Alþýðublaðið - 30.09.1958, Blaðsíða 4

8
AljþýSublaðiS
Þriðjudagur 30. sept. 1953
U£TTVA#6tíK 9AGS//TS
NÝ HREYFING er hafin til
að safna í Friðrikssjóð. Nauð-
synlegt er að þessi hreyfing beri
sem beztan árangur og sem
mest safnist. Húsvíkingar riðu á
vaðið að þessu sinni og ber að
Jjakka þeim. Akureyringar eru
á leiðinni og skipshafnirnar á
togurum Bæjarútgerðar Reykja-
víkur munu hafa efnt til fjár-
söfnunar. Ég hygg að fleiri sam
tök hafi myndast í þessa átt —
■og er það vel. Með þessu eru
menn að þakka Friðrik Ólafs-
syni persónulega fyrir afrékin
á mótinu í Portoroz.
MÉR HEFUR skilist, og þann
„skilning hygg ég að menn hafi
yfirleitt, að Friðrikssjóður sé
eign Friðriks. Það á ekki að nota
féð, sem í sjóðinn safnast til ann
>ars_en að styðja að því, að þessi
afburðamaður geti helgað sig
list sinni sem bezt. Hann verður
sjálfur að ráða því hvernig
fénu er varið til þess að það geti
komið að sem mestu gagni, þó
að stjórn sjóðsins hljóti á einn
eða annan hátt að vera með í
ráðum.-
ANNARS er rétt að benda á
það, að afrek Friðriks og reað-
staða hans nú í heimi skáklistar-
innar, er þannig, að hann verð
ur fullkomlega að geta helgað
sig skákinni, hann verður að
geta frestað framhald.snámi sínu
Ný hreyfing hafin um Frið
ríkissjóð.
HúsVíkingar — Akureyr-
ingar — Togaraskips-
hafnir.
Sjóðurinn er eign stór-
meistarans.
Æskuslóðirnar í útvarp-
inu.
Góðir þættir og nauðsyn-
legir.
og hann verður að vera álryggju
laus að svo miklu leyti, sem það
er unnt, um næstu framtíð. —
Hann er nú einn af fremstu
merkisberum íslands.
ÞAÐ hefur vakið mikil von-
brigði að hann telur sig ekki
geta tekið þátt í olympíuskák-
mótinu. Hann ber því við, að
það sé of mikið á hann lagt. Ég
get vel trúað því, en vel má vera
Atvinnurekandi um bifreiðar :
ATVINNUREKANDI í bif-
reiðaiðnaðinum hefur sent all-
langt bréf í tilefni af ummælum
í Bifreiða- og umferðasíðu
blaðsins fyrir nokkru, Og segir
í því meðal annars:
,,Margar kröfur eru gerðar til
okkar, sem rekum bifreiðaverlc
stæði og bifreiðasölu og það er
ekki nema eðlilegt. Sérstakiega
væri gaman ef hægt væri innan
tíðar að taka upp hér ýmsa Þá
þjónustu við bifreiðaeigendur,
sem enn hefur ekki verið fram
kvæmd hér og lýst mér einna
bezt á þá hugmynd að koma
'hér upp nokkurs konar bað-
húsi fyrir bifreiðir, þannig að
þa»r fari fyrst inn í baðhús og
séu hreinsaðar þar áður en þær
eru teknar inn á verkstæði til
viðgerðar. En þetta hefur ail-
mikinn kostnað í för með sér,
en er hins vegar til mikilla bóta
og sérstaklega kemur það í veg
fyrir það, að bifvélavirkjun sé
e.n sóðalegasta vinnan, sem
leyst er af höndum hér á landi.
En það verður studnum tii Þess
að bifreiðir koma skítugar út
af verkstæðunum. Eg hef ekki
séð slík baðhús á ferðum mín-
um erlendis, en vel má þó vera
að þau séu nú að rísa upp, og
þykir mér það ekki ótrúlegt.
En þetta var ekki aðalatrið:
þessa bréfs míns.
ÞaÖ' hefur stöðugt verið
þrengt að bifreiðaiðnaðinum
hér. Og nú horfir til stórra
ræÍnkéSusn
Nemendur komi í skclana fimmtudaginn 2. október
næstk. sem hér segir :
Gagnfræðaskóli Austurbæjar:
Skólasetning ki. 2 e. h.
