Alþýðublaðið - 24.10.1958, Blaðsíða 7

Föstudagur 24. október 1958
Alþýðublagið
7
* j

m m m «
g'J 5S?
P n#p
I f 1 I
S sá 111
p WzÆ m éI
komin yfir ós!nn. Það er fánýtt.
að eiga auðlindir án þess að
hafa hafnir og brýr til.þess að
komast að þeim. íþvísambandi
hef ég einkum í huga hin gíf-
urlegu útflutningsverðmæti.
sem fólgín eru í ni.lljónum
tonna af vikri, en vonandi verð
ur hann á sínum tima ekki send
ur óunninn úr landi, heldur í
byggingarsteinum, sem megin-
landið vanhagar nú um. Ætla
má, að mik.ll markaður sé í álf
unni fyrir vikursteina, því að
byggingarefnaskortur verður
sífellt tilfinnanlegri. Góð höfn
á suðurströndinni er nauðsyn-
leg t.l að koma þessum auði á
rnarkað.
Að sjálfsögðu verður megin-
Þor- hlutverk hafnarinnar fyrst og
j fremst sem fiskihöfn. Ekki þarf
„Ég tók vel í málaleitan 1 annað en að koma til Þorláks-
þeirra, að hjálpa eitthvað til hafnar tii að sjá hvílíka trú í-
ALÞÝÖUBLAÐIÐ hlSaði á
dögunum, að Gí.sli Sigurbjörns
son forstjóri hefði útvegað er-
lent fjái'magn til hafnarfram-
kvæmda í Þorlákshöfn. Hefur
hann að undanförnu dvalizt í
Vestur-Þýzkalandi, en er ný-
komíiip, Iieim. Frétt bilaðsins
vakti mikla athygli og í gær
fór tíðindamaður blaðsins á
fund forstjórans og innti hann
efíir nánari upplýsingum varð-
andi umrædda frétt Alþýðu.
blaðsins og varð hann fúslega
við þeim tilmælum.
Kvað hann það upphaf þessa
máls, að fyrir ári síðan hafi
hafnarnefr.d Þorlákshafnar ósk
að eftir aðstoð sinni við útveg-
an peninga. erlendis frá til fyr-
írhugaðra framkvæmda
lákshöfn.
Gísli Sigurhjörnsson forstjóri telur
miklar líkur á að unni sé að úi-
vega fé frá Vestur-Þýzkalandi til
hafnarframkvœmda í Þorlcikshöfn-
við þetta nauðsynjamál, sem er
að minu viti eitt mesta þarfa-
og framfaramál þjóðarinnar,“
sagði forstjórinn. „Ég hafði
ihaft nokkur afskipti af Akra-
neshöfn/1 hélt hann áfram, „og
nú er svo komið að verkfræð-
ingarnir frá Hochtief sem þar
unnu, hafa athugað talsvert urn
hafnarframkvæmdir í Þorláks-
höfn, og munu tillögur Þeirra
og teikningar væntanlegar bráð
lega. Eru þær að sjálfsögðu
gerðar í fullu samráði við vita-
málastjóra og hafnarnefnd Þor.
lákshafnar.“
„MIKLAR LIKUR Á ..
Um fjárútvegun tj verksins,
sem að sjálfsögðu kostar veru-
legt fé, er það að segja, að ég
tel miklar líkur á, að hægt sé
að leysa þann vanda, enda komi
til fyrirgreiðsla íslenzkra og
|>ýzkra stjórnarvalda.
Austanfjalls ríkir almennur
áhugi á þessu mikla nauðsynja-
rnáli, en flestir eru þeirrar skoð
unar, að þá fyrst muni vænt-
anleg höfn i Þorlákshöfn verða
veruleg lyftistöng fyrir allt
Suðurlandsundirlendið, þegar
brú hefur verið byggð á Ölfusá
búarnir hafa á framtíð staðar-
ins. Þar hefur á örfáum árum
risið upp stórt íbúðarhverfi,
þar.hefur verið byggt upp giör-
samlega nýtt þorp, stór vöru-
skemma hefur risið af grunni
og undirstöður hafa verið lagð-
ar að miklu frystihúsi.“
HEYMJÖLSVERKSMIÐJA —
ÞANGVERKSMIÐJA
Gísli Sigurbjörnsson forstjóri.
smiðja myndi verða iandbún-
aði okkar mikil hjálp auk þess
sem mjölið gæti væntanlega
orðið útflutningsvara. Hérna er
á ferðinni eitt af þeim málum,
sem lengi hefur verið talað um,
en tekur skamma stund að fram
kvæma, ef einhver tekur sér
það fyrir hendur. Heymjöl er
hægt að framleiða með einföld-
um vélum og svona er þetta um
fleiri framfaramál, að umræður
og undirbúningur tekur miklu
lengri tíma en framkvæmdin.
