Morgunblaðið - 08.05.1976, Side 8

8
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. MAÍ 1976
Sextugur:
Kristján J. Einars-
son kirkjuvörður
Langholtskirkju
Kannski er það ekkert sérstakt
erfiði að ná því að verða sextugur,
það tekst þó nokkuð mörgum, en
hinu verður ekki neitað, að æði
ólíkt eru menn á sig komnir,
þegar þeir verða að sætta sig við
þá staðreynd. Sumir mæta henni
lafmóðir og bognir eftir erfiði
daganna, sumir með beran skall-
ann eftir rokviðrin íslenzku og
tilraunir til þess að fylgjast með
snilli rikisstjórnaiinnar, en til
eru líka þeir sem virðast ekki
hafa tekið eftir því, að 60 sinnum
er búið að leggja afmælistertu og
döðluköku á horð þeim til heið-
urs. Þeir spranga hara um eins og
þeim komi slikar staðreyndir
ekkert við. Ég hefi það á tilfinn-
ingunni að skaparinn hafi gjört
þá að kvöldi, rétt áður en hann
fór i bólið. Hann á laggir i hæfi-
leikakerjum sinum, og nú tekur
hann sig til og sturtar öllu saman,
nennir ekki að mæla skammtinn,
hrærir hara öllu saman og gerir
úr þvi mann. Af þessu leyðir, að
sumir menn fá meira af æsku en
þeint her, ná því aldrei að ven.a
almennilega gatnlir. Þeir eru
kannski með silfurha'rur
öldungsins efst uppi, rök og dóma
hins þroskaða manns, en svo eru
þeir með lappir og hreyfingar
unglings. Ég skal rökstyðja þetta
nánar. Virðulegur kirkjuvörður
gengur um sali og reynir af hóg-
værð að leysa hvers manns vanda,
þú fyllist lotningu og færð á til-
finninguna að þú standir and-
spænis lifsreyndri veru með
margra ára þroska á baki, svo allt
i einu verður þér ljóst, að þetta er
sami náunginn sem með katt-
mjúkum hreyfingum æskunnar
barði dansgólfið kvöldið áður með
kátu fólki eða fimleikafólki
gömlu dansana.
Einu slíku kvöldverki skapar-
ans verður borin afmælisterta í
dag, og hafi klerkurinn í Bakka-
firði ekki farið blaðsíðuvillt, þá er
það sextugt, Kristján Jóhannes
Einarsson, byggingarmeistari og
kirkjuvörður í Langholtskirkju.
Ég ætla mér ekki að rekja lífs-
hlaup mannsins, ekki glíma við þá
gátu, hvers vegna Bakkfirðingar
sendu hann af höndum sér, held-
ur ekki þá, hvaðan hann fékk
náttúru til að tálga og berja
spýtur, en þó eru þetta for-
sendurnar fyrir þakkladi okkar
hér á holtinu við Sólheima
í dag. Hann kom sem sé fyrst
til okkar sem yfirsmiður
við kirkjubygginguna, og alla
tíð síðan hefir hann vak-
að yfir velferð staðarins, nú
sfðustu árin sem kirkjuvörður.
Það er gæfa hverjum söfnuði að
eignast gott starfsfólk, fólk sem
gerir gestum kirkjunnar Ijúft að
koma þangað og til slíkrar
kenndar finna menn í nálægð
Kristjáns. Hlýlegt handtak,
vingjarnlegt bros, samúðarfull
orð, allt þetta á hann, og allt þetta
Kolfinna Magnúsdóttir
Halldórsstöðum — áttrœð
I dag er áttræð Kolfinna
Magnúsdóttir, Halldórsstöðum í
Laxárdal, Suður-Þingeyjarsýslu.
Kolfinna á til sterkra stofna að
telja bæði í föður- og móðurkyn.
Hún er dóttir þeirra merkishjóna
Magnúsar bónda Þórarinssonar,
uppfinningamanns á Halldórs-
stöðum, þess, sem brautryðjandi
var í vélvæðingu ullariðnaðar á
íslandi, og hinnar ágætu konu
hans Guðrúnar Bjarnhéðins-
dóttur, systur Bríetar. Halldórs-
staðir í Laxárdal voru á uppvaxt-
arárum Kolfinnu og lengi síðar í
þjóðbraut. Jafnan var þar marg-
menni enda oftast þríbýli á jörð-
inni. Fólk þar hafði á ýmsan hátt
víðtækari menntun en í sveitum á
þeirri tíð bæði af bóklestri og
námi í öðrum löndum, en
Halldórsstaðabræður, Þórarins-
synir, höfðu allir forframast er-
lendis. Svo var og um Hallgrim
Þorbergsson er var mágur Kol-
finnu og bóndi á Halldórsstöðum
til dauðadags.
