Alþýðublaðið - 26.09.1958, Síða 3

Föstudagur 26. sept. 1958
A!þý9abla8i8
3
Alþýbublaövö
Otgefandi.
Ritstjóri:
Fréttastjóri:
Auglýsingastjóri:
Ritstjórnarsímar:
Auglýsingasími:
Afgreiðslusími:
Aðsetur:
Prentsmiðja Aiþýðublaðslns Hverfisgötu 8—10
Alþyðuflokkurinn
Helgi Sæmundsson.
Sigvaldi Hjálmarsson
Eroílía Samúelsdóttir.
1 4 9 0 1 og 1 4 9 0 2.
1 4 9 0 6
1 4 9 0 0
Aiþýðuhúsið
Til oí mikils mœlzt
ÞJÓÐVILJTNN heldur áfraro. í forustgrein sinni í gær
í:ð ræða kosningarnar t 1 næsta Alþýðusambandsþings og
hefur Alþýðublaðið þar mjög milli tannanna. Hins vegar er
harla athyglisvert hvað kommúnistablaðið forðast vandiega
að ræð'a málefnalega þau atriði, sem Alþýðublaðið hefur
iaSt megmaherzíu á og telur mestu máli skipta. Þjóðviljinn
segir til dæmis í gær, að Alþýðuflokknum „þýði ekki áð
afsaka s:ý með t Ivitnunum í síðasta Alþýðusambandsþing
eða neinn annan liðinn atburð í verkalýðssögunni“. Þetta
er óneitaniega mikil uppgjöf. Þjóðviljinn vill, að atburðir
úðins tíma séu gleymd r og grafnir. En þó virðist hann
ekki iiá máls á þeirri viðurkenningu, að yfirsjónir síðasta
Alþýðusambandsþings hafi orðið til óheilla. Þvert á móti.
Hann varði þær í líf og blóð á sunnudaginn var. En nú á
þessi ágreining.ur að leggjast til hliðar af Því að málsvörnin
er Þjóðviljanum erf.tt verkefni. Er þetta ekki að mælast
til of mikils og af of litlum skörungsskap?
Atburðir síðasía Aíþýðusambandsþings réðu þeim úr-
slitom, að ný barátía kom til sögunnar í íslenzkri verka-
lýðshreyfingu. AlþýÖuflokksmesm reyndu þar að koma á
samstarfi til a-3 efla Alþýðusamband íslands og þar með
verkalýðshreyfinguna inn á við og úí á við. Kommún-
istar komu í veg fyíir þá heillabróun tii að misnota AI-
þýðusambandið í flokkspólitískum tilgangi. Alþýðublað-
ið hefur rifiað upp staðreyndirnar: Jafnaðarmenn áttu
að fá tvo fulltrúa af níu í sambandsstjórn eða þriá af ell-
efu, en atkvæðamunurinn á bessu 330 fulltrúa þingi
reyndist aðeins 6:11. Og þessi sundrungariðja kornmún-
ista heíur mælzt bannig fvrir í verkalýðshreyfingunni,
að Þjóðviljinn hugsar með ógn og ótta íil næsta Alþýðu-
sambandsþings. Þess vegna er hann svo vanstilltur sem
raun ber vitni þessa dagana. Og nú ætlast hann til þess,
að menn gleymi allt í einu atburðunum á síðasta Al-
þýðusrambandsþingi af því að þeir eru kommúnistum
óþægilegir. Alþýðublaðið þakkar fyrir gott boð.
Þjóðviljinn gsrist því ósvífnari sem röksemdir hans
reynast óbjörgulegri. Hann æpir að Aiþýðuflokknum, að
hann vilii kcma fulltrúum atvinnurekanda til valda í Al-
þýðusan jband'nu oy verkaiýðshreyfingunni. Þetta er barna-
iegur áróður, sem svarar ekk. kostnaði hávaðans og fyrir-
hafnarinnar.
Vill Þjóðviliiii’.i tiltiefna- þá fulltrúa atvinnurekenda,
sem jafna'ðafmenn ha.fi viljað koma til valda í Alþýðu-
sambandi íslands 07 verkalýðshreyfmgurmi á síðasta
Alþýðusambandsþingi? Og hvaða rök eru fyrir því, að
verkalýðsfélögin, sem iafnaðarmenn ráða, séu íillitssam-
ari við atvinnurekendur en þau, bar sem kommúnistar
eiga að heita forustumenn? Alþýðublaðið nefndi á dög-
unum nöfn nokkuvra verkalýðsfélaga í þessu sambandi.
