Morgunblaðið - 30.06.1974, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. JUNl 1974
„Viljum ekki troða okkar
smekk upp á fólk”
Rætt við Pétur í Pelican
NÚ NÝVERIÐ kom á markaSinn ný
tveggja laga plata meS hljómsveit-
inni Pelican. Lögin á þessari plötu.
„Jenny darling" og „My Glasses"
eru eftir Ómar Óskarsson gítar-
leikara, en þau eru bæSi af breiS
sklfu, sem hljómsveitin tók upp I
Bandarlkjunum I vor og væntan
leg er á markaS um miðjan júll
n.k. SlagslSan náði tali af Pétri
Kristjánssyni söngvara Pelican og
rabbaSi við hann um nýju plöt-
una og sitthvaS fleira tengt
popptónlistarllfinu hérá landi.
LAGAVALIÐ ER MJÖG BREITT
—Tveggja laga platan er gefin út
sem nokkurs konar kynning eða upp
bygging fyrir stóru plötuna, sagði
Pétur þegar Slagsíðan minntist á
plötuútgáfuna. — Það má segja, að
þetta sé gert samkvæmt erlendri
fyrirmynd þar sem litlar plötur eru
oft gefnar út sem eins konar for-
smekkur af stórum plötum, sem
væntanlegar eru á markað. Þessi
tvö lög urðu fyrir valinu vegna þess,
að þetta eru létt og skemmtileg lög
og við höfum fundið það á böllum,
að þau falla vel í kramið En ég vil,
að það komi vel fram, að þetta eru
tvö léttustu lögin af stóru plötunni
og ekki réttur mælikvarði á hana I
heild. Stóra platan er mjög breið
tónlistarlega séð og á henni má
finna allt það, sem er að gerast
innan hljómsveitarinnar, — allir
straumar og sveiflur eða hvernig
sem menn vilja orða það.
Slagsiðan vildi fá að vita nánar
hvað væri að gerast innan hljóm-
sveitarinnar og Pétur hélt áfram.
— Þegar Pelican var stofnuð,
spurðum við sjálfa okkur hvernig við
ættum að fara að þvi að ná til
fólksins um leið og við gætum þró-
að okkar eigin tónlist og náð saman
sem ein heild, en þetta hefur oft
reynst erfitt fyrir hljómsveitir sem
vilja gera skemmtilega hluti Pelican
var stofnuð upp úr þremur hljóm
sveitum, Ástarkveðju, Náttúru og
Svanfriði og allar þessar hljómsveitir
fundust mér góðar, en samt vantaði
alltaf eitthvað hjá þeim öllum. Þetta
voru ólikar hljómsveitir og það, sem
þær voru að gera, blandast nú sam-
an í Pelican. En þegar við stofnuð-
um Pelican ákváðum við að taka tillit
til þess, að við erum að spila á ís-
landi og fyrir íslendinga. Við ákváð-
um þvi strax i byrjun að reyna ekki
að troða okkar smekk upp á fólk
heldur fá fólkið til að hjálpa okkur
við að móta stefnuna, — reyna að
skapa eitthvað, sem bæði við og
fólkið hefði gaman af og ég held að
okkur hafi tekist það
— Þýðir þetta, að þið séuð búnir
aðfinna þá leið, sem þið viljiðfara?
— Alla vega held ég, að við séum
á réttri leið Á stóru plötunni er lag,
sem heitir „Sunrise", og ég gæti
Imyndað mér, að það sé eitthvað í
þá átt, sem við stefnum, þó að ég
viti það ekki enn. Eins og ég sagði,
viljum við, að fólkið hjálpi okkur til
að finna réttu leiðina.
Talið barst að lagavali hljómsveit-
arinnar en um það sagði Pétur m.a :
— Lagaval hjá okkur er mjög
breitt og allir, sem koma að hlusta á
okkur, eiga að fá eitthvað, sem þeir
hafa gaman af. enda eru I hljóm-
sveitinni menn með mjög óllkan
tónlistarsmekk, t.d semja Ómar og
Bjöggi lög, sem eru gjörólík. En allt
frá byrjun höfum við reynt að meta
smekk hver annars og á prógraminu
er ekkert lag, sem einhverjum einum
I hljómsveitinni finnst leiðinlegt En
til að fyrirbyggja misskilning vil ég
taka fram, að þótt lagavalið sé breitt,
erum við ekki með eitt einasta lag af
vinsældalistanum, þó I sjálfu sér sé
ekkert út á sum þeirra að setja Við
reynum þara að velja skemmtileg
lög, sem við höfum gaman af og
sem við höldum að fólk hafi gaman
af og reynum að gera þau vinsæl án
þess að hengja okkur I að einhverjir
aðrir hafi gert þau vinsæl áður.
