Morgunblaðið - 08.01.1972, Blaðsíða 16

16
MÖRGUNÍB9LAÐ1Ð, LAUGARDAGUR 8. JANÚAR 1972
— Minning
Lúðvík
Framhald af bls. 1S
hverju heimUi á lanciinu, þar
sena myndir þær eru, sem hann
framkallaði og stækkaði fyrir
Ijósmyndastofu föður mins í um
40. ára skeið. Fyrir þetta vel
unna starf hans getum vér
aldrei þakkað honum né launað
að verðleikum og verðum að
kalla á almáttugan Guð tU
hjálpar oss.
Ðulur I skapi var Lúðvík en
aldrei lundþungur. Hann bjó yfir
miikilii kimnigáfu, en fæstir
vissu það, og aldrei vildi hann
særa nokkurn mann, hvorki i
orði né verki. Margir héldu, að
hann væri afskiptalítill um
heimsins málefni vegna þess að
hann talaði sjaldan að fyrra
bragði um slíkt. En það var
iangt þvi frá, að hann fylgdist
ekki með: hann vissi deili á öll-
u*n helztu málum og málefnum
öðrum, er fóik hafði oft látið
fram hjá sér fara. Óvenju vel
lesinn maður um þjóðmál og
aBt sem Island snerti, og manna
bezt kunni hann að greina á
milli aðal- og aukaatriða, en það
er gáfa, sem vér mættum mörg
biðja góðan Guð að gefa oss.
Lúðvík var heilsutæpur sem
barn, en náði góðri heilsu með
árunum, þar til hann veiktist
aflt í einu fyrir nokkrum ár-
um af sjaldgæfum sjúkdómi er
þjáði blóð hans. Hann náði sér
aidrei aftur en bar þrautir sínar
og þjáningar með karlmennsku;
aidrei heyrði maður hann kvarta
eða bera sig illa á nokkurn hátt.
Hann gekk hljóður um með
kross sinn ailt til enda og fékk
hægt og kvalalaust andlát að
launum.
Vér kveðjum Lúðvík ekki eins
og vér sæjum hann aldrei aftur,
þvi að vér lifum í þeirri kristnu
trú, eins og hann gerði einnig
sjálfur, að andlát væri það, er
ver förum úr heimi þessum til
annars, sem þó er annars eðlis,
og að vér hittumst aftur í riki
himnanna, sem Guð hefur undir-
búið þeim er elska hann.
Viðskilnaðurinn er oss samt
sár, því að það er eðli vort að
syrgja ástvini vora, en vonin,
trúin og kærleikurinn sigra og
haida oss gangandi. Einnig, og
ekki sízt, náð Guðs, sú óverð-
skuldaða gæzka guðdómsins;
hún hjálpar oss að líta hærra,
hugsa hærra, og þá til hans, er
nú var að kveðja oss og þennan
heim.
Rlessuð sé ætið Ijúf minning
hans; sál hans felum vér almátt-
ugurn Guði, skapara himins og
jarðar, alls hins sýnilega og
ósýnilega.
Fjölskyldu Lúðviks heitins
sendum vér innilegustu kveðjur
vorar um samúð og vefjum
systkini hans og ættingja,
tengdafólk og alla vini bænum
vorum um styrk og blessun á
þessari sorgarstund og vernd
Guðs um alla framtíð.
Hákon Loftsson.
— Minning
— Einar
Framhald af bls. 19
og duglegum og þá síðast en ekki
sizt sem vini, enda hvers manns
hugljúfi og glaðværðin og létt-
leikinn, sem honum voru svo eig-
inleg, komu ödlum i gott skap.
Óvini átti hann enga enda
manna liprastur að bægja burt
illdeilum og leiða þær til lykta
á sanngjarnan hátt.
