Alþýðublaðið - 24.10.1958, Blaðsíða 6

6
Alþýðublaðið
Föstudagur 24. október 1953
Karl Karlsson J”.eð einn slönguvagninn. Vagnarnir, sem vatns
afgrpsðslumennirnir við höfnina nota, eru fyrstu vagnar hruna-
iiðsins og væru bezt komnir á safni, entía löngu úreitir.

Afgreiða 300-400
ionn af vatni
a dag í skip
og báfa
VATNSKARLA'RNIR við
Reykiavíkurhöfn láta ekki
niikið yfir sér og ber ekki mik-
ið á þeim í erli og hávaða hafn-
arinnar þar sem þeir aka
vatnsslöngum sínum á hand-
vagninum, sem bezt væri kom
inn é Byggðasafninu, því þeir
tilheyrðu slökkviliðinu hér í
eina tíð. En illa væri komið
fyrir skipum þeim er hingað
koma, ef vatnskarlanna nyti
ekki við, því daglega afgreiða
þeir 300—400 tonn af vatni á
dag og oft upp í 1000 tonn í
skip og báta.
Nú sem stendur vinna fimm
menn við vatnsafgreiðsluna.
Yfirvatnsvörður er Þorgeir *P.
Eyjólfsson, hefur hann unnið
flvtja vatnið, en þau tóku 500
—1200 tonn svo að þetta urðu
margar ferðir út á höfn.
Erfiðara var þetta þó fyrir
mína tíð og áður en vatnsbát-
urinn kom til sögunnar. Þá
var vatnið sótt í vatnspóst
inni í bæ og keyrt á handvögn-
um iiiður á bryggju og því hellt
í segl sem lagt var í bát, hon-
lun síðan róið út að skipinu
og vatninu ausið um borð.
Aldrei hefur verið jafnmikið
að gera hjá, okkur hér í vatn-
inu eins og í stríðsbyrjun, því
þá rann vatn allan sólarhring-
inn 1 eitthvað af þessum hern-
aðarskipum."
Vatnsléiðslur eru nú í öllum
bryggjum og skipta þeir sem
við afgreiðsluna vinna með
sér bryggjunum. Einnig vinna
þeir sína vikuna hver á nótt-
unni þegar með þarf og er það
ósjaldan.
Mest er að gera þegar tog-
arar er.u inni, því þeir þurfa
mikið af vatni til þvotta á lest
um og lestarborðum.
Vatnskarlamir hafa bæki-
stöðvar í litlu herbergi undir
stiga í Hafnarhúsinu og einn-
ig hafa þeir skúr við austur-
höfnina til afnota.
Þegar Þorgeir er að lokum
spurður hvort ekki þyrfti að
bæta starfsskilyrði þeirra í
vatninu, svarar hann, að oft
sé erfitt að ýta slönguvögnun-
um á undan sér í snjó á vet-
við höfnina síðan árið 1918 og urna> að fá vélknúin
í vatninu síðan 1923. Er har.n
nú kominn fast að sjötugu.
( Utan úr heimi )
tæki í þeirra stað, því þessir
vagnar tilheyri jú löngu liðn-
um tíma.
Þorgeir P. Eyjólfsson
yfirvatnsvörður.
Kaffihlé hiá vatnskörlunum. Karl Karlsson, Vilhelm Krist-
insson, Þorgeir P. Eyiólfsson og Jón Nikuiásson. Á myndina
vantar Þórð Brynjólfsson.
Var hann fyrst á vatnsbátn-
um í 17 ár, en hann tekinn úr
notkun þegar nýi Magni kom.
En vatnsbáturinn var notað-
ur til að flytja vatn í þau skip,
sem ekki komust inn í höfnina.
„Og oft var erilsamt á bátn-
um þegar mörg skip biðu og
sérstaklega þegar Færeying-
arnir voru að koma og kom-
ust ekki inn í höfnina. Var
mest af þeim seinna hluta vetr
ar, og oft vissum við ekki af
páskum, þegar margir Færey-
ingar voru inni og fara þurfti
milli þeirra allra til að láta í
þá vatn. Og þegar Kárafélagið
var í Viðey þurftum við að
Hytja þangað allt það vatn sem
bar var notað. Og oft þurftum
við að fara til Skerjafjarðar
og Hafnarfjarðar til að láta
vatn í skip, sem lagt hafði ver-
ið við festar og var þægilegra
að fá vatnsbátinn en að láta
iraga þau til hafnar.
Við vorum aðeins tveir á
vatnsbátnum í þá tíð, ég og
/élamaður. Oft var þetta kal-
iamt starf og mikið þurfti oft
xð vinna á næturna og stund-
um á annan sólarhring sam-
fleytt. Árið 1924 komst ég t. d.
upp í ráðherralaun kr. 6000.00.
Báturinn tók 50 tonn og þeg-
ar stór skip komu þurfti að sel-
DE GÁULLE er mikill per-
sónuleiki. Hann sýndi það á
stríðsárunum og nú, er hann
hefur tekið að sér forystuna í
fimmta lýðveldinu, kemur það
greinilega í Ijós. Margir, bæði
utan og innan Frakklands, hafa
fvi'gzt nieð því með nokkrum
ugg að öll völd hafa safnast
á hendur bonum, og óttast að
lýðræðið franska væri úr sög-
unní. Þeir, sem harðast böi'ð-
ust gegn valdatöku de Gaulle
bentu fyrst og fremst á þá
hættu, sem lýðræðinu stóð af
slíku einræðisvaldi. En and-
staðan gegn honum hefur und-
arlega fljótt koðnað niður og
blátt áfram orðið að engu. Og
þeir sem enn telja sig andvíga
honum viðurkenna, að hann
noti vald sitt einkum til þess
að efla lýðræðið!