Flest heimili í S-Þíng. og víðar
höfðu viðskipti við tóvinnuverk-
stæðið á Halldórsstöðum og því
var þar gestkvæmt mjög. Upp úr
þessum jarðvegi er Kolfinna
sprottin. Músíklíf var þar í há-
vegum haft og magnaðist við
komu Lizzíar, konu Páls, föður-
bróður Kolfinnu. Kolfinna nam
sn -mma hljóðfæraleik og var í
áratugi organisti i Þverárkirkju.
Arið 1921 giftist hún Torfa
Hjálmarssyni frá Ljótsstöðum í
Laxárdal og hófu þau búskap á
Halldórsstöðum. Torfi lést árið
1973. 1969 fluttu þau að mestu frá
Halldórsstöðum, en höfðu síðustu
árin búið félagsbúi með Ásgeiri
syni sínum og konu hans. Á
þessum tímamótum hvarflar
hugurinn heim á Halldórsstaði til
húsfreyjunnar í bænum. Efnin
voru aldrei mikil enda jarðnæðið
lítið en slíkt smækkaði ekki Kol-
finnu, manni fannst alltaf hún
hefði af einhverjum öðrum auði
að taka. Hún tók virkan þátt f
félagslífi sveitarinnar og sam-
komuhaldi og vildi allt gera til
þess að unga fólkið fengi að njóta
sín og ævinlega stóð hennar hús
opið þegar „sollurinn" kom
saman til leikja og skemmtana á
kvöldin.
Þríbýli var á Halldórsstöðum í
búskapartíð Kolfinnu og því fjöl-
margt fólk á öllum aldri. Auk
Kolfinnu og Torfa bjuggu þar
Bergþóra systir hennar og Hall-
grímur Þorbergsson maður henn-
ar svo og Páll Þórarinsson og
kona hans, Lizzie; og var Hall-
dórsstaðaheimilið landsþekkt.
Þetta var sem ein fjölskylda.
Þeim, sem þátttakendur hafa
verið í kvöldvökum hjá Torfa og
Kolfinnu, er það ógleymanlegt.
Það verður löngum minnisstætt
er Kolfinna settist við orgelið og
Torfi greip fiðluna ofan af veggn-
um og músíkin dunaði. Og þau
hjónin höfðu alltaf tíma.
Kolfinna var fædd með skap-
ferli listamannsins og hefði vafa-
laust getað náð langt á þeírri
braut því krafturinn og þraut-
seigjan voru ódrepandi þó öldur
fjörsins sé ögn tekið að lægja nú.
Hún átti líka því láni að fagna að
eiga það lífsakkeri sem aldrei
brást eða haggaðist þó öldur risu.
Er þar átt við Torfa, eiginmann-
inn og félagann, einstakan geð-
prýðis- og drengskaparmann.
Já, það er sannarlega margs að
minnast frá Halldórsstöðum en þó
er enn ótalinn stærsti þátturinn í
lífi Kplfinnu en það er umhyggja
hennar, barátta og metnaður fyrir
hönd barna sinna. Fórnfýsi
hennar var og er með eindæmum.
Henni hafa jafnan fundist allir
erfiðleikar yfirstíganlegir, enda
ekki fest sig í hinum þrönga hring
hversdagsvafstursins. Hlutskipti
hennar hefur verið heimilið en
hugsunin um að hjálpa öðrum
hefur jafna fyllt huga hennar.
Síðustu árin hefur hún verið stoð
og stytta barnabörnum í veikind-
um einnar dóttur sinnar. Kol-
V .
hefir hann gefið safnaðarheimil-
inu við Sólheima.
Margur heldur sjálfsagt að
kirkjulíf spretti fyrst og fremst af
starfi prestsins, hann sé hinn
mikli aflgjafi, en þetta er rangt,
það sprettur af erli þeirra manna
sem breyta kirkjunum úr dauðum
húsum í lifandi heimili. Starf
kirkjuvarðarins Kristjáns er ein
framrétta höndin til slíks. Frá
morgni til kvölds er hann á þön-
um við að hjálpa til við það starf
er fram fer og undirbúa það sem í
vændum er. Vandi hans er mikill,
því að margar raddir kalla á hann,
krefja hann svara og lausna, telja
sína för um húsið hina einu eftir-
tektarverðu, gleyma öllu öðru.
Oft undrast ég þolgæði Kristjáns,
undrast stillileg orð hans,
teygjanleik hans til þess að lið-
sinna svona mörgum. Lítillæti
hans, er dýrðin sem hljóðlátu
starfi hans ber er sungin öðrum
til hróss. Þessa adlum við
samstarfsfólk hans að minnast í
dag 8. maí kl. 20.30 í safnaðar-
heimilinu, bera honum og gestum
finna á lika að fagna miklu ástríki
og virðingu barna, tengdabarna
og ekki síst barnabarna sinna.