Skömmu eftir að Einar kemur
á Skaga kynnist hann glæsilegri
stúlku, Elinu Elíasdóttur,
en hún og fósturmóðir hennar,
Vilborg Ólafsdóttir, ráku þá
matseldun fyrir sjómenn að Mel
stað á Akranesi. Þann 22. júní
árið 1940 stígur Einar sitt
stærsta gæfuspor i þessu lífi er
þau Elín ganga í heilagt hjóna-
band. Sá ráðahagur reynd-
ist byggður á bjargi traustu.
Nasstu átta ár, eftir að Elán og
Einar gifta sig, á hann við veik-
indi að stríða, magasár og er þá
ailmikið frá störfum. Kom þá
gleggst í ljós hve mikill gæfu-
maður Einar var, þegar hann
giftist. Sá þá Elín fyrir heimili
og börnum, sem voru orðin fimm
á árinu 1945, er hann iá sjúkur,
með slíkum dugnaði og myndar-
skap, að aldrei var skortur á
nauðsynjum á þeirra heimili. Á
sama tíma og hún veitir manni
sínum umhyggju og ástúð í veik
indum hans, vinnur hún rrieð
sínu óbilandi þreki og dugnaði
úti ásamt heimilisstörfum. Eftir
þrítugs aldur hefur Einar feng-
ið allgóðan bata. Gleði og fjör
hefur þá rlkt á heimili þeirra
hjóna, því að hann var virkur þátt
takandi í gleði og leik barna
sinna. Hefur konan mín sagt
mér margar skemmtilegar sögur
frá æsku sinni er faðir hennar
lék og ærslaðist við þau syistk-
inin á gamla Melstað en Einar
keypti Melstað skömmu eftir
brúðkaup sitt og bjó þar í 19
ár. Var hann ætið kenndur við
það hús af Skagamönnum og
kallaður Einar á Melstað, eins
og títt var áður fyrr.
Til. félagsmála var Einar
óskiptur. Þar átti hug hans ail-
an framgangur verkalýðsmála,
þó sérstaklega er vörðuðu Akra
nes. Fljótlega eftir að hann sezt
þar að, gerist hann ötull meðlim
ur Verkalýðsfélags Akraness.
Var hann um skeið formaður
deildarinnar og siðar í stjórn fé-
lagsins. Kom hann einnig fram
íyrir hönd félagsins i samninga-
gerðum um verkalýðsmál og sat
á þingum. Átti hann sæti í trún-
aðarráði Akranesdeildar og
hafði nú síðast verið kosinn í
framkvæmdaráð dvalarheimilis
fyrir aldraða sjómenn á Akra-
nesi, en sökum veikinda sinna
síðustu árin, hafði hann sagt af
sér, enda ekki hans máti að taka
að sér þau störf, sem hann taldi
sig ekki geta unnið vel og dyggi
lega að. Fyrir nokkrum árum
gekk Einar í Sjálfsbjörg og sat
hann síðasta þing þess félags-
skapar nú í sumar, er haldið var
að Jaðri. Var þá orðin
staðreynd, eftir skyndileg veik-
indi hans af æðakölkun fyrir
u.þ.b. 7 árum, að hann var orð-
inn sjúkiir maður, þótt ókunn-
ugir gætu aldrei merkt noikkur
sjúkleikamerki á þessum lífs-
glaða og reista manni. Gekk
Einar tvívegis undir stóra upp-
skurði og í bæði skiptin undir
styrka og örugga hönd Páls
Gíslasonar læknis. Tókust að-
gerðir hans frábærlega vel og
varð Einar allvel friskur að
þeim loknum þótt sýnt væri að
aldrei yrði hann jafn og áður.
Samt sem áður kom hann úr
fullri vinnu, þann dag er hann
lézt, heim til sinnar heittelskuðu
konu og skyndilega féll hann í
arma hennar í hinn eilífa svefn
og frið.
Einar var mjög söngelsk-
ur maður. Minnist ég margra
glaðværra stunda með honum í
söng. Nú um sdðustu áramót er
áramótasöngurinn var sunginn í
sjónvarpinu, vantaði mikið í
hans f jölskyldu, þegar ekkert
var tekið undir „Nú árið er lið-
ið“. Sterk baritonrödd Einars
hljómaði nú ekki lengur. Þá
fyrst varð það manni fullkom-
lega Ijóst að hann yrði ekki
framar með okkur í þessu ldfi.
