimm beð
hvor. Eitt blómabeð, þrjú
grænmetisbeð, og eitt kart-
öflubeð. Þar í setjum við nið-
ur 40 kartöflur, 20 í hvora
röð, en við vitum nú ekki
alveg, hvað við fáum margar
kartöflur úr þeim í haust.
— Tvær menntaskólastúlk-
ur, Herdís og Jóh.anna, eru
börnunum til leiðsaignar.
— Við unum okkur ágæt-
lega hérna. Við höfum í görð-
unum alls um 250 börn. Þetta
er ágætt starf. Moldin bítur
okkur ekki neitt.
— Þetta er alveg dýrlegt
starf, og yndislegt að vera
hérna. Sigurjón Jónsson heit
ir maður, gamall garðyrkju-
maður, sem hefur þann starfa
þarna að fá börnunum áhöld-
in til garðyrkjunnar.
- Ég er nú hérna, því að
ég þekki handtökin. Það er
gott að hafa svona karla. Ég
hirði líka oft áhöldin eftir
krakkana. Þau vilja stundum
gleymast. Það er ekkert skrít
Herdís og Jóhanna. Maður fær stundum köggla í hausmn,
en það gerir ekkert til. Strákar verða alltaf strákar.
— Hér kamu í morgun am
erískir ferðamenn. Þeir voru
mjög hrifnir af þessu fyrir-
komulagi okkar. Þeir höfðu
aldrei fyrr heyrt talað um
skólagarða, en fannst hug-
myndin góð. Og það er hún
líka.
Margrét er að passa.
Halldórr. hirðir garðinn sinn.
Sveinn Kristinsson
Kvikmyndir
Kvikmyndir
Háskólabíó
Þjófahátíðin
(Camival of Thieves)
Amerísk kvikmynd
Framleiðandi: Josephe Levine
Leikstjóri: Russell Rouse
Hvað sem annars verður um
mynd þessa sagt, gott eða illt,
þá verður því ekki neitað, að
hún er mjög spenmandi á köfl-
um, þótt eftirvænting sé ekki
jöfn alla myndima á enda, eins
og í hinum bezt byggðu kvik-
myndum.
Og það sem setur aðalspenn-
ÍTrginm í myndina, er hugvitsam
lega sviðsett innbrot í bamka
nokkum á Spáni, en þar eru
geymdir verðmætustu dýrgripir
landsins í aldir aftur. — Þátt-
takemdur í ráninu ganga af mis-
miklum kjarki til þess leiks, og
raunar ekki allir af sömu hvöt
um.
Erfiðleikar við framkvæmd
verksins eru líka greiinilega mikl
ir í byrjun, ekki sízt þar sem
bankinn er staðsettur svo til
beint á móti lögreglustöðinni á
staðnum. Á hiinn bóginn fær
einn úr inmbrotsþjófaflokknum
þá snjöllu hugmynd að notfæra
sér útihátíðarhöld mikil, sem
fram fara á torginu fyrir fram-
an bankamn, til að koma himum
skuggalega verknaði í fram-
kvæmd. — Og svo maður haldi
sögunni áfram — það vill svo
vel til, að maður segir áhorfend
um ekki of mikið með því — þá
gjörir ránið eiginlega hvorki að
heppnast eða misheppnast. Þó
sprettur upp af því ein gifting,
þótt „status quo“ haldist að
mestu í fjármunalegum efnum.
Ekki dregur það að marki úr
spenningnum, sem þessari mynd
er samfara, þótt hún sé með gam-
anmyndasniði, en- sem kunnugt
er dregur slíkt gjarnan úr
dramatískri eftirvæntingu í
kvikmyndum. En hér hefur að
mestu leyti tekizt að hindra
slíkt. —
Innbrot í banka og aðrar pen-
ingastofnanir virðast einkar vel
til þess fallin að vekja spenning
meðal áhorfenda. Kannski
blundar innst í vitund fleiri
manma en ætla mætti, flöktandi
þrá eftir því að framkvæma ein
hvern tíma sjálfir vel heppnað-
an verknað af því tagi, enda
munu þeir ekki margir betur
launaðir en dugmiklir og heppn-
ir innbrotsþjófar. — En hugur
ýmissa framgjarnra manna stefn
ir, sem kunnugt er, oft eindregn-
ast að því að skapa sér sem ör-
uggasta og traustasta efnahags-
lega afkomu.
Svo mikið er víst, að oft kem-
ur vatn fnam í munninr. á mér,
er ég leiði sjónum þau miklu
verðmæti, er fara tíðum um hend
ur þjófa í bankaránsmyndum, en
þá verð ég jafnhliða að viður-
kenna, að ég er ekki hátekju-
maður og því ekki heppilegur
viðmiðunarpunktur í fjármálum
yfirleitt.
En hvað sem um það er, þá
hafið þið þarma, sem sagt, spenn
andi kvikmynd, með gamansömu
sniði, sem er vel þess virði að
eyða kvöldstund á.
S. K.
Ferða- og sportbuxur
PEYSUR af ýmsum gerðum og litum,
falleg vara.
Ó.L.
Laugavegi 71 — Sími 20141.