Morgunblaðið - 31.12.1971, Blaðsíða 22

_____________________________________________________________________
22 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 31. DESEMBER 1971
Steingrímur Benedikts-
son — Kveðja
Þú veizt, að það er verið að
jarða hann Steingrim kennara í
dag?
Þannig barst mér til eyma, í
gegnum sima, andlátsfregn góð-
vinar míns Steingrlms Benedikts
sonar fyrrverandi kennara og
skólastjóra við Bamaskólann i
Vestmannaeyj um.
Mig setti hljóða við þessa
fregn, sem í rauni.ini hefði þó
ekki átt að koma mér, né nein-
um öðrum, sem Steingrim þekkti
á óvart, þvi að hann var búinn
að heyja erfiða sjúkdómsbaráttu
við þrálátan og þjáningarfullan
sjúkdóm um langt árabil
En andlegur styrkur Stein-
grims og karlmannlegt æðruleysi
var slíkt, að oftast gleymdist að
lita á hann sem sjúkling.
t
Jón Helgason
frá Eyri, Ögurhreppi,
andaðist í Landspítalanum
29. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
María Þorsteinsdóttir
og böm.
Eftir á sé ég þó, að þegar ég
heimsótti Steingrim á heimili
hans i Vestmannaeyjum seinni-
part júlímánaðar s.l. var hann
helsjúkur maður, þó að hann
gerði lítið úr veikindum sínum
og vildi sízt um þau tala. Við
skulum heldur gleðjast yfir þess
um ssunfundum sagði hann
og tala um það hvað Guð er góð
ur.
Þannig mæta hetjumar sínum
örlögum. En Steingrímur stóð
aldrei einn í lífsbaráttunni.
Strax sem ungur maður tók
hann þá ákvörðun, að helga
krafta sína alla kirkju Guðs hér
á jörð, og upp frá því var trúin
á almáttugan Guð, siguraflið í
lífi hans. Og í mætti þeirrar trú
ar má segja, að Steingrímur ynni
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Jón Þorbjörnsson,
jámsmiður,
Holtagerði 28,
lézt í Landspítalanum að
morgni 30. desember.
Kristjana Einarsdóttir
og börn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi
EINAR GUÐMUNDSSON,
skipstjóri, Boliagörðum Seltjamarnesi,
lézt 19. des. Otför hefur farið fram. Þökkum auðsýnda samúð
og vináttu.
Halldóra Eyjólfsdóttir,
Kristinn Einarsson, Gunnhildur Pálsdóttir,
Hafsteinn Einarsson, Auður Sigurðardóttir,
Ásgeir Einarsson, Fjóla Ragnarsdóttir
og barnabörn.
t
Bróðir okkar
THEÓDÓR STEFÁNSSON,
frá Amarbæli, Hlíðarvegi 12, Selfossi,
er lézt 27. des. verður jarðsunginn frá Selfosskirkju mánu-
daginn 3. janúar kl. 2 e.h.
Blóm afþökkuð, en þeim sem vildu minnast hins látna er bent
á sjúkrahúsið á Selfossi.
Systkini.
t
Kveðjuathöfn um móður okkar,
GUÐFINNU iSLEIFSDÓTTUR,
fyrrum húsfreyju og Ijósmóður
frá Drangshlíö Eyjafjöllum,
fer fram frá Kópavogskirkju mánudaginn 3. janúar kl. 10,30 f.h.
Jarðarförin fer fram frá Eyvindarhólakirkju þriðjudaginn 4. janúar
kj, 1,30.
Böm hinnar látnu.
t
Hjartanlegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar og bróður
GUNNLAUGS BRIEM.
fyrrv. póst- og símamálastjóra.
Halldóra Briem. börn, tengdabörn og systkini.
t
Innilega þakka ég öllum, sem á einn eða annan hátt sýndu
mér og öðrum aðstandendum hlýhug, vináttu og samúð við
andlát og jarðarför eiginkonu minnar
MARGRÉTAR JÓNSDÓTTUR,
skáldkonu.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarliðs Borgarspítalans.
Magnús Pétursson.
adlt sitt lífsstarf. Og aðgerðar-
laus var hann aldrei. Hann gerð
ist ötull og trúfastur foringi í
starfi K.F.U.M. og K. 1 Vest-
mannaeyjum, ásamt sr. Sigurjóni
Þ. Ámasyni, þeim mæta sóknar-
presti og heiðursmanni, sem sat
að Ofanleiti um áratugaskeið.
