Alþýðublaðið - 24.10.1958, Blaðsíða 3

Föstudagur 24. október 1958
AlþýðublaðiS
3
Alþýöublaðiö
Otgefandi:
Ritstjóri:
Fréttastjóri;
Auglýsingastjóri:
Ritstjórnarsímar:
Auglýsingasími:
Afgreiðslusími:
Aðsetur:
Alþýðuflokkurinn.
Helgi Saemundsson.
Sigvaidi Hjálmarsson.
Emilía Samúelsdéttir.
14901 og 14902.
1 4 9 0 6
1 4 9 0 0
Alþýðuhúsið
Prentsmiðja Alþýðublaðsins Hverfisgötu 8—10
jahwœgi ?
MO'RGUNBLAÐIÐ vegsaniar í gær það jafnvægi í efna-
hagsmálum, sem ríkt hafi hér á landi undir forustu Sjálf-
stæðisflokksins- árin 1650—1955. Þá var allt í stakasta lagi
að dómi Morgunblaðsins þangað til kommúnistar hófu póli-
tískt verkfai! liaustið 1955. Og sannarlega leynir sér ekkí,
að Morgunblaðið vili giarna láta þessa sögu endurtaka sig.
Hvert .var nú þetta jafnvægi, sem Morgunblaðið er að
taia um? Kaupgjaldi var haldið niðri, en dýrtíðin sagði t.l
sin í vaxandi mæli frá máunði til nAjnaðar og ári til árs.
Launabæturnar, sem knúðar voru fram í verkfalbnu haust-
ið 1955, voru til samræmis við þessa auknu dýrtíð. Frásögn
Morgunblaðsins er þess vegna fjarri sanni. Og Sjálfstæðis-
ílokknum þýðir ekkert að bióða upp á það iafnvægi í efna-
hagsmálum, sem Morgunblaðið er hér að vegsama. Ráð-
stafanirnar t 1 að reisa skorður við verðbólgunni og dýr-
tíðinni þurfa að vera allt aðrar en jafnvægið 1950—1955.
Auðvitað er hverju orðú sannara, að kapphlaup kaup-
gjaltls cg verðlags þarf að stöðva. En vinnustéttirnar
hljota að krefjast þess afkomuöryggis, að launin standi
því aðeins í stað. að hafður sé hemill á verðlaginu. Sömu.
leiðis eiga bær að sjálfsögðu kröfurétt á sínum hluta af
auknum þjóðartekjum. Vissulega stendur ekki á verka-
lýðshreyfingunni að sætta sig við þetta. Þvert á móti.
Afstaða hennar hefur jafnan verið sú að leggja ríkari
áherzlu á kaupmátt launanna en krónufjöldann. En öðr-
um aðilum hefur gengið báglega að ganga til móts við
þessa stefnu verkalýðshreyfingarinnar og tryggja heiini
framgang. Morgunblaðið kannast við suma þeirra. Ýmsir
Islendingar græða á verðhólgunni og dýrtiðinni, en
verkalýðshreyfingin er ekki í þeirri sveit. Svo eru tii
stjórnmálamenn, sem telia verðbólguna áþekkasta blóð-
rásinni í mannslíkamanum og virðast álíta farsælast, að
blóðþrýstingurinn sé sem mestur. Ólafur Thors er aðal-
höfundur þessara læknavísinda efnahagsmálanna, en
verkalýðshreyfingin er ekki slíkrar skoðunar. Ilins vegar
fer hún ekki varhlufa aí afleiðingum þess hugarfars, sem
einkennir vísindaniðurstöðu Ólafs Thors.
Meginorsök verðbólgunnar og dýrtíðar nnar er sú stað-
reynd, að íslendingar lifa um efni fram. Þeir eyða meira
en þeir afla. En hverjir eru sekir um þetta? Ætli það séu
verkamjennirnir. sem gata alls ekk framfleytt sér Oa sínum
nema bví meiri eftirvinna sé fyrir hendi? Verkfallið haustið
1955 var gert til þess að rétta hlut verkamannanna. Telur
Morgunblaðið, að það haf. verið óréttlátt? Lætur það sér
tii hugar koma, að verkamennirnir beri ábygð á eyðslu-
stefnunni og kapph’aupinu, sem einkennir efnahagsmál
okkar?
