Morgunblaðið - 15.02.1975, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. FEBRUAR 1975
Umsjón: Þórleifur ólafsson
og
Valdimar Örnólfsson
Ljósm. Jakob
Albertsson
Skíðakennsla
Byrjendakennsla
UPPRIFJUN: Haldió rétt á stöfunum,
höndum stungið upp í gegn um slaufuna á
handfanginu og gripið um það þannig að
slaufan lendi á milli þumalfingurs og
vfsifingurs. Það er mikilvægt að hafa gott
tak á stafnum til þess að geta beitt honum
vel á göngunni og ýtt sér áfram f hverju
staftaki. Munið að renna skíðinu fram
(ekki lyfta því) í hverju skrefi og fjaðra
mjúkt í hnénu um leið. Hallið bolnum
örlftið fram og sveiflið höndunum eins og
f venjulegri göngu (vinstri hönd á móti
hægri fæti og öfugt) og setjið stafinn
ákveðið f snjóinn rétt fyrir framan ykkur
um leið og þið ýtið ykkur áfram með
hinum stafnum. (Skýringarmyndir 1 og
2)
Að ganga upp brekku
Þegar við erum farin að venjast skfðun-
um og ná góðu jafnvægi f göngunni getum
við farið að renna okkur f brekkum. Nú er
aðalatriðið að fara nógu varlega og velja
sér létta brekku. Því miður eru allt of
margir, sem fara of hátt fyrst í stað og fá
slæmar byltur fyrir bragðið og meiða síg
og missa kjarkinn. Við látum slfkt ekki
koma fyrir okkur og förum skynsamlega
og rólega af stað.
Fyrst þurfum við að læra að komast upp
brekkuna, þótt hún sé ekki brött. Við
getum byrjað að æfa okkur niðri á sléttu.
Léttast er að ganga á hlíð upp brekkuna
og þess vegna byrjum við á þvf að ganga
út á hlið, lyftum hægra skfðinu til hliðar
og færum vinstra skfðið að, og svo koll af
kolli og styðjum okkur við stafina til
öryggis. Á 3. 4. og 5. mynd sjáum við,
hvernig þetta lýtur út í brekku. Við getum
kallað þetta tröppugang, þvf það er eins
og gengið sé á hlið upp tröppur. Tíl þess
að fá góða fótfestu, þarf að beita efri
köntum skfðanna einkum ef færi er hart.
Enn fremur er hægt að ganga á ská upp
brekkuna á þennan hátt. Þá er efra skíð-
inu alltaf stigið upp á ská fram fyrir það
neðra í hverju skrefi. (mynd 6) Það er
einnig mjög fljótiegt að ganga upp út-
skeifur eins og gæs (Mynd 7 og 8) enda
köllum við þetta „gæsagang". Hér verður
að beita innri köntum skíðanna, sem næst
með þvf að þrýsta hnjánum inn f átt að
brekkunni eins og kiðfættur væri. Stafirn-
ir veita góðan stuðning, ef þeir eru rétt
notaðir. Þeim er stungið f snjóinn fyrir
aftan skfðin og ýtt ofan á þá. Lfkamsþung-
inn þarf að hvíla aftarlega á skíðunum, til
þess að spyrnan verði góð. Mörgum hættir
til að halla sér of mikið áfram fyrst f stað,
á meðan þeir eru að æfa sit, en þá renna
skíðin aftur á bak og skfðamaðurinn dett-
ur á magann.
Eftir viku lærum við snúninga og jafn-
vel eitthvað fleira.
30—40 /)ús: manns stunda skíöiQ á íslandi:
„Fastráðinn landsliðsþjálfari
óskadraumur Skíðasambandsins”
— segir Hákon Ólafsson formaður S.K.Í.
Að því er talið er stunda nú á
milli 30 og 40 þúsund manns
skiðaiþróttina á islandi og Skiða-
samband Íslands er nú orðið þriðja
stærsta sérsamband innan Í.S.Í.
Skiðasambandið hyggst senda
eins fjölmennt lið og vel þjálfað og
kostur er á næstu Olympíuleika,
sem verða i Innsbruck í Austurriki.
Þetta kom m.a. fram í viðtali sem
Skíðasíðan átti við Hákon Ólafs-
son, formann Skiðasambands Is-
lands, á dögunum. f upphafi sagði
Hákon að þeir sem stunduðu
skiðaiþróttina að einhverju marki
væru taldir vera helmingi fleiri en
þeir sem væru félagsbundnir og
talan 30—40 þús. við það miðuð.
Fram að þessu hefði vantað
Reykjavikursvæðið inn i myndina
hvað varðar keppni og almennan
áhuga, en nú hefði orðið gifurlega
breyting á. Meðlimafjöldi skíða-
félaga alls staðar á landinu hefði
aukist gífurlega s.l. 5 ár og mest
sunnan lands. Þá væri annar
landshluti að koma sterkt inn i
myndina, en það væru Austfirðir.
Austfjarðamótin, væru nú með
fjölmennustu mótum landsins, en
þvi miður væru Austfirðir nokkuð
út úr.
— Hvert er aðalvandamál
SKÍ um þessar mundir?
„Aðalvandamálið er sem fyrr
fjárhagsvandræði. Þetta á sér-
staklega við núna í sambandi
við Olympíuleikana i Innsbruck
næsta vetur. Skíðasambandið
setti upp sérstakt prógram
vegna þeirra leikja. Okkar lag-
marksprógram hljóðaði strax
upp á nokkrar milljónir kr. og
var það stærri biti en við gátum
gleypt. En við reyndum að
halda því bezta eftir af bitan-
um. Fyrsta atriðið í þessu var
að halda sameiginlegar lands-
liðsæfingar hér innanlands og
að senda kjarna landsliðins til
æfinga og keppni erlendis. Til
farar út voru þrír menn styrkt-
ir i haust og sá fjórði að nokkru
leyti. Hafa þeir verið í Mið-
Evrópu allan janúarmánuð og
tekið þátt í Evrópubikarmótum
á sunnudögum. I þessari ferð
eru Haukur Jóhannsson og
Árni Öðinsson frá Akureyri og
Hafsteinn Sigurðsson frá lsa-
firði. Ennfremur var með í för-
inni Tómas Leifsson frá Akur-
eyri. Upphafleg áætlun okkar
vegna alls þessa hljóðaði upp á
4.5 millj. kr. en niðurskorinn
áætlun upp á 1.4 millj. kr. og
sýnir þetta aðeins hvað það
kostar að standa vel að hlutun-
um.“
— Hér hefur aðeins verið
minnst á þá, sem stunda alpa-
greinarnar, er ekki ætlunin að
styrkja menn til æfinga og
keppni í norrænum greinum?
„Hugmyndin var að styrkja
tvo göngumenn, þá Magnús Ei-
ríksson og Halldór Matthíasson.
Magnús treysti sér ekki til að
fara, af persónulegum ástæð-
um, en Halldór Matthíasson er
nú við æfingar ytra.“
— Hvernig hefur svo tslend-
ingunum gengið í keppni ytra,
t.d. þeim sem tóku þátt I
Evrópubikarnum ?
„Það er ekki hægt að segja
Framhald á bls. 23