Morgunblaðið - 30.09.1971, Qupperneq 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 30. SEPTEMBER 1971
ófært, að þú sért ein þins liðs
allt kvöldið.
Ég fyrtist hálfgert, en þakk-
aði henni samt og lagði símann á.
Það var iangt þangað til ég
þyrfti að fara að búa mig, og
þessi bið ætlaði mig alveg lif-
andi að drepa.
Ég fór fram í eldhús og útbjó
Pörulaust
Ali Bacon
Við skerum pöruna frá
fyrir yður.
Það er yðar hagur.
Biðjið því kaupmann yðai
aðeins um ALI BACOW
SlLDSFISKUR
og át niðursuðuna með ólyst. Ég
gaf I-am að éta, en hún hafði
setið um mig með eftirvænt-
ingu. Ég þvoði diskana, kveikti
mér i sígarettu og settist á legu
bekkinn.
En svo greip mig þessi hugs-
un, sem ég hafði verið að berj-
ast við, og orkaði á mig eitts
og höfuðhögg. Setjum nú svo, að
mér tækist ekki að ná í bréfið
mitt? Það var gjörsamlega úti
lokað að ég gæti gengið að skil-
málum Melchiors, því að hvar
gat ég svo sem náð í upphæð-
ina, sem hann fór fram á? En
ef ég gæti nú ekki heldur feng-
ið hann með hótunum um lög-
sókn eða með skammbyssunni,
til að afhenda mér það?
—- Jæja, jæja. Okkur getur
nú öllum orðið sitthvað á,
mundi Hue segja blíðlega. Ja,
svei!
Ég kveikti mér í annarri
sígarettu og sat í sjúklegum hug
leiðingum um skilnaðarstund
okkar. Og svo grét ég dálítið,
allt þangað til ég minntist þess,
að ég mátti ekki eyðileggja á
mér andlitið fyrir samkvæmið.
Jæja, er allt færi á versta veg
gat ég samt lifað. Ég stóð
upp, drap i sígarettunni í bakk-
ítalskt Pizzapie
Tuttugu tegundir. Daglega baetast nýjar við.
Tvær stærðir. Nýjasta teg. er Spaghetti pizza.
Hentar við flest tækifæri.
Pantið í síma 34780.
SMÁRAKAFFI, l.augavegi 178.
Verktakar - vélaleigur
• r
Utvegum loftpressur
Chicago árg. 1963/4, 5 hamra. 4 hjóla, 260 cfm,
kr. 380.000,00.
Broom Wade árg. 1967, 2 hamra, 4 hjóla, 125
cfm. kr. 206.000.00.
Broom Wade árg. 1965/6, 3 hamra, 4 hjóla, 160
cfm., kr. 198.000.00.
Broom Wade árg. 1967, 2 hamra, 2 hjóla, 125
cfm., kr. 198.000.00.
(Söluskattur ekki innifalinn).
Pressurnar eru sem nýjar
3ja mdnaða dbyrgð
Bílasalan Halnariirði
LÆKJARGÖTU 32 — SÍMI 5-22-66.
anum — sem var gjöf frá Hue
- og leit á smelltu klukkuna
lika gjöf frá Hue — Það
voru enn tveir tímar til stefnu.
Or gömiu nafnabókinni minni
skrifaði ég upp nöfnin á lista-
mönnunum, sem ég hafði unnið
hjá áður, og skrifaði „Hringja
á mánudaginn", efst á listann. 1
skápnum bak við rúmið mitt,
gróf ég upp pappakassa með
myndum af mér, og augiýsing-
um úr tímaritum þar sem ég
sást auglýsa allt frá prjónakjól
um til tannsápu. Ég valdi þær
beztu úr og stakk þeim í um-
slag, ásamt listanum, og lagði á
borðið.
Ef ég þarf að vinna fyrir mér,
þá það, hugsaði ég. Ég er
enm ekki dauð úr öllium æðum.
Svo grenjaði ég svolitið meira
en þá var kominn tími til að
búa sig uppá.
1 ánnað skipti þennan sama
dag, opnaði ég Skápinn með
heimanbúnaðinum mínum og
horfði á röð af kjólum. Hvítt.
