Morgunblaðið - 29.10.1974, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. OKTÖBER 1974
33
Evelyn
Anthony:
LAUNMORÐINGINN
Jóhanna
Kristjönsdóttir
þýddi
34
og Keller, sem höfðu aldrei heyrt
nafn hans nefnt.
Ástæðan fyrir því að hún var
hingað komin var loforðið sem
hún hafði gefið Leary. Hún vissi
að Peter Mathews biði óþreyju-
fullur eftir að heyra frá henni.
Þeir stefndu að því að leggja
gildru fyrir Eddi King, og hún var
áf jáð i að hjálpa þeim við það. En
fyrst varð hún að vita, hvernig
frændi hennar var flæktur í þetta
mál, hversu mikið hann vissi og
hvert verkefni Kellers átti að
verða. Og umfram allt vantaði
hana vitneskju sem gerði hana
færa um að dæma hvernig bezt
væri að leiða þá alla frá Keller.
Hún hitti ekki frænda sinn
strax. Hún fór upp í herbergið sitt
og skipti um föt og fór úr síð-
buxunum I kjól. Það fór ósegjan-
lega I taugarnar á frænda hennar
að sjá kvenfólk I síðbuxum. Elisa-
beth settist niður við snyrti-
borðið. Það var gullslegið eins og f
öllum hinum gestaherbergjunum.
Það glóði á gull hvert sem Iitið
var í þessum hryllilega kastala.
Hún burstaði hár sitt og hirti ekki
um að greiða það upp. Hún lokaði
augunum og mundi að Keller
hafði haft unun af þvf að renna
fingrum gegnum hárið og segja
henni hvað það væri mjúkt við-
komu.
— Ó, guð minn góður, sagði hún
upphátt.
— Hvað er að, vina mín? Ertu
eitthvað óhress?
Hún hafði ekki heyrt, þegar
dyrnar voru opnaðar og hún sneri
sér snögglega við, og sá konuna,
sem stóð f gættinni. Allar eigin-
konur Huntleys höfðu verið dökk-
hærðar. Dallas Jay var lfka dökk-
hærð og hún hafði þrýstinn og
þokkafullan lfkama.
— Hæ, sagði hún. — Ég heyrði
þú værir komin og kom til að
heilsa upp á þig. En hvað er
gaman að sjá þig.
— Sömuleiðis, Dallas. Elisabeth
stóð upp. — Ég vissi ekki að þú
værir komin frá Florida. Þú ert
brún og hraustleg.
— Já, Hunt sagði það Iíka, sagði
hún og tfsti við.
— Því get ég trúað, sagði Elisa-
beth og hugsaði með sér að Dallas
liti nákvæmlega út fyrir að vera
það, sem hún hafði verið, áður en
Huntley Cameron tók hana upp á
arma sér: kynþokkafull söngkona
sem ekki hafði til að bera teljandi
skynsemi. Elisabeth hafði alltaf
samið vel við Dallas, enda hefði
aldrei hvarflað að söngkonunni
að gera neitt, sem frænku Hunt-
leys mislfkaði. Elisabeth gat ekki
kveðið upp úr með það, hvort
henni féll í raun og veru vel eða
illa við Dallas. Hún var þægileg
og viðmótsgóð, en með þeim
höfðu engin kynni tekist.
— Er frændi heima?
— Hann er í músíkstofunni,
elskan. Hann er hjá honum sæti
útgefandinn, hann King. Komdu
niður og við fáum okkur drykk
saman meðan. við bíðum eftir
þeim. Hann sagði að enginn mætti
trufla þá meðan þeir væru að tala
saman.
— Þakka þér fyrir, sagði Elisa-
beth seinmælt. — Eg kem með
þér. Þú segir mér frá verunni í
Flórida.
99
Hrein svik og prettir. — Það er svartamyrkur
göngunum og sér ekki úr augunum.
— Allt gengur eins og smurt,
sagði Eddi King. Hann brosti
sjálfsöruggur til Huntley Camer-
ons og sýndi allan hvita tanngarð-
inn sinn. Áður en hann kom til
Bandaríkjanna höfðu þeir látið
bandarískan tannlækni yfirfara
allar tennur í honum. King var
ekki meiri hugleysingi en gerðist
og gengur, en hann minntist þess-
ara löngu tannlæknisheimsókna
meó reglulegum hryllingi.
