Morgunblaðið - 11.09.1977, Qupperneq 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. SEPTEMBER 1977
glísti
guðsmaður
lega Bibliutrúin hjá baminu og
Guð gat ekki annað en svarið þvi,
ella hefði hann afneitað sjálfum
sér. Þetta bjargaði þessu heimili,
fólk, fuglar og gripir fengu nóg
vatn.
Það er skemmtilegt að segja
bömunum góðar sögur, það byggir
þau upp, kveikir i þeim metnað
fyrir þvi jákvæða. Það verður að
prédika þannig fyrir bömin að þau
skilji."
Nú eru margir i hópi þeirra
fullorðnu sem telja ýmislegt stang-
ast á i Bibliunni," sagði ég, „eins
og til dæmis kenninguna um að
menn geti bæði verið saklausir
sem dúfur og slægir sem höggorm-
ar.“
„Já, það skilja ekki allir hvað
það er að vera slægur sem högg-
ormur, það er nefnilega að sjá við
freistingunni, það er slægð að verj-
ast táldragandi hugmyndum sem
reynt er að koma inn i manninn.
Heilagur andi er i merkingardúf-
unni og hann greinir á milli góðs
og ills. Dúfan er frá heilögum
anda, hitt er frá Satan. Freistingin
getur að visu bæði komið innan
frá og utan, en við eigum i baráttu
milli góðs og ills meðan við lifum.
Á milli þessara tveggja afla er
höfuðkosturinn að þekkja syndina
og afleiðingu hennar, verjast
henni.“
„Hvemig skilgreinir þú það sem
tekur við af þessu lifi?“
„Ég skilgreini það sem vissu að
tilveran er eilift lif i Paradis, þeim
dvalarstað þar sem sálimar eiga að
vera i, þar sem likami og sál
sameinast eftir upprisuna, verða
upphrifnir. Hér er góð ræða, hún
er um'endurfæðinguna.“
„Þú semur býsn af ræðum?“
„Já, ég sem þessar ræður með
hliðsjón af hinum trúboðunum. Ég
hef þá með mér Billy Graham og
fleiri. Ég tek oft eitthvað frá hon-
um til þess að fara ekki neitt út
fyrir Bibliutextann. Við vinnum
þetta svona saman."
„Gjörþekkir þú Bibliuna?“
„Ég er búinn að lesa hana
nokkrum sinnum, nei, nei, ég
þekki hana ekkert, þvi er ver og
„Þegar vélin i bátnum gafst
upp gaf Guð mér kraft til að
róa." Myndin er tekin á
Skaftabryggju af kristni-
boðunum tveimur, en uppi
af bryggjunni er Antons-
braggi.
miður, en ég kann töluvert af
tilvitnunum. Jesaja er dásamleg
bók. Það er til dæmis sagt þar frá
björgun Jerúsalem á dögunum.
Það er svo mikill myndugleiki og
festa i þessum strákum sem rita
þetta, stjómarfarsleg festa, enda
eru þeir allir i orðinu.“
„Blótsyrðin eru
frá holdinu”
Og nú kom eitt bréf úr krafsinu
frá Thulsa i Bandarikjunum.
„Þessi ágæti maður missti
tengdason sinn fyrir skömmu i
flugslysi. Hann vinnur að boðun
orðsins i Thulsa og stjómar þar
4000 manna sköla. Þetta er stór
skóli og nýlega hafa þeir sett á
laggimar meðaladeild, lækna-
deild, tónlistardeild og fleiri deild-
ir. Móðir hans hvatti hann alltaf til
þess að trúa og þá fór þetta að
koma. Hann keypti land og er að
byggja það upp, dásamleg feikn
hvað þetta gengur vel.“
Stundum hrukku blótsyrði af
vömm Gústa eins og ber við hjá
sjómönnum. Ég spurði hann um
það orðaval.
„Já, já, það detta út úr manni
blótsyrði, en ég veit ekki annað en
það, að þau eru ekki af heilögum
anda. Ef slikt kemur fyrir, þá er
það frá holdinu, holdlegt vanda-
mál. Allt er þetta spuming um
baráttu holdsins og andans, ekkert
annað.“
„Hvað um pólitikina i heimin-
um i dag, finnst þer hún andstæð
kristniboðinu?"
„Já, mjög, hún er alls ekki til-
heyrandi kristniboðinu. Það er
bara af þvi að Guð hefur fyrirskip-
að boðskapinn um allan heim, að
þeir geta ekki rifið hann niður, þvi
Guð mun ávalit standa upp úr
nánösunum. Stjómmálamennimir
eru fyrstu menn til að rifa niður og
skapa andkristilegar stofnanir.
Þetta er að visu frjálsara i vestri en
austri, en það er ekkert meiri trú
fyrir vestan, það er til að mynda
griðarmikil trú hjá rússnesku
kirkjunni sem starfar mest neðan-
jarðar. Ungur maður, frá
Armeniu, hafði leyft sér að
prédika i rússneska hernum. Hann
var pindur og kvalinn og að lokum
drekkt i Svartahafinu. Það var sagt
að hann hefði dmkknað þar.
