Morgunblaðið - 17.11.1973, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. NÓVEMBER 1973
Rakel Árnadóttir
—Minningarorð
Fædd 7.6.1948. Blessuð sé minning Rakelar
Dáin 8.11.1973. Amadóttur. Frænka
RAKEL, Rakel, daprast nú dag- t
ar dvín mér gleði.. . Þessi orð ÞEIR sem guðirnir elska deyja
komu mér fyrst í hug við hið ungir. Þessi sígildu orð leituðu á
sviplega fráfall Rakelar Ámadótt- hugann er við fregnuðum lát Rak-
ur. Hvers vegna hún, sem hafði eiar Amadóttur Laugarnesveg
frá svo mörgu að hverfa, 106 R.vík en hún lést á Borgar-
drengjunum sinum, unnustanum spítalanum 8. nóv. s.l. Rakel var
góða og prúða, móður og fóstra. fædd hér í R.vfk hinn 7. júni 1948
Spurningamar eru margar en og var því aðeins 25 ára gömul er
minningarnar ennþá flein, fra hún lézt Með þessum fátæklegu
því fyrst fór að líta í kringum sig orðum er ekki ætlunin að rekja
úti í vagninum nokkura daga ævisögu Raklear aðeins að kveðja
gömul. Hún var ekki margra goga vinkonu. Fæstir munu við-
mánaða, begar ég fdr að fara með búnir slíkri harmafregn, ekki síst
hana í Likn til Katrínar sál. Thor- þegar ung kona f blóma lífsins á í
oddsen. Kemur hún með sólarhár- hlut. Rakel hafði allt fram á
ið sagði Katrín. Þá voru sólardag- síðustu sund búið á heimili móður
ar og hún var sólargeislinn okkar sinnar Sigríðar Jakobsdóttur og
i Skipasundi. En skjótt dró ský stjúpföður síns Jóns Þorsteins-
fyrir sólu. Rakel þurfti að flytjast Sonar að Laugarnesvegi 106 R.
burtu fjögurra ára gömul, en þá ásamt tveim ungum sonum sín-
með mömmu sinni og ömmu, sem Um, Sigurjdni 8 ára og Þráni 4 ára
alltaf gætti telpunnar sinnar á Sem svo þungur harmur er nú
meðan mamma var í vinnunni. kveðinn. Fyrir tæpum tveimur ár-
Sárt var hennar saknað, og um hafði Rakel heitbundist ung-
frænka vissi, að vænna gæti um efnismanni Bjarna Sigurðs-
henni ekki þótt um nokkurt barn. syni frá Hlemmiskeiði Skeiðum,
I skammsýni minni hélt ég, að 0g verður hann nú að axla þá
mamma hennar vildi kannski þungu sorg að sjá á bak unnustu
skilja hana eftir. Og svo fluttist sjnni eftir svo stutta samveru.
hún nær aftur með mömmu sinni Rakei og Bjarni unnu á því að
og fóstra. Kom oft, líka með stofna sitt eigið heimili á næst-
drengina sína, fyrst þjmn eldri. unni, samhent og bjartsýn á fram-
siðan báða. Margar ferðirnar átti tíðina, en skjdtt hefir sól brugðið
ég til hennar, engin ólærð hár- SUmri, því enginn ræður sínum
greiðslustúlka gat lagt og greitt- næturstað. Rakel Ámadóttir var
betur hár en Rakel, og margar eru gogur heimilisvinur okkar og
myndirnar, púðarnir og klukku- munum við ætíð minnast hinna
strengirnir eftir hana gerðir í frí- morgu ánægjustunda er við áttum
stundum. Ég kom til aldraðar með henni með þakklæti.