Samstarf þeirra sr. Sigur-
jóns og Steingrims að kristilegu
uppeldis- og mótunarstarfi fyrir
unga og aldna, hefur orðið mörg
um til ævilangrar blessunar og
í þeim hópi er sú sem þetta rit-
ar. Steingrímur kenndi mér og
hinum börnunum kristinfræði í
Barnaskólanum í Vestmannaeyj-
um.
Hann var mikiliiæfur kennari,
sem ávann sér trúnað sinna
ungu nemenda, gerðist sannur
vinur þeirra og hlúði að hverj-
um trúarneista, sem með þeim
blundaði. Og það er trú míh, að
í kristinfræðitímunum hjá hon-
um Steingrími, hafi margur nem-
andinn fengið það veganesti,
sem bezt reynist, þegar við mest
þurfum á styrk og hjálp að
halda.
Ekki þykir mér ósennilegt að
hin mikla aðsókn að barna
guðsþjónustunum, sem haldnar
voru í Landakirkju árdegis
hvem helgan dag, hafi að miklu
leyti staðið í beinu sambandi
við starf Steingríms í bamaskól
anum. Ævinlega var hvert sæti
skipað í kirkjunni, uppi og niðri
og dugði varla til, oft á tíðum.
Vinnuþrek Steingríms og
vinnugleði var slík, að með ólik
indum má teljast. Hann vann
alla tíð tvöfalt starf og meira en
það, svo lengi sem kraftamir
entusL Flestum hefði verið það
meir en ærið verkefni, að
sinna þvi starfi einu, sem Stein-
grímur innti af hendi í K.F.U.M.
og K., þar sem hann prédikaði
oft í viku, ár eftir ár, í hinum
ýmsu deildum fyrir börn og full
orðna. Alla tíð dáðist ég að fersk
leikanum í ræðum Steingríms,
þar var aldrei neín þreytumerki
að finna. Hann taiaði fallegt,
auðugt og þróttmikið mál og
hafði skýrt og þægilegt timgu-
tak. Og alltaf flutti hann mál
sitt af innblæstri og trúarsann-
færingu, þannig að allir hlutu
að hlusta.
Strax á unglingsárum mínum
tókst mikil og einlæg vinátta
milli mín og Steíngríms og sú
vinátta varð æ traustari eftir
því sem árin liðu, þó að aðstæð-
ur leyfðu ekki tiða samfundi
siðustu 20 árin. Það var ævin-
lega gott að koma á heimili
þeirra Steingrims og Hallfríðar
Kristjánsdóttur, konu hans, eða
„hennar Höllu hans Steingrims,“
eins og við vinir þeirra sögðum
oftast. Halla var yndisleg kona,
hljóðlát og yfirlætislaus, en
greind og góð og trölltrygg vin
um sinum öllum.
Hún stóð við hlið Steingríms
alla tíð, veitti honum þá stoð
sem hún mátti og bjó honum og
sonum þeirra gotrt heimili, mynd
arlegt og blómum prýtt. Halla
varð bráðkvödd fyrir 4 árum síð
an og ástæðulaust er að hafa um
það mörg orð, hvert áfall það
var fyrir Steingorim, að sjá á bak
henni, þá sjálfur farinn að
heilsu.
En Steingrímur stóð aidrei
einn, hvorki í blíðu né í stríðu
og kannski sýndi hann það
aldrei betur hvem styrk trúin
veitti honum, heldur en einmitt í
andstreymi lífsins, sorgum þess
og sjúkdómum.
Nú, þegar ég veit Steingrim
Benediktsson ailan, bserist sú ósk
með mér, að ég hefði notað bet-
ur þessa síðustu stund, sem ég
átti með honum á hlýlega heimil
inu hans s.l. sumar.
Ég var aldrei búin að þakka
honum sem bar, þá blessun sem
hann veitti mér með kenningu
sinni og kennslu, vináttu sinni
og föðurlegri umhyggju frá
fyrstu tið.
Ég hefði einnig viljað segja
honum, að skilnaði, að minning-
arnar sem ég á frá sam-
verustundunum með honum og
vinunum öllum, sem með honium
störfuðu í K.F.U.M. og K. á sin-
um tíma, hafi veitt birtu og yl
á lífsbraut mina og veitt mér
dýrmæta trú á þetta líf og hið
komandi.