Þegar likið fannst var það allt
lemstrað af alls kyns morðtólum,
en þama fékk umheimurinn að sjá
hve djöfullinn i kommúnistman-
um er hræðilegur, voðalegur, al-
veg umtumandi. Hann er ekkert
nema efnishyggjan, þekkir ekki
annað.“
„Áttu áhugamál fyrir utan
kristniboðið?“
„Kristniboðið er allt. Þegar ég
er ekki á torginu, þá get ég beðið
og þá er maður alveg þar niðri,
það eru engar vegalengdir til i
bæninni. Þá getur maður verið
hvar sem er, farið hvert sem er,
verið við hliðina á Billy Graham
og öðrum sem ég þekki. Maður fer
þetta á svipstundu, hraðar en eld-
ing. Það er gott að ferðast um
heiminn i bæninni, en hann
áminnir mann heilagur andi ef
maður fer út fyrir landhelgi kær-
leikans. Þetta er hægt i andanum
þvi andinn hefur enga þyngd. Ef
það væri einhver þyngd i sálinni
þá kæmist hún ekki út i það
óendanlega.“
„Brimgaflinn opn-
aðist eins og bók”
Ég gekk út að glugganum á
risherberginu. Gömlu bryggjurnar
blöstu við, Sigurvin speglaði sig i
haffletinum.
„Þið hafið lent i ýmsu, báturinn
og þú,“ sagöi ég.
„Við Sigurvin, já, það er alveg
ótrúlegt sem ég hef lent i og bjarg-
azt út úr i þvi. Einu sinni var ég i
brotsjó. Var héma fyrir utan fjörð-
inn að sigla til lands. Þá reis gafl
úr hafinu og aldan hóf sig svo hátt
að það leit ekki út fyrir annað en
að hún myndi gleypa allt. Þá er
það engu likt, aldan klofnar eins
og bók opnist og ég sigli leiðina
gegnum öldudalinn sem opnaðist
með þverhnipta veggi á bæði
borð. Skrúfan gekk lengi i lausu
lofti og það öslaði og braut allt um
kring. Þannig bjargaði Guð okkur
þá, eins og venjulega. Ég var viss
um að allt færi í kaf, en þá opnað-
ist brimskaflinn eins og lófi.“
I beinu sambandi
við heilagan anda
Við höfðum rabbað lengi saman
og nú bauð Gústi mér saft, kræki-
berjasaft, sem hann hafði sjálfur
búið til eftir berjaferð nokkrum
dögum áður. Hann skolaði úr
grautarbollanum sinum i balia á
gólfinu, feykti borðtuskunni við
bollann, hellti saftinu úr mjólkur-
hyrnunni sem stóð i hominu og
sagði: „Þetta er betra en Coka
Cola, fáðu þér sopa, þetta er hress-
andi vinurinn.“ Ég svalg i einum
teyg, þorstinn hvarf.
„Hefurðu sima,“ spurði ég?
„Nei, engan sima, ég er i beinu
sambandí við heilagan anda.“
„Rafmagn?“
„Já, ljós og hita og rafmagnið á
plötuna hjá mér.“ Svo duddaði
hann svolitið i eldhúsinu, kvaðst
elda þrisvar i viku allt mögulegt.
Svo tylltum við okkur aftur inn i
svefnstofuna.
„Þessi prédikun er um veg kær-
| leikans,“ sagði Gústi og hóf mál
sitt, „nú ies ég: Og nú bið ég þig
frú min góð. Þetta er úr öðru
Pétursbréfi, að skrifa þér nýtt boð-
orð, heldur en það sem vér höfum
frá upphafi heyrt. Við skulum
elska hver annan og i þvi birtist
elskan að vér framkvæmum eftir
boðorðum hans“ ...
„Holdlegar
konur”
hættulegar
Svo fjallaði hann
um elsku kvenna og
kærleik fyrr og siðar, gekk
spöl með kanversku konunni
og svo endaði hann eins og venju-
lega á ræðum sinum: „Þetta var
góð ræða.“
„Þú talar þama mikið um sam-
fylgd og kynni við konur?“
„Þegar konan er endurfædd, þá
er engin hætta með hana. Óendur-
fæddar konur eru hættulegar, þvi
þær eru holdlegar og ginna menn
með margvislegum hætti. Það get-
ur verið hættulegt fyrir manninn
sem fæddur er i holdi. En sé hún
endurfædd er allt i lagi, jafnvel
hægt að leyfa sér að verða svolitið
skotinn, þvi það verður bara ekk-
ert nema Kristur báðum megin.
Holdið kemst ekki að. Þessar kon-
ur sem ég hef haft samband við
eru helgaðar Guði.“
„Guð
réð
migá
bátinn
til
kristni-
boðs ”
Við fórum aftur að tala um
draumfarir Nebúkadnezar kon-
ungs og ég spurði Gústa hvort
hann hefði draumfarir.
„Mig hefur dreymt, skal ég
segja þér, og i einum draumi sá ég
krisitilegt ástand þessarar þjóðar i
landinu. Annaðhvort hef ég verið
vakandi eða sofandi og var að
hugsa. Allt i einu er eins og ég sé
kominn i kláran og bláan himin.
Það var eins og tjald hefði verið
dregið frá. Þá sé ég fsland úr lofti,
allt slétt og allt i einum klaka, allt
landið, ekki nokkurn hlut nema
dauða. Þetta sýndi að ástandið er
alvarlegt. Þú skilur það ekki nú, en
seinna, heyrði ég sagt. Þetta sá ég
við rúmið, svona kláran himin,
ekki nokkurt ský, klár vetrarhim-
inn, frosthiminn og allt landið
kom fram. Allt i klaka, en ég held
að ég hafi ekki séð Vestmannaeyj-
ar i þessu, tók ekki vel eftir þvi að
minnsta kosti. Það er andlegur
dauði sem kemur fram i þessum
draumi, enda er voðalegur andleg-
ur dauði i þessu fólki, voðaleg
hálfvelgja i prestunum. Það verður
að leggja út af orðunum i trú, allt
erdautt án lifandi trúar."
Framhald á bls. 28.