Morgunblaðið - 22.09.1970, Síða 17

Morgunblaðið - 22.09.1970, Síða 17
MOR'GUN'BLA.ÐIÐ, ÞRIÐJITDAGUR 22. SEPTEMBER 1970 Við þurfum samúð með málstað okkar — en það gerist ekki með villimannlegum flugvélaránum UNDANFARNA daiga hefur verið s'taddiuir hérien'dis Daniiel Issa frá Jórdaníu. Hainin reik- ur fes'ðlaskrifistofufyrirtæki í Amiman oig hiefuir að aulkii úti- bú í Beiríut í Líbanioin og er m a. uimiboiðisimiaðiur Loftleiða þar. Hainin sagði blaðiamanni Mbl. að í bígierð væri að LUXAIR tæfei upp beint fluig milli Luxeimboiuirgiar ag Beirut oig við það imiynidi sala fyrir Loiftieiðir frá Lu®eimibourg til B'ainidlairilcijaninia væntanlegia aufeast mjög miikið. Hinlgað fcotm Daniiel frá Amimiain. Hann siagði a’ð þá hefði verið mjöig miilkil speninia í boriginini. Herforinigjiastjóm- in var þá nýtefcin við og skæruliðiar höfðiu hvaitt til allsiberjiarverkfiallis. Bardag- ar voru noiktorir þiemniain siíð- asta daig, sietm hánn var í Ammiain oig skathríð heyrðist víða. Fátt ábreyttrta borgiara var á giöitium oig eftir kl. tvö um dagiinin siást varla hræða á ferli. Hainn hélt tál fluigvaill- ar kilukfaan 5,30 oig biðu þá huindruð fariþeigia eftir að toom asit úr lanidi, aðalieiga útlend- inigar. Haim sagðd að stjórnin hefði útvarpað ásikiorumuim til borgarannia að igærba stillinlgar og vera eikfei úti við og allan daigiinin vonu 'hiergönigiulög leik in í útvarp. Mikill ótti var í bongimná -að sögn hanis og reynidi fólk að leita skjóls í kjöiluruim oig aminiars staðar þar isiem það taldi sig öruggt. Ég sp'urði Damieil, hvort hanin héldi að Husisieiin fean- unigi tæfeist að sitandia af sér þá erfiðleikia, sem við væri að glíma. — Ég vomia iþað auðvitað. Hanm hefur miikil völd og iþað siem vætianilieigia skiptir siköp- uim er að heriinin lýtur stjórn hainis í eiiniu ag öllu. Eins og allir vita er ágreiniinigiuriim mdlli stjóriniariimniar ag sfoæmu- liðaniwa fyrst ag freimist sá, að gkæruiliðarniir viljia eklfei heyra mininzt á friðsamtlega samn- iniga. Yasser Arafat er þó að mínium dómi miaiður hógvær ag ofstæik'iisdaiuis ag ég held, að hanin muni viljia ná em- hvers tooniar samfeomiulaigi. Bn þar siem sikæru liðafhreyf ingin viðurkieininiir etaki ísmael geta þeir í rauminmii eklki fallizt á að um neitt sé að semja. Stjómdn í Amman verður a'ð haifla samvinmiu við stjómir aininiairra Arabaríkja uim að brjóta slfeænuliðainta á bak aft- ur — eimthvem vetgiinin, Ég hef enigar iaiuismir á tatoteiniuiniuim. Ef Huisisteim kiomunigiur til dæm is siæi sálg tikueyddiain að segjia af sér, er eiktoi viafi á alð ástainidið miymidi versma enm. Kanmisfei er eiinia iaiuisniim sú að aniniar 'aðiiiinm berd sdgiuiPorð af hiniuim í eitt stoipti fyrir ÖLI. En það væri mjög átak- amiagt ef út í sivo hart fseri, vegina þess að þarma eru ekki óvimir að berjiast, þarraa ber- aist bræður á bamiaispjótuim. Kaniumiguirinm heflur saigt að hamrn villji etoksi igainlga afð iþeim daiuðum. Þeir sieigjiast miumiu berjasit til siðasta miainnis, óg gæti veil trúað Iþeim til að igera það, ef efeki verður 'grip- ið fram fyrir hemdiuimar á þeim. En aðsboð Sýrlemidiniga Oig íratoa við stoæruiliða hefur auðvitað -seitt stórkiostiegt