Morgunblaðið - 11.09.1977, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. SEPTEMBER 1977
giísti
guðsmaður
„Þeir sem eru frelsaSir og trúa á Jesúm, þeir eru frjálsir."
glundur hafði verið á boðstólum
og hún sagði mér að hún hefði
verið I þessu I 20 ár. Ég bað hana
að hætta þessu og snúa ser til
Guðs. Hún fékk sér snafs um leið,
sagðist skyldu athuga þetta og
rámaði I að hún ætti einhvers
staðar sænska Bibliu, en hún tal-
aði bara spænsku. Já, hún sagðist
skyldu athuga þetta og ég sagði að
það væri betra þvi ekki hefði hún
Guðsriki með sér i athöfnum sin-
um Engínn getur séð Guðsriki
nema hann endurfæðist.
Ég kom þama aldrei meir, þarna
var fullt af spanjólum að drekka
R ithanda rsýnishorn
Gústa.
og þeir voru með langa hnifa. Ég
var hálf hræddur við þetta.“
„Fórstu til Braziliu?"
„Nei, aldrei. Ég fór bara á 36.
gráðuna og nokkrar ferðir þangað
frá London með kol. I þá daga var
ekki búið að draga oliuna upp úr
jörðinni. Hefur þú komið til Ríó
de Janeiró?“
Ég játti þvi.
>rJá, það er griðar mikið pláss.
Sástu Kristsstyttuna uppi á hæð-
inni, hún er glæsileg.“
Ég játti þvi og kvaðst hafa farið
upp að henni.
„Nú, fórstu það, á bil?“
„Ég gekk nú efsta spölinn."
„Já, þar sem ekki er hægt að
keyra, þar eru tröppur, það passar.
Ég hef séð mynd af þessu. Það er
lika mjög góð mynd þama i Amer-
iku, frelsisstyttan. Er það Kristur?"
„Ætli það eigi ekki að vera
frelsisgyðja,“ skaut ég inni.
„Nú, já, það eru lika svoleiðis
tindar út úr höfðinu á henni. Já,
það er liklega friðarstytta. Það
skiptir miklu máli aö viröa tignina.
Marconi segir i vitnisburði sinum
að það sé heimskur maður sem
trúi ekki á tign, en þaö hefur
einmitt verið þessi spekt sem
leiddi hann til Guðs. Þvi margir
ósigrar vom, en trúin á Guð skýrði
Hærra minn
Guð til þín
Ég ætlaði að hitta hann eftir
Bakkaboðunina. Á meðan rölti ég
niður á bryggju og tyllti mér hjá
Sigurvin. Hann dormaði við festar
i sunnudagslygnunni. Gústi hafði
oft lent i honum kröppum á þess-
ari fleytu og oft hafa siglfirzkir
sjómenn siglt á haf út til þess að
leita að Gústa i verstu veðrum. Á
hverju sem gekk sigldi hann sæ-
rokinn sólstafa vind, jafnvel i
i 1 nmm
Nv 1 1 mmm
þetta og allt varð ljósara. Þetta var
svo dásamlega gott, segir hann.
Hann hét Marconi, var Itali og
fann upp útvarpið, var það ekki.
Þegar heimspekingarnir sögðu
að það vantaði 40 minútur upp á
timatalið miðað við kenningu
Bibliunnar, þá kom einn og sagði
að Biblian gæti ekki verið rétt. Það
er fjallaö um þetta i Jesaja 38. kap.
Þá kom það, að það eru 10 strik
sem sólskifan var færð til baka og
það em akkúrat 40 mínútur. Það
skal ekki vera nokkur möguleiki
að niða Bibliuna niður, allt er rétt.