konu á Hrafnistu i sumar, „Rakel Rakel var gógur yjnuj. vina
frænka þin vinnur hér,“ sagði sinna hafði hlýlegt viðmdt,
hún, „mikið er hún elskuleg skemmtilegur viðmælandi og
stulka." hrókur alls fagnaðar í vinahópi,
Ég þakka líf Rakelar, ég, amma fölskvalaus og sindrandi gleði, trú
hennar og aðtirhér þökkum henni og bjartsýn á lífið og framtíðina
fyrir allt. fékk þá oft útrás. Hennar hlýja
Ég votta systur minni, mági, viðmót og fágaða framkoma, nær-
drengjunum litlu og unnusta inni- gætni við aðra ásamt svo mörgum
lega samúð. góðum kostum hennar olli því að
t
Konan mín, móðir okkar og systir,
INGER KRISTENSEN,
Teigi, Mosfellssveit,
andaðist fimmtudaginn 15 þ m
Matthias Einarsson og börn,
Hans Kristensen.
t
Konan mín,
SIGURBJÖRG SIGURJÓNSDÓTTIR.
andaðist i Landakotsspitala 1 5 þ m
Egill Gíslason.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför okkar
ástkæra föður, sonar og bróður,
ARNAR STEINARS
STEINGRÍMSSONAR
Anna Arnardóttir,
Örn Arnarson,
Steingrímur Þórðarson og
systkini hins látna.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð, vinarhug, kveðjur og margvislega
hjálp við andlát og jarðarför mannsins mins og fósturföður okkar,
GlSLA ÞORKELSSONAR,
Vogalæk
Guð blessi ykkur öll.
Sigríður Benediktsdóttir,
Arnbjörg Pétursdóttir,
Jóhannes Sigurbjörnsson.
Þorvaldur Daníelsson
byggingameistari
Rakel mun hafa verið öllum vin-
um sínum aufúsugestur. Nú er
vegir skiljast minnumst við Rakel-
ar með söknuði og trega, en inni-
legu þakklæti fyrir sérstaklega
góð og ánægjuleg kynni. Huggun
er það í harmi að eiga um hana
f agrar minningar, þá er sól skein 1
heiði og skuggi dauðans var svo
víðsfjarri.
Við biðjum algóðan Guð að
styrkja litlu drengina hennar,
unnusta hennar, móður og stjúp-
föður og aðra ástvini 1 þeirra
miklu sorg.
Guð blessi minningu hennar.
Lára og Trausti.
Fæddur 8. júnf 1920
Dáinn 7. nóvember 1973
ÞORVALDUR var fæddur og upp-
alinn að Kollsá 1 Hrútafirði.
Foreldrar hans voru hjónin
Herdís Einarsdóttir, fædd 11.
mars 1897 dáin 2. ágúst 1965 og
Daníel J. Tómasson, fæddur 7.
mars 1888, dáinn 9. nóvember
1959, sem bjuggu þar.
Þorvaldur stundaði nám í
Reykjaskóla árin 1936 og 1937.
Hann lærði síðan trésmíðaiðn hjá
föður sínum og fékk meistara-
réttindi í þeirri iðn 1948.
Árið 1942 fluttist hann til
Reykjavíkur með foreldrum sfn-
um.
Þorvaldur fékk snemma áhuga
á flugmálum og stundaði mikið
svifflug og viðgerð á sviff lugum á
yngri árum. Á árunum 1945 til
1947 lærði hann flugvirkjun hjá
NKI skólanum í Stokkhólmi og
hjá Kockums Flygindustri.
Hann réðst til Loftleiða árið
1948. I fyrstu starfaði hann sem
verkstjóri við viðgerðir flugvéla,
Minning:
Ólafur Kristjánsson
frá Sellátrum
Ólafur var fæddur 22. 2. 1896,
dáinn á sjúkrahúsi Patreksfjarð-
ar 2. 5. 1973. Hann var sonur
sæmdarhjónanna Kristjáns Arn-
grimssonar útvegsbónda að Sel-
látrum, Tálknafirði, en Kristján
var sonur séra Arngrims prests að
Brjánslæk, Bjarnasonar próf.,
Melasveit í Borgarfirði og mætti
lengi telja framprestsættir.Móðir
Ölafs var sæmdarkonan Þórey
Eiriksdóttir Ijósmóðir Sveinsson-
ar bónda Gufudalssveit, kvæntur
Ingibjörgu Friðriksdóttur Jóns-
sonar prófasts að Stað Reykja-
nesi. Ef raktar eru ættir þessar,
kemur i ljós, að þar er um að ræða
stórgáfað og stórbrotið sæmdar-
fólk.