Hér var fyrir nokkru staddur
þýzkur maður, sem vildi kaupa
þang. Mér virðist það aðeins
vera spurning um tíma, hvenær
við reisum þangverksmiðju og
getum tekið á móti slíkum pönt
unum. Mikið þang er við suð-
urströndina, en 'mér sýnist þó
líklegra, að þangverksmiðja
verði staðsett við Breiðafjörð.“
MESTI VANDINN ER AÐ
VITA HVAR Á AÐ BYRJA
„Framsýnn maður sagði einu
sinni við mig: „Gísli, hafið þér
gert yður Ijóst, að við erum svo
hamingjusamir að eiga héima í
landi, þar sem svo miklir mögu
leikar eru til framkvæmda, að
einn mesti vandinn er að vita,
hvar á að byrja?“ Þetta eru orð
að sönnu, sem ég vil gera að
mínum. Þau eru ekki sögð til
að gera lítið úr því, sem gert
hefur verið, enda mun óvíða
„Heymjölsverksmiðja á Suð- slíkt afrek hafa verið unnið
urlandi er eitt af Því, sem kem- sem hér á öllum sviðum athafr.a
lákshöfn opna möguleika
á slórframkvæmdum
á Suðurlandi
ur,“ segir Gísli og blaðar í teikn
við Óseyri. Þess vegna mun að ingum, sem liggja á skrifborði
sjálfsögðu unnið að því máli í
ibeinu framhaldi af hafnargerð-
inni.“
AÐSTAÐA BATNAR
„Allir vita, að mesta verð-
snætið, sem við eigum, er vatns
aflið, en það er að mestu ónot-
að. Það gefur auga leið, að virkj
un þess verður miklu auðveld-
forstjórans. „Hérna sjáum við
uppdrátt að heymjölsverk.
smiðju, og svo segir mér hugur
um, að hún muni rísa áður en
iangt um líður. Klemenz Krist-
jánsson, einn af okkar duglegu
mönnum, hefur komið upp vísi
að slíkri verksmiðju á Sáms-
stöðum og hefur með því unnið
merkilegt starf, sem hollt væri
að sjá þeim mönnum, sem virð-
ari, þegar hafnarskilyrði eru j ast hafa fæðzt með svört gler-
orðin góð í Þorlákshöfn, og brú ’ augu.. Svona heymjölsverk-
lífsins eins og á öðrum svið-
um þjóðlífsins. Þegar ég er er-
lendis og tala urn framtíðarmái
þjóðarinnar við menn, þá skilja
hugsað austur í Hveragerð. og
til þeirra verkefna, sem þar
bíða og þá erum við komnir að
aðalmálinu. Að vísu hef ég oft
rætt möguleikana þar í Alþýðu
blaðinu og annars staðar, en
góð vísa verður aldrei of oft
kveðin. Ég hef óbilandi trú á
því, að Hveragerði verð. fyrr
eða síðar bær lasburða fólks,
bær eldra fólksins og bær
heilsulindanna. Hingað til
lands hafa margsinnis kornið
erlendir sérfræðingar og álit
þe.rra allra er hið sama, að í
Hveragerði sé um að ræða ein-
staka möguleika ,sem því mio-
ur hafa ekki. verið notaðir enn
þá. Geta má þess til samanburð
ar, að í Wiesbaden í Þýzka-
landi, sem er einn frægasti bað
staður Þjóðverja, koma upp úr
jörðu tvær m.lljónir lítra af
heitu vatni á sólarhring ,en í
Hveragerði þrjár milljónir á
sama tíma.
Að þessu máli er nú unnið
innan lands og utan og er það
von mín, að ég verði ekki kom-
inn á elLheimili þegar draum-
arnir um Hyeragerði framtíðar
innar verða að veruleika.
Öllum ætti að vera ljóst, að
jafnvel undirstöðuframkvæmd-
ir í Hveragerði eru of kostnað-
arsamar fyrir ungt sveitarfé-
lag. Þar verour ríkið að sjálf-
sögðu að koma tll, enda þarf þar
að leysa verkefni, sem alla
varðar. Sem heilsulindabær
verður Hveragerði umfram allt
að vera hreinn bær og snyrti-
legur, en það kostar fyrst og
fremst vinnu og getur ekki tal-
izt ofviða bæjarfélaginu. En í
svo hraðvaxandí bæ þarf að
jgera samtím.s stórátak á mörg-
um sviðum. Þar þarf að gera
holræsi, leggja hitaveitu og
varanlegar götur, sem kostar
offjár af almannafé. Menn
hljóta að telja sanngjarnt, að
ríkisvaldið taki verulegan þátt
í öllum þéim stofnkostnaði', sem
óhjákvæmilegur er til að koma
þessu í framkvæmd á skömm-
um tíma. Áður en lengra líður
— og það sem fyrst — þyrfti að
gera allsherjaráætlun um fram
kvæmdir í Hveragerði, en þær
taka að sjálfsögðu iangan tíma.