Svo er sú sfkýiing Morgunblaðsins, að verkfallið
haustið 1955 hafi verið runnið undan rifjum kommún-
ista. Þetta er mesta lof, sem unnt er að bera á komm-
únista. Verkfallið var sameiginlegt átak verkalýðshreyf
ingarinnar og átti ekkert skylt við pólitíska spákaup-
mennsku eins og Morgunblaðið vill veia láta. Það var
nauðvörn þeirra þjóðfélagsþegna, sem verst voru settir
og mest níðzt á. Og Morgunblaðið ætti að lesa upp‘ og
læra betur, ef það ímyndar sér, að slíkt og þvílíkt sé
kommúnismi,
íslendingar þarfnast jafnvægis í efnahagsmálunum, en
það Verður að véra annað og betra jafnvægi en hér var
1950—1955 og Morgunblaðið vegsamar í gær. Slíkf jafn-
væg'. er árás á lífskjör verkalýðsins og reynist óframkvæm-
anlegt -nema með ofríki kommúnisma eða fasisma. Þær
hörmungar mega aldrei verða hlutslíipti íslendinga. Og
víst er hægt að koma efnahagsmálum okkar í farsælt horf,
ef þjóðin tekur höndum saman um lausn þeirra.
S.G.T' Félagsvistin
í GT-húsinu kl. 9 í kvöld.
Góð verðlaun auk heildarverðlauna.
Dansinn hefst um k] 10,30
Aðgöngumiðar á kr. 30,00 frá kl. 8. Sími 13-355,
GYLFI Þ. GÍSLASON
menntamálaráðherra
efndi nýlega til fundar
með nokkrum skólastjór-
um í Reykjavík og öðrum
forustumönnum íræðslu-
mála. A fundinum vcru
rædd ýmis mál, er snerta
skólanám og uppeldi, m
a. hvort setja eigi reglur
eða gefa leiðbeiningai'
um þúanir og þéringar í
skólum. Eftir fundinn
sendi menntamálaráðu-
neytið út bréf til skóla-
stjóra úti á landi og leit-
aði álits þeirra á sömu at-
riðum og rædd voru á
fundinum. Almenningur
hefur að sjálfsögðu á-
huga á, hvað gert er í
þessum málum.
Þessi atriði voru rædd:
Teljið bér að vinha beri að því, að ákveðnar reglur skapist
í umgengni manna varðandi bað, hvort menn þérist eða
þúist? Og hvorí teliið bér bá eðlilegra, að ókunnugir þérist
eða þúizí Teljið þér skólana eiga að beita áhrifum sín-
um í þessu máii? Telduð bér æskilegt, að menntamála-
ráðuneytið hefði bein afskipti af málinu, t. d. með leið-
beiningum eða fyrirmælum?
Teljið þér listkynningu þá í skólum, sem efnt var til á
síðastliðnum vetri ?.ð tilhlutan menntamálaráðuneytisins,
hafa borið góðan árangur? Æskið þér að henni verði hald-
ið áfram?
Teljið þér æskilegt, að tekin verði upp danskennsla í
skólum og þá á hvaða skólastigi?
Eruð þér raeðmæltur bví eða andvígur, að íþróttameiki
«éu notuð til að örv? skólanemendur til að iðka íþróttir?
Teljið þér nauðsynlegt að gera ráðstafanir til þess að korna
í veg fyrir sælgætis og gosdrykkiasölu í námunda við
skóla? Og hvaða leið teljið þér þá æskilegasta til þess að
ná því takmarki?

ATEURÐIRNIR í löndun-
um fyrir botni Miðjarðarhafs
í sumar hafa yfirleitt eflt
stefnu Nassers og má segja
að úti sé um áhrif vestrænna
ríkja á þeim slóðum eða að
minnsta kosti brezk áhrif.
