Morgunblaðið - 30.04.1972, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. APRÍL 3972
7
Smínútna
krossgata
Lárétt: 1 þjóSf'iokkur, 6
FÍkemimd, 8 tveir eins, 10 leit, 11
renmur, 12 íþróttaféiaig 13 sónn,
14 igwð, 16 lœtur f á.
Lóðrétt: 2 tré, 3 á'VÖxtnrinm,
4 korn, 5 brjóta, 7 slasaðir, 9
niudda, 10 nokkxir, 14 viðurnafn,
16 frumefni.
Ráóning siðnstu krossgátu:
Lárétt: 1 ferna, 6 kór, 8 af, 10
fa, 11 fótabað, 12 13, 13 ra, 14
miál, 16 kúian.
Lóðrétt: 2 ek, 3 rósamái, 4,
nr. 5 kafli, 7 kaðal, 9 fól, 10
far, 14 nú, 15 la.
Ífi
illlllllllllillll
llilllllllllllllllllllllllllllllllll!llllll)lllllllllllli|||
FRÉTTIR
iiniiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Tbmsk kvindeiklub
tfejrer sin födseisdag paa Hót-
el Saga (Átíhagasal) onsdag
den 3. mai klokken 7.
PRENTARAR
Munið 1. mai kafíið i féiaigs-
heimilimu á mánudagimm. Um
kvöldið kl. 8.30 verður félagsvist.
Prentarar og gestir þeirra vel-
kiomnir.
Kvemfélagið KDO.V

Kristniboðs-
flokkurinn
Vorperla 20 ára
Kristn iboö.S’f 1 ok ku r in n Vorperla
var stofnaður 30. apríl fvr.r 20
ánum, árið 1952. í ti'letfni aí
þessu allmæli gengst fioikkiurinn
fyrir almennri samkomu á
sunmudag kl. 8.30 í húsi KFUM
og K við Amtmannsstiig. Þar
fliytur Ástráður Sig'Ursteindórs-
son skóiastjóri stutt ávarp. Jó-
hann Hannesison talar um efnið:
Hvers vegna ber oss að boða
Krist? Frú Astrid Hannesson
talar wn efnið: Hvert er hlut-
verk komunnar á kristniboðs-
akrinum? Frú Herborg Ólafs-
í»on talar uim efnið: Sunnudagur
á kristniboðsstöðinni. Gunnar
Siigurjónsson flytur ihwgle'.ð
imgu. Halldór Vilhelmsson syng
lur einsöng. Aliir eru velkomn-
ir á samkomiu þessa. Tekið er á
móti gjöif.um til kristniiboðsins.
Myndin að ofan er af vorper.u,
en uni hana segir í Fióru Is-
iamdis: „Blómgast á undan flest-
um öðrum plöntum á vorin,
st'undum seimt í aprifl, en venju
legast fyrri hl'Uta maímánaðar.
Þeigar hún er i fuiium blóma,
erw meiabörðln, þar sem mikið
vex af henni tii að sjtá, eins og
þau væru stráð periium."
DAGBOK
BARMMA
BANGSIMON
og vinir hans
„Þakka þér fyrir, Kan-
inka. Og ef einhver skyldi
segja: Æ, hver skrambinn,
þarna kemur Asninn, þá
get ég bara farið aftur.“
Kaninka stóð dálitla
stund á öðrum fæti.
„Jæja,“ sagði hún. „Ég má
ekki vera að þessu. Ég á
! mjög annríkt í dag.“
„Vertu sæl,“ sagði Asn-
inn.
„Hvað þá? Nú, já, vertu
sæll. Ef þú skyldir rekast
| af hendingu á gott hús
handa Uglunni, þá skaltu
láta okkur vita.“
; „Ég tek það til athugun-
ar,“ sagði Asninn.
Svo fór Kaninka leiðar
sinnar.
—O—
Bangsímon hafði hitt
Grislinginn og þeir gengu
saman til baka í áttina að
Hundrað-metra-skóginum.
„Grislingur,“ sagði Bang
símon dálítið feiminn, þeg-
ar þeir höfðu gengið þegj-
andi góða stund.
„Já, Bangsímon."
„Manstu að ég sagði, að
vel gæti farið svo, að bún-
ar yrðu til vísur um ....
þú veizt . . ..“
„Sagðir þú það, Bang-
símon?“- sagði Grislingur-
inn og varð dálítið rauður
á trýninu. „Jú, það er víst
rétt. Þú sagðir það.“
„Þær eru komnar, Grisl-
ingur.“
Roðinn breiddist nú al-
veg frá trýni Grislingsins
og upp að eyrum. „Er það,
Bangsímon?“ hvíslaði
hann. „Um .... um ....
það? Er þér alvara ....
að þær séu komnar?"
„Já, Grislingur.“
Eyrun á Grislingnum
urðu eldrauð og hann
reyndi að segja eitthvað,
en þótt hann ræskti sig
nokkrum sinnum, kom
hann ekki upp nokkru
orði. Bangsímon hélt
því áfram.
„Það eru þrjár vísur.“
„Þrjár?“ sagði Grisling-
urinn eins kæruleysislega
og hann gat. „Það eru ekki
oft svona margar visur í
einu kvæði .... er það,
Bangsímon?“
„Nei, það held ég ekki.“
„Vita hin það?“ spurði
Grislingurinn og nam stað
ar til að taka upp spýtu
og fleygja henni burt aft-
ur.
„Nei,“ sagði Bangsímon.
„Og ég var að velta því
fyrir mér, hvort þú vild-
ir, að ég færi með þær
núna, eða hvort ég á að
bíða þangað til við finn-
um hin og þá gæti ég farið
með þær fyrir ykkur öll.“
Grislingurinn hugsaði
sig um dálitla stund.
„Ég held, að ég vilji
heldur, að þú farir með
þær núna fyrir mig ....
og .... og að þú farir svo
með þær á eftir fyrir hin,
því þá gætu þau öll heyrt
þær, en ég gæti sagt: Já,
Bangsímon er búinn að
fara með þær fyrir mig,
og þá get ég látið eins og
ég sé ekkert að hlusta.“
Bangsímon fór því með
vísurnar og þegar hann
var búinn, sagði Grisling-
urinn mjög hrifinn: „En
er þetta þá satt?“
FRflMtWLÐS
SflEfl
BflRNflNNfl
SMAFOLK
PKAMUS
I fíí W'RE
KEAPINUS
“ MAf Avin
T00 BAO VOGR FRIENP IfNlHERB
T0 EMJO'í' |T IjJlTM Y0D..ITÍ5 A
PlTV THAT 400 ANP HÉ HAP
A FALUN6 0UT...I UlONPEI?
WHERE HE IS...
DON T LOOK 0N ANV TfLÉPHONE
U)IRE$...IF H£ FLIE5 HI6HER
THAN TEN Fé£T IN THE Alf?,
HE 6ET5 A BEAK-gLEEPÍ

„Nú“
— Ég sé að þú ltsl enn
Stríð og frið.
Komin stxax á áitunda
orðið.
— Leitt að vinnr þinn e,r
ekki hér til að njóta bókarinn
ar með þér . . . Sorglegt að
ykknr skyldi lenda svona sam
an, . . Mér þætti ga.man að
vita hvar hann er núna.
— Þú þarft ekki að leita
hans á símalinum neins stað
ar . . . Fljúgi hann hærra en
þrjá metra, fær hann blóðnas
ir!
DRATTHAGI BLYANTURINN
FERDIN AND