Þið eruð þá hvorki „brennivlns-
hljómsveit" né það, sem menn hafa
kallað framúrstefnuhljómsveit?
— Pelican er örugglega ekki
„brennivínshljómsveit" og ég held
að fólk sé mikið að hafna þessari
„brennivlnsllnu", sem ráðið hefur
miklu hjá mörgum hljómsveitum
hér. Og þetta „progressive" — eða
framúrstefnukjaftæði fer I taugarnar
á mér þvl að mér finnst þetta vera
misnotað Það hefur heldur enginn
efni á að segja til um hvað sé gott
og hvað ekki. Þetta er fllingsatriði og
smekksatriði fyrir hvern og einn. Ég
veit, að margir gagnrýna okkur fyrir
að setja „Jenny darling" á tveggja
laga plötuna og segja, að lagið sé
alltof „commercial" (hugtak sem
nefnt hefur verið „súkkulaðifroða" I
mörgum bréfum til Slagslðunnar).
Mér er nákvæmlega sama hvað
þessir menn segja, þvl að mér finnst
lagið gott og okkur öllum I hljóm-
sveitinni finnst þrælgaman að spila
það. Ég veit llka um „öfgabluesista",
sem segja t.d., að „Sprengisandur"
sé ómerkilegt prump og skilja ekkert
I því, að við skulum vera að útsetja
það og spila inn á plötu. En við
höfum gaman af þessu og erum
ákveðnir I að gera meira I þessum
dúr. Við höfum allir gengið I gegn-
um það tfmabil að vera að spila eitt
hvað, sem við höfðum gaman af
sjálfir en vorum I raun að þröngva
upp á fólkið. Núna spilum við það,
sem við höfum gaman af sjálfir, og
um leið það, sem fólk hefur gaman
af, og ég held, að það hljóti að vera
rétta stefnan, — svo mega þessir
framúrstefnugaurar segja það, sem
þeir vilja.
NAUMUR UPPTÖKUTÍMI
Slagsiðan vék nú talinu að talinu
að Bandaríkjaförinni og plötuupp-
tökunni, sem fór fram I Shaggy Dog
Studios I Massachusetts, hinu sama
og Hljómar tóku upp slna plötu. Var
Pétur hinn ánægðasti með allar að-
stæður og fólkið, sem vann að upp-
tökunni. Um plötuna sjálfa sagði
hann:
— Á plötunni verða 11 lög, 6 eru
eftir Ómar, 2 eftir Bjögga, Jonni og
Geiri eru með sitt lagið hvor og svo
er „Sprengisandur", sem er eina
lagið, sem ekki er frumsamið. [
leiðinni tókum við svo upp tvö lög I
viðbót, sem við ætlum að gefa út I
haust.
— Höfðuð þið nægan tlma til
upptökunnar?
— Nei, timinn var alltof stuttur.
Þegar við komum út og sögðum
þeim hjá Shaggy Dog, að við þyrft-
um að taka upp 1 4 lög á viku sögðu
þeir, að það væri hlægilegt, hálfur
mánuður væri lágmark og 3 vikur
svona hæfilegur tlmi. En það er
einmitt þetta, sem fer með allar
Islenzkar plötur Markaðurinn er svo
litill, að menn þurfa alltaf að vera að
horfa I kostnaðinn og þess vegna er
aldrei hægt að vinna hlutina
almennilega. En þrátt fyrir alltof llt-
inn tlma I stúdióinu er ég mjög
ánægður með útkomuna á plötunni
og ég get fullyrt, að þessi plata er
það bezta sem ég hef komið nálægt
I þessum bransa fram að þessu.
