Morgunblaðið - 03.11.1971, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 03.11.1971, Blaðsíða 28
28 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. NÓVEMBER 1971 -V — Fjandinn sjálfur! sagði ég í örvæntingu minni. Dyrabjöllunni var hringt. Ég fleygði frá mér hattinum og kápunni inn í skápinn og slétt aði á mér hárið um leið og ég opnaði dyrnar. Það var þessi maður, enn einu sinni. Hann settist á legu- bekkinn og nú stóð hann við i tvo klukkutíma. Spurði mig um allt, sern hann var áður búinn að spyrja, stagaðist á þessu fjárkúgunarmáli og bréfinu, sem Evelyn hafði kjaftað frá, fólkinu í samkvæminu, einkum þó Max Lochte, en hans var enn saknað. Hann vildi vita um afstöðu Husted Breamer til Eve lyn Breamer og hvar og hvern- ig ég hefði fyrst komið til sög- unnar — rétt eins og þessi skilnaður þeirra hefði orðið af mínum völdum. Hvers vegna hafði Hue ekki verið boðinn tii Lintons? Var það af því að kon an hans fyrrverandi ætlaði að vera þar? Hvort sem hann hefur nú ver ið nokkru fróðari eða ekki, þeg- ar hann fór, þá var ég að minnsta kosti miklu þreyttari og ég lagðist á legubekkinn til þess að hvíla mig í tíu mín útur, áður en ég gerði aðra til- raun til að læðast út. Ég vakn- aði aftur og fann sjálfa mig í hnipri hálffrosna og klukkan var að slá hálffimm. Ég stóð upp, fór úr kruklaða heiman- búnaðarkjólnum, sem ég hafði verið svo hrifin af, hengdi hann á stól, vafði mig siðan í dún- teppi og fleygði mér svo aftur á legubekkinn, of uppgefin til þess að gera mér neina rellu í sambandi við Hue, morðið eða drauginn, sem kynni að vera á fataskápnum. XIV. Það var komið langt fram á morgun þegar ég vaknaði aft ur, rotuð af svefni, og flýtti mér að fara í bað og klæða mig, til þess að koma nógu snemma i fyrirsetuna hjá Hank Payne. Það var enginn tkni til að gera sér neinar áhyggjur, og varla tími til að gera mér ljóst, hvernig mér leið. Mér hafði sem snöggvast dottið í hug, að Hank væri alveg í rusli eftir það sem gerðist á laugardags- kvöldið og mundi ekki nenna að vinna, en þegar ég hringdi til Útgerðarmenn - humnrveiðar Viljum fá báta í viðskiptí á humarvertíð 1972. Við sækjum humarinn til Hafnar í Hornafirði seijendum að kostnaðarlausu. Ýmis hlunníndi koma til greina Hraöfrystihús Stöðvarfjarðar hf„ Stöðvarfirði, simi 4 hans, huggaði hann mig, ef hugg un skyldi kalla. — Vitanlega áttu að koma. Hvaða áhrif ætti svo sem morð- ið á þessum mannasna að hafa á samning okkar? Ég er tilbú- inn núna. Reyndu nú að flýta þér. Hann skellti sknanum á. Ég eftirlét Draugsa að laga til í stofunni, en gaf I-am að éta og flýtti mér svo af stað. Paynehjónin höfðu litla ibúð í Fjórðugötu og á efstu hæð var ágætis vinnustofa handa Hank. Það mátti greina rikidasmi Mar- cellu, strax þegar komið var þarna inn fyrir dyr. Þegar ég kom inn í vinnu- stofuna, stóð Hank reiðubúinn við málaratrönumar og í ein- hverju versta skapi sínu. And- litið á honum var rautt eins og gulrót, er hann glímdi við skrúfu á trönunum, og tókst að lokum, eftir mikil harmkvæli að hækka þær eins og þurfti. Hann klemmdi á sér fingurinn í þessum átökum, og hoppaði um gólfið bölvandi og hristi hönd- ina. — Farðu þarna inn og hafðu fataskipti! öskraði hann til mítn og greip um leið konjaks- flösku, sem stóð á hillu hjá hon um, alsettri bókum, ásamt vándl- ingaöskju, brjóstsykurskál, hálf étnu epli og einu hálsbindi. Þetta lýsti vel Hank og lifnaðar háttum hans, — ríkmannlegt um hverfi, en allt í óreiðu og á öðr- um endanum. Hann strauk nú hendi um flöskustútinn og setti hana á munn sér og glápti á mig um leið. — Haltu áfram, sagði hann með hrygiurómi, — eftir hverju ertu að bíða? Ég verð að klára þessa mynd meðan hend- umar á mér eru sikjálftalausar, og áður en ég er orðinn skítfull- ur. Ég hitti Marcellu í dyrunum að búningsherberginu. Hún hélt rökum klút, sem þefjaði af ilm- vatni, að enni sér. • Hún talaði við mig og ég