Eins mun hugur annars frændliðs
og sveitunga.
Á hverju sumri kemur Kolfinna
heim í Laxárdal með barnabörnin
með sér, og þegar ég kom þangað í
fyrrasumar tók hún á móti mér á
bæjarhellunni með sinum venju-
legu, hlýju ávarpsorðum: „Æltl-
arðu ekki að koma inn og fá þér
kaffisopa."
Mér fundust barnabörnin í
kringum hana þá vera öfundsverð
af þvi að mega fylgja ömmu sinni
í sveitiria og frelsið.
Ég veit að sveitungar hennar
munu fagna komu hennar í
sumar, ekki síst félagskonurnar í
kvenfélaginu hennar að ógleymd-
um William frænda hennar sem
nýlega fyllti áttunda tuginn.
Ég skapa mér það, að það hafi
ekki verið Kolfinnu Ijúft að flytja
úr dalnum. Þó hygg ég að hún
hafi aldrei orðað það við neinn.
Hefur þar hvorttveggja ráðið
raunsæi hennar svo og að börn
hennar öll voru komin til Stór-
Reykjavíkur.
Ég færi Kolfinnu og fjölskyldu
hennar innilegustu hamingjuósk-
ir á þessum tímamótum með kæru
þakklæti fyrir allt, sem ég hef
notið í kynningu við hana, heimili
hennar.
hans afmælisdöðluköku. Við vit-
um það ósköp vel, að Kristján er
ekki svona stór af sjálfum sér,
heilladísin hans hún Lilla á sinn
þátt í þökk okkar, en hvar skilin
eru á milli þeirra treystum við
okkur ekki að greina, svo að við
Til sölu ma:
Smáibúðarhverfi
2ja herb. ný uppgerð ibúð i
fjórbýlishúsi. Verð 4.5 millj.
Útb. 3.3 millj.
Breiðholt
tvær 3ja herb. ibúðir á 5. hæð i
háhýsi. Verð 7 til 7.5 millj Útb.
5 millj.
Njálsgata
3ja herb. ibúð i steinhúsi. Verð
5.7 millj. Útb 3.7 millj.
bara bjóðum henni með og segj-
um: Hafið þökk fyrir það starf er
þið hafið unnið söfnuði okkar, og
hamingjudisir forði ykkur enn í
mörg ár frá öllu daðri við ellina,
en leiði ykkur um sumarlendur.
Samstarfsmaður.
Laugarnesvegur
5 herb. íbúð i sérflokki. Verð 1 1
millj. Útb. 7 til 7.5 millj
Penthause
6 herb. 200 fm penthause.
Uppl. aðeins veittar i skrifstof-
unni.
Hef kaupanda
að 6 herb. sérhæð i Vesturbæ.
Einnig höfum við kaupendur að
öllum stærðum ibúða. Skipti
möguleg.
Opið í dag frá 9—6
á morgun frá 1 —6.
AF9IIP sr
FaMeiqnajala Lauqaveqi 33 jimi 26644

DUGGUVOGI23
S35G09
Smíðum innréttingar — sýningareldhús á staðnum
Opið í dag frá kl. 9—6
SÍMAR 21150 - 21370
Opið í dag og bjóðum til sölu ma:
Fullgerð úrvals íbúð
3ja herb. á 1. hæð við Dvergabakka, um 80 fm.
Vélaþvottahús. Fullfrágengin sameign með bila-
stæðum.
Ennfremur góðar 3ja herb. íbúðir við Blikahóla og
Hraunbæ.
4ra herb. íbúð við Fellsmúla
á 2. hæð um 110 fm. Mjög góð íbúð. Sérhitaveita.
Vélarþvottahús. Mikiðútsýni.
Ennfremur góðar 4ra herb. íbúðir við Njörfasund, Rofa-
bæ, írabakka og Dvergabakka.
5 herb. íbúð með bílskúr
á 1 hæð um 1 1 7 fm við Háaleitisbraut. Vélarþvottahús.
Góð sameign. Ennfremur ný og góð 5 herb. íbúð í
háhýsi við Dúfnahóla með góðum bílskúr.
Ný úrvals eign
endaraðhús við Vesturberg um 160 fm á tveimur
hæðum. Næstum fullgert. Bílskúr. Verð kr. 13.5 millj.
Selfoss — Reykjavík — Skipti
Einbýlishús í smíðum um 140 fm auk bílskúra, fokheld
og íbúðarhæf til sölu með góðum kjörum. Skipti á íbúð
í Reykjavík koma til greina.
Ný söluskrá heimsend.
ALMENNA
FASTEIG NASAL AN
LAUGAVEGI 49 SÍMAR 21150-21370
Vantar þig afdrep?
Kári Arnórsson.