Einar minntist oft við mig á þær
ánægjustundir er hann átti með
félögum sánum í Karlakórnum
Svönum á Akranesi er hann söng
og starfaði með þeim.
Allar þær stundir er ég átti
með tengdaföður mínum standa
mér nú Iifandi fyrir hugskots-
sjónum. Hvort sem við fórum í
ferðalög saman eða sátum
í stofu, þá fann ég ætíð til vel-
líðunar í návist hans. Ávallt
var hann tilbúinn í ævintýri eða
skeggræður. Hann var eins og
jafnaldri, félagi, leikbróðir þótt
aldursmunur okkar væri mikill.
Ég þakka honum fyrir það góða
veganesti, sem hann gaf mér með
einstæðri framkomu sinni, um-
hyggju, lítfsgleði og kærieik og
bið að almáttugur Guð gefi mér
að fylgja hans eiginleikum
í manngerð og fasi.
Eftirlifandi systkinum Einars
votta ég mína dýpstu samúð,
þeim Sigríði, Maríu og Gíslínu,
sem búsettar eru á Flateyri,
Hrafnhildi og Bjartmar í Reykja
vík og svo Haraldi á Akranesi.
Voru þeir Haraldur og Einar
mjög samrýndir alla tíð og voru
sterk tryggðarbönd milli þeirra
bræðra, sem aldrei rofnuðu.
Kom það gleggst fram, eftir
kistulagningu Einars er fól'kið
hans sameinaðist í djúpri sorg
að heimili Haralds.
Öll eru böm Einars gift.
Bamabömin 9 að tölu, sem flest
eru það ung, að þau skiija ekki
þessa skyndilegu fjarveru afa
síns er þau heimsækja ömmu
sina og spyrja um hann og skilja
ekki ennþá gang lífsins, enginn
afi til að leika við þau lengur,
fara með þau í biltúr eða sinna
þeim á þann hátt sem afi einn
kunni.
Eiginkonu hans og böm-
um votta ég mina inniiegustu
samúð um leið og ég bið algóð-
an Guð að þau megi ávallt verða
lifandi eftirmynd sins ást-
kæra föður. Sú sem mest hefur
misst, konan hans, hefur
með sinni frábæru reisn, sannað
börnum sínum að tfaðir þeirra er
ekki langt í burtu og að þau
muni hitta hann, glaðværan og
ástríkan, áður en langt um lið-
ur. Hið jarðneska líf er svo
stutt miðað við hið eilítfa. Minn-
ingin um hann verður ávallt
björt.
Páll Helgason.
— Hugleiðingar
Framhald af bls. 13
um að krefjast þess annars
staðar? Hvað á maðurinn við?
Jú, ég skal rökstyðja mitt
mál.
Nú eru allir vinnandi menn
skyldugir til að vera í verkalýðs-
félagi skv. vinnulöggjöfinni. Fé-
lagsaðild veitir margvísleg
mannréttindi, forgangsrétt til
vinnu á félagssvæðinu m.a. Þá
hafa t.d. nú síðustu ár myndazt
á vegum verkalýðshreyfingar-
innar öflugir sjóðir, sem
veita margvisleg hlunnindi, svo
sem atvinnuleysistryggingasjóð-
ur, sjúkrasjóður o. fl. Félags-
gjald er nú víðast tekið sjálf-
krafa af mönnum gegnum
vinnuveitandann. Samt gerist
það, að við kosningar í félögun-
um kemur í Ijós að einungis
hluti þeirra nýtur eða hefur afl-
að sér, fullra félagsréttinda.
Hvað er hér að gerast?