strdlk í reiikiniinigiinm. Sú hjálp er sprottin af hatri þeima á Huissein. Þieir lyftu ©ktoi litla fimigri til að ihjálpa otktour í sex daga stríðdniu oig sama miáli gagniir uim írafea. Nú hóta þesisiar þjó'ðiir otoikiur öllu iliu. Það er voðaliegt til þess að huigsia, hvað getur gerzt þarna á nœstiu döiguim. — Heldurðu að stórveldi grípi til íhlutunar? — Ef Husisiein biður um að- stoð fyndist mér eðlileigast að bamn smieri sér til Nassers. N'aisser hefiur lýst siig rnijöig am'dvJgan atferli sfcæruliða, svo að (hiamn mymdi strax feomia ofekiur til hjálpar. En það er aiuðivitað til í dæmdniu, að Husseiin siniúi sér anmiað. Við getutm ekki horft fraimhjá Iþeirri isitaðreynd, saigðii Daniiel, að svonia er niú fcomið fyret og fremsit veigrna þess hvermilg hefur verið far- ið rneð Faleistíniume'nn. Nú tek ég friam að ég persónulaga er stuðniinigsmiaðiuir tooniungsims, en því er ekfeii að leyina, að aðisitæ'ður Fatestíin/umianma nú enu voð'aleiguir. Þedr hafa etok- ©rt Lamid — ©iga hwergi beknia. Þair sagjiast vilja það sem ísraelar sögðusit vilja fyrir júinístyrjöldimia, Lamd — ör- yggi, eitthvað til að lifa fyrir. Hugsanieigt væri að þeir gætu femgið land á vesturbakíka Jóirdanlár. Hussieiin hefur lýst sig fylgjiamdi því. Éig hygg það gæti verið góð iaiusm. Þar gæitu þeir byiggt upp.sitt sjálf stæða rífci oig reyrnt að trygigja öryiggi síns fóltas. — En varfSainidii afstöðuinia til Israiel. Nú er það Mt'ið ríki. Arabarífcim lainlgtum fjölmiemm ari oig medri. Af hverjiu biðu Arabarnir þeininan miikla ósig- ur 1967? — Einifaldleiga vagma þesis að Arabarmir vildiu etokii stríð ag voru eklki umdir íþað búndr. Þeir höfðu efetoi laigt allt kiapp á aö hervæðast, eimis oig ísra- eiar. ísraeiar byggiðu upp þenman áróðuir um að Arabar stæðu gréir fyrir jármum við bæjiairdynniar. Það var ekkieirt hæft í því. Naisisier vildi eikki sbríð, Husisiein ekki heldur — atðeims ísmaelar. — Ég vii takia það fram, hélt Daniiel áfram, að ég álít að ektaert vimniist lenigur mieð vaildibeitiinigu. En þegar ísra- elar beita valdi, verða Arabar iað sjálfbögðu að reyma að verja henidur símiar. Arabar vilja elklfei eyða ísrael. Eg veit að Araibar höfðu uppi istóryrði á sinium tíma ag það yar ramigt hjá þeiim, vegna þess að þa'ð gaf ekfei réttia rniymd af áistamdimu. Arahar viijia frið, vagtnia þeiss að þeir eru í eðlli símu friðelskanidi. En einlbvenn veginm verður að má samtoomiulagi við skæru liðama. Mór fimnist til dæmis að ef Jarrinig-viðræðurmar feomiast aftur í kriinig, eilgi Palestímu- miemn að fá þar sánm fuUtrúa, einis oig til dæmiis Víet Conig rnenn eiiga sinin fulltrúa í Víeitniamiviðræðuniuim í París. Einihver vedðíur að glætia hags- mona Palestímumiammia. Og reynslan hefur sýrnt að það geirir eniginn fyrir þá. — Eru Jórdanir hatursfull- ir í garð ísraiela? — Nei. En hitt er amnað mál, að ég er þeirrar sfeoðunar, að eru færir um að viimnia sigra. Þetta litia ríki. Tvær milljóm- ir gegin hurudrað milljómuim. Hver getur staðizt þalð. Þeir hafa mieð þesisiu vakið ótta Veigna veldis síms, Þeir bafa virlkjað óttann sér í haig. En það sem ræðuir únsMitum er máttúrlega það að Bandaríkja- og Swétmenn vilja