vonaði, að svip- urinn á mér bæri ekki með sér áfallið sem ég hafði orðið fyrir. Við dagsbirtuna leit hún næst- um enn verr út en hún haíði' gert morðkvöldið. Grátt andlit- ið, glanslaust hárið og augun eins og kolamolar, minntu mig á eina gamla frænku föður míns, sem mynd hafði verið máluð af dauðri. Marcella gekk inn í vinnu- stofuna og fram hjá Hank bál- Hrúturinn, 21. mar/ — 19. april. Söluhæfileikar |»ínir (iru mjös miklir núna, hvert sem starf þitt l>itt annars er. Nautið, 20. apríl — 20. mai. I»ú verúur að gera þér «:reiii fyrir, að hve miklu leyti önii þín svarar kostnaði. Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní. I*ú mátt ekki treysta á það, að allir séu þér sammála, nema þú srerir grrein fyrir skoðunum þínum rækilega. I»að getur líka valdið deilum. Krahbinn, 21. júní — 22. júlí. I»ú ert í vandræðum vegna þess, að þess er krafi/t aí þér, að þú komir í stað einhvers. I»ú þekkir ekki starfssvið hans næKTilenra vel, Ofi: ert leiður í svu>inn. Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst. Vertu við því búiim að þurfa að breyta áformum þínuin uð einhverju leyti veiriia aðfferða, sem eru mjÖR aðkallandi. Mærin, 23. ágúst — 22. september. Þegar þú hefur komið dagsverkinu frá reyna að njóta lífsins vel. svo að vel sé, skaltu Vogin, 23. september — 22. október. Nú er rétti tíminn til að bregða út af venju os reyna eittllvað nýtt. Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember. Kerfisbundnar tilraunir bera árangrur, þar sem þú serðir sí/,t rúð fyrir sliku. I’ú skalt hlýða á hollráðin. Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember. Tafir veröa þér aðeins til sóðs, því að þá sést áransurinn betur. Steingeitin, 22. desember — 19. janúar. Allt, sem þú segir um aðra verður þú að grrannskoða áður en þú lætur þér það af muiini tara til að það valdi ekki misslcilningi. t»ú hefur ekki ráð á því að vera álitinn hlutdræsur eða fjallu um staðreyndir með ónákva-mui. Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar. I’ólk, sem hefur sæmilega sjálfstjórn, setur orðið þér að liði, einkanlesa ef þú skipulegsur verkið. sem vinna skal. Fiskarnir, 19. febrnar — 20. marz. Beyndll að fá liollráö. flamlir vinir þekkja kannski ráð við lansvarandi óþæsindum. vondum, settist á stól við glugg ann og horfði út á götuna. Mér fannst eins og hún væri að velta því fyrir sér — af litlum áhuga þó — hvernig það mundi vera að fleygja sér út um gluggann. Henni hefði getað liðið betur einni síns liðs, lausri við þenn an sífulla mann sinn með háðs- glottið og uppþotin, en af ein- hverjum ástæðum hafði hann heimtað, að hún væri alltaf inni hjá honum þegar hann væri að mála, kannski vegna þess, að sokka innra með sér vildi hann sýna henni, að hann ynni raunveru lega eitthvað, enda þótt hann þyrfti það ekki vegna auðæfa hennar. 1 dag brá að minnsta kosti ekki út af þessu, enda þótt vesældarlega andlitið á Marcellu hefði getað hrært steinhjarta. Ég rankaði við mér þegar Hank öskraði upp, hætti að vor- kenna konunni hans og lokaði dyrunum að búningsherberg- ínu. Það er nú sitthvað fleira, sem er erfitt að þrauka af, hugs aði ég, þegar ég flýtti mér að fara i bláu sjómannsbuxurnar og blússuna og lét hárið faila niður á axlir, til þess að vera „Patty Alden“ í siglingabáts- myndinni, sem Hank var að mála. Mér leið óskaplega á taug unum. Ef Hank yrði of and- styggilegur, var alveg viðbúið, að ég færi að lemja hann, enda þótt atvinna mín væri í veði, og Concord lysing Concord lompi ca*pc stroii’ VXí buxur Vogue sokkabuxur fegra fótleggi yðar. i Vogue sokkabuxur myndast engin hné. Þær falla þétt að, en gefa þó vel eftír. Silkimjúk áferðin og aðlögunar- hæfnin stafar af því, að garmð í þeim er teygjanlegra, fingerðara og þéttprjónaðra en almennt geri%t. Heildsöludreifing: JOHN LINDSAY HF. SÍMI 26400 Hafbúdín Audbrekku4Q. 4 2120.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.