Erfiðasta viðfangsefni de
Gaulle er að sjálfsögðu Alsír.
Atburðirnir þar urðu til þess
að koma honum til valda á ný
og ollu hruni fjórða lýðveldis-
ins. Herforingjarnir þar, sem
tekið höfðu öll völd í sínar
hendur lýstu yfir hollustu
sinni við de Gaulle. Hann lét
allt ganga sinn gang um sinn
en þegar honurn fannst tími til
kominn greip hann í taumana
og hóf aðgerðir gegn herfor-
ingjunum í Alsír.
Við allsherjaraðkvæðagreiðsl
una í lok september hlaut de
Gaulle óvænt mikið fylgi í
Alsír, og hefur herinn vafa-
laust átt mikinn þátt í því að
kosningaþátttakan varð svo
gífurleg sem raun bar vitni, en
það er staðreynd að margir
foringjar þjóðernissinna hindr-
uðu landa sína að fara á kjör-
stað. Eftir kosningarnar minnt
ist de Gaulle í fyrsta sinn á
fyrirætlanir sínar í Alsír. Hann
lofaði víðtækum félagslegum
og efnahagslegum umbótum í
landinu á næstu fimm árum.
Eins og ástatt er í efnahags-
málum Frakka eru litlar líkur
til þess, að þeir geti lagt fram
það fé, sem nauðsynlegt er í
þessu skyni, en þrátt fyrir það,
hefur yfirlýsing hans orðið til
þess að styrkja múhameðs-
menn í þeirri trú að hann vilji
að minnsta kosti bæta lífskjör
þeirra.
De Gaulle
heldur ræðu.
Stuttu síðar sneri de Gaulle
sér að hei’shöfðingjunum í Al-
sír og skipaði þeim að hætta
alli'i pólitískri stai'fsemi og
segja sig úr öryggisnefndun-
um. Margir þeirra hlýddu
þessu boði en aðrir, studdir
fasistum, neituðu að hlýða. En
á endanum hlýtur de Gaulle
að sigra.
Margt bendir til þess að frið-
ur sé ekki langt undan í Alsír.
Forsætisráðherra alsírsku út-
lagastjórnarinnar í Kaíró, Fer-
hat Abbas, er maður rólegrar
íhugunar og de GauIIe losar
sig nú við æstustu fasistana í
ráðgjafaliði sínu.
FLEST hjónabönd yrðu mun
hamingjusamari, ef konan
mimitist oft eftirfarandi at-
riða:
Að hún á að leggja sig í fram-
króka, til að gera það sem hún
getur til að þóknast mannin-
um sínum, en ekki öðrum.
A5 ef hún ekki treystir manni
sínum, þá eru litlar líkur til
þess að hann treysti henni.
Að hún á að reyna allt sem
hún getur til að koma sér vel
hjá tengdafólki sínu. Sé erf-
itt að komast af við það, þýð-
ir það aðeins að hún verður
að leggja harðar að sér við að
vinna það — ekki að hún geti
afskrifað það sem vonlaust.
Að enginn eiginmaður mun
þakka henni það að hún skuli
láta sig vanta hitt og þetta,'
sem hún þarfnast og á að hafa.
Hún á hiklaust að taka á móti
sínum hluta og vera hamingju
söm yfir honum, en ekki að
láta sér detta þá fjarstæðu í
hug, að maður hennar muni
gleðjast yfir því að eiga konu,
sem krefst svo lítils í lífinu.
Áð þótt hún sé góð húsmóðir
og jafnvel fyrirmyndar móð-
ir, þá þýðir það ekki alltaf, að
hún sé góð eiginkona.
Að þótt maðurinn hennar tali
um vinnustað SINN, þá á hún
aldrei að tala um heimili SITT
heldur heimilið OKKAR. Hún
á líka að kappkosta að gera
það jafnskemmtilegan stað
fyrir hann og það er fyrir
hana sjálfa.
Að einásta leið konu til að bæta
mann sinn, er að gera hjóna-
bandið eins hamingjusamt og
hægt er og heimilislífið þá
auðvitað líka. Hún bætir ekki
mann sinn með því að reyna
að breyta honum í að vera
eins og hún vill.
Að því þolinmóðari sem hún
er yfir göllum bónda síns og
vanköntum, því þolinmóðari
verður hann gagnvai’t henni.
Að hún þarf ekki að láta sig'
dreyma um að hún geti gert
mann sinn og heimili ham-
ingjusamt, ef hún er það ekki
sjálf.
Að vilji hún ekki vera gift
vondum manni, þá skyldi hún
heldur aldrei gefa honum í
skyn að hann væri það.
1
HÚSRÁÐ.
Það er ákaflega varhugavert
a5 geyma. matvæli, sem soðin
eru niður í málmílát, í ílátun-
um, eftir að þau hafa einu sinni
verið opnuð. Oft vill komast
skemmd í þau, sem þá veldur
veikindum, þegar matvælanna
er neytt.
Oftast má sjá á því, að lög-
urinn sem á þeim er verður
gruggugur, þegar um skemmd
eða eitrun er að ræða.
Setjið því alltaf slík mat-
væli í glerílát eftir að þér
hafið opnað dósina.