áfram- hialdanidi tilvist ísraels, svo að Arabalömdim verði éktoi ógn- un. Em allt er þettia fláránlegt, byggt á vamþeklkiinigiu oig hleypidómium. Arahar vilja etoki lanidviinniiiniga. Þeir vilja auðvitað emdurheiimjta þaiu lönd, sem þeir eilga mieð réttu. Daniel Issa Rætt við Daniel Issa frá Jórdaníu stafmun Ísraelsríkis á sírauim tírua hafi verið fásinina. Ég held það hafi verið fárán- iegt miakk stórveldanma. Það voru So'vétríikiin ag B'aindarík- im, sem siáu sér ieiik á borði fyrir tutibugu árum. Þau voru hrædd við veldi Araiba í þesiS“ uim heimisihluta. Það hiefði gsta'ð raistoað valdajaf nvæigimiu. Með því að stofrna Ísraelsiríki var vitað mál að siífelldur ófriður yrði á þeBSum slóð- uim oig Arabairíkin gætu eikki orð'ið þeiim silík óignun, sem ella hefði orðið — að þeirtia dómi. Fyrir nú utiain það að hver befur heyrt að hætgt sé að grunidvalla ríki á trúar- bröigðuim. Það er út í hött. Ég er róimversk-íkiaþólsíkrar trúar. Hvernig færi, ef rómvensk- feaiþóLskir mienn uim allan heim risu allt í eirnu upp ag vildu stofnia sérstatot ríki — oig mieö því að rœnia löindium frá öðirum, Éig er bræddur um að það rruæltist etoki vel fyrir. Gyðinlgar áttu að vera kyrrir, þar seim þedr voru fæddir. Flestir ininlflytjendanna, siem toornia til ísraiel hafa baft sín- ar rætur í öðrum löndium. Og tala efeki bebresku, Hvað eiga þessir mianrn þá siamieigin- lagt. Jú, þeir sagj'ast eiga trúna. En trúin er hæpiin for- senidia fyrir því að hæigt sé a'ð stofnia sérstafet ritoi, ræna lönidiuim oig beiita aðra oíbeldi. Ein niú er eiklki an þetta að tala. ísraeisirítoi er staðreynd oig við verðum að taka því. — Hveriniig liiggur í því að þínium dómd að ísraelar njóta mieiri saimúðar en Arabar. — Það byggist á ýmsiu. Ektoi hvað sizt á átoafleiga stertoum áróðri. Gyðimigar hafa Víða ítök á Vesturlöindium og eiga hæigt með að baldia fram sín- uim málsitað. Og í fyrsitu börðu þeir sér á brjóst, voru varmar- laus smáþjóð, umkrinigd bunidrað miUjóiv óviniuirn, stem alltaf voru að hrella þá. Þeir fenigu hjálp oig samúð út á það. Biandiairífejiamiann hafla sérsibaiklega mikið stutt þá. Og þeir feuininiu að nota sér þessa hjálp og saimúð út í yztu æsar. — Nú eru þeir ekifei lenig- uir litlir ag alvarleiga bjiartg- ariaiusir. Samit njóta þeir enm siaimúðiair. — Þeir hafa sýnt að þeir Em þeiir vilja efefei stríð. Þeir hafla miangt aniniað við sínia fjármuni og sitt fólk að gera en eyða því öllu í styrjöld- uim. Og almieniniinigsálitið í beiminium verðiur að breytaist ag ég hef flundið að það er að breytast. Memn !eru byrjiaöir að gera sér ljóst að eiinhliða stuðniinlgur vi'ð ísraeia — hvað swo sem þeir gera á ektoi réitt á sér oig fær efcki stað- izt. Ef fólk rnietur rruálin rétt hlýtur álitið að breytast. Það gerist ektoi með villimianintleig- um fluglvélariáiniuim, enida miæla þeim enigir bót, niema fáeiindr oifstætoismieimn. Þeir sam slíkit sityðjia vinna mál- stað Araba meira tj'ón en tár- um tafci. Við fáum aldrei siamúð eðia stuðnimg út á slíkt að láta siaiklaust fólk þjiáist oig eyðiiieggjia veríðmiæti anoarra fyrir miilljónir ag aftur millj- ónir. En á enigu þurfum við mieiria að halda en sk’ilnd'nigi oig samiúð