— Þú ert viss um að maðurinn
kunni til verka? Huntley talaði
hranalega og leit á King. Hann
var hár maður, grannholda með
djúpstæð augu, beint nef og
hvítt sléttgreitt hár. Allir sem
sáu hann hlutu að gera sér ljóst
að þar fór maðurinn sem valdið
hafði. Hann starði fast á King sem
horfðist ótrauður í augu við hann.
— Svo sannarlega, sagði King.
— Ég horfði á hann og það skot-
mark, sem honum var búið var
„Risinn og
skógardýrin
KOMIN er út barnabókin „Risinn
og skógardýrin“, sem er „lfklega
hæsta bók, sem gefin hefur verið
út hér á Iandi,“ segir I frétt frá
útgefanda, sem er Bókaútgáfan
Örn og Örlygur.
Bókin fjallar um sambýli dýr-
anna og risans í skóginum. „Dýrin
eiga það til að fara að metast og
kýta um hvert þeirra sé mest og
miða þá ýmist við lengd sina, hæð
eða líkamskraft," segir í fréttatil-
kynningunni. „Sambýlið I skógin-
um verður heldur dapurlegt og
risinn tekur til sinna ráða og þá
fellur allt í ljúfa löð.“
Texti bókarinnar er saminn af
Ann de Gale og hefur Loftur Guð-
mundsson þýtt hann á íslenzku.
Myndirnar í bókinni hefur
Antonio Lupatelli teiknað.
VELVAKANDI
Velvakandi svarar I síma 10-100
kl. 1 0.30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags.
0 Hvernig lesa
álögin
Friðrik J. Friðriksson á Sauðár-
króki skrifar:
„Kæri Velvakandi
Eg var að glugga f þig föstudag-
inn 18. okt. s.l. þar sem iesa mátti
um sauðfé á þjóðvegum. Er ég las
bréf sýslumannsins staldraði ég
við þennan kafla:
„Hann vitnar i umferðarlögin,
sá ágæti klerkur, en las bara ekki
nógu langt í 65 gr. umferðarlaga
nr. 40/1968, næstu grein á eftir
þeirri, sem hann vitnar í. Segir
svo í fjórðu málsgrein: „Lögreglu-
stjóri getur sett bráðabirgða
ákvæði um akstur á vegi í öryggis-
skyni eða til þess að halda uppi
greiðari umferð." Þarna er
heimildin skýlaus"
Hvað skyldi almenningur á Is-
landi oft hafa borið fyrir sig laga-
grein til áréttingar breytni sinni
eða réttindum, og komist að því
að aftar í lögunum eru ákvæði,
sem gera hin fyrri ómerk eða
beint röng? Ég held, að það sé æði
oft.
Almenningi er sagt að fara að
lögum, og brotamenn eru væntan-
lega dæmdir eftir lagabókstafn-
um eða einhverjum öndum, sem
taldir eru vera í skyldleika eða
tengdum við bókstafinn. Hafi ein-
staklingar lesið f lögin og beri
fyrir sig lagagrein, er þeim vin-
samlegast bent á að hún sé vill-
andi, með því að vitna í einhverja
kjallaragrein aftar í lögunum, og
þeim sagt, að hún sé rétthærri, en
það sem framar stendur. Þannig
væri hugsanlegt að finna aftar
ákvæði, sem ómerkir hina „ský-
lausu heimild"
Ég hef hingað til haldið um-
ferðarlögin með betri skýrari lög-
um af öllum þeim sem f gildi eru,
og meira hefur verið gert af því
að kynna þau almenningi, en önn-
ur lög. Ég hef heyrt mér eldri
menn segja, að gömlu lögin hafi
verið betur orðuð og skýrari en ný
lög, og sum þeirra undarlega
„tæmandi“ eða „fullkomin“, og
gæti þetta meðfram bent til þess,
að okkar frumvarpa- og lagasmið-
>r séu ekki eins skýrir og þeir
gömlu voru, en ekki má gleyma
Þeirri misþyrmingu, sem lög-
gjafarsamkoman veitir frumvörp-
unum stundum.
% Hundahald
bannað og leyft
Til þess að skýra mál mitt ofur-
lítið betur ætla ég að taka til
meðferðar samþykkt um hunda-
hald, sem Heilbrigðis- og
tryggingamálaráðuneytið stað-
festi 6. júlí 1971. í fyrstu grein
segir, að hundahald i kaupstaðn-
um sé bannað (alhæfing). Önnur
grein segir frá þvi að yfirvöld
kaupstaðarins geti þó leyft blindu
fólki og hjálparsveitum að hafa
hund, ef heilbrigðisnefndin sam-
þykkir. Þriðja greinin heimilar
yfirvöldum að veita ákveðnum
hópi fólks væntanlega leyfi til að
hafa hund meðan hundurinn lifir
(án samþykkis heilbrigðisnefnd-
ar) o.s.frv.
