Morgunblaðið - 15.02.1973, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. FEBRÚAR 1973
SAC3AINI
Ge-tui ðu sagt mér það núna?
— Ég hringdi til frú Cunning
ham, en hún var ekki við.
•— Hún fór heim með Henry.
Ilún kemur bráðum aftur.
— >ú hringdir ekki til mín.
— Ég reyndi það í morgun, en
enginn svaraði. En seinn.ipartinn
hef ég verið í dálítilli
njósnastarfsemi. Líður þér bet-
ur? Allit í lagi! Segðu mér þá
alla söguna.
— Hann sagði mér að taka piffl
ur. Sagði, að það væri auðvelid-
ara. Han>n sagði, að ég gæti enga
von haft. Ég gæti eins vel gefið
það alveg frá mér . . . Hann
hefði iykil . . .
— Hver sagði þetta? Hver hef
ur lykil?
— Maðurinn . . nei, kannsiki
frú Brown. Bíddu ofurlíitið, Cal,
gefðu mér svolítið tóm . . .
Hann horfði á hana, en
kveikti siðan í vindlinigi og gaf
henni. — Er það nú i lagi?
— Það er betra, að ég byrji á
byrjuninni.
Þetta var erfitt. Hún var all't
af að gleyima og byrja aftur.
Endurtók það sama aftur og aft
ur. Hún sagði frá lásasmiðnum
og sendlinum, sem hafði sótt lyk
ilinn, og sagði þetta aftur og aft
ur þangað til hún þaignaði ein.s
og útgengin kl'ukka.
Cal sagði: — Sástu engan í
safninu, sem þú kannaðist við?
Nei, ég sá engan, fyrr
en Dodson kom. En hann kom
heim til min.
— En þú ert viss um, að eim-
hver hafi elt þig?
— Já, já. Ég gat heyrt til hans
alls staðar. Ég fór inn i safnið
• • . en hann var hvergi, þegar
ég gáði að horaum. Svo sagði bíl
stjórinn mér að vera ekki í þess
um kjól. Han.n var gulur . . .
— Sagði Dodson þér nokkuð
nánar frá þessum upplýsingum
sem hann þykist hafa ?
— Nei. Ekki annað en það, að
Pétur mundi vilja borga fyrir
þær.
— Það gæti verið ekthvað, sem
gæti bjargað Pétri.
— Dodson vi'ldi fá penimga. Ég
held þetta sé fjárkúgum hjá
honum.
— Það er trúlegt. Ég hélt, þú
værir að vimna. Frú Cunning-
ham sagði mér, að þú hefðir lát-
velvakandi
Velvakandi svarar i síma
10100 frá mánudegi til
föstudags ki. 14—15.
^ Orð í tíma töiuð
Henning Á. Bjarnason, flug-
stjóri, skrifar:
„Garðahreppi, 13. febr. 1973.
Þetta kom mér fyrst í hug er
ég las „Bréf til Hannibals
Valdimarssonar" og grein um
öryggistæki á Isafjarðarfluig-
velli, eftir Jón Pál Halldórsson,
í Morgunblaðinu þann 13. febr.
sl.
Jón Pál;l segir frá því að fyr-
ir 7—8 árum hafi fluigmála-
stjórnin sent einn af starfs-
mönnum sínum til Isafjarðar
til þess að ræða við fulltrúa
slökkviliðs staðarins og Hjálp-
arsveit skáta um björgunar-
störf, ef óhapp eða slys yrði við
ísaf jarðarflugvöll og fluigvél
færi þar í sjóinn.
Jón Páll segir ennfremur frá
umr. við fulltrúann. „Var því
slegið föstu, að fljótlega yrði
send-ur léttur bátur á vagni,
sem hægt væri að skjóta á fiot
í slíku tilviki og væru ávallt í
2—3 gúmbátar, sem hægt væri
að blása upp.“
Síðan eru liðin þessi 7—8 ár
og eniginn björgunarbátur kom
inn enn.
Ég kannast vel við þetta mól,
þvi að ég hef setið æði marga
fundi með fluigmjálastjóra og
fulltrúum hans á undanförnum
árum, bæði sem fulltrúi Fktigfé-
lags íslands h.f. og í öryggis-
nefnd Fólags íslenzkra atvinnu-
fiugmanna.
í hvert skipti, sem öryggis-
mál ísafjarðarflugvallar hefur
E. TH. MATHIESEN H.F.
.SUÐURGÖTU 23 — HAFNARFIRÐI — SÍMI 50152
GLÆSILEG \ C'nope) J
NORSK FRAMLEIÐSLA. N J \ SÉRFLOKKI
Hiingl eftii miðnnlii
M.G.EBERHART
ið skipta um skrár, og ég æti-
aði að hringja ti'l þín undir eins
og ég kæmi heim núna. Ég hélit
að þú yrðir komin hei'm úr vinn
unni.