Að einhverju leyti má kenna
um hirðuleysi félagsmanna
sjáifra um að ganga i hags-
munasamtök sin. Slíkt er vita-
vert ábyrgðarleysi, sem bitnar
ekki aðeins á viðkomandi manni
sjálfum, heldur einnig fjölskyldu
hans, ef eitthvað kemur fyrir.
Hins vegar verður að viður-
kenna að bróðurpartinn af sök-
inni eiga hinar sjálfkjörnu
stjórnir félaganna með van-
rækslu á fræðslu og áróðri um
þau réttindi og skyldur sem
fylgja þátttöku í félögunum.
Enginn vafi er á því, að hér
er einnig um að ræða vísvitandi
aðferð rikjandi stjórnarmanna
félaganna til að geta valið úr
sjálfir þá félagsmenn, sem þeir
vilja veita kosningarétt, en
halda þeim utan við, sem þeir
telja óæskilega af pólitískum
eða öðrum ástæðum. Er það með
lúalegri óþokkahrögðum að neyta
allra ráða til að svipta menn
miki'lsverðum mannréttindum
af svo lágum hvötum.
LÆRT AF KOMMÚNISTUM
Er það verjandi, að fyrstu
kynni ungs fólks, sem kemuf út
á vinnumarkaðinn, skuli vera
þau ein, að tekið er af þeim
stéttarfélagsgjaldið, án þess að
því sé nokkur grein gerð fyrir
því, hvernig það er til komið, og
hvaða réttindi menn öðlist i stað-
inn? Svo er þessu fólki neitað
um kosningarétt vegna þess, að
því var aldrei gert kunnugt um
þau formlegu skilyrði, sem þarf
að uppfylla til þess að verða
fullgildur félagsmaður.
Við vitum, að þetta viðgengst
í mörgum félögum. Kommúnist-
ar munu hafa haft forgöngu um
að beita þessum og viðlíka
brögðum í þeim félögum, sem
þeir ráða. Aðrar pólitískar klík-
ur hafa svo tekið þetta upp eft-
ir þeim og fótumtroðið lýðræð-
isleg réttindi félagsmanna til
þess eins að hanga við völd.
HVAÐ VILL B LISTINN?
Þessu viljum við B-lista menn
breyta í okkar félagi. Við vilj-
um sjá til þess, að allir, sem
sjóinn stunda, séu fullgildir með-
limir í félaginu með fullum fé-
lagsréttindum. Við viljum að
trúnaðarmenn séu um borð í
hverju skipi og líti eftir þessum
hlutum. Við viljum koma á stöð-
ugri upplýsingamiðlun með út-
gáfu félagsbréfs og smábækl-
inga, sem gefi sjómönnum
glöggar upplýsingar um allt, sem
efst er á baugi hjá stjórninni og
starfsmönnum félagsins. Við
viljum koma á skynsamlegri
deildaskiptingu, sem auðveldi fé-
lagsmönnum í hverri starfs-
grein að hafa áhrif á máleíni
sín eins og kaup og kjör. Sam-
ráðs sé aUtaf leitað við starf-
andi sjómenn og hugmyndir
þeirra lagðar til grundvallar
kröfugerð. Starfandi menn séu
alltaf kvaddir í land til aðstoð-
ar stjórninni við samningagerð.
Þar eð S.R. er eini aðilinn, sem
semur fyrir undirmenn á far-
skipunum, ætti farmannadeild
að ná yfir allt landið, og búseta
utan Reykjavíkur ekki að meina
mönnum að hafa áhrif á kaup
sitt og kjör, eða val sinna for-
svarsmanna.
ÁSTANDIÐ í S.R.
