Morgunblaðið - 23.09.1975, Qupperneq 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. SEPTEMBER 1975
Sagan af töfra-
bandinu bláa
verðum að vera komin yfir ásinn, áður en
orðið er dimmt.“
Svo héldu þau áfram um stund, en
þegar þau voru komin nokkuð langt upp
á ásinn, miðja vegu eða vel það, varð
kerlingin þreytt og vildi Ieggjast fyrir og
hvfla sig.
„Góða fóstra mín“, sagði drengurinn,
„má ég fara upp á fellið það arna og vita
hvort ég sé ekki til mannabyggða?“
Það var honum leyft, og þegar hann
kom upp á hæðina, sá hann ljósbjarma
þar rétt fyrir handan. Hann hljóp aftur
til kerlingar fóstru sinnar: „Við verðum
að halda áfram, fóstra, það er ekki langt
til mannabyggða, því ég sé ljós hér rétt
fyrir norðan.“
Hún upp, þreif malpokann og vildi
koma með honum og sjá, en þau höfðu
ekki gengið lengi, er þau komu að þver-
hnýptu bergi.
„Þetta grunaði mig“, sagði kerlingin,
„nú komumst við ekki lengra, það er
líklegast best að leggjast fyrir hérna“.
En drengur tók kerlinguna undir aðra
hendina og pokann undir hina og hljóp
með þau upp klettana.
„Nú geturðu séð, að það er ekki langt
til mannabyggða, sérðu ljósið þarna?“
En kerla sagði, að þetta væru engar
mannabyggðir, það hlytu að vera tröll,
því hún sagðist þekkja sig vel á þessari
heiði, og gætu engir menn búið þar sem
ljósið var, og yfirleitt hvergi þar um
slóðir, fyrr en færi að halla norðuraf.
Þegar þau höfðu gengið nokkra stund,
komu þau að stórum rauðmáluðum bæ.
„Hér þorum við ekki inn, hér búa
bergþursar", sagði kerling.
„Jú, inn förum við, þar sem er ljós, þar
er líka fólk“, sagði drengurinn. Hann
gekk inn og kerlingin á eftir, en það leið
yfir hana um leið og dyrnar opnuðust,
því þá sá hún risavaxinn mann sitja þar
inni.
„Sæll vert þú, frændi“, sagði
drengurinn.
„Hér hefi ég nú setið í þrjú hundruð
ár, og aldrei hefir neinn sagt frændi við
mig,“ sagði maðurinn sem inni sat.
Drengur settist nú við hliðina á mann-
inum og tók að spjalla við hann, eins og
þeir væru gamlir kunningjar.
„En hvernig fór með hana fóstru
þína?“ sagði maðurinn, þegar þeir höfðu
ræðst við góða stund. „Mér sýndist líða
yfir hana. Ætli það sé ekki best, að þú
lítir til hennar?“
Piltur fór út, tók kerlinguna og dró
hana inn eftir gólfinu. Við það rankaði
DRATTHAGI BLÝANTURINN
Hef ég ekki margsagt við þig að
dusta af fótunum áður en þú
kemur uppf.
Snúlii er enn uppi f trénu, en
mér tókst að bjarga kisu.
STGrfúND ->í
Kvikmyndahandrit að morði
Eftir Lillian
O'Donnell
Þýðandi Jóhanna
Kristjónsdóttir.
53
— Og hver er hún?
— Hver barnaði Mariettu
Shaw!
David lá lengi vakandi næsta
morgun áður en hann kom sér á
fætur. Hann læddist að baðher-
berginu og hélt að Diane væri
sofandi. Þá kom hann auga á
miða sem var festur við svefn-
herbergisdyr hennar og þar stóð:
„Ég gal ekki fengið af mér að
vekja yður. Nýlagað kaffi á elda-
vélinni. Látið eins og þér séuð
heima hjá yður. Ég fór út f
embættiserindum."
Ja, fjárinn sjálfur. Hafði hún
ekki verið að tala um að hún ætti
frf f dag, laugardag?
Þegar hann kom út f eldhúsið,
varð hann enn meira undrandi. A
eldhúsborðinu lá morgunblaðið
og aðalfyrirsögnin á forsíðunni
stökk bókstaflega á móti honum:
„HIN FRÆGA MYRTA LEIK-
KONA JARÐSETT 1 NEW
YORK.“
„Margir höfðu vonast eftír þvf
að jarðarfór Mariettu Shaw
myndi fara fram f Hollywood þar
sem hún starfaði árum saman, en
nú hefur verið ákveðið að hún
verði jarðsungin f New York, svo
að veikburða móðir hinnar látnu
geti verið við útförina. Móðirin er
búsett f Pennsylvanfu.Búizt er við
að fjöldi frægra lcikara taki sér
ferð á hendur til að vera við útför
hinnar frægu stjörnu, en morðið
á henni er enn óupplýst. Er búizt
við gffurlegum mannfjölda til
athafnarinnar og iögreglan mun
hafa viðbúnað ... framhald á bls.