— Nei. Ég var rekin. 1 gær.
— Þú ættir að fá þér i gias-
ið aftur. Nei . . . bíddu annars
Hvenær borðaðirðu seinast?
— Það vei't ég ekki Jú, það
var i morgun.. Ég gleymdi alveg
hádegismatnum.
— Þá skal'tu ekki drekka
meira. Frú Cunninigham skilur
venjulega eftir kaldan kvöldmat.
Hann kom aftur utan úr eldhúsi
og setti kaffibolla á borðið. —
Það er enn heitt í rafmagnskömn
unni. Drekktu það. Það er betra
en að þú drekkir meira vin.
Svo ksom hann með kalda mat
inn.
Cal vi'ldi ekki tala né
iáta hana tala fyrr en þau voru
komin uppx vistliegu vinmustof-
una hans og höfðu tekið kaffið
Ueizlumntur
Ssfc
Smurt bruuð
og
Snittur
SÍLD & FISKUR
með sér þangað. Ilann kveikti,
því vorbirtan var ekki teljamdi.
Svo gekk hann að síma, sem stóð
þarna á borði og hringdi heirn
til Péturs og talaði við frú
Brown. Þegar hann hafði lokið
samtali n>u var hann hvort
tveggja í senn feginn og
áhyggjufuliliur. — Hún er þarm.a.
Og hefur bréfin með sér. Seg-
ist hafa verið að líta í þau, en
ekkert markvert fundið. Ekkert,
sem ég gæti hafa haft áhuga á,
sagði hún. Hún sagði, að á eim-
um tveimur stöðum hefði Fiora
talað um að arfleiða frú Brown.
En nú var engin erfðaskrá til
og Fiora átti ekkert til að arf-
leiða að, nema ei.tthvað svolítið
af skartgripum. Ég hugsa, að
þetta tal um arfleiðsliu hafi bara
verið til þess gert að friða frú
Brown.
— Pétur gefu.r henni eitthvað
til að l'ifa á. Hanm lofaði því.
. . . Segðu mér, Cal. Hver getur
viljað láta mig taka þessar pi'll-
ur? Ég hefði aldrei gert það
Það væri heimskul'egt. En samt
fanmst mér, að s>á sem hvislaði í
símann, héldi, að ég mundi verða
nógu vitlaus til þess að giera það.
Cal gekk að borðinu og heMti
í bollanm'. Andlitið var í hvarfi.
Hann sagði lágt: — Kannski ert
þú ógnun við eimhverm. Kannski
ert þú einhver himdrum, sem ein
hver vi'Ill ryðja úr vegi.
— En það er ég alls ekki!
Hann rétti henni kaffibolla.
— Ég átti langt einkasamtal
við Parenti í gær. Þið Pétur er-
uð enn þau, sem hann girunar
helzt. En hann er að athuga mál
ið frá öl'lum hliðum og sannprófa
það, sem hann kemst að. Það er
nú til dæmis svarti sokkurinm,
siem þú fannst í eldhúsiniu. Hann
segir, að morðmginm geti hafa
notað hann fyriir grimu, verið
með tvo og skiiið annan eftir í
í þýöingu
Páls Skúlasonar.
eldhúsinu, fyrir slysni, þegar
hann kom inm, en svo fleygt hin
um í Sundið. Hann heMiur, að sá
sem kom heim til þín og reyndi
að komast inn, geti hafa verið
með sokk á höfðinu — ef þá nokk
ur hefur rauinveruiega kom-
ið þangað, segir hann. Hann seg
ir að glæpamenm endurtaki að-
ferðir sínar aftur og afbur. Og
að þess vegna hafir þú ekki get-
að séð neitt andlit á manninum.
— Hann verður að trúa okkur!
— Ég held, að hanm rannsaki
þetta vamdlega, hann er þanndig
maður. Hann segir það geti vel
verið, að siá sem skaut Fioru í
fyrra skiptið, hafi fal'ið si'g og
beðið eftir öðru tækifæri,
en hafi hins vegar ekki getað
falið si'g í húsinu. Lögreglan,
sem kom í fyrra skiptið hefði
áreiðaralega fundið hann. En þó
hefði hann nú getað falið sig eim
hvers staðar þarna án þess að
fiinnast.
— En hvernig hefði hann þá
komizt inn í húsið aftur?
— Bakdymar voru ólœstar.
Það sagði'r þú sjálf.
