Morgunblaðið - 13.04.1975, Side 19

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. APRÍL 1975
19
Vissu
um vatnsagann
Þá sögðu þeir Egill, Skúli og
Páll, að aðalskýring Júgóslavanna
á seinkununuin væri sú, að injög
inikill vatnsagi væri á öllu svæð-
inu. Það væri rétt og hefði
rennslið komizt upp í 1400 litra á
sekúndu en væri nú um 1000 lftr
ar. Um þetta vatnsrennsli hefði
ölluin verið kunnugt þegar á út-
boðsstiginu og verktakinn átti að
geta leyst það sjálfur i tíma. I
öðru lagi bæru þeir veðurfarinu
fyrir sig. — En samskiptin við þá
hafa jafnan verið nokkuð góð,
þeir eru kannski einum of „civili-
seraðir" fyrir þessa veðráttu.
Að sögn þeirra Egils. Skúla og
Páls er erfitt að segja til um
hvernig framkvætndir standa. Þó
er búið að setja 700 þús. rúin-
metra af fyllingarefni í sjálfa
stífluna, sein er tæplegur helin-
ingur. Þá er búið að grafa tæplega
helining afrennslisskurðarins og
stöðvarhúsið er koinið i jarðhæð.
Nú fyrir nokkrum dögum var
byrjað á því að koma fyrir fyrstu
vélarhlutunuin þar. Setja
sérstaka asfaltkápu á sjálfa stifl-
una til þéttingar en nú bendir
margt til þess, vegna seinkunar á
verkinu, að það takist ekki á
þessu ári.
B
m
8 menn með
1 skóflu
— Hvernig er aðstaða hér á
vinnustað?
— Engan veginn nógu góð.
Öryggismálin eru t.d. í algjöruin
rnoluin. Við erum látnir vinna
utan i járnagrindum, þar sein
engin handrið eru enda koin það
fyrir nú á dögunuin að einn
vinnufélaga okkar datt niður og
járnfleinn stakkst undir handar-
krika hans. Þá er ekkert salerni
hér á efra svæðinu. Við skiluin
bara frá okkur í Tungnaá. Þá
finnst okkur verkalýðsfélagið
ekki hafa haldið nógu vel á okkar
máluin. Þá iná geta þess, að þeir
sein koina hingað til vinnu, eru
nær undantekingalaust hornreka
fyrstu 3—6 dagana. Og kornið hef-
ur fyrir að verkstjórinn hefur
ekki þekkt inann, sem hefur átt
Sigurður Hafsteinsson og Ragnar Hafliðason
Þegar við höfðuin rætt við þá
Egil, Sköla og Pál héldurn við upp
á efra svæðið, þar sein verið var
að vinna við botnrásirnar. Þar
hittum við fyrir þá Ragnar Haf-
liðason, Halldór Pálsson og
Sigurð Hafsteinsson. Þeir segjast
allir hafa unnið hér i frekar stutt-
an tíina eða frá því í byrjun inarz.
Þeir sögðu, að það gæti verið hálf-
leiðinlegt að vinna hér stunduin,
fyrst og fremst vegna skipulags-
leysis og vitleysu. Maður veit
stunduin ekki hvaðan skipanirnar
koina. Við vitum bara að þær
koma einhversstaðar frá.
— Hafið þið ekki sæmilegt
kaup hér?
— Ef eftir- og næturvinna væri
ekki fyrir hendi, þá færi litið
fyrir þvi, en dagvinnukaupið er
um 45 þús. kr. á mánuði!
Halldór Pálsson
# tir mötuneytinu
að vera undir hans stjórn í 4—5
daga.
Að lokum sögðu þeir að efnis-
og tækjaskortur væri mjög tnikill
og vinnuflokkarnir þyrftu að
stela hver frá öðrum. Það hefði
t.d. komið fyrir að 8 inenn hefðu
verið settir í mokstur ineð aðeins
1 skóflu.
Grettir Gunnlaugsson er verk-
stjóri trésmiða i stöðvarhúsi.
Hann sagði í upphafi, að hann
hefði hafið störf i Sigöldu um
mánaðamótin janúar-febrúar.
Hér væri ágætt að vera, en vinnu-
aðstaðan væri það slakasta við
dvölina. — Hún er að minu inati
nokkuð vetrinuin að kenna og ég
tel að þetta lagist ineð vorinu.
Tækja- og efnis-
skorturinn verstur
— Er allt jafn laust í reipunum
og sagt er?
— Að vissu leyti, en það versta
er hvað tækja- og efnisskorturinn
er inikill. Sein betur fer þá vituin
við, að það er timbur og verkfæri
í hauguin undir snjónum.
Júgóslavarnir hafa sennilega ekki
gert sér grein fyrir i upphafi hvar
á hnettinurn þeir voru að vinna.
Astandið er kannski hvað verst
i hitunarinálunum, því það hefur
aldrei verið hægt að hita upp inót-
in fyrir steypu, svo að vel sé. Þá
hefur efnisskorturinn eyðilagt
inargar vinnustundirnar. Við höf-
uin þó oft bjargað okkur með þvi
að nota hluti, sein raunverulega
passa ekki, en svona reynt að
troöa þessu saman. Það tekur því
oft á taugarnar þegar það þarf að
horfa á verkefnið allan daginn.