Karlmenn kunna vel við það,
kannski vegna þess, að það gef
ur til kynna hreinleika og vek-
ur hjá þeim löngun til að þreyta
því. Ég var lengi að klæða mig,
en það var tilvinnandi. Ég vildi
sýnast vera eitthvað. Ég myndi
hrífa Melchior Thews — já, og
Flóru líka — og fá þau til að
líta upp. Loksins — og með tals
verðum söknuði — tók ég af
mér trúlofunarhringinm og lagði
hann til hliðar, ásamt armbands
úrinu, sem Hue hafði gefið mér.
Það dugði ekki að fara að halda
slíka sýninigu fyrir Melchior.
Kannski mundi ég líka aldrei
setja þetta upp oftar.
Ég fór í svörtu flauelskápuna
mína og gáði í veskið mitt til
að sjá, hvort þar væru pening-
ar og sígarettur. Ég heyrði þyt
inn í rigningunni úti fyrir, og
lokaði gluggunum. Ég dró upp
klukkuna og setti fram auka-
skál, með mat handa kisu, og
horfði á hana ráðast á matinn
með græðgi, rétt eins og hún
hefði ekki étið slg sadda fyrir
fáum klukkutímum.
Og loks, þar eð ég vissi, að
sumir geta aldrei neitt lært, þá
tók ég byssuna úr veskinu og
setti hana í samkvæmisveskið.
Það seinasta, sem ég heyrði,
var glamrið I skálinni þegar
kisa var að ljúka við að sleikja
hana.
Reuben, lyftumaðurinn, fór
til að blístra á leigubíl fyrir
mig. Ég beið á meðan og horfði
á regmið dynja á gangstéttinni,
og skalf dálitið. Þegar bíllinn
kom, hjálpaði Reuben mér upp
i hann og pikkaði mig um leið í
höfuðið með regnhlífinni sinni.
— Hvar er hr. Breamer?
sagði hann og dokaði við, með-
an regnið dundi á mér. — Þér
eruð þó ekki að fara út án hans?
— Hann gat ekki komið, svar
aði ég stuttaralega. — Lokaðu
dyrunum sem fljótast, Reuben.
Skárri var það nú ósvífnin!
En mér datt í hug, með
nokkrum kvíða, að ég hefði átt
að múta honum til að halda sér
saman.
IV.
Þegar til Lintons kom, þrýsti
ég á lyftuhnappinn, og meðan
ég beið, strauk ég dropana af
kápunni minni. Nú, þegar loks-
ins var að því komið að hitta
Merchior, hafði og ónotalegan
skjálfta, og var næstum búin
að missa veskið með byssunni í
— þetta virtist vera að komast
upp I vana, — að missa hana,
á ég við. Ég óskaði þess heit-
ast að ég hefði haft vit á að fá
mér einn strammara, áður en
ég fór að heiman.
Lyftan stanzaði með dynk og
áður en ég var almennilega kom
in út úr henni, kom Whitfield
fram, buktandi og brosandi, ef
vera kynni, að ég væri eitthvað
feimin.
— Gaman að þú gazt komið.
Flóra verður fegin að sjá þig,
sagði hann, sumpart fyrir kurt-
eisi sakir en sumpart vegna
þess að hann gat sjaldnast sagt
heila setningu, án þess að nefna
nafn hennar.
-— Það var líka fallega gert
af ykkur að bjóða mér, sagði
ég og hugsaði með mér með hálf
gerðri gremju, að gaman mætti
það vera að vera svona heitt-
elskaður. Og hafa auk þess
nóga peninga og listgáfu og
þjóðfé'lagsstöðu. Ég fór að velta
því fyrir mér, hvort Flóta hefði
nokkum tíma þurft að berjast
fyrir þessu öllu-, eins og ég
þurfti að gera. Hugsunin um, að
hún yrði fyrir fjárkúgun, eða
hefði nokkurn tíma gefið tilefni
ti'l þess, var svo fjarstæð, að ég
var næstum farin að sveia upp-
hátt. Kannski var hún metorða
sjúk, eins og sumir sögðu, um
leið og þeir gerðu gys að upp-
gerðar brezka málhreimnum, en
hvað um það? Hún var komin
til metorða og svo ekki meira
um það.
