Morgunblaðið - 27.10.1970, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐH), ÞRIÐJUDAGUR 27. OKTÓBER 1970
„HORFA
FAST
OG
^LENGI..^,
sfcall á hnjánium á hionuim. En
svo rétti báturinn sig aftur, með
erfiðismiumim. —. Nei, sagði
Rick aftur. — En ég vil gera
kaup við yður. Ég skal kasta
byssunni fyrir borð, ef þér lofið
mér að komast til Kanada.
— Til Kaoadia? Raeburn leit
á hann og íann sjálfan sig
verða eitthvað kjánalegan.
— Ég flýg til Kanada með
fyrstu ferð og þér getið þá far
ið í lögregluna hérna. Hún
rannsakar málið. Það getur tek
ið margar vikur. Hún sækir um
framisial á mér. Lröigfræðimtgar
mámdr berjaist gegn því. Þeir
geta sjálfsagt tafið þetta í tvo
þrjá mánuði og þá get ég dáið
frjáls maður. Meira heimta ég
ekki né geri mér vonir um. Þó
er þetta nú litlu skárra ein
drukkna hér og nú. . . Sam-
þykkið þér þetta, Raeburn, og
þá stoal ég fleygja byssummi
fyrir borð. Rðddin I Rick var
orðin þreytuleg, en hann
reyndi að harka af sér. — En
ef þér samþykkið það ekki, þá
skeil guð vita, að ég skýt yður
niður og tek svo mínum eigin
örlögum. Raeburn leit framan í
manninn og á byssuna í hendi
hans — hann vissi, að þetta
hafði hann komizt næst dauð
anum. En svo, um leið og hann
fann bátinn rísa, fleygði hann
sér á hnén á Rick.
Um leið og öxlin á honum
lenti á hnjánum á Rick, spýtti
byssan úr sér skoti, rétt við
eyrað á honum. Það var ekki
mikið hljóð, en engu að síður
ætlaði það að æra hann. En
hann sá engan blossa, en fann
49.
PILTAR, -- /pyTSTÍK
el fwí elqld unnustun /f/ /f/j
f> > <*> ////Mp&l
fyrfdn tísmvnlfc
* Jjjtrfrirri 6 V
Póstsendum.

aðeins höfuðið á sér skella á
þilið, þegar aldan velti honum
þangað, með Rick hangandi við
hann. Sem snöggvast var eins
og báturinn væri langt í burtu
og höfuðið á honum glumdi allt
af einlhvetrjum framiandlegum háv
aða. Em þá sá hanm Rick hall-
ast upp að hinu þilinu, miða
byssunni og taka í gikkinn.
Á næsta augnabliki heyrðist
bara ofurlítill smellur, og ekk-
ert meira gerðist. 1 sama bili átt
aði hann sig aftur.
— Þér getið fleygt henni,
sagði hann. — Vatnið er loks-
ins búið að vinna á henni.
Hann stóð upp og Rick hallaði
sér aftur í sætinu, en byssan
lá í pollinum við fætur hon-
um. Höfuðið á honum hékk nið
ur og nú var hann ekki víga-
legur lengur. Raeburn opnaði
dymar að vélinni, stakk sveif-
inni í gatið og tók í. I þetta
sinn þurfti ekki nema rétt að
snerta vélina. Rick leit upp
við hiiðina á honum.
— Ég hefði þá getað gert
þetta sjálfur, sagði hann. Rödd
in var beizk og þreytuleg.
— Þér hefðuð bara aldrei
komizt til baka einn, sagði Rae
bum. — Það gæti hvorugur
okkar. Hvar er dælan ?
Allar tegundir f útvarpstæki, vasaljós og leik-
föng alltaf fyrirliggjandl.
Aðeins í heildsölu til verzlana.
Fljót afgreiðsla.
HNITBERG HF.
Öldugötu 15, Rvik. — Sími 2 28 12.
— Frammi I káetu.
— Allt I lagi. Þér stýrið. Ég
dæli. Káetuhurðin var föst.
