Morgunblaðið - 02.12.1970, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. DESEMBER 1970
19
Hellisgerði.
Málfundafélagið
Magni fimmtíu ára
UELDUR irmm það vera f'átítt,
að miállfujnidafélag starfd í IháJfa
öld sivo að 'addrei fal'li sitarfsietm-
in niðujr. Þetta er þó raiuindn á
uim Málfunidafélaigið Maglnia í
IHafnarfiir'ði. Þalð var stofnað 2.
desem'beir 1920, og minmast
Magnaimieinin afmælisiinis mielð saim
(kiomu mú í tovöld.
Forgömgium'einn að stofmum fé-
lagsins voru tveir mieinin aiust-
fdlrzlk'ir, búsettir í Hafnarfiirði,
báðir gamiLir unigmieinniafélagar:
Þorledfiuir Jónssom, síðar i'emgi
bæj arfu'Utrúi, og Va'ldiimar Lorag,
síðatr 'kaiupmaSair. Slkipuiðu þeir
báðir fyrstu 'Stjóm félagsimis og
auk þeirra Ásgrímiuir Sigfússom
útgerðairmaður. — Þoriieifur er
einn á lifi oig tekuir mú þátt í
fuinidairsitörfiuim félaigsimts.
iStoifmieradur Magna varu 18 að
tölu, adlt umgiir meinm. Fjölda fé-
lagismanma ihefur jiaÆnain veirið
tatomörk ;sett. Nú eru féllagsmnenm
48.
Margvísieg hafa umræðuefmi á
funidiufm vor'ið þetta lainga árafoil.
Og þótt Maigrna væri alldnei ætlað
að vera firamikvæimdaféliag, eiga
samt margví'sdiegar fnamlkvæmd-
if, seim í IH'afnarfirði hafa orðið,
rætur sínair að rdkja till starf-
seimi félagsmis. Þair hafa nýjair
(huigmyndir verið kynmt'air oig
mökræddar. Félagsmieinm hafa
b'Orið áhrif uimræðinammia með
séir ti'l kuniniiinigja sirnna og í hið
dagleiga líf Vísirinm var oft lát-
i'1.1, en ávöxturinin hefur stuinid-
uim orðið næsta mierikiiie'guir.
Tvemmiar fraimkvæmdir befur
þó félagið hatft með hömduim
jiafntfraimt funidastarfsieiminmi. I
10 vetuir, 1921—1931, hé'lt félagið
uppi áiþýð'ufræðiSilu í Hafimair-
firði mteð fyirdrllestmuim og kvöld-
völtouim. Vonu femgniir 'tí!l fyrir-
lestraíhallds og uppileistuns him-
ir færuistu rnenn, sem 'þá var
völ á í Hafnairfirði oig Reykjavílk.
Minmast mangir Hafmfiir@iimgar
enm, hve mikið gagn og gaiman
Iþeiir 'höfðiu af þessari starfsemi
félagsimis, en öllum var heimill
aðgaraguir að lailþýðufræðslum'ni
fyrir litið gjalid.
Himm þátturimm í starfsemi fé-
'lagsiiras er rælktun Helli'sgerðis,
hdtns fræga slkeimimtigainðs Hatfn-
firðiraga. Em það vair uppihaf þesis
má'ls, að á öðnuim starfsvet.ri fé-
lagsins hatfði Guonundiuir Einars-
soin, fraimlkvæ'mdastjóri í Dverg,
fnaimsöigu að miólli, sierni hamin
mefnid'i: Getur félaigilð Magind hatft
'áíhrif á út’lit Oatfraarfjairðar? —
Taldi ha,run svo veira og staklk
upp á að félagið kæmii upp
skeimmtig.arði, þar sem hið sér-
keiranileg'a l'aindsllag hraunisins í
bænom væri látiið haldaist. Var
máld ihans svo vel tefcilð oig þamin-
i'g á eftir fýllgt, að lairad hatfði
vetrið fengið og girt cg byrjað
á gróðiumsetmiinigiu trj'ápl'amitoa
voirið 1924, rúmuim tveimur ár-
um 'eftiir að Guðmiuindur hneyfði
rraálinu fyrst á fundi. Síðar hefiur
lamidirýmd Hiellisgerðiis verið
mjöig aúkið og ýmsar trjáteigund-
ir gróðursettar þar og mifclum
fjöld'a blómp'lamtma koimið fyrir
á hentugum stöðum, aiulk þeirra
sem fyrir uxu í Geirðinu. Er það
að vonium, að tmangur maður úr
náliæguim byggðarlögum - og
lemgria að lieggur ieið sína í Heill-
isgeirði á suimiardöguim, þvr að
leit mun á sénkeininilegri, feigurri
og friösæilli stað. — Inigvair Gunn
arssoin toe'nnarii sá um riælktumiina
í Helliisgerði frá byrjun og allt
til 1943 og vabð fræigur fyrir
mieðial ræktunairimanma iiniraam
lands og utan.
Eins og gefiuir að Skilja hefur
rælktium Hiallisgerðds og elkki síð-
ur viölhaild garðsins kostað milkið
fé. Fé'lagsmeimn í Magraa hafa
jafiraam séð um fjáröflun til
Gerðisimis, lagt þair sjálfir fram
vinmu, geiragizt fyriiir1 skemmtuin-
um, miaðal aniniars hinuim vin--
sælu Jórasmessulhátíðuim, sem
svo voiru netfndar. Fjöldi mainm'a
fjær oig mær ihetfur Stynkt Gerðið
með gjöfum, og otft hefiuir það
notálð fjánstyrks fná fyriirtækjum
iranan bæjar og utam. Þá hefur
Þorleifur Jónsson
stairfseimim. í Heilisigenði einnig
um laragt skeilð miotið áriega
verullegs styilkis úr bæj'arsjóiði
H atfmarf j airðar.