Hvernig er ástandið í félaginu
nú? Við höfum kynnzt alveg
ótrúlegum hlutum í sambandi
við þessum kosningar. Hvernig
getur staðið á því, að í Sjó-
mannafélagi Reykjavíkur eru
taldir á 17. hundrað meðlimir
þegar kosið er til _ þings ASl,
1001 með fullum félagsréttind-
um við þær kosningar, sem nú
standa yfir og rúm þrjú hundr-
uð til viðbótar á aukaskrá eðá
skuldalista. 400 manns hafa
m.ö.o. týnzt af félagaskránni
siðan síðasta ASl-þing var hald-
ið. S-kyldu þeir ekki koma í leit-
irnar fyrir þingið í haust, ef A-
listinn heldur velli? 1 þessum
tölúm eru hundruð manna, sem
eru löngu hættir til sjós, sumir
fyrir áratugum. Enn fróðlegra
verður dæmið þegar farið er að
athuga áhafnir skipanna. Á ein-
um togaranna eru t.d. 5 menn,
sem eru í Sjómannafélaginu, af
rúmlega 20. Þess eru dæmi á
sumum skipanna, að ekki einn
einasti undirmaður sé félagsmað
ur S.R., en hins vegar allir yfir-
mennirnir! Eiru kjörskrárnar
kanski falsaðar? Er þessum töl-
um kannski bara hagrætt eftir
því, sem stjómarmönnum félag-
anna kemur bezt hverju sinni?
Félögunum fækkað við stjórn-
arkosningar, en fjölgað aftur,
þegar þarf að fá sem bezta full-
trúatölu á ASl-þingi?
FARÍSEINN OG TOLL-
HEIMTUMAÐURINN
Hér er það líka að gerast, að
sjómönnunum er haldið utan við
félag sitt, en óviðkomandi menii
látnir kjósa þeim forystu og
látnir ráða til lykta kjörum
þeirra, án þess að þurfa nokkru
sinni að búa við þau sjálfir. Eru
t.d. engin takmörk fyrir því
hvað menn geta verið i mörgum
stéttarfélögum í einu? Við stjóm
arkjörið i S. R. eru t.d. þrir
stýrimenn í framboði á A-listan-
um. Sá fyrsti er stýrimaður og
alþingismaður. Annar er stýri-
maður og verzlunarmaður og þá
væntanlega i Verzlunarmanna-
félaginu. Þriðji er stýrimaður og
tollvörður. Allir þessir menn eru
aukameðlimir í Stýrimannafé-
laginu og þannig aðilar að Far-
manna- og fiskimannasamband-
inu. Tollvörðurinn er náttúrlega
aðili að BSRB gegnum sitt
starf. Er þetta nú eðlileg for-
ysta í félagi undirmanna til
sjós?
PÓLITlSK STIMPLAGERÐ
Þeir A-lista menn hafa reynt að
klína á lista okkar pólitískum
stimpli og kallað okkur „komixi-
únista“. Pétur Sigurðsson hefur
lýst því yfir, að enginn þessara
manna hafi kosið Sjálfstæðis-
flokkinn í undanförnum kosn-
ingum. Hann hefur líka dylgjað
um að sumir séu sjálfstæðis-
menn bara þegar þeir þurfi á
fyrirgreiðslu að halda. Þessum
dylgjum vísa ég heim til föður-
húsanna. Ég er sjálfstæðismað-
ur, en það er ekki sem slíkur
sem ég stend að framboði B-
listans og hef fallizt á að vera
formannsefni hans í Sjómanna-
félaginu. Hins vegar hafði ég
við þá ákvörðun hliðsjón af kjör-
orðd, sem ég lærði ungur og
heyrði Ólaf heitinn Thors oft
flytja af miklum alvöruþúnga:
GJÖR RÉTT, ÞOL EI ÓRÉTT!
Tilkynning
Frá og með deginum í dag verður vöruafgreiðsla okkar og
skrifstota lokuð á IAUGARDÖGUM.
MÁLNING H/F.
Teiknistofu vantar
tæknífræðing, byggingarfræðing eða mann vanan teikningum
og mælingum.
Upplýsingar í tíma 26061.
Pökkunarstúlkur
Viljum ráða nokkrar vanar pökkunarstúlkur
í frystihús á Suðurnesjum.
Fæði og húsnæði á staðnum.
Sími 43272 eftir kl. 1.
...... ..............