Þjóðviljinn reynir ekki að bera beim á brýn ódugnað í
kjaramálum, enda tala verkin. Ilér skal einu nafni bætt
við. Þjóðviljinn hefur talið mikið óhæfuverk, að komm-
únistum skyldi þokað til hliðar í Iðiu. En hefur iðn-
verkafólkið í Reykjavík tapaö á breytingunni? Eru nú-
verandi forustumenn Iðiu tillitssamari við atvinnurek-
endur en Björn Bjarnason og félagar bans? Þessi atriði
ættu sannarlega að skipta m.áli í umræðum um verka-
lýðshreyfinguna og viðliorf hennar.
Þjóðvilj nn segir, að Alþýðuflokkurinn flík.i komroún-
istagrýlunni mjög um of. Það er nú svo. En Alþýðuflokk-
urinn lætur málefni ráða afstöðu sinni til annarra flokka
— einnig kommúnista. Og málefni kommúnista og bola-
brögð á síðasta Alþýðusambandsþingi réðu úrslitum um þá
baráttu, sem nú er komin til sögunnar. Þjóðviljinn getur
því siálfum sér um kennt. Alþýðuflokkurinn gerir sér
aldrei kommúnistískt ofríki að góðu.
félrifari
Æfður vélritari með oúða málakunnáttu óskast i
ríkisstofmm. Umsóknir auðkenndar ,,Ríkisstofn-
un“ leggist inn á afgreiðslu blaðsins fyrir 5. októ-
ber.
&
segir moöir öcrnum
frá „nýjum pabba!”
Eg reynj ævinlega að vera
hreinskilin við þau. ... Ég
sagði sem svo: Nú farið þið
að eignast nýjan stjúpföður,
sem þykir fjarska vænt um
mig og ykkur.
'Hvernig fer móðir að því að
skýra börnum sínum, sem hún
hefur átt með tveim eiginmönn
um, frá því, að til þess að
verða hamingjusöm, hljóti hún
að giftast þeim þriðja? Það
vandamál hefur Ingrid Berg-
man átt við að stríða. Hún er
nú fjörutíu og eins árs að aidri
og gerist um þessar mundir síð
ari eiginkona sænska leikhús-
stjórans Lars Schmidt.
Hjónaband hennar og kvik-
myndastjórans Roberto Rossel-
lini hefur verið dæmt ógilt sam
kvæmt ítölskum lögum á þeim
forsendum að hún hafi ekki
verið skilin við fyrsta mann
sinn, sænska lækninn Peter
Lindström, er hún kvæntíst
Rossellini árið 1950.
Setjið yður nú í spor Ingi-
ríðar. Hvernig mynduð þér
fara að því, að skýra fyrir börn
um þessum ástæðuna tii að þér
væruð að yfirgefa föður þeirra
— manninn, sem þér dáðuð
einu sinni og fóruð á mis við
tveggja milljóna sterlngspunda
starfslaun með því að ala hon-
um son áður en þér gátuð gifzt
honum? Hvernig getur sá kom- |
izt hjá því að særa þau, er sjálf
ur hefur kynnzt einstæðings-
skap munaðarleysisins?
Og gætuð þér lagt út í það,
þótt þér .hefðuð komi.zt í anri-
að eins áður, þótt það hjóna- j
band hefði farið út um þúfur j
og þér hefðuð jafnvel misst ást
barnsins yðar um tíma fyrir
bragðið?
Þetta gerði Ingiríður, og hún
hefur sagt frá því í einkavið-
tali, hvernig hún fór að því að
segia þeim frá bessu, ísabellu
Og Ingiríði, tvíburunum, sem
hún eignaðist með Rossellini og
nú eru sex ára gamlar.
,,Ég kærði mig ekki um að
þær fréttu það úr slúðursög-
um,“ sagði hún. „Ég sagði bara:
Nú farið þið að eignast nýjan
stjúpföður, sem þvkir fjarska
vænt um mig og ykkur.“
Litlu telpurnar vissu það.
Þær höfðu hitt Lars Schmidt og
leikið sér við hann. Hann var
ekki eins ráðsettur og hann
sýnist á blaðamyndum.
Og hún skýrði fyrir þeim,
hvers vegna engin sárindi væru
milli sín og Rossellini föður
þeirra.
