Morgunblaðið - 26.06.1977, Síða 44

44
AioiíCl XMi.AÐIÐ. SfWUDACL'li 2li. .IL'.XI 1977
Mfð
MOBöJKí
Mtfinu
(ð rTft
J?
'W J
iv c>n yc
—4\vc^{
«2-
Mi OflB
nsuf?
GRANI göslari
Mér virrtist af þessum lyfseðli,
sem um sé að ra-ða einhvers
konar ofnæmi fyrir brenni-
vfnsþef?
[ ?/
I' j. . • .hafi það, nú munaði mjðu!

Eg kvsi heldur að ástartjáning
þfn fælist í því að þú ta-kir til
hendi hér við eldhúsvaskinn.
Um breyttar
gjaldeyrisreglur
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
I sjiiunda hlula I*hiIip Morris
Kvrópuhíkarke|>|>ninnar, sem
spilaður var í I.ou.lon kom fvrir
óvenjule.ut skiptins'arspil. I>etta
kemur stundum fyrir þenar spilin
eru toliUí’efin en svo var einmitt
í þessu lilfelli.
Cjafari var norður. austur-
vestur á hættu.
Norrtur
s.
II. IH.X
T. —
Vfslur
S. XI
II. \i»»:i
T. V l»X I.{
I.. «4
Ausltir
S. K
II. 7.">2
T. IH.ÍMÍ2
I.. I) >.{2
Surtur
S. —
II. k<>4
r. K7.">
I \K(.I»!*X7
Hvernijí á að opna á hendi norð-
urs? Val flestra þátttakenda í tví-
menninnskeppní þessari var að
opna á fjórum spöðum. Það var
heldur ólíklegt, að makker ætti
réttu spiiin fyrir slemmu en þó
svo væri þá var áhyt'í'ilega 'erfitt
að finna það út.
Það er fátt. sem suður fjetur
gert við opnunarsöfin þessari.
Hann á aðeins einn ás 014 opnunin
lofar ekki mörgum háspilum, að-
eins lönyum spaðalit. Kn í reynd
voru háspil suðurs í láftlitunum
óvirk. Aðeins hjartakóngurinn
kom að gaf<ni en hvernig átti
hann að vita það.
N'okkrir bjartsýnismenn opn-
uðu á sex spööum. ()g fengu göða
skor f.vrir.
Einn þátttakepda opnaði á
tveím tiglum og sýndi með því
mjög sterk spil. Að vísu átti hann
game á eigin hendí en hann átti
ekki nægilegt magn háspiia fyrir
slíka opnun. Suður lét sér nægja
að ségja þrjú lauf en þá stökk
noröur i fjóra spaða. Meó sögn
þessari lofaði hann tapslagalaus-
um lit, sem var rétt eins og spilið
lá. En ef til \ ill hefur hann viljað
Ijúka sögnum sem fvrst. N'ú héldu
suðri engin bönd. Hann spuröi
um ása meö fjórum gröndum,
fékk upp einn ás og norður varð
síðan sagnhafi í sex spööum.
Hann var heppinn. Suður átti
mikilvæga spilið, hjartakónginn.
Og kannski var bara betra, að
suður átti engan spaöa og því eng-
111 leið að tapa spilinu.
„Heiðraði Velvakandi.
I vetur pantaði ég ferð til
Júgóslaviu hjá ferðaskrifstofu i
Reykjavík og greiddi strax hluta
af verði ferðarinnar. Má þvi
segja, að ég hafi gert samning við
ferðaskrifstofuna um að veita
mér þessa þjónustu: flutning til
Júgóslaviu á ákveðið hótel á
ákveðnum stað, gistingu og hálft
fæði á hótelinu og siðan heim-
flutning. Ferðaskrifstofan gaf
upp ákveðið verð fyrir þessa þjón-
ustu og tilkynnti jafnframt að
breytingar yrðu ekki á verðinu
nema ef gengi krónunnar breytt-
ist.
A þeim tíma, er ég pantaði ferð-
ina, voru i gildi þær reglur um
ferðamannagjaldeyri, að vegna
slíkra Júgóslavíuferða fengi hver
þátttakandi að kaupa gjaldeyri í
banka fyrir 25 þúsund krónur og
ferðaskrifstofan fengi að kaupa
gjaldeyri fyrir aðrar 25 þúsund
krónur til að greiða hótelgistingu,
fæði og annan kostnað, svo sem
fararstjórnarlaun og fleira. Þann-
ig má segja, að ferðalangurinn og
ferðaskrifstofan skiptu með sér
almennum gjaldeyrisskammti
ferðamanns, sem á þessum tíma
var 50 þúsund krónur.
Að auki var heimilað, að ferða-
skrifstofan mætti selja þátttak-
endum í Júgóslavíuferðunum far-
seðla í skoðunarferð til Feneyja á
4 þúsund krónur íslenzkar. Má
því segja, að ferðamaðurinn fengi
sem svaraði 29 þúsund krónum í
erlendum gjaldeyri vegna
Júgóslaviuferðarinnar.
í vor, nokkru eftir að ég gerði
samninginn við ferðaskrifstof-
una, breyttu gjaldeyrisyfirvöld
nokkuð reglunum um ferða-
mannagjaldeyri. Nú skyldi hinn
almenni ferðamannaskammtur
verða 75 þúsund krónur i stað 50
þúsund króna áður, en jafnframt
var ferðaskrifstofum bannað að
selja . skoðunarferðir erlendis
gegn greiðslu í íslenzkum krón-
um. Nú skyldi ferðamaðurinn
sjálfur borga slíkar skoðunarferð-
ir ytra i gjaldeyri. En hvað
Júgóslavíuferðirnar snerti, þá var
áfram i gildi sama hlutfallið í
skiptingu gjaldeyrisskammtsins
milli ferðamannsins og skrifstof-
unnar, helmingur í hlut hvors að-
ila.