Hann rak öxlina í hana og fann,
að eitthvað lét undan. Hann sá,
að hún hafði verið læst. I ká-
etunni var allt á floti, enda tvö
kýraugu brotin. Þama voru
tveir bekkir eða kojur og borð
milli þeirra, en litla skonsan
fyrir framan var aðeins til að
nota fyrir búr. Báturinn var
alls ekki langferðafær, heldur
var hann leikfang ríks manns
til að skvampa á ánni. En það
var dæla falim í fölstoum stoáp,
þarna I eldhúsinu. Raeburn
tók að dæla með jöfnum tök-
um. Hann fann af þrýstingnum,
að dælan var í lagi. En bátur-
inn var samt afar illa farinn.
Hann var býsna djúpsigldur í
þessu óveðri og gat ekki lyft
sér upp á öldurnar. Raeburn
beit á jaxlinn og dældi allt
hvað af tók.
Tuttugu mínútur liðu og svo
hálftími. Hann hætti að dælaog
gekk aftur í stýrisrúmið. Rick
hékk á hjólinu, hann var renn
votur og slituppgefinn, en gat
siamt hialditð stefniunmi. Sjórinm
var ókyrr, en hafði þó ekki
versnað, vindur var kominn á
suðaustan og var talsvert hvass
enn, en þó jafnari en áður.
Ströndin virtist vera þrjár eða
fjórar míliuir f ramumdam,
— Haldið þér svona áfram,
sagði Raeburn. — Við höfum
það af. Hann fór aftur að dæla,
en fann brátt, að hann hafði
ekki undan. Sjórinn kynni að
vera eitthvað skárri, en bátur-
inn var orðinn ennþá þyngri á
sér. Hann hélt áfram að dæla.
Það leið hálftími, áður en
hann fór aftur í til að aðgæta.
Það var fremur vindurinn og
aðfallið en vélin, sem hafði bor
ið bátinn að landi, og nú var
brimgarðurinn ekki nema tvö
eða þrjú hundruð metra í
burtu. Gegn um myrkrið og
regnið gat hann grillt í möl og
sandhóla og jafnvel nokkur
smáhús, í landi. En sér til undr
unar sá hann, að Rick var eitt-
hvað ofurlítið hressari og ekki
eins kúguppgefinn.
— Ég fer með hann beint
inn, sagði hann, — og reyndi
að sigla honum í land.
— Vitanlega. Báturinn slag-
aði áfram, svo drekkhlaðinn að
það mátti furðu sæta, að hann
skyldi ekki vera sokkinn fyrir
löngu. Raeburn fór ekki aftur
að dælunni, heldur náði hann
sér í bjargbelti og hafði það til
búið. Nú voru þeir ekki nema
fimmtíu skref frá brimgarðinum,
og undir bátnum voru öldurn-
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Óvænt atvik gera vinnu þína fulla af tilþreytnl.
Nautið. 20. apríl — 20. maí.
Óþolinmóðar og rangsnúnar manneskjur eru alls staðar.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Hvers konar tækifæri gefast, þótt sum séu óraunhæf.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Þú skalt hclzt gera ráð fyrir því, sem ólíklegt er.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Ef þú situr á skapsmununum, geturðu komið mikilvægum samn-
ingum lokaspöiinn.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Ráðfærðu þig við alla tiltæka sérfræðinga i dag.
Vogin, 23. september — 22. október.
I’essi dagur getur orðið þér happadrjúgur, ef þú kannt að not-
færa þér aðstöðu þína.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þú vcrður fyrir óþægilegum atvikum, og mátt þakka fyrir, að
ekki vill verr til.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Nú er um að gera að fara varlega með öll viðkvæm málefni.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Nú er mikil lausung og sundrung i hvivetna. Bíddu átekta, þar
til þér er allt dæmið ljóst, en þá skaltu taka á og hjálpa.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Óákveðnar aðstæður keyra allt um þverbak.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Þú hefur einhverjar áhyggjur af fjármunum. Gerðu bráðabirgða
ráðstafanir, sem siðar kemur á daginn, að fuUnægjandi eru.
ar þegar teknar að sækja í sig
veðrið til þess að skella upp i
fjöruna. En um leið og Rae-
burn setti á sig beltið, skall rís
andi alda undir bátinn og sneri
honum, en önnur gnæfði uppi
yfir stýrisrúminu. Það var rétt
eins og báturinn drægi djúpt að
sér andann og andaði síðan
sterklega frá sér, og aldan
skall yfir borðstokkinn. Þeir
voru í hnédjúpu, freyðandi
vatni, og Raeburn fann bátinn
skreppa undan fótum sér.