Sé nú svo, að einhver hundur
fyrirfinnist I kaupstaðnum skv. 2.
eða 3. grein þá er hundahald leyft
og þá er fyrsta greinin beinlinis
villandi.
En þeir, sem hafa samið þetta,
bera það líklega fyrir sig, að
meginregluna eigi að tilgreina
fyrst, af hvaða ástæðum, sem það
kann nú að vera.
Vegna þessa hef ég ráðlagt fólki
að lesa lögin fram eftir, byrja
aftast, og komi maður að ein-
hverri grein, sem kann að eiga við
það, sem maður er að leita að, þá
skiptir hitt minna máli, sem fram-
ar stendur og er oft að verulegu
leyti rangt.
En flestir eru vanir að byrja
fremst, og væntanlega prestarnir
líka, og af þvi stafa óhöppin. Þeir,
sem skrifa leynilögreglu- og
glæpasögur fara væntanlega eftir
heilræðinu að í upphafi skuli end-
inn skoða, en þar sem flest fólk
mun lesa bækur frá byrjuninni,
þá kemur vel til álita, að prenta
lagagréinar a.m.k. sumra laga í
öfugri númeraröð. Það kæmi mér
ekki á óvart, að auðveldara yrði
að smfða lagafrumvörpin þannig
og ræða þau. En ekki mun það
vera neitt aðalatriði hjá ýrfisum.
% Lög eöa
viljayfirlýsing?
Þetta eru nú hreinir smámunir
hjá sumu af því, sem löggjafar-
samkoman okkar lætur frá sér
fara, og eru nýju heilbrigðis-
þjónustulögin skýrt dæmi um þá
sýndarmennsku, sem viðhöfð er,
og að því er mér finnst, þá lítils-
virðingu, sem þeim hluta almenn-
ings, sem vill kynna sér lögin og
jafnvel fara eftir þeim, er sýnd.
Þarna standa þau skinandi
svört á hvítu á fimm köflum, en
annar kaflinn er ekki lög í reynd.
1 „kjallaragreininni" er okkur
tjáð að annar kaflinn taki ekki
gildi fyrr en Alþingi ákveður,
þ.e.a.s. Alþingi verður að sam-
þykkja annan kaflann aftur eins
og hvert annað frumvarp, en þó
féllst það á að láta prenta hann
eins og aðskotadýr í lögin. Sumir
vilja túlka þetta sem jákvæða
viljayfirlýsingu þingsins. Ég held
að flestir taki svona sem frávfsun
þeirra frumvarps.
Ég álft, að Alþingi ætti, sóma
síns vegna, að gæta mjög hófs í
því að afgreiða lög á þennan hátt,
meðan fjöldi fólks í landinu álít-
ur, að lagasöfn á hverjum tíma
innihaldi einungis lög, sem beri
að fara eftir og hægt sé að brjóta
og hafi ákveðna gildistöku, beri
ekki mikinn keim af skrumi. Var
ekki einhverntíma sagt að með
lögum skyldi land byggja, og með
ólögum eyða?
Minnisgreinar sínar ætti Al-
þingi að geyma annars staðar en í
lagasöfnum.
Og svo að lokum vangaveltan
um það, hvort lögreglustjórar
muni nota sína skýlausu heimild
til að bægja lambfé frá þjóðveg-
um á sumrin í öryggisskyni fyrir
umferðina.
Sauðárkróki 21. 10. 1974
Friðrik J. Friðriksson."
0 Þegar þjófhræðsl-
an fer út í öfgar
Nýlega hringdi til okkar kona,
sem farið hafði til innkaupa inn i
verzlun hér í borg. Sagðist hún
hafa verið að raða vörum f vagn í
mestu makindum, þegar starfs-
maður f verzluninni vék sér að
henni skyndilega og bað hana að
lofa sér að sjá ofan í innkaupa-
tösku, sem hún var með.
Konunni brá í brún, þar sem
hún átti sér ekki ills von, og
spurði hvort verið væri að þjóf-
kenna sig. Nei, var svarið, — við
erum bara að taka „stikkprúfu".
Við þetta svar sagðist konan hafa
gengið út úr búðinni með þeim
ummælum, að hún léti ekki bjóða
sér slíka ósvífni, og hygðist hún
beina viðskiptum sínum annað í
framtíðinni. Og nú vildi þessi
ágæta kona fá að vita, hvort fram-
koma af þessu tagi væri leyfileg,
og ef til vill viðtekin venja í
verzlunum.