MUNURINN HEFUR MINNKAÐ
Talið barst nú að muninum á
Islensku poppi og erlendu og Slag-
siðan spurði Pétur hvernig honum
hafi þótt Procol Harum hljómleikarn-
ir:
— Mér fannst Procol góðir og
Garry Brooker er frábær lagasmiður
og söngvari. En I hljómsveitinni er
enginn sérstakur, — enginn, sem
ber af, og það vantaði mikið upp á
sándið I hljómsveitinni. Megin mun-
urinn á islenzkum poppurum og
erlendum hefur alltaf verið sándið,
en nú hefur þetta bil minnkað mikið
— En nú virðist mikill gæðamun-
ur á erlendum og islenskum plötum,
sérstaklega hvað þetta varðar?
— Þarna kemur þetta sama til og
ég var að tala um áðan, — markað-
urinn hjá okkur er svo litill, að við
höfum ekki efni á að vera flottir á þvl
I upptökunum. Sá, sem stjórnar
upptökum fyrir t.d. Procol, Chris
Thomas, er maður, sem hefur lifað
og hrærst I stúdlói I 10 ár, maður,
sem kann sitt verk og selur vinnu
slna dýrt. Ef við ættum að geta
fengið svona mann þyrfti markaður-
inn að vera fjórfalt stærri þvl að
hann einn fær jafn mikið I sinn hlut
og öll platan okkar kostar I fram-
leiðslu. Svo eru aðrir, sem gera
þetta sjálfir, eins og David Bowie og
Brian Wilson I Beach Boys, en þeir
hafa ótakmarkaðan tlma I upptöku-
klefunum svo að það jafnar sig upp.
Að þessu leyti er ekki hægt að bera
saman okkar aðstöðu og erlendra
hljómsveita
STARFSGRUNDVÖLLUR fSL.
HLJÓMSVEITA
— Starfsgrundvöllur fyrir hljóm-
sveitir hérna er mjög slæmur sagði
Pétur þegar þau mál bar á góma.
Föstudags- og laugardagskvöld eru
einu kvöldin, sem við getum verið
nokkuð öruggir um að hafa eitthvað
að gera. Svo eru menn að furða sig
á þvl hvað hljómsveitir eru dýrar og
það hefur myndazt þjóðsaga um það
hvað hljóðfæraleikarar græða mikið.
í rauninni er tlmakaup okkar mjög
lélegt ef reiknað er með öllum æf-
ingatlma og ferðalögum og heildar
kaup okkar er lélegt miðað við aðrar
starfsstéttir I þjóðfélaginu. Við þyrft-
um að hafa vinnu hvert kvöld vik-
unnar og ef vel ætti að vera en þvl
miður er enginn grundvöllur fyrir
þvl Það vantar fleiri hús, lltil hús,
sem taka svona 200—300 manns
þar sem fólk getur komið og hlustað
á góða tónlist öll kvöld vikunnar. En
þetta er bara svo öfugsnúið hérna,
að ef einhver vill opna skemmtistað
þarf hann að vera með eldhús upp á
svo og svo marga fermetra. Af
hverju eldhús??? — Það étur eng-
inn á þessum stöðum hvort sem er
Það þarf að dreifa veitingaleyfum á
fleiri aðila og stoppa þessa þróun að
hafa fáa stóra sali. Sjáðu Sigtún t.d.
— þetta er vöruskemma. Á svona
stað næst ekkert samþand á milli
hljóðfæraleikara og fólksins. Stap-
inn datt t.d. niður af þvl að hann var
of stór.
Pétur hafði ýmislegt fleira að
segja I sambandi við þetta en rúms-
ins vegna verðum við að stikla á
stóru og endum á því, sem Pétur
hafði að segja um það, sem fram-
undan er hjá Pelican:
— Við verðum I þessu venjulega I
sumar, — spilum hér og úti á landi.
en það má koma fram I þessu sam-
bandi, að það hefur gengið óvenju-
vel að ráða hljómsveitina I sumar.
Svo má það llka koma fram, að við
erum að vinna efni I aðra stóra plötu
sem við ætlum að reyna að taka upp
I september og koma á markað fyrir
jól. Ef úr þessu verður förum við
líklega aftur I Shaggy Dog stúdíóið
og þá er ekki útilokað að eitthvað
fleira komi út úr þeirri ferð Eigandi
Shaggy Dog talaði um að undirbúa
mánaðartúr með okkur á, Nýja-Eng-
landi I haust og við höfum mikinn
áhuga á að spreyta okkur erlendis
Það er hjá okkur. eins og fleiri
Islenskum poppurum, lokatakmark-
ið.
sv.g.
Pelican á útiskemmtun I Kópa vogi á (1 7. junl sl.