Um leið og vatnið skall yfir
höfuðið á Raeburn, tókst hon-
um að fá hægra handlegg gegn
um beltið — og hann vissi, að
Rick hékk lika fastur við það.
Hann kom upp og greip and-
ann á lofti æpandi, sökk svo
aftur og sparkaði fast frá sér
og fann þá botn, sparkaði aftur
oig sleppti beltiiniu og famn, að
alda skellti honum upp í fjör-
umia. Með erfiðdsnmcniuim brölti
hann upp á hnén og sá þá, að
Rick, sem var hálf-meðvitundar
laus, sogaðist aftur út í brimið.
DGMUR ATHUGIÐ
HUDSON sokkabuxur
Tegund 12, LIVALONG
lykkjufastar, sem endast lengur.
Tegund 238, PASALONG
30 den. mjög teygjanlegar,
mjúkar og sterkar.
Þessar tvær tegundir eru í sérflokki
og munu framvegis fást í aðal-
verzlunum landsins.
HUDSON INTERNATIONAL.
Davíð S. Jónsson & Co. hf.
SÍMI 24-333.
Hann rétti úr sér, kastaði sér
siðan í sjóinn, greip í axlirn-
ar á Rick og togaði, en þá var
eins og hnén á honum yrðu
máttlaus og hann fann, að hann
fékk bylmingshögg á höfuðið.
Hann lá í mölinni og Rick við
hliðina á honum. Hann settist
upp. Hann hafði óskaplegan höf
uðverk.
— Ég fékk aftur einn í haus
imin, sagðd hainin.. Rick seldi upp
sjó, en rétti sig svo við.
— Þér duittuð á steiin.
— Þér dróguð mig út, sagði
Raebum, Þatoka yður fyrir.
Rick seldi upp aftur.
— Þér voruð að dnaiga mig
út, sagði hann. Hann stóð á fæt
ur og strauk vatnið úr fötum
sínum.
— Hvernig liður yður?
— Það er nú svo skrítið, að
mér líður hreint ekki svobölv
anlega. Raeburn stóð líka áfæt
ur.
— Farið þér með fyrstu flug
vél, sem þér náið i, sagði hann.
— Það er bezt, að þér fáið
þessa þrjá mánuði yðar. Ég
tími ekki að taka þá frá yður.
Rick leit á hann, steinhissa.
— Þessu bjóst ég ekki við af
yðar hendi, sagði hann.
— Heldur ekki ég, sagði Rae
burn. Hann hafði talað ósjálf-
rátt — örlögin höfðu þegarlagt
hramm sinn á Rick og það var
ekki vert að vera neitt að
rugla fyrir þeim. Þetía varvíst
einhver hálenzk hjátrú hjá
honum.
Rick þakkaði honum ekki. 1
stað þess leit hann út á sjó-
inn.
— Þetta er einkennilegt,
sagði hann. — Eftir allt þetta
sýnast mér þessir þrir mánuðir
eins og heil ævi. Kannski fjór-
ir mánuðir. ..
Rick brosti og var enn að
brosa þegar hann skall á
grúfu niður í vott fjörugrjótið.
Raeburn lagðist á hné hjá hon
um og þreifaði á slagæðinni,
síðan sneri hann honum við og
stakk hendi undir skyrtu
Ricks. Það fannst ofurlítið tif,
og Rick húsitiaði diálítið, og svo
hætti tifið. í staðinn fyrir bros
ið, sem verið hafði á andlitinu,
var nú helzt undrunarsvipur.
Raeburn stóð upp og horfði
lengi á andlit dauða mannsins.
Hvað var það nú, sem hann
hafði sagt við Sally — „horfa
fast og lengi og líta síðan und-
an.“ Hann sneri sér við og
gekk áleiðis að strandhúsunum.
(Sögulok).