Morgunblaðið - 28.07.1970, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. JÚLÍ 1970
21
Sjotugur:
Pálmar ísólfsson
hl j óðf ærasmiður
ÞEGAR ég heyrði það núna á
dlögumiuim að Pálmar ísiólfsison
yriði sijötuigiur 28. júlí mininitist ég
þess, að sá mánaðardagiur var
ein-nig dlánardiagiur Bachs (Ihann
dó 28. júlí 1750 í Leipzig, réttun:
1:50 á.rum á'ður ©n Páknar kom í
heimiiinn) og þóitti mér fara vel
á því aið cfcfcar sinjalli strengja-
sitillir sikyldi vena fseddur undir
merki meisbanams, sem mestan
þátt átti í því að komia á því
tónsitilliimglarkierfi er enn tíðkaist
oig samdi því til áréttiniglar ’nið
mifcla verk „Dais Wohltemperi-
erte Klavier".
Pálmar Isiólfssoin lagði sniemma
fyrir siig hljóðfærasmíði og gierði
það að ævisitiarfi sfimu að hlúa að
slaglhiörpuim og orgelum lands-
manina og sjá sivo um að hljóð-
færi þesisi symigjiu hnedmt og að
sú hiin rétta tórusitillinig rífcti í
kirkjiuim og tónileifcasölum svo áð
tónlisitiin mæðii a’ð streymia sam-
stillt til eym.a ofclkar. Lífca þaið er
liisit, lþví að miargþæitta fcuinmáttu
þarf til; nœmt eyra til að mema
„divergmál“ það ,,í streinigja-
skjálf", aem Grímiur Thomsen
kallar svo, og nositursiamia ná-
kvæmini við að rétta h/verja þá
misifellu, er varmað giæti því að
hljióðfærin nytu síin til fiulls og
þetta sóngtmál þeirra fenigi hiinn
rétta hreim. Því eru þeir mewn
lilstinni hiinir þarf samlegust u,
sem á þessiu fcumnia góð sfcil og
verðir iþeisis að á þá skími.
Pálmar átti efcki lamgt að
sæikjia 'hæfileitoa islírna á þessu
sviði, kíoimirm af Bergi, karli,
fonsömgvara, sem allir tónnæmir
„iaiustamimenin“ rekija ættir siímar
til oig soniur ísólfs Pálsigomar, hins
þjó'ðlhiaiga hljóðfæra- og laga-
smiðte.
Ég befi hér aðieins mininzt á
eima hlið Páknars ísiólfsisonar, þá,
sem að mér hiefir vitað oig ég er
kuminiuigastur. Ein aðrir vita meira
uim hanin og fcumna frá ýmsu að
sieigjia. Ég hetfi það t.d. fyrir satt,
aið Pálmiar sé mesta veiðikló og
láti efckierit tækifæri sér úr greip-
um gaimga á sumrin til að renna
i eiinlhverjia silungs- eða laxána
og telji það sitt mesta yndi.
Mæitti seigja mér að hanm njóti
eirunig þar næmra hainda simna
oig þess takis, sem harnn k.ann á
því að stilla strengii, oig gæti ég
vel buigsaið mér að sönigelskir sjó-
birtingar oig stórlaxar eigi erfitt
með að stamdast freistin.gun.a
þegar þeir beyra himm „veltempr-
aða“ tón í lóðinni, sem Pálmar
rieninir fyrir þá og lætur ár-
strauimimin strjúika. Ek'ki lái ég
þeim þótt þeir bíli þá á öngul-
imn.
Enin eima hlið á Páimiari ísólfs-
syni vil ég metfnia áðiur en ég lýk
þag=iuim fáu afmœilisorðum, en
það er velvild harnis og greið-
vfonii, sem éig otft hetf femgið að
reyma og mér fininist áberamdi
eðlistooisitur hanis. Hveinær sem
við píanóleifcararnir þurfum að
garaga iinn á pallimn til glímu við
flygilinm og þörfnuimst góðrar
forisjiár hljólðifænasitilliisiims befir
Páknar verið reiðuibúinm til að-
stoðiar. Ég hefi rneira að sagja
virtað bamm fa.ra sjútoam upp úr
rúmi símiu, er mdifcið iá við, til að
lagia bælklaiðia haimra og stilla
sára oig hijiárómia strenigi. Þótt
berudur stilliisiimis sjáist efcfci á
hljómhorðinm þagar leiikið er
valda þær siairnt miiklu um hreim
tánianinia. Hafi Pálmiar þökk fyrir
ámiæigjuileigit „samspil“ á liiðmum
árum ag mieigii bornuim vel farnasit
uim ókomin æviár.
Arni Kristjánsson.
Hóta úrsögnum
úr samveldinu
Kampala, Lon.don, 25. júlí.
NTB—AP.