Allir þeir sem rifa hana niður, rifa
sjálfum sé til bölvunar, þeir eru i
þjónustu djöfulsins, vinna i and-
kristilegum anda. Þetta getur
hljómað fagurlega hjá þeim, en
það er alveg sama hve maðurinn
hefur mikla þekkingu, ef hann
hefur euki kærleika og lifandi trú,
þá er hann steindauður, alveg vita
gagnslaus. Þá má lesa um þetta i
Korintubréfinu 13. Það er þó ekki
nóg að þekkja Bibliuna ef andi
hennar fylgir ekki. Suilurðu? Mað-
ur getur lesið Bibliuna eins og til
dæmis nýguðfræðingurinn en við
emm i vandræðum með þá þar til
þeir fara sjálfir að leggja út af
Guðsorði, þá fyrst sér maður hvort
það er heilagur andi i þeim eða
ekki. Það er dálitill munur að læra
eða lifa, ætli ekki það. Það er
nefnilega ekki það einfaldasta að
lifa i anda Guðs, vera i skóla hjá
heilögum anda og þvi verðum við
bara að taka það skref fyrir skref,
já skref fyrir skref, það er leiðin,“
og svo hélt hann skyndilega áfram
með sálm Birken af kyrjandi
raust:
„Mig lát, Jesú, með
þér lifa,
með þér risa dauöa frá,
lát þú engil bjargið bifa,
brjósti mér er liggur á.
Einn sé jafnan
okkar vilji,
okkur lif né dauði
ei skilji
Lát mig ætið lifa þér,
lifið þitt Svo
veitist mér.
Ja, há, Birken heitir hann, en nú
er ég að fara út i Bakka að prédika
fyrir fólkið þar, lesa fyrir það. Ég
ætla að lesa þar úr Jakobsbréfinu,
það er dásamlegt bréf og það er til
yndisleg saga frá Perú um það
bréf. Ég ætla að lesa það allt.“
Og maðurinn labbaði út i Bakka
með Guðsorðaskjóðuna.
svörtustu þoku, þvi hann söng
bara sálmana sina. Einu sinni i
kolsvartaþoku hafði Gústi verið
týndur á kænunni i þrjá sólar-
hringa. Flotinn var gerður út til
leitar og það átti að kemba haf-
flötinn. Þegar þeir voru komnir
nokkuð út fjörðinn kom á móti
þeim sótsvartur þokubakki, en
innan úr bakkanum heyrðist sung-
ið hástöfum: Hærra minn Guð til
þin, og i sömu svipan kom Gústi
róandi inn i kláran himin. Hann
hafði haldið sig undir bjargi við
land á meðan sortinn hékk yfir.
Þetta var allt i lagi, Guð gerði
hann út og leiddi.
Einu sinni var farið að óttast um
Gústa i fárviðri sem gekk yfir og
bátaflotinn fór af stað til leitar. í
svartasta kófinu og ruddasjó sigldu
þeir allt i einu fram á Gústa þar
sem hann var að gera klárt fyrir
landsiglingu með kristniboðsafl-
ann. Skip renndi að Sigurvin, en
Gústi varð fyrri til og kallaði i
áminningartón: Hvem andskot-
ann eruð þið að þvælast á sjó i
þessu brjálaða veðri.
Þúsundir af bréfum
Við vorum settir inn i risher-
bergi Gústa i Antonsbragga. Hann
dró fram marga pappakassa fulla
af sendibréfum úr öllum heims-
hlutum. Þetta var allt i sambandi
við kristniboðið.
„Ég byrjaði að styrkja 50 Indi-
ánaböm i Boliviu árið 1950, kost-
aði þau til náms, og nýlega skrif-
aði Marta mér og sagði að nú
væm þau orðnir stúdentar og
margir væm famir að vinna fyrir
sitt fólk. Það munar um 50. Jú, ég
hef kostaö fólk viðar, i Afriku og
svona hér og þar. Ég hef sent allt
sem ég hef aflað fyrir á Sigurvin
og eitthvað smávegis á ég nú
ósent, 600—700 dollara. Ég bið
biskupinn að hjálpa mér, þeir eru
á móti þessu hér, vilja varla láta
mig hafa nema 50 dollara i yfir-
færslu og slikt gerir sama sem
ekkert gagn fyrir svo viðtækt starf.
Allir þessir kassar eru fullir af
bréfum og það er góð staðfesting á
þvi að starfið hefur borið ávöxt.
Þessi bréf eru frá öllum árum, ótal
löndum, Kenya, Boliviu, Vi-
etmam, Uganda, hér er mynd af
holdsveikri stúlku sem Jesú lækn-
aði, öll þessi bréf eru sérstaklega
skrifuð til min. Hefur þú nokkurn
tima séð svona bréf, útkrotað með
bláu á milli. Þetta er frá einhverj-
um sem er að reyna að læra, það
er i áttina. Hérna er frá Nígeriu,
hér er frá trúboði sem ég styð i