— Áttu við, að Pétur
og Blanche hafi opnað þær af
ásettu ráði? Það þýddi að . . .
borið á góma á þessum fund-
um, hefur verið óskað eftir þvi,
að útvegaður yrði bátur til
þess að haifa til taks við flug-
völlánn. Þykir þetta mauðsyn-
legt vegna staðhátta þar.
Ýmsar hugmyndir hafa kom
ið fram um það hverniig leysa
ber; þetta mál, til dæmls með
„létta bátinn á vagninum".
Þó að hún virðist góð i fyrstu,
er hún samt meingölluð, ef bet-
ur er að gáð.
Læt ég nægja að nefna, að
báturimn þyrfti að vera í húsi
að vetrarlagi, þá eru oft snjó-
ruðningar umhverfis flugbraut-
ina, sem erfitt gæti verið að
koma bátnum yfir og síðast en
ekk'. sizt, getur vindbáran oft
verið kröpp á firðinum, svo að
ekki mætti bátuirinn vera allt
of léttur og lítill.
0 Betri hugmynd
Á aðra hugmynd lizt mér bet-
ur, og ætla því að legigja orð í
belg með Jóni Páli.
Á Isafirði er traustur og
ganggóður lóðsbátur sem væri
tvimælalaust hentugri til
björgunarstarfa en „létti bátur-
inn“.
Lóðsbátnum stjóma þaulvan-
ir og kunnugir menm. Búa
þyrfti bátinn gúmbjörgunarbát
um og ýmsu öðru er björgun-
arbát mó prýða auk þess góðri
VHF-talstoð til þess að geta
verið í beinu sambandi við Isa-
fjarðar-flugradíó, en um fktig-
radíóið myndi áhöfn bátsins fá
upplýsinigar um áætlaða lend-
iingar- og fluigtakstíma flug-
véla.
Ef lóðsinn væri upptek'nn
vegna skipakomu, þá er bátur-
inn hvort sem er á ferð um
sundin og því til taks.
Kosturinn við þessa hugmynd
er sá, að hvort tveggja er til
staðar, bátur og mannskapur.
Að sjálfsögðu hefði þetta ein-
hvern stofnkostnað i för með
sér og e.t.v. þyrfti fyrirkomu-
laigsbreytin.giu á rekstri báts-.
ins.
Þarna þarf bæjarstjórn ísa-
fjarðar og flugmálastjórnln að
koma til og semja um málið,
en ég er sannfærður um að flug
málaráðherrainn mun bregða
skjótt viö og greiða fyrir þessu
mikla öryggismáli ísfirðinga og
annarra, er um flugvöllinn
fara.
Henning Á. Bjamason."
0 Tívolíþátturinn of seint
Maður kom að máli við Vel-
vakanda, oig bað hann um að
koma á framfæri tilmælum til
þeirra, sem hafa með höndum
daigskrárstjórn sjónvarpsins, —
en það er að myndir, sem böm
hafa skammtun af, þótt ekki
séu svokallaðar barnamyndir
endilega, séu sýndar strax að
loknum fréttum og veðurfregn
um. Nefndi hann sem dæmi
þáttinn f.rá Tívoli, sem var á
dagskrá sjónvarpsins síðastlið-
ið sunnudagskvöld. Þættinum
var ekki lokið fyrr en klukkan
var langt gengin í tólf og það er
oif seint fyrir flest böm.
0 Óvenjuleg skilvísi
Hiigljúf Jónsdóttir, Víkur-
bakka 40, hringdi til blaðsins til
að segja frá óvenjulegri skii-
vísi: Hún hafði tapað peninga-
veski sínu, sem í voru um 700
krónur og öll hennar skilríki,
skírteini og annað. Hún hafði
strax samband við leigubila-
stöð, sem hún hafði femgið akst
ur hjá skömmu áður, en þrátt
fyrir eftirgrennslan ltom vesk-
ið ekki fram þa.r. Nokkrum dög
um síðar kom pósturinn með
brúnt umslag til hennar og í
því var veskið og allt óhreyft í
þvi og ekkert vantaði. Ekkert
nafn finnanda fylgdi með, en
aðeins miði, sem á stóð „Skilvls
finnandi". Huigljúf kvaðst varla
eiga til orð yfir slíka skilvisi
og hún bað blaðið að flytja hin-
um óþekkta finnanda hennar
beztu þakkir fyrir.
Vestmannaeyingar — Vestmannaeyingar
Forráðamenn framleiöslufyrirtækj a, verzlana og
annarra fyrirtækja í Vestmannaeyjum eru beðnir
um að hafa samband við Sameiginlega skrifstofu
frystihúsanna í Reykjavík, Tjarnargötu 4, sími
21680 í sambandi við flutning á vörum og tækjum
til Reykjavíkur.