Gagnfræðaskóli Vesíurbæjar:
Skólasetning í Iðnó kl. 3 e. h.
Gagnfræðaskólinn við Vonarstræti:
Skólasetning í Iðnó kl. 1,30 e. h.
• Gagnfræðaskóli verknáms:
Skólasetning í Iðnó kl. 5 e. h.
Hagaskóli:
2. bekkur komi kl. 9 f. h., 1. bekkur kl. 10,30
f. h., 3. og 4. bekkir kl. 2 e. h.
Gagnfræðaskólinn við Lindargötu, Gagnfræðadeild Laug-
arnesskóla, Gagnfræðadeild Miðbæjarskóla, Gagnfræða-
deild Langholtsskóla og Réttarholtsskóli : 2 bekkir komi
kl. 9 f. h, 1. bekkir kl. 10,30 f. h.
Um skiptingu skclahverfa vísast til fréttatilkvnn-
ingar í blöðum.
‘ Námsstjóri.

að fleiri ástæður valdi. Ekkert
ósamkomulag mun þó vera milli
hans og stjórnar skákmálefn-
anna, sem betur fer. En hvað
sem þessu líður er framhalds-
mófið um heimsmeistaratignina
aðalatriðið. Þar hefur hann sízt
minni möguleika en aðrir þátt-
takendur.
ÉG SÁ allharðorða gagnrýni
í blaði á þáttunum um æskuslóð
ir í útvarpinu. Mig furðar á þess
ari gagnrýni, því að mér finnst
að þessir þættir séu með því
bezta og heilbrigðasta, sem út-
varpið hefur flutt á líðandi
sumri. Einn þáttur hefur verið
á viku hverri og ég hef hlustað
á langflesta þeirra. Allir hafa
þeir haft nokkuð að flytja, en að
sjálfsögðu hafa þeir verið mis-
jafnir.
ÞAÐ er til dæmis í of lítið
ráðist, að gera grein fyrir ein-
um einasta bæ, enda mun það
ekki hafa verið ætlun útvarpsins
þegar það hóf þessa þætti og
leitaði til manna til þess að
flytja þá. Ætlunin mun hafa ver
ið aS lýst væri tayggðarlögum
— og það hafa flestir gert. Það
er ekki hægt að komast. hjá því
að erindin beri svip af rómantík
og ást á hyggðarlaginu, sem rætt
var um. Að sjálfsögðu flytja þau
menn, sem hafa alist þar upp/
og ég hef enn engan hitt, sem
ekki hefur þótt vænt um æsku-
slóðir sínar, enda eru menn að
öllu upplagi einmitt það sem
þeir öðluðust þar og þá.
ÞAÐ er því alveg út í hött,
þegar verið er að finna að þpssu,
— Ég vil eindregið hvétjii út-
varpið til þess að halda þessum
þáttum áfram. Það eru einmitt
svona þættir, sem hafa varan-
leg áhrif á fólk, jafnvel þó að
einstaka þáttur sé gallaður. Þeir
tengja menn við land sitt, minn
ingarnar og fólkið, sem hefur
gefið okkur það, sem við byggj-
um allt á.
Hannes á liorninu.
vandræða vegna óheilbrigðrar
samkeppni, Eins og kunnu.gt er
hafa fjölmargir bifvélavirkjar
komið sér upp viðgerðaskúrum
út um holt og hæðir. Til þess-
ara skúra eru egnar kröfur
gerðar. Þar er ekkert eftirlit,
sem er þó stöðugt með öíium
raunverulegum verkstæoum,
því að vélaeftirlitsmenn ríkis-
ins heimsækja þau, og er það
sjálfsagt, enda kostnaðarauki
fyrir verkstæðin. Þá eru bif-
reiðirnar ekki brunatryggðar 1
skúrunum Og verkfæri eu þar
mjög oft af skornum skammti.
