Morgunblaðið - 30.08.1973, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐJÐ — FIMMTUDAGUR 30. ÁGtí'ST 1973
7
Bridge
Hér íer á eftir spil frá leik
mif'li Englands. og HoMands fyr
ix nokkrum árum og er spiluö
aisiémma á báðum borðum. Sagil
iinar eru mismunandi og skuium
við athuga þær nánar.
Véstur:
S: Á-4
H: Á-KD-G42
T: 7-6 2
L: 9-2
Aiuistmr.
S: G-7
H: 9-7-3
T: Á-3
L.: Á-K-DG-10-5
Ensku spilararnir voru Rodrig-
ue-s og Tario og þeir sögðu þann-
'jg'-
Austur Vestur
1 iaui 2 hjörtu
4 Jauf 4 spaðar
5 tágiar 7 iauf
Með 5 tigium segist austur
hafa fyrirstöðu í tigii og það
neegði félaga hans, sem sagði al-
slemmuna i iaufi, þvi hann veit
ekki hvort tígúl-fyrirstaðan er
ás eða jafnvei eyða í litnum.
Skozku spitararnir sögðu þann-
Jig:
Austur Vestur
1 iauf 2 hjörtu
3 Jauf 3 hjörtu
i grönd 5 hjörtu
5 grömd 6 tíglar
7 grönd pass
Austur fer rólega í sakirn-
ar og spyr um ása og kónga og
segir síðan alstemmuna í grandi,
sem er ekki aíveg hættutaust
því þótt fétagi hans hafi sagt
hjarta tvisvar þá er ekki ör-
uggt að liturinn sé eins sterk-
ur I reyndinni.
FRÉTTIR
Minningarkort um Mikla.ho.tts-
kirkju fást afgreidd hjá verzlun
5nni Dros Hafnarstræti 4.
DAGBÓK
BARNANNA..
PRRMfWLBS&flGflN
PRINSESSAN, SEM
GAT EKKISOFNAÐ
Eftir Karen Margrete Bitseh
Kón.gur: Ó, -Irmetin, elsku stúíkan mín.
Hirðmey: Ó. nú getur prin.sessan ekkj. meira.
Hans: Þú verður kyrr hér.
Prinsessan: Hvað er orðið að ykkur öllum? Þið eigið
að hjálpa mér en svo standið þið hér eins og glópar.
(Syngur).
FJÓRÐI ÞATTUR
(Herbetgi í höllinni. Prinsessan liggur á legubekk
með púða undir höfðinu. Kóngurinn situr í hæginda-
stól. Þau sofa bæði. Kóngurinn hrýtur. Á bak við þau
stendur þjónn, sem haliar sér sofandi upp að veggnum.
Prinsessan opnar augun og rís upp).
Prinsessan (teygir sig og geispar): Nú svaf ég vel.
Ó, hvað ég svaf vel. Hvað ætli klukkan sé? En þær
hrotur um allt. Skyldu allií í hölhnni sofa. Að sjá hann
pabba. (Hlær). Vesalingurinn. Pa.bbi, pabbi, vaknaðu.
SMÁFÓLK
Mikið ertu hlægilegur svona steinsofandi. Pabbi.
P-a-b-b-i.
Kóngur: Hva — hvað? Sofnaði ég? Já, en . . já,
en það var alis e-kki viijandi.
Prinsessan (hlær): Ö, pabbi minn, nú máttu sofa
alveg eins og þig lystir. Pliusteðu ba.ra, hvernig ahir
hrjóta; Og ég svaf svo vel pabbi og nú vil ég gjarnan
giftast og ég vil giftast honum Hans.
Kóngur: Hvað? Hvað þá? Viitu giftast Hans?
Prinsessan: Já, víst vil ég það. Ég vil giftast Hans,
sem lét mig sofna.
Kóngur: Hans? Hvaða Hans?
Prinsessan (blær): Ó, pabbi, þú ert ekki vaknaður
ennþá. Manstu ekki, hvað við vorum þreytt í gær.
Kóngur: Nú, í gær .... jú, nú man ég það. Jú, það
er rétt. Hann Hans. Já, þú átt að giftast homim. Því hef
ég iofað.
(Þjónninn er vaknaður, kemur og bneigir sig fyrir
kóngi).
Þjónn: Hvað skipar yðar bátign fyrir?
Kóngur: Við viljum fá mat. Við erum svöng.
(Þjónninn fer. Prinsessan raular fyrir munni sér og
kóngur sömuieiðis. Þjónninn kemur inn aftur).
Þjónn: Kokkurinn sefur, yðar hátign.
Blöð og timarit
Morgimblaðimi hafa borizt eft
irtarandi blöð og timarit:
Hús og hibýli. Meðal efnis má
nef.na: Við erum vanþróuð og
fcyggjum varaniega, viðtal við
Eiinar Þorstein Ásgeirsson, arki-
tekt, Veggur úr viði og litia
g'u)a hænan á vappi.
Smávarningur
Maður nokkur tók að sér að
kenma páfagauk að segja: —
HaHó, á ekki iengri tima en
kJukkustund. Hann tók páfa-
gaukinn inn í herbergi til sin
og sagði halió við hann stanz-
íaust í einar 30 mínútur. Mann-
aumimginn gafst upp, þegar páfa
igaukurinn að þeim tíma Tiðnum
sneri sér að honum, horfði á.
hann lengi og svaraði: —- Á taii.
Ungur verzlunarmaður kom
heim af skrifstofunni og komst
að raun um að dætur hans tvær
á barnaskólaaidri höfðu verið
óþekkar. Hann sagði þeim tii
syndanna og sendi þær i hátt-
inn. Næsta dag fann hann miða
festan á svefnherbergishurðina
hjá sér, og stóð eftirfarandi á
honum: — Vertu góður við böm
þán og þau munu góð vdð þig.
Guð.
Er Angus gamli eins og Skot
ar eru fiestir? Hvort hanm er.
Hann hefur geymt öll ieikföngin
sin þvi að hann ætiar að nota
þau þegar hann gengur í bam-
dóm.
Nýgiftur: — Getur það verlð
ástin min, að miðdegismaturinn
5 dag sé ekkert nema ostur?
Nýigift: — Já elskan min. t>eg
ar kótilettumar byrjuðu að
brenna, lyfti ég pönnunmi, em
þá diuttu þær ofan i áibætimn,
em við það kvikmaði í feitimmi,
svo ég neyddist til að slökkva
eldimm með súpunmi.
“Now, when I go away,
you shall know that I
am leaving you with
Great Reluctance!’'

'EANUTS
Though her husband
often went on busines^
trips, she hated to be
left alone. ri^
*
Þó að eiginmaðtir hennar
færi oft i verzhina.rferðaJög,
ha-taði hún að vera s-kOim
alein eftir.
"l’ve solved our problem
he said.Tve bought you a
SlBernard. lt’s name
is Great Reluctance.”
„Ég hef leyst vandamáíið
©kkar,“ sa.gði hann. „Ég
keypti handa þér stðran
Sankti-Bernharðs hund. Hann
heitir Mikill söknuðtir."
„Nú, þegar ég fer bnrt,
veiztu að ég skil við þig með
Miklum söknuði!"
Hún sló hann með vöfflu-
jármi.
FERDINAND