„Fólki finnst það skrítið,"
sagði hún, ,,að við skulum ver&
góðir vinir ennþá. En mér er
ómögulegt að fara allt í einu
að bera óvild til manns, sem
maður hefur eitt sinn elskað og
kvænzt, og sem er faðir barna
minna.
Það eru ýmsar kenndir, sem
ekki breytast: viðkvæmni,
kunningsskapur, sameigmleg
lífsreynsla, og þetta tengir okk
ur saman enn. Ég sagði börn-
unum frá þessu ö!lu, því ég
reyni ævinlega að vera brein-
skilin við þau.“
hún vissi af eigin reynd að orð-
ið gat þeim jafn eitrað sem hin-
ar illvígu de.lur, er fyrri skiln-
aður hennar hafði í för með
sér.
Fyrsta kvikmyndin, sem hún
lék í nefndist Escape to Happi-
ness (Hcrfið til hamingjunnar)
listrænum yfirburðum" þeirra
í hættu með hneykslismáli. Nán
ir vinir Ingiríðar segja hins veg
ar, að hjá þeim sé emungis um
peningana að ræða-
Þessir menn gerðu nú ’nátt-
setta sendiboða út á fund henn
ar og létu hana vita, að það
varð henni kaldhæðnisleg : væri skylda hennar að hverfa
spasogn. I henni lék hún hrekk
lausa stúlku, er hljópst á brott
'hoof \ v\y

! hlýju og helgi Miðjarðarhafs-
landanna. Áratug síðar var hún
orðin fræg kona og sýndi þá
hina „dæmalausu dirfsku“,
eins og það var kallað í Holly-
wood, að fara eins að sjálf.
Árið 1949 skildi hún við sinn
rólega, sænska lækni, Lind-
ström, vegna ítalans káta. og
yfirgaf Hollywood til þess að
geta leikið í kvikmyndivini
Strombóli.
Hún var þá það, sem Holiy-
wood-stórmennin kalla verð-
mæta eign. Þeir urðu fokvond-
Og hún vildi líka forða þeim j ir yfir því. að hún skyldi dirf-
frá almenningsumtalinu, sem ast að stofna „siðferðilegum og i
aftur til Lindströms og þar
með gera barn það munaðar-
laust, er hún gekk með.
Þessu hafnaði Ingiríður með
fyrirlitningu. Og nú skall flóð.
bylgja almenningsálitsins y-fir
hana, en auk þess voru tvö
börn, sem ekkt fóru varhluta
af því. Renzinó, sonur Rossei-
linis af fyrra hjónabandi, var
grýttur af skólabræðrum sín-
um, svo gera varð uppskurð á
höfði hans. Pía dóttir Ingiríðar
og Lindströms gat ekki gengið
i í skóla og var tekin frá móður
sinni-
Þrátt fyrir allt þetta hvarf
Ingiríður til hamingju sinnar. I
febr. árið 1950 fæddi hún soii
sinn Robertino, og í maí sama
ár gerði hinn sveigjanlegi laga
bókstafur Mexikóríkis henni
fært að skilja við Lindström oft-
kvænast Rossellini. í júní 1952
eignaðist hún tvíhurana.
En ofsóknirnar héldu átram.
Fjórum árum síðar kvartaðl
Rossellini yfir því, að þau hjón.
hefðu verið „einangruð" og
hvorugt þeirra gseti haft ofan
af fyrir sér með kvikmyuda-
leik, hvorki í ítalíu né Amcr-
íku. Hann hvarf til starfa á
Indlandi.
Sú för markaði upphafið aS
endinum á síðara hjónabandi
hennar. Og Hollywood-áhrif
amerísku andúðarinnar tóku aS
mildast.
Sumarið 1956 sömdu Twen-
tieth Centrury Fox við haná
um að leika Anastasíu — í Ev«
rópu. Það var sigur fyrir hana.
Amerískir leikdómarar kölluðúi
hana leikkonu ársins og trn-
rnálafélög, sem reynt höfðu a<5
útiloka hana frá Ameríku fyrir
..siðferðilega svívirðu11. gátil
ekki einu sinni staðið í vegl
fvr;T endurkorou hennar, sem
Hohvwood hafði eitt sinn sagt
að aldrei mvndi eiga sér stað.
Það var um hað lsvti, sem
him hreif áhorfendur í Parfg
með leik sírrom í T°a jmd Sym«
að hún hitti Sohmidt.
Urpboðsmaður h°nnar. Marjor-
Brown, hvatti hana til að
íe
Framhald á 9. síðo.