miað málstað oktoar. Eiinifaldlega vegna þess að hamn er sanimgjiarn ag réttur. — Viljia israeiar aðra styrj- öld til að flá meira lanid? — Ég treysti mér ekfei til að segja um það. Þeir eru í erfiðri aðstlöðu um miargt. Emda eru Arabaríkin efetoi eins gnandialaiuis oig áðlur. Ég býst við að báðir aðiter skilji afð Stríð er efelfci lausnám lemgtur. Bn hver veit hvað israeiar viljia. Þeir hættu þátttötou í J arrmgviðræðiuinium, vegna þesis þeár voru hræddir við að biera Sfearðian hiut frá barði í þeiim, — Gætu ísraielar iaigt undir siig Jórdaniíu nú? — Kanimsfci gætu þeir það. En sú styrjöld sam þá bryt- iist út, væri af öðrum taga spunmin en siex daga strfði'ð ag þeir mynidu eiga erfiðara mieð að vinna fulinaðarsigiur. En toaimnisltoi gætu þeir það og feannisltoi gætu þeir sigrað. Það mundi tooista þá æigiiegar fóm ir. En þeir virðast vera reiðu- búndr að fórnia miikiu fyrir lamdvinninlga. — Þú ert f æddur ag uppal- inin í Jerú'salem. Hvaða auig- um lítur þú á að ísraelar hafa borgina nú á síruu valdii? — Það sagir sig sjálft að mér feliur það emgan vagimn, vegna þess alð Jórdanir eiga rétt 'til þess hiuta borgarimin- ar, seim um ræðir. Jerúisalem hefur þó motokra sérstöðu af hemiumdu svæðunum, þar hafa Arabar allan rétt á við Israela. En akfeur þyfeir bart að lifa við hernám þó svo að ekfeiert sé út á stjóm israela þar að setja oig fraimkama þeirra við Araiba sé um margt góð. — Nú sikilst mér að ísrael- ar vilji gjiarnan aið Jórdanir táki meiri þátt í stjórmun borg arinniar. Er það af ótta við befnidaraíðlgerðir að þeir hafa lítt v'erið fláamlegir til þess. — Já, við hefnidaraðigerðum miætti að sjálfsöigðu búast, eft ir - að Jórdanir hafa erudur- heimrt sinm hluta taorgarinnar aftur. Það gera þeir auðvitað. ísraeiar siegja að Jerúsalem sé þeim mifcilvætg af trúarlegum ástæðum. En gleymia því að hún er helgiur staður ekfci Sfðiur í aiuigum Jórdama. Það er efeltoi minimsta ástæðia til að ísraielar toomist upp rneð það að hafa alla borgina. Þeir geta fenigið þá stað'i, aem þeim fimnsf svona sérsitakleiga mik- ilvæigi-r. En hitt eiga þeir að iáta Jórdöinum eftir. Damiel sagði að lotoum: — Arabaríkin hafa um marigt farið ramgt að ráði síniu. Við tókum milkið upp í ototouir og vestræniar þj ó'ð'ir flemgu af atotour alraniga mynd — að við væirum stríðsþyrst- ir viUimieimn', sem erugu vildum þyrma. Ég held að við höfum sýmt að það er eklki rétt. Við vilj'U'm frið. Við höflum gert atotour ljásit að ísraielsrílkii mun standa. Við virðum þá etoki, en geruim olkitour Ijóst að þei-r hafla isfýnit klókiindi ag duigmað. Þeir hafla fórna'ð mikiu . ag leggja Ihart að sér. Kanmski hefur skart á þetta hjá atotour og þvi er svoma toornið. En eims og ég siagði, beld ég að v alm'enininlgS'álitið sé að breyt- asit. Hirnu er ©kltoi að leyna að molklkiurrair bedzikju gœtir í Jórdaníu að minnista kasti í garð Vesturveldiannia. Það er ákafliega eðlilegt ag áhrif þeirra, sem vilja halla 9ér í auisturátt hafa verið vaxandi eimmitt fyrir þá sök, að Vest- urveldin hafa svo eindregið sýrut anidúB sírna á Arabarikj- unium með einíhliða stuðningi við ísraiel. h. k.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.