Tvæir höggmynidir prýða Hell-
iisgerði, báðar getfiraar garðinum.
Oninur er af dremig með fislk og
myrndar gosbruran í garðimium;
hún er gjöf frá Bjarna iæ'kni
Valdimar Long
Sraæbjöirirassyini og frú Helgu
Jóniasdóttuir tooniu han,s. Him er
gjöf frá útgerðarfélögumum
Hiriafina-iFióka og Vífli og er
brjóstimynd 'atf Bjarna riddara
'Sívertsen, hiinium Iknna braut-
ryðjarada í útgerð oig iminllemdri
verzlun, seim leiragst ævi sinmiar
starfaði í Hafnarfirði.
Elklki verður dregið í efa, að
ræktun Hefllisgerðis hefur mjög
ýtt uiradir aimein'na ræktun gairða
í Hatfmiarfirði, en þeiir eru þax
mangir og suimir prýðitega fatfleg-
ir. Til þess að hjálpa bæjarbú-
um í þeim efnuim, betfuir plöntu-
sala jafinam veriið böfð i Geirðinu
og lemigi voru þair einmig eettdar
trjáplönitur, þótt nú hatfi skióg-
rælktanfélagið tekið þá starfseimi
að sér.
Óhaett er að fulllyrða, að elli-
m'örk ©ru eragin á málfundatfé-
l'algimu Maignia, þótt 'það sé nú
hálfrar aldar gaimalt. Félag»-
miemm eru sta'ð'náðnir í að haild'a
fundastarfseimd áfram með fjöl-
bneyttiu umræiSúefrai og liáta etolki
venða h'lé á ræktun og viðhaldi
gróðmar í Helliageirðli.
Núveramidi stjórn Magna stoipa:
Sigungéir G'u'ðmundssom skóla-
stjóri, fommaður, Hautour Heliga-
son dkólaetjóri, r'itari, og Allbert
Kristinsisoin rafvirfci, gjaldtoeri.
Veit ekkihvað
ég gerði ef ....
Samtal við Jóhönnu
Guðmundsdóttur á Sólvangi
Á Sólvangi í Hafnarfirði
er starfrætot gamalmenna-
heimili á spitalanum. Þar er,
eins og á flestum slíkum
stofnunum hér, og víðar,
hvert rúm skipað, og biðlisti
fyrir hendi.
Handaivinnukennari er
þarna starfandi uppi á efstu
hæð, Jóhanna Guðmundsdótt-
ir, sem hóf sldka kennslu fyr
ir tlíu árurn.
— Hvað voru margir héma,
er þú komst hér fyrst?
— Daginn, sem ég byrjaði
29. nóvemfoer biðu mín 10
manns við dyrnar. Síðan höf
um við uranið vel hérna, og
Ragnheiður Benediktsdóttir.
SRg&SSSSSS&Sð
Katrín Gunnarsson, Jóna Jónsdóttir og Jóhanna kennari.
eru þrír hér enraþá af þeim,
sem biðu mín þann góða dag.
Það eru Óskar Guðjónsson,
Margrét Bjarnadóttir og Ragn
heiður Benediktsdóttir. Við
vinnum hérna þrisvar í viku
frá eitt til fimrn, og allt árið,
nema ef ég fer í sumarfrí, en
þá er ég samt alltaf til við-
tals, og toem ef eimhvem sem
er að vinna rekur í vörðum-
ar. Eins förum við hjónin
á fjörur og tínum skeljar og
söfnum skemmtilegum sjávar
gróðri í fríum okkar, svo að
nóg sé til af efni hér til að
vinna úr. Það er fátt, sem er
svo ómerkilegt, að ekki sé
hægt að nýta það og gera úr
þvi skemmtiiega hluti og
margir ljá okkur lið. Þetta
gefur allt fólkinu mdnu gleði
og dægrastyttingu, og útrás
fær það, svo mikið er vlst.
Það eru allflestir, sem eitt-
hvað geta unnið í höndunum,
jafnvel lamað fólk. Sjáðu til
dæmis þessar konur héma.
Þetta eru Ragnheiður Bene-
ditotsdóttir og Katrín Gunn-
arsson.
— Báðar eru þær lamaðar
hægra megin, verða þvi að
notast við vinstri hönd, og
voru ekki örvhentar áður.
Það er stórkostlegt hvað þær
vinna fallega vinnu. Ragn
heiður gerir myndir af sjáv-
argróðri og skeljum, ásamt
ótal mörgu öðru. Hún prjón-
ar einnig og handbragðið er
failegt.
— Katrín hefur verið mjög
dugleg hérna. Unnið yfir 40
púða í rýa, lykkju og kross-
saumi, ásamt veggteppum.
Katrín, sem er bandarisk
segir: Jóhanna er erkiengill-
inn okkar, og ég get ekki lýst
þvti, hvað mér þykir vænt um
hana. Hún hefur verið send
Framhald á bls. 24.
Herramir, Óskar Guðjónsson og Gísli Sölvason. Óskar seg
ir það „vitanlega stytta sér stnndirnar að gera þetta.“
Hann var áður í verkamannsatvinmi. Fléttar nú lcörfnr m.
m. Gísli, f.v. sjómaður og bóndi úr Hraunum í Fljótum í
Skagafirði er hæstánægður hérna hjá Jóhönnu.