Þannig fæ ég nú að kaupa gjald-
eyri fyrir 37.500 krónur í banka
vegna ferðarinnar, en ferðaskrif-
stofan fær einnig að kaupa gjald-
eyri fyrir 37.500 krónur vegna
þessara sömu ferða. Eins og fyrr
sagði hefði ég eftir gömlu regl-
unum getað keypt gjaldeyri, beint
og óbeint, af bönkunum fyrir 29
þúsund krónur. Því hefur aukn-
ingin á gjaldeyrisskammtinum til
mín orðið 8.500 krónur. Hins veg-
ar hefur skammtur ferðaskrif-
stofunnar aukizt úr 25 þúsundum
i 37.500 krónur eða um 12.500
krónur.
Og þá er komið að þeim spurn-
ingum, sem mér brenna á vörum:
Hvers vegna var hlutur ferða-
skrifstofunnar aukinn meira en
minn hlutur? Varla hefur verðiag
i Júgóslavíu hækkað um 50%
COSPEK
Pabbi hlakkar svo til að hitta þig.
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER =”7
45
bregða fyrir óöryggi hjá Frede,
það var eins <>g skuggi liði yfir
andlitið og þre.vta kom I augn-
svipinn.
— En ég held ekki að hún
hefði talað um draum ef hún
hefði heyrt í þér núna.
— Lenu er lagið að tala, sagði
Frede reiðilega.
— Ilún sagði Ifka að þú værir
Kkur móður þinni. Hún gat
ekki sa“tt sig við hvað heimur-
inn var sjúklegur — og því varð
hún sjálf sjúkleg.
Frede horfði á hann gapandi
af undrun.
— Móðir þín hafnaði
heiminum, hún gat ekki sætt
sig við sín eigin býti.
Nú skellihló Frede.
— Ég hefði mátt vita það.
Málarinn Hemmer hefur talað.
Hann hefur sagt þér ffna og
sæta ævintýrið um hina fögru
Christinu. Levfðu mér þá að
bæta einu við: sú hin sama
fagra Christina drakk sig I hel.
En hann hefur sennilega ekki
sagt þér frá þvl.
Peter deplaði óstyrkur aug-
unum.
— Faðir minn er duglegur að
Ijúga að sjálfum sér. Hann
hefur búið sér til a‘vintýri úr
því sem f raun var harmleikur.
Haun sveik Christinu og hún
drekkti sorgum sínum f
alkóhóli. Það veit hann ósköp
vel, en hann trúir samt ævin-
týrinu sem hann bjó til. Hann
er tílneyddur að trúa þvf.
Annars afbæri hann ekki að
v/*ra til. Hann skildi hvílík
gervivera hann væri og hversu
mikið plat hann er sem málari.
Ef þú segðir við hann að hún
Christina hans hefði drukkið
sig f hel varpaði hann þér á dyr.
Þú ættir að reyna og vita hvort
ég verð ekki sannspár.
— Þú skalt ekki kalla hann
gervimálara, Frede, það sýnir
að þú hefur glatað dómgreind
þinni.
— fig þoli ekki þetta raus í
þér. Hvaða vit þykist þú hafa á
listum?
— Hefurðu séð dfnósárusana
hans?
— Hvort ég hef.
— Skilur þú ekki hvað hann
hefur séð þegar hann málaði
þá?
— Hann hefur sjálfsagt séð
teikningar af dfnósárusum,
sagði Frede háðslega. — ()g þá
hefur hann hugsað með sér: Nú
stfg ég inn f risaeðluöldina
dálftinn tfma. Þvf að það er
talað f tfmum hjá honum rétt
eins og Picasso. Hemmer er
þegar búinn að upplifa hláa
tímahilið sitt, skal ég segja þér.
— Hann hefur aldrei sýnt
þær.
— Nei, hann hefur farið að
fhuga málið. Kannski hann hafi
ekki trú á risaeðlutímanum.
— Þú veizt ekki hvað þú
segir.
— Og þú átt margt óla“rt,
Peter.
— Hvað helzt?
— Hm sjálfsblekkinguna.
Fólk skáldar upp furðulegustu
hluti — bara til þess að geta
afborið tilveruna. Ilvað skáld-
aðir þú upp um konuna þína til
dæmis.
— En þú býst við að allt verði
iiðruvisi? í þessu nýja sam-
félagi þínu á ég við.
— Við skulum vona það.
Frede stakk byssunni f jakka-
vasann og gekk í áttina að
bflnum. Þar fyllti hann sekk
með varningi og slengdi á
bakið.
— Skilaðu beztu kveðjum til
löggunnar. Peter. Segðu þeim
að ég sé stórhætlulegur og að
ég sé vopnaður. Þá koma þcir
áreiðanlega. En þeir ná mér
ekki lifandi.
— Komdu með mér Frede.
— Bjálfi.
Hann hvarf von bráðar inn á
millitr -
milli trjánna.
Ilemmer sat og neri í ákafa
saman hödnum meðan Peter
sagði frá. Hann skaut stöku
spurningu inn á milli.