Hvort slíkir atburðir eru al-
gengir, vitum við ekki, en svo vill
til, að okkur hefur borizt f hendur
bæklingur, sem Kaupmannasam-
tök Islands hafa gefið út, og eru
að hefja dreifingu á um þessar
mundir. Bæklingurinn er ætlaður
kaupmönnum og starfsfólki í smá-
söluverzlunum, og á síðu 7 má
lesa eftirfarandi, en efst á síðunni
stendur með stóru lestri „Við-
skiptavinurinn er vinnuveitandi
þinn“:
„Ef grunur leikur á þjófnaði,
ber að forðast uppnám. Þú verður
að vera viss um, að viðskiptavin-
urinn hafi hnuplað, áður en látið
er til skarar skriða. Láttu yfir-
boðara þinn vita.
Vertu gætinn. Samkvæmt lög-
um er ekki um þjófnað að ræða
fyrr en viðskiptavinurinn er kom-
inn framhjá kassanum. Lög
heimila lögreglunni einni að leita
á fólki. Þú mátt hins vegar biðja
viðkomandi að bíða komu lögregl-
unnar. Varastu orðalag, sem gæti
skilizt sem tilraun til þvingunar.“
Svo mörg voru þau orð.
Af þeim einum má ljóst vera, að
starfsmaður verzlunarinnar, sem
rætt var um hér að framan, hefur
ekki haft neina heimild til að nota
slfka aðferð til að reyna að sefa
þjófhræðslu sina, og finnst okkur
bara gott á hann, að konan skyldi
ekki láta það eftir honum að opna
töskuna, auk þess sem hann verð-
ur hér eftir að vera án smásölu-
álagningar á neyzluvörur þessa
fyrrverandi viðskiptavinar,
Lesi þessi starfsmaður, þvf að
við skulum vona að ekki séu
fleiri, sem nota slikar aðferðir,
þessar linur, skal honum hér með
bent á, að fræðslubæklinginn
góða getur hann fengið i skrif-
stofu Kaupmannasamtaka ís-
lands, og væri vfst margt vitlaus-
ara fyrir hann en það að komast
yfir bæklinginn og lesa hann sfð-
an mjög vandlega.
Jesús Kristur
í dálestrum
Edgars Cayse
BÖKAUTGÁFAN Örn og Örlygur
hefir sent frá sér fjórðu bókina
um Edgar Cayce og nefnist hún
JESUS KRISTUR í DÁLESTR-
UM EDGARS CAYCE. Þýðandi er
Dagur Þorleifsson. I inngangi bók
arinnar segir m.a.: „Hver sá, er
kynnir sér Edgar Cayce og verk
hans, hlýtur fyrr eða síðar að
koma að þeim krossgötum i hugs-
un (og trú), að hann verði að taka
afstöðu til ákveðinna atriða. 1
fyrsta lagi til spurningarinnar um
grundvallargildi upplýsinganna,
sem sjáandinn sofandi gaf. I öðru
lagi til þess hver heimildin sé frá
sjónarmiði fyrirbærafræðinnar
— og hvernig upplýsingunum var
safnað og þær tíndar úr ómeðvit-
uðum hug Cayce. í þriðja lagi
verður Cayce-neminn að taka af-
stöðu til spurningar af ýtrasta
mikilvægi: Hverja þýðingu er
hugsanlegt að Cayce geti haft við-
víkjandi heilagri ritningu, og þá
alveg sérstaklega þeim einstakl-
ingi, sem þekktur er sem Jesús
frá Nasaret?"
VANDERVELL
Vé/a/egur
BENSÍNVÉLAR
Austin
Bedford
Vauxhall
Volvo
Volga
Moskvitch
Ford Cortina
Ford Zephyr
Ford Transit
Ford Taunus 1 2M, 1 7M,
20M
Renault, flestar gerSir.
Rover
Singer
Hilman
Simca
Skoda, flestar gerðir.
Willys
Dodge
Chevrolet
DIESELVÉLAR
Austin Gipsy
Bedford 4—6 cyl.
Leyland 400, 600, 680.
Land Rover
Volvo
Perkins 3, 4, 6 cyl.
Trader4, 6 cyl.
Ford D. 800 K. 300
Benz, flestar gerðir
Scania Vabis
Þ. Jónsson & Go,
Skeifan 17
84515—16
— Simi