Ölafur kvæntist árið 1922 að
Bakka I Tálknafirði, hinni mæt-
ustu konu, Lilju Friðbertsdóttur,
og hafa þau því verið samvistum í
51 ár. Þá má segja hér, að hjóna-
band þessara elskulegu hjóna
hafi verið farsælt í alla staði. Þau
Olafur og Lilja báru með miklum
sóma hvort annars byrðar í gegn-
um mikil veikindi oft á tíðum og á
stundum stóra sorg við ættar-
missi. Ekkert slíkt gat raskað
þeirra miklu rósemi og geðprýði.
Börn þeirra eru Jakob stýrim. bú-
settur í Reykjavík, kvæntur
Stefaníu ögmundsdóttur, Berta
gift Bergsteini Snæbjörnssyni
deildarstjóra við Kaupfélag
Patreksfjarðar og sonur, sem þau
hjón misstu rúmlega þrítugan, og
var þeim sár sorg og þungt áfall.
En það fór fyrir þeim eins og
fleiri, sem trúa á hið góða og vita,
að aldrei er svo svart yfir sorgar
ranni, að eigi geti birt fyTÍr eilífa
trú.
Ólafur Kristjánsson var hið
mesta ljúfmenni, hélt þó hlut sín-
um vel, ef á hann var kallað að
ósekju, og vildi öllum gott gera.
Hann var með afbrigðum dyggur
og trúr í starfi fyrir hvern, sem
hann vann, orðvar um aðra svo af
bar. Ólafur stundaði sjóinn með
föður sínum þar til hann kvænt-
ist. Skömmu eftir að þau hjónin
giftu sig fluttust þau til Patreks-
fjarðar og vann hann þar meðan
heilsa leyfði, ýmist við sjó og
landvinnu, og bar alls staðar af
með trúmennsku í starfi.
Elskulegi æskufélagi, ferming-
arbróðir og mágur, þegar ég pára
nú á þetta blað lltilfjörlega minn-

t
Kona min, móðir, tengdamóðir
og amma,
GUOBJÖRG
EYSTEINSDÓTTIR,
Hofi, Grindavík,
verður jarðsungin frá Grindavík-
urkirkju, laugardaginn 1 7 nóv.
kl. 2
Sigurður Ólafsson,
Margrét Sigurðardóttir,
Óskar Ágústsson,
Guðbjörg Óskarsdóttir.
ingargrein um þig og þú ert síð-
astur af nlu elskulegum systkin-
um kállaður héðan til æðri veru-
staðar, þá minnist ég með gleði
æskuáranna og þakka fyrir að
hafa fengið að vera sá gæfumaður
að lifa með ykkur Sellátrasystkin-
um f sorg á raunatímum og með
söng á gleðistundum og að hafa
fengið mína elskulegu konu úr
þessum dáðuga og skynsama syst-
kinahópi, en það hef ég talið
mestu gæfu lffs míns.
Kæri mágur og tryggi góði vin-
ur, með þessum fáu línum skal
þér þakkað fyrir mig og fyrir
hönd fjölskyldu minnar allrar
fyrir elsku þfna og tryggð til okk-
ar allra. Hinum látnu systkinum
þínum þakka ég fyrir, að þau öll
litu alltaf á mig sem bróður sinn
og voru mér ávallt í þeim anda og
bið þeim guðs blessunar.