Sonum Steingríms, konum
þeirra og bömum og aðstand-
endum öllum votta ég mína inni
legustu samúð. Guð blessi minn-
ingu þeirra mætu hjóna, Hall-
fríðar Kristjánsdóttur og Stein-
grims Benediktssonar.
Laugeirvatni 3. des. 1971.
Gerður H. Jóhannsdóttir.
Samúel Jón Guð-
mundsson — Kveðja
Eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi,
Samúel Jón Guðmundsson,
Bárugötu 17,
verður jarðsunginn frá Akra-
neskirkju mánudaginn 3. jan-
úar kl. 13.30.
Þórunn Ásgeirsdóttir,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
Fæddur 11. nóvember 1910.
Dáinn 27. desember 1971.
HINN 27. desember lézt í Sjúkra-
húsinu á Akranesi, Samúel Jón
Guðmundsson, sjómaður frá Isa-
firði. Hann hafði átt við van-
heil.su að striða að undanfömu.
Sjúkdóm sinn bar hann með mik-
illi karlmennsku þar til yfir lauk.
Samúel var fæddur að Dverga-
steini í Álftafirði við Djúp 11.
nóvember 1910, sonur hjónanna,
Rannveigar Sigurðardóttur og
Guðmundar Guðmundssonar, er
þar bjuggu.
Fárra ára gamall fór Samúel í
fóstur til frænda sins Friðriks
Guðmundssonar og Guðrúnar
Guðmundsdóttur og ólst þar upp
til fullorðins ára. Reyndust þau
sæmdarhjón honum ■ sem beztu
foreldrar alla ttð, enda bar hann
hlýjan hug tii þeirra. Samúel
stundaði aðallega sjómennsku á
sinum yngri árum, frá Hnífsdal
og ísafirði og vaT eftirsóttur í
skipsrúm sakir dugnaðar og
ósérhlífni.
Árið 1940 kvænti^t hann eftir-
lifandi konu sinni, Þórunni Ás-
geirsdótfcur, ættaðri úr Stranda-
Bróðir minn,
Mikael Guðmundsson
frá Hesteyri,
sem lézt 25. desember, verður
jarðsunginn frá Fossvogs-
kirkju mánudaginn 3. janúar
kl. 1.30 e.h.
Fyrir hönd systkina og ann-
arra vandamanna,
Bjarni Guðmundsson.
Útför mannsins míns,
Friðjóns Bjarnasonar,
prentara,
Freyjugötu 27a,
sem andaðist 27. desember,
fer fram frá Dómkirkjunni
þriðjudaginn 4. janúar 1972
kl. 13.30.
Gyða Jónsdóttir.
sýslu, hiinini ágætustu konu, sem
reyndist manni sinum hinn bezti
lífsförunautur alla tíð. Þau
bjuggu á Isafirði þar til árið
1956, en þá fluttust þau tii Akra-
ness. Þar stundaði Samúel jöfn-
um höndum sjómenmsku og
verkamannastörf. Þau hjón eiign-
uðust 7 mannvænleg böm, en eitt
misstu þau umgt.
Með Samúel er hniginn í val-
inn, laaiigt fyrir aldur fram, góð-
ur dremgur. Þessi fátæklega
kveðja verður ekki lengri, en
minningin um góðan dreng miun
lifa. Eftiríifandi konu hans, böm-
um, tengdabömum og öðrum ætt
ingjum votta ég dýpstu samúð.
Gnðm. L. Þ. Guðnmndsson.
Þökkuæ auðsýnda samúð og vináttu við fráfall og jarðarför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa
GUNNARS THORDARSONAR
Jónasína Kristjánsdóttir,
Styrmir Gunnarsson,
Börkur Gunnarsson,
Steinar Gunnarsson,
Margrét Björgvinsdóttir,
Gurmar Steinarsson,
Þrúður Steinarsdóttir,
Orri Steinarsson.
Þökkum innilega samúð og
vinarhug, sem okkur hefur
verið sýndur við andlát og út-
för föður, tengdaföður og afa,
Þórðar Brandssonar
frá Ásmundarstöðum.
Sérstaklega þökkum við Guð-
nýju Guðjónsdóttur fyrir sér-
staka hjúkrun og umönnun
alla í veikindum hans.
Páll Þórðarson,
Jóruim Valdimarsdóttir,
Valdimar Þórðarson,
Helga Jóhannesdóttir,
Geir Þórðarson,
Lára Sigursteinsdóttir,
Kristgerður Þórðardóttir,
Andrés Andrésson,
Steinn Þórðarson
og barnabörn.