Fyrst og fremst verður að var-
ast að eyðileggja uppsprettur
og í öðru lagi að gera engar þær
framkvæmdir, sem leiða til þess
fæstir, hvað ég er að fara fvrrað ekki verðí unnt að gera full-
en þeir hafa sjálfir komið tii korninn baðstað í Hveragerði.
íslands. Þeir þurfa að koma og ,
sjá til þess að skilja hvað
þessi fámenna en dugmikla
þjóð hefur áorkað og hversu
mörg vandamál eru óleyst.“
HEILSULINDABÆR
í HVERAGERÐI
„Þá verður rnér
helzt
ERLENT FJARMAGN
IIÖFUÐNAUÐSYN
„Eitt mesta vandamál okkar
í dag er fá erlent fjármagn inn
í landið. V.& eigum um tvær
leiðir að velja. Annars vegar að
taka erlend lán, hins vegar að
leyfa útlendingum að leggja fé
í fyrirtæki í landinu. Síðari
leiðin er miklu farsæl.i að mínu
áliti, en þar um þarf að sjálf-
sögðu að setja sérstaka löggjöf
líkt og gert hefur verið í lönd-
um, sem líkt hefur verið ástatí
um. Við ættum skilyrðislaust að
leyfa útlendingum að koma
með fjármagn hingað og starfa
mað okkur að uppbyggingu
landsins. En það er ekki aðeins
gott ao fá fé, heldur líka dug-
lega menn. Peningarnir eru á-
gætir, en mennirnir geta
reynzt rniklu meira virði. Er-
lénd.r ménn sjá oft ýmsar leið-
ir og möguleika, sem við sjáum
ekki.
Þegar höfnin í Þorlákshöfn
hefur verið fuiigerð, þá hefur
með þeirri framkvæmd verið
lagður grundvöllur, sem hægt
verður að reisa á margar fram-
kvæmdir bæði t.l lands og sjáv
ar Sunnlendingum og þjóðinni
allri til ómetanlegs gagns.“
-r- U.
málverka-
uppboði.
SJÖ málverk voru seld í
fyrri viku fyrir 2.186.800 doll-
ara. Var hér.um að ræða mvnd
ir eftir frönsku impressionist-
ana, þrjár myndir eftir Manet,
tvær eftir Cézanne, ein eftir
van Gogh og ein eftir Renoir.
Málverk þessi eru úr safni
Jakobs Goldschmiths, sem nú
er iátinn.
Allar myndirnar nema Ren-
oir-myndin voru slegnar
Bandaríkjamönnum. Mynd Cé-
zannes „Garcon au Gilét
Rouge“ (Drengur í rauðu vesti)
var seld á 616.000 dollara, en
það er helmingi hærra verð en
nokkru sinni hefur verið greitt
fyrir eina mynd impressionist-
anna, og jafnvel hæsta verð,
sem nokkru sinni hefur verið
borgað fyrir mynd á uppboði.
Hin málverkin voru seld frá
181.000 til 369.000 dollara.
Uppboðið tók aðeins tuttugu
og tvær mínútur, og er það
sennilega einnig heimsmet.
Tónleíksr Sinlóníu-
hljóimveitarinnar.
SI'NFÖNÍUHL JÓM:S VEIT
ÍSLANDS hélt fyrstu tónleika
sína á þessu hausti í Austur-
bæjarbíói s. 1- þriðjudagskvöld
og hefur varla farið betur. af
stað áður. Eins og áður, náði
hinn, ágæti, þýzki hljómsveitar-
stjóri, Hermann Hildebrandt,
öllu hinu bezta út úr sveitinni
og var nákvæmnin einkum at-
hyglsverð. Kom strax í ljós í
fyrsta verkinu, dönsum frá Ga’l-
anta eftir Kodály, hvers vænta
mátti, og menn urð'u ekki fyr-
ir vonbrigðum.
Ung, amerísk stúlka, Ann
Scheiner að nafni, lék einleik
með hljómsveitinni í píanókon
sert nr. 2 í f-moll eftir Chopin.
Leikur ungfrúarinnar var með
fádæmum góður, óbilandi
tækni, skýrar fraseringar og
skaphiti. Skaði að við skulum
ekki fá meira að heyra.
Síðasta verkið á efnisskránni
var synfónía nr- 1 í c-moll, op.
68 eftir Brahms, gullfallegt
verk ,einkum seinni hlutinn, og
mjög vel leikið. — G.G.