19.“
David blaðaði upp á sfðu nftján,
en komst aldrei svo langt. Undr-
un hans yfir þvf að sjá að fram-
haldið af fréttinní var í lefkhús-
sfðunni hvarf f skuggann fyrir
þeirri reiði sem greip hann þegar
hann kom þar auga á hálfsfðu
auglýsingu fyrir ofan framhald
jarðarfararfréttarinnar:
„Marietta Shaw í „Blóðsugan
fagra frá Venables IIall.““ Neðst
til hliðar stóð með örsmáu letri.
Crown Pietures mynd.
David neitaði að trúa þvf að
Jarius Kroneberg stæði á bak við
þetta. Hann hafði verið gersam-
lega niðurbrotinn maður vegna
dauða hennar, og hafði litið á
hana sem dóttur sina. Það var
gersamlega óhugsandi að Krone-
berg gæti gert sér upp sorgina. Og
hvernig gat hann þá lagt hlcssun
yfir það að jarðarför cftirlætis-
leikkonunnar hans var notuð scm
auglýsing fyrir þessa viðbjóðs-
legu hryllingsmynd? Gat hugsast
að JK hefði ekki haft hugmyrtd
um þetta? Að því hefði verið
komið f kring án hans vitundar og
samþykkis? Þetta bar keim af
framtakssemi Ronalds Gibbons,
sem aldrei myndi skirrast við að
nota slík meðöl sér til fram-
dráttar. Og hvar kom Hagen inn f
þetta mál? Kannski hafði hann
fengið leyfi hjá eiginkonu Krone-
bergs og dóttur, sem höfðu
áreiðanlega ekki sérstaka ást á
Mariettu Shaw. Það var hreint
ckki útilokað að þær yrðu að taka
ákvarðanir mæðgurnar, þar sem
hann vissi ekki betur en JK gamli
væri stöðugt undir læknlshendi.
Hvað hafði orðið til þess að
Ilagen dirfðist að opinbera á svo
augljósan hátt peningagræðgi
sfna? Atti hann kannski hluta-
bréf f Crown Pictures? Þetta varð
hann að rannsaka betur og eínnig
væri ekki úr vegi að kanna hetur
f járhag fyrirtækis Hagen sjálfs.
Nei, þetta kom engan veginn
heim og saman, hugsaði David.
Þessi peningagræðgi Hagcns
hreinsaði hann einnig af öllum
grun: þeir peningar sem hann gat
grætt á þessari sjúklegu auglýs-
ingabrellu voru smámunir f
samanburði við þær fjárhæðir
sem hann hefði grætt ef Marietta
hefði ekki verið myrt og hcfði
þess f stað snúið aftur til kvik-
myndahorgarinnar.
Marietta Shaw hafði rckið
Hagen á dyr f eitt skipti, tekið
hann sfðan f sátt og síðan sparkað
honum öðru sinni. Ekki var
fráieitt að hugsa sér að það hefði
endurtekið sig eina ferðina enn.
En hvað nú ef hún hefði samt sem
áður ekki tekið hann f sátt f þetta
skipti, þrátt fyrir hans mikla
hjálparstarf í hennar garð, þegar
hún fór að fcta sig upp á við á
nýjan leik. Var hugsanlegt að
hún hefði þá sagt skilið við hann f
eitt skipti fyrir öll?
Hvers vegna hefði Hagen átt að
hringja á mánudagskvöld og láta
eins og hann væri Talmcy? Hann
hefði verið sá fyrsti tíl að vita að
■upp myndi komast um það strax
næsta’ dag hver myrta konan var f
raun og veru. Að þvf frátöldu að
þetta varð til að beina grunsemd-
um að Talmey — en það var held-
ur vafasöm gerð, þegar á heíidina
var litið — en hver gat tilgangur-
inn hafa verið annar? Hvers
vegna hefði hann átt að vera
svona áfjáður f að fá lögregluna
til að halda að Talmey værí á Iffi?
Já, en ÞAÐ var cinmitt kjarni
málsins! Tilgangur morðingjans
var að lögreglan tryði þvf að
Talmey væri enn á Iffi! Það var