MILTON Obote, forseti Uganda,
sagði i gærkvöldi, að Uganda
mundi segja sig úr brezka
samveldinu ef Bretar hæfu að
nýju vopnasölu til Suður-Afríku,
og stjórn eyjarinnar Mauritius
hefur tekið I sama streng.
í Lonidon er sagt að semdiherr-
ar fjögumra Afríkuríkja, Uganda,
Tanzamu, Zambíu og Kenrya, bíði
nú eftir ákvörðunum rikisstjórna
sinna um hvort löndim Skuli
segja sig úr sanweldimu vegna
hininar fyrirhuguðu vopniasöhi
Breta ti.1 Suður-Afríku, Bnn
hafa ekki borizt fréttir u«n
niiðurstöður fu.ndar þess sem for-
setarn ir Kenn.eth Kaunda frá
Zambíu, Juliuis Nyerere firó
Tanzainíu og Milton Obote frá
Uganda, héldu með sér í Tanz-
aníu fýrr í vikummi uim vopna-
söluma.
Aufc Uganida hetfuir Tanzamáa
hótað að segja sig úr saimveJd-
iniu en aið sögn semdiiherra lands-
ins í London er ólíklegt að af
úrsögmmini verði fyrr en Bretar
taka endanilega ákvörðun uim að
betfja afitur vopniasölu til Suður-
Afríku. Ef einhver rí'ki seigja sig
úr saimveldinu er ta.lið lífclegast
að það verði þessi fjögur Afrítou-
ríki, en við það mumdi aðildar-
níkjium samveldisins fæfclka í 24.
Brezka utaniríkisráðuirueytið
hefuir weitað að segjia nokfcuð um
Mkurmar á því að einlhver ríki
segi sig úr samveldimu, en sam-
kvæmt áreiðanlagum heimilduim
er tailið vatfasamt að nokkurt ríki
geri alvöru úr því, o<g er bemit á
það að enm hafi hrezka stjórnin
ekiki tökið emdanlega átovörðum
uim vopnasöluma. Einnig er saigt,
að amdstiaða heima og erlemdis
gegn fyrirhugaðri vopniasölu
haifi fcomið stjórnimni á óvart
og að svo kuimni að fara að hún
endursfcoði atfstöðu sína.
Indversk
sprengja?
Nýju Delhi, 25. júlí. NTB.
Fremsti kjarnorkuvísindamað-
ur Indverja, dr. Vickam Saranb-
hai, gaf í skyn í dag, að Indverj-
ar gætu framleitt kjarnorku-
sprengju eftir tvö ár, en sagði að
Indverjar hefðu ekki í hyggju að
gera tilraunir með kjarnorku-
vopn, þótt þeir hefðu áhuga á
friðsamlegri hagnýtingu kjarn-
orkunnar.
„Eyrairbakki skaltu heita“. Amm a Geirþrúður og Árni Richter.
— Eyrarbakki
Framhald af bls. 17
'höfðinu. Hann le t út eins og
dæmiigerður íslenzkur sjómaður.
É.g tók hann tali, kynn.ti mig og
spurði hvort hann væri íslenzk-
ur. ,,Já, já, ég er íslenzkur, en
ég tali harna nú .ikki míkið enn“.
Hér var kominn Ólaf-ur Bjarna-
son, ættaður frá Vík í Mýrdal.
Hann er 66 ára að aldri og
hafði komið til Washingtoneyju
ára með foreldruim sínum. Hann
var ekki sjómaður, en t.J fiskjar
hafði hann róið á vatninu í
há'ltfa öld og var tiltöliulega ný-
ÍSLENZKT SVEITABALL
Um kvöldið var svo hátíðar-
dagsfcrá í saimkomuhúsi staðar-
ins, þar sem á 4. hundrað manms
snæddu kvöldverð, horfðu á
skemmtiatriði og hlustuðu á ræð
ur þe.'rr-a Valdiimars Björnsson-
ar og Si.gurðar Helgasonar. Valdi
mar hótf mál sitt roeð því að
minnast hins hörmulega frátfalls
'íslenzifcu forsætisráðherraíhjón-
'anna og dóttursonar þelrra, en
síðan las Björn Björnsson, ræðiis
maður íslands í Minneapolis,
kveðjur Jóhanns Hafstein for-
sæUsráðherra og íslenzku ríkis-
stjórnarinnar. Valdimar rakti síð
an af sinni alkunnu snilld sögu
■íslendiniga.byggðar í V.esturheimi
og vakti ótæmandi fróðleíkur
hans oig ræðusnilld mikla aðdá-
un allra viðataddra.