Þegar ' upp var komið, stakk
Whitfield fingri í bakið á mér
oig beindi mér þannig inn í frú-
arstofuna til vinstri. — Komdu
svo upp þegar þú ert tilbúin,
sagði hann og þaut síðan upp
stigann upp á næstu hæð þar
sem samkvæmið var.
Hávaðinn gaus á móti mér —
útvarpstónlist, óp, hlátur og há
vært samtal og svo skröltið í
kokteilhristinum. Það var
skammarlegt að ég skyldi ekki
vera frjáls að því að njóta þessa
aUs. Það var svo skemmtilegt.
En Melchior Thews var þarna
uppi. Það var fullslæmt að
þurfa yfirleitt að sjá hann, en
þetta með bréfið nálgaðist mar-
tröð. Mig langaði mest til að
taka til fótanna og forða mér.
Hetta, sem var i frúarstof-
unni, tók mér með þeirri kurt-
eisi, sem hún taldi hæfilega fyr-
irsætu húsbænda sinna, sem
væri af henni óskiljanlegum
ástæðum verið tekin sem gestur.
Það hvein í stóra nefinu á
henni þegar hún tók við
kápunni minni og hristi af
henni vætuna og hengdi hana
síðan í skáp, sem var fullur af
alls konar fiinum yfirhöfnum.
— Þakka þér fyrir, Hetta
sagði ég drembilega um öxl mér,
og settist niður við snyrtiborð
Flóru. — Nú get ég bjargað mér
sjálf. Þessi kvenmaður olli mér
velgju þar sem hún var að snigl
ast þama. Hún hvæsti enn einu
sinni áður en hún för, og að-
gætti um leið, hvað væri nú
þarna inni, og hvers myndi síð-
ar saknað.
Þetta herbergi kunni Flóra
bezt við á allri hæðinni. Það
var innréttað í frönskum stíl
með alls konar smáhlutum og
var viðeigandi umgerð um
grannt vaxtarlag Flóru. Það
ilmaði líka rétt eins og hún.
Ég leit um öxl til þess að verá
viss um, að Hetta væri farin, og
tók siðan að taka tappana úr
ilmvatnsflöskunum og lokin af
öskjunum og soga að mér ilm-
inn af fegrunarmeðölum Flóru.
Ég fylltist öfund. Sjálf mundi
ég hafa allt þetta innan
skamms. Já, það skyldi ég, svei
mér þá. Og það þyrfti eitthvað
meira en lúsablesa eins og Mel-
chior Thews til þess að koma í
veg fyrir það. Ég leit í spegil-
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríL
CJerðu það sem heilhrigð skynsemi hýður l>ér.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
I»ú ættir ekki að láta ffanga »f mikið á þinn lilut.
Tviburarnu', 21. mai — 20. júni.
I»ú ffræðir mest á því að sýna rósenii ojí umburðarlyndi.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
I»ú ffetur verið ksítur off hress »ff tekið því sem sið höndum her.
I.jónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Ef þú reynir að fara of ítarlegsi út í smáatriðiii verður allt of
flókið.
Meyjar, 23. ágúst — 22. september.
Mikil rinffulreið hlýzt af því að kafa of djúpt í staðreyndir.
Vog’in, 23. september — 22. október.
I»ú skalt lyftu þér upp. Merkileffíir ákvarðanir sitja á hakanum.
Sporðdrekinn, 23. oktcíber — 21. nóvember.
Xú er mikilvæfft sið dreifsi ekki huffanum.
Bogmaðurinn, 22. nc>vember — 21. desember.
Marffar ffóðar huffmyndir verðsi að verulelka í krinffum þiff.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Skyiidiákvtirðsmir baka óþíeffindi, ekki aðeins öðrum, heldur off
sjálfum þér. Híddu róleffur.
Vatnsberinn, 20. janúar -— 18. febrúar.
I»ú skalt faffna því að vera ekki með í hverjum leik.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
l»ú verður ;«ð inuna að skipuleffgrjsi tíma þinn jafnvel off fjsírút-
látin.