Tveir af smiðunuin i stöðvar-
húsinu þeir Henning Þorvaldsson
og Olafur Axelsson sögðu okkur,
að hér væri gott að vinna að suinu
leyti en samt virtist ekki ætlazt til
að hér ynnu þeir eins og þeir
væru vanir að gera og aðbúnaður
væri að mörgu leyti ekki nógu
góður. Þeir hefðu t.d. engin raf-
magnsverkfæri fengið fyrr en í
þessari viku og yfirleitt væru eng-
in verkfæri látin i té neina ineð
iniklum eftirgangi.
Þá sögðu þeir, að verkalýðs-
félagið í Rangárvallasýslu hefði
ætlað sér, að þeirra mati, að
einoka alla sainninga, og að
starfsmenn við Sigöldu fengju
ekki einu .sinni atkvæðisrétt um
það hvernig samningarnir ættu að
vera. Ennfremur gengi illa að fá
fundi með verkalýðsfélaginu.
. ■ - ■
m

- ■' ***-•"* -■-.. ■ ■ » - ' m
Hvers vegna öll
þessi atvinnuleyfi
— Hvað er það bezta við að
vinna hér i Sigöldu?
— Maturinn og vistarverurnar
eru vel viðunandi, þótt það sé
kannski ekki alveg eins og samn-
ingar gera ráð fyrir.
Þá sögðust þeir Henning og
Ölafur gjarnan vilja fá skýringu
— Er þá aðstaðan hér í mötu-
neytinu góð?
— Að inörgu leyti er hún ágæt.
Þó iná benda á, að hér frammi eru
aðeins 3 salerni og þrír vaskar,
sem 300—400 manns eiga að nota
á inatar- og kaffitíinuin. Þá er
aðeins 1 síini hér.
— Hvernig er aðstaðan á sjálf-
um vinnustaðnum?
Engin
áhættuþóknun
— Þar er ástandið þannig, að
þar eru allir vinnupallar í argasta
ólagi, ef maður inisstígur sig er
inaður dottinn niður. Þannig eru
nú öryggisinálin hér. í fyrrahaust
var sainið um áhættuþóknun hér
á svæðinu og siðan var skipuð
nefnd til að fjalla uin það mál
sköinmu eftir árainót. Oddviti
Henning Þorvaldsson, Grettir Gunnlaugsson og Ólafur Axelsson i
stöðvarhúsinu.
Sigurberg Gröndal og Baldur Péturs
Aðrennslisrörin eru engin smásmfði eins og sjá má á þessari mynd.
félagsmálaráðuneytisins á því,
hvers vegna öll þessi atvinnuleyfi
væru gefin út til handa
júgóslövunum.
4 fermetrar
fyrir 10 menn
Allir þeir, sein unnu á efra
svæðinu urðu að hætta vinnu
sköinmu eftir hádegi á iniðviku-
daginn vegna inikils skafrenn-
ings, sem skollin var á. í mötu-
neyti verktakans hittum við þá
Sigurberg Gröndal og Baldur
Péturs. í upphafi sögðu þeir, að
þessa stundina væru þeir að
vinna við svokallaðan stifluvegg.
A þeiin stað væri ekkert salerni,
og enginn upphitaður skúr í
óveðruin. Reyndar væri þar kofa-
skrifli, sem væri 4 ferinetrar að
flatarmáli og hann ætlaður 10
manna vinnuflokki. Kofinn hefði
átt að vera stærri i upphafi, en
tiinbur og annað efni ekki til í
stærri byggingu.
— Yfirstjórnin er hér injög
slæin og sérstaklega á neðra svæð-
inu. Þar keyrir um þverbak, en
það er kannski ekki hægt að
stjórna neinu þegar ekkert skipu-
lag er til, sögðu Sigurberg og
Baldur.
— Máli okkar til áréttings
getum við bent á, að 45—60 inin-
útur fara venjulega í kaffi i stað
20 mínútna. Stafar það af þvi að
aka þarf ölluin i kaffi i inötu-
neytið i stað þess að vera ineð
almennilegan kaffiskúr á vinnu-
stað.
nefndarinnar hefur ekki látið í
sér heyra og þvi miður er aldrei
hægt að ná i hann i síma. Þá iná
það kotna frain, að maður sá, sem
sér um útreikninga á kaupi, er
óhæfur til þess. Hann virðist
borga inönnum kaup eftir eigin
geðþótta, og hefur neitað að
greiða mönnuin veikindadaga
þrátt fyrir að hjúkrunarkona
staðarins hafi fyllt úr veikinda-
vottorð til rnanns.
Þá sögðu þeir, að enginn
Júgóslavinn væri ineð heilbrigðis-
vottorð og þeir borguðu 10% lif-
eyrissjóðsgjald og félagsgjöld til
verkalýðsfélagsins, sem væru
óafturkræf.
Inuk átti ekki
að fá inni
Forinaður starfsinannafélags-
ins heitir Arnþór Jónsson. Við
spurðuin hann fyrst hvernig
gengi að halda uppi féiagslífi á
staðnum.
— Það iná kannski segja, að
stundum geti það verið nokkuð
erfitt að standa í þessu, þar sem
rnaður vinnur frá 7 að morgni til 7
að kvöldi. En hér hefur tekizt að
koma upp bókasafni, en bæk-
urnar fáum við lánaðar hjá bóka-
söfnunurn. Þá eruin við ennfrein-
ur með blaðadreifingu. Auk þessa
má svo nefna bingó og félagsvist,
en þessi atriði eru nokkuð vinsæl.
Þá sýndi leikflokkur Þjóðleik-
hússins leikritið Inuk hér á dög-
um við frábærar undirtektir. í
upphafi áttuin við ekki á fá inni
Framhald á bls. 31