Sigurður Helgason flutfi síð-
an stutt ávarp og afhenti íbú-
um Washingtoneyju málverk frá
Þingvöllum að gjöf frá Lof.tle ð-
uim og íslendingum. Lauk dag-
skránni síðan á söng „Skeggj.a-
fcórs" eyjarskeggja, en um 20
karlmenn höfðu látið sér vaxa
ske.gg í tilefni afimælis.ins -og
miáttl sjá allar hugsanilegar og
óhugsanlegar tegundir sfcegg-
vaxtar. Var kórinn mjög virðu-
legur og mikil'úðleigur á að líta
og söngurinn ef.tir því.
Eftir þetta var svo hald ð í
ballhús eyjarinnar, þar sem dans
var stiginn atf miklum krafti
fram eftir nófctu og hefði þetta
ball getað ver ð í hvaða ís-
lenzka sanikomiuhúsi sem er úti á
landsbyggðinn.i, kannski með
einni undantekningu. Það voru
engin slagsmál, þegar balMniu
lauk.
Morgunin.n eftir vöknuðu f.lest
ir við vondan draum, því að veð
urguðirnir höfðu gerzt heldur
stórtæikir og var komin gnenj-
andi rigning og norðangarri og
aðeins 10 stiga hiti. Pökku'ðiu
menn saman sínu hafu rta.sk i
kvöddu eyjarskeggja og héldu
hver til síns heima eftir ánægju
lega Íslandsháitíð.
búinn að bind.a fast í síðasta
skiptk Félagi hans hafði misst
heilisuma og hann treysti sér
efclki fcil að halda átfram enn og
því höfðu þeir hætt útgerðinni
og selt bált'in,n.
Ólafiur sagði að nú væru tím-
arn.ir gerbreytfcir og allir byggðu
lífsafkomuna á ferðamanna-
strauimnum. Hann sagði það sína
einu eftirsjá að vera búinn að
týn.a n.ður íslenzkunni, en þetfca
fær-i svona með árunum. Hann
hafiði aðdrei komið aftur til ís-
l'ands og gerði ekki ráð fyrir
að komast þangað héðan af.
Hann sagði líka að það væri
hálfigerð skömrn að því, að ekki
hefði verið lögð áherzla á að
halda rækt við ísland og is-
'enzkuna, einfcum vegna unga
fiólksins, en þetta væri nú bara
svona. Nú byggju um 400
manns á Washingtoneyju. en að
eins örfiáir reyndu að halda ís-
lenzkunni við og fylgjast með
tíðindum frá íslandi.
AMMA GEIRÞRÚÐUR
Sk'öimimu eftir hádegi var hald
ið til baka og etft'r að fólk hafði
fiengið sér eitthvað í svanginn
var haldið niður að aðalferju-
staðnum, en þar átti að skíra
nýjia ferju, sem stórútgerðarmað
uv nn Árni Richter hafði látið
smí'ða, þá fjórðu í flotamum. Milk
ill mannifjöldi var samankom-
inn niður við höfnina, enda veð-
ur dýrlegt. Árni bauð gesti vel-
toomina og kynnti nokkra við-
staddna, sem mest höfðu lagt af
mörkum ti)l að af hátíðiinmi gæti
orðið, oig má þar nefna Vald -
mar Björnsson í Minneapolis,
Val Egilsson í Chicago, Röng-
val Hansen, deilda.rstjóna Lofit-
teiða í C'hicago, og S'igurð HeLga
son, fonstjóra Loftleiða í New
York, en Sigurður kom til Was-
hmgtoneyju með vatnið, s’em
notað var við jkírn na, en það
vatn hatfði Sigurður Magnússon,
blaðatfulltrúi Loftlei'ða, dregið
upp úr brunni á Eyranbakfca. Þá
kymnti Árn' „Ömmu Geirþrúðd"
fyrir gestum, en hún var fyrsba
íslenzlka barnið, sem fæddist á
Waahingtoneyju árið 1874 og því
96 ára að aldri. Bað Árni hana
að gera sér þann he ður að sfcíra
hina nýju ferju „Eyrarbakka".
Amrna Geirþrúður tók vel í það
eri.ndi og þrátt fyrir h.áan aldur
hótf hún flöskuna, sem vafin
var íslenzku fiánalifcunum, á loft
og braut hana í fyrsta höggd á
stefni ferjunnar vi'ð mikil faign-
aðarlæti. Þvi næst flutti séra
Chester Nerenhausen bœn og
blessunarorð. Að athöfninni lok
inni voru bornar fram kafifiveit
ingar með kleinuim og jólakök-
um og síðar tunnubjór tiil að
slöikkiva þorsta manna.
mmm - n
Verð og gæði við allra hæfi .
gólfdreglar og teppi.
A. J. Bertelscn
& Co. h.f.
Hafnarstræti 11
Sími 13834.
Ekta rúskinns j akkar og blússur
Blússur 6.282.— Jakkar 5.695.—
.sole agent’s FOR:
WEAVERS OF THE FINEST CARPETS IN THE WORjLO