Mótsetningar milli þeirra
ríkja sem eru aðilar að Bag-
dad-bandalaginu og annarra
Arabalanda eru að hverfa. En
atburðir síðustu viku hafa
sýnt að ekki er um frið og ró
að ræða í þessum hluta heims
þótt hinar gömlu mótsetning-
valdaaðstöðu innan Arabaríkj
anna heldur áfram og nokkur
hluti Arabaríkjanna er ekki
tilbúinn að viðurkenna Nass-
er sem leiðtoga Araba. Hann
á við meiri erfiðleika að stríða
en nokkru sinni fyrr. Fyrst og
fremst hefur orðið vart and-
stöðu gegn honum í Sýrl.Marg
ir Sýrlendingar harma að land
þeirra skuli vera einskonar
undirríki Egyptalands, það
nýtur engra hlunninda aí sam
bandi sínu við Egyptaland og
frá efnahagslegu sjónarmiði
hefði verið eðlilegra að sam-
einast Irak en þegar sá mögu-
leiki er fyrir hendi, eftir bylt
inguna í Bagdad, gerir Nass-1
er hvað hann getur til þess að
draga úr forræði Sýrlendinga.
Þá hafði hann einnig und-
irbúið byltingu í írak gegn
hinni nýju stjórn lands-
ins. Togstreitunni milli fylg-
ismanna Nassers og þjóðern-
issinna í Irak undir forustu
Kassems hefur nú lokið með
sigri Kassems. I Líbanon tókst
uppreisnarmönnum ekki að
ná öllum völdum og þótt nýr
forseti hafi verið kjörinn þá
hafa fylgismenn fráfarandi
forseta enn mikil völd í land-
inu, stjórn varð aðeins mynd-
uð að múhameðstrúarmenn
og kristnir fengju jafnmarga
ráðherra.
Þá hefur Nasser orðið fyr-
ir óvæntri andstöðu innan
Arabalígunnar en fulltrúi
Túnis þar réðst harkalega á
hann og sakaði hann um ein-
ræðisbrölt innan Arababanda
lagsins. Skýringarinnar á
þessu er að finna í því að
Nasser heldur hlífiskildi yf-
ir hinum gamla andstæðing
Bourguiba Túnisforseta, Sa-
lah ben Jússef.
Nasser á nú við að stríða
örðugleika innan Arabaríkj-
anna og þótt hann sé ekki
beinlínis í hættu, þá má við
því búast að Norður-Afríku-
ríkin fallist ekki hljóðalaust
á að Egyptaland verði forystu
ríki Araba um alla framtíð.
Dánarminning:
I DAG verður til moldar bor.
inn Þorsteinn Gunnlaugsson
bóndi, Ölverskrossi í Hnappa-
dal, sem lézt af slysförum 14. þ.
m. Þorsteinn var fæddur 11.
marz 1885 að Ytri Hrafnabjörg-
um í Hörðudal í Dalasýsiu.
Voru foreldrar hans hjónin
Halldóra Gísladóttir og Gunn-
laugur Baldvinsson.
Á Ölverskrossi bjó Þora-
steinn frá 1920 og ti] dauðadags
með efirlifand] konu sinni Þór-
dísi Ólafsdóttur.
Þorsteinn var fjallabóndi í
þess orðs beztu merkingu.
Hann ólst upp við að binda
bagga sína sjálfur og kaus að
gera það til dauðadags. Þor- -
steinn var gleðimaður í vina-
hópi.. i
Á leiðarenda þessa lífs verða
dagsverk manna mæld á mis-
jafnan mælikvarða ,sum- verða
metin í stórfenglegum túna-
sléttum, en enn annarra í löng-
um greinum um „jafnvægi í
byggð landsins“. En hlutur
Þorsteins verður bezt metinn.
eftir því, að hann ól aUan sinn
aldur við bústörf og öll börn.
hans, nema eitt, stunda bú-
skap. Nú sitja afkomendur Þor.
Framhald á 8, síSu.