Kæri mágur, ég veit, að þér
hefir gengið ferðin vel yfir móð-
una miklu til hinnar fögru strand-
ar, þvf að þar hafa beðið vinir í
varpa, þar sem von var á gesti. Að
endingu þetta:
Áfram tfminn flýgur fljótt,
fyrr en varir kemur nótt.
V erkin því oss vinna ber,
vel á meðan dagur er.
Far þú í friði, friður guðs þig
blessi.
Jón Guðmundsson,
frá Stóra Laugardal.
en síðar sá hann um afgreiðslu
þeirra.
1960 til 1962 starfaði Þorvaldur
sem byggingameistari f
Kaliforníu, en réðst síðan aftur til
Loftleiða. Honum var falin
umsjón með byggingafram-
kvæmdum félagsins, bæði heima
og erlendis og starfaði hann að
þessum verkefnum til dauðadags.
Meðal þeirra verka, sem hann
stjórnaði má nefna skrifstofu- og
hótelbyggingar Loftleiða í
Reykjavík.
Hinn 31. júlí 1952 kvæntist Þor-
valdur Hjördísi Oddgeifsdóttur
frá Borgarfirði, dóttur Oddgeirs
Guðmundssonar, sem er látinn og
Þorgerðar Guðmundsdóttur, sem
erenn álífi.
Börn Þorvalds og Hjördísar eru
Gerður, fædd 10. maí 1951, Eva
Guðný, fædd 30. apríl 1954,
Herdís Björk, fædd 10. desember
1955 og Óskar, fæddur 20. janúar
1962. Hjónaband þeirra var mjög
hamingjusamt og var ætíð sérstök
ánægja að heimsækja þau. Hinn
9. febrúar 1959 gekk Þorvaldur f
félagið Akóges í Reykjavík. Þar
var hann mjög virkur félagi, átti
■ sæti í stjórn um árabil og starfaði
með sérstakri alúð að ýmsum
verkefnum, svo sem húsbyggingu
félagsins, sem hann átti ríkan
þátt í.
Við félagar hans minnumst
hans með söknuði og þakklæti
sem hins góða félaga, sem gerði
öll störf lifandi og skemmtileg
með verklagni sinni og glaðri
Iund
Þörhallur Jónsson
Þegar mér barst andlátsfregn
vinar míns Þorvalds Danfelssonar
árla morguns, fimmtudaginn 8.
nóv. sfðastliðinn, vissi ég af
hverju beygur sá stafaði,
er setti að mér and-
vökuöku nóttina áður, og var
orðinn að veruleika. Ég vissi, að
margt gat að borið frá morgni til
kvölds, en þeesu óraði mig sízt
fyrir. Svipaðar tilkynningar sem
þessi hafa þó nokkrar orðið á
þessu ári, og má því segja, að
skammt er stórra högga í milli f
vinahópum. Það skal því engan
undra þótt staldrað sé við og hug-
leitt hvað er lff og hvað er dauði.
Vér höfum reynt að skilja til-
gang lífsins og um hann spurt, án
þess þó að fá svar við þess marg-
breytilegu myndum. Vér trúum
þvf að lífið sé þroskastig á milli
þessa lífs og annars tilverustigs,
aðeins flutningur sálar á bak
hinnar miklu móðu. Við þessu á
mannleg vizka, engin svör. Þetta
er eitt af leyndarmálum almættis-
ins.
Á ætt og ævi vinar míns Þor-
valds Daníelssonar ætla ég að aðr-
ir kunni að gera betur skil en ég,
en hitt langar mig til, að þakka
honum að leiðarlokum þau allt of
fáu ár er leiðir okkar lágu saman í
þessu lífi.
Kynni okkar hófust fyrst síðla
sumars árið 1963, þegar Loftleiðir
h /f höfðu hafið framkvæmdir sín-
ar á Reykjavíkurflugvelli. Var
hann aðaleftirlitsmaður fyrir
þeirra hönd við þær framkvæmd-
ir allar. Það höfðu ekki liðið