Þó að ég bendi á þetta, skil
ég vel aðstöðu þessara bifvéla-
virkja. Margir þeirra hafa
spurt mig að því, hvort ekki
væri hægt að sleppa einhverju
af tekjum þe'irra við uppgjöf
til skatts og útsvars, en ég hef
sagt eins og er, að það væri
ekki hægt. Þeir hafa hins veg-
ar svarað, að þeir gætu ekki
lifað á tekjum sínum ef þær
kæmu til skatts. Þegar ekki
hefur verið hægt að leysa úr
þessu, hafa þeir braskað í því
að koma sér upp þessum skúr-
um, því að þær tekjur, sem
þeir hafa fyrir viðgerðir í þeim
þarf ekki að gefa upp — Qg sjá
állir hvílíkur munur þetta get-
ur orðið fyrir Þá með þeim gíf-
urlegu skattabyrðum, sem hér
tíðkast. Þá ber og að vekja at-
hygli á því, að enginn söluskatt
ur er á þeirri þjónusíu. sem
bifvélavirkja leysa af höndum
á þennan hátt. Þetta hefu ailt
þau áhrif að drýgja tekjur bif-
vélavirkjanna að miklum mun,
— og lækka líka að einhverju
Framhald á 2. síSo.
Þetta er ekki í París., heldur í stórvexzlun í Moskvu.
Tízkan í Sovétríkjunu
MOSKVA. Að því er tízku
við kemur gaetu Rússar tekið j
tímabilið milli tviþekjuflug-
véla til þota í einu stökki, ef
þeir hefðu sig að því. Þetta cr
augljóst hverjum þeim vestur-
landabúa, sem auga hefur fyr-
ir fötum, er hann gengur um
götur Moskva og skoðar fólkið
hleypidómalaust. Rússar hafa
það, sem til þarf til að verða
manna fremstir í fjöldafram-
leiðslu stílhreinna fata.
Þeir eiga teiknarana, sem
sumir hverjir gætu orðið
fremstir í heimi. Þeir eiga vél-
arnar til að gera fötin. Og þeir
hafa markað innanlands fyrir
milljónir manna og kvenna,
sem gjarnan vildu vera betur
til fara — ef þau kynnu það.
Hið eina, sem Rússa vantar,
er kunnáttan í að sameina
þessa möguleika í fullunninni
vöru, sem gerir vestrænum
löndum kleift að búa til ódýr
föt, sem líta vel út.
Ljótleiki og smekkleysi
fatnaðar manna í Sovétríkjun-
um særir vesturlandabúa oft
í augum. Þetta minnir á það,
að framfarir í þessu ríki á tutt-
ugustu öldinni hafa verið mjög
misjafnar •— hraðar á sumum
sviðum, næstum engar á öðr-
um.
Yfirleitt hefnr Rússinn fjóra
möguleika, þegar hann þarf
föt. Hann getur fengið sér vél-
saumuð, rússnesk föt, sem eru
dýr, illa skorin og óaðlaðandi.
Hann getur farið til ríkis-
skraddara, þar sem saumað er
eftir máli, en efnið og skurð-
urinn er litlu betri en í búðum.
Hann getur farið til einka-
klæðskera, sem býr til sæmi-
lega góð föt fyrir mikið verð,
ef tíminn og efnið er nóg. Og
svo, ef Rússi fer utan eða á
vini, sem fara utan, getur hann
fengið föt saumuð á vestur-
löndum. 1
Þrátt fyrir þessa erfiðleika
eru rússneskar konur betur
klæddar en flestir vestur-
landabúar halda. Það er ekki
óvenjulegt að sjá föt í ame-
rískum stíl og hárgreiðslu, tá-
mjóa skó og háhælaða á göturn
Moskva. Hverjum þeim, er
viðstaddur er tízkusýningu í
stórverzluninni Gum í Moskva,
verður ljóst, að fyrsta flokks
tízkuteiknarar eru til í land-
inu.
Það er ekki aðeins, að vind-
urinn frá París hefur tekið
austlæga stefnu og flutt með
sér pokann, þrönga faldinn,
stutta kassajakkann, víða bak-
ið, stóru kragana og jafnvel
keisaramittið, heldur hitt, að
Rússarnir kunna að sameina
þessi atriði í skemmtilegum
fötum.
Hið sorglega er, að þessum
hæfileikum er að mestu á glse
kastað. Til þessa hafa þeir ekki
veiít fjöldaframleiðslunni það
fordæmi, sem þeir hafa gert í
öðrum löndum.
rEcaiti@jin,
Hafnariirði.
Bæjarsímann í Hafnarfirði vantar verkamenn nú
þegar.
Þeir vei’kamenn, sem vildu s:nna þessu, gefi sig
fram við Vinnumiðlunarskrifstofuna kl. 10—12
og 13—17. Eftir þann tíma í síma 50-615.
VINNUMIÐLUNARSKRIFSTOFAN,
Hafnarfirði.