Morgunblaðið - 09.11.1977, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 1977
\40*&ÚU-V
KAFP/NO U
^—
((»c
4'&}<
Þetla er fjórria flóttatilraunin
þín. — Þú kemur óorði á þetta
fangelsi!

IIH>
Heyrðu gamli vinur — IVIá ég vekja ath.vgli þína á þvf að
flugvélar eru friðaðar allt árið!
Afsakið hiðina, prestur minn,
mér ætlaði aldrei að takast að
fá pössun fyrir krakkann!
Ræða þarf vanda-
mál unglinga
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Til eru nöfn á flestum brögöum
og spilaaðferðum, sem notuö eru.
Nokkur þeirra eru ágæt eins og
t.d. trompbragð, en það heiti skýr-
ir spilaaðferðina nokkuð. Önnur
eru lakari. Stórbragð kemur
sjaldan fyrir en er mun skyldara
trompbragðinu en nafnið gefur til
kynna. ,
Gjafari suður, norður og suöur
á hættu.
Nurður
S. A853
H. 72
T. G
L. AG9652
Vestur Austur
S. KDG96 S. 1042
H. 5 • H. G983
T. A9542 T. 763
L. 104 L. 873
Suöur
S. 7
II. AKD1064
T. KD108
L. KD
Hjartaás og kóngur sýndu leg-
una en þá var laufunum spilað og
austur réð ekki við stöðuna. Unn-
ið spil.
Eini munur trompbragðs og
stórbragðs kom fram hjá spilaran-
um þegar hann trcmpaði tígul-
vinningsslag í blindum.
POSPFR
.............................................!í,“,7ií.w!i
Hver fylgdi mér heim? — Þaö veit ég ekki, en
kemst aö því seinna;
Sitthvað um vandamál unglinga
er umræðuefni, sem lengi hefur
verið fjallað um, að hléum, en er
sífellt rætt engu að síður.
Áfengisvandamál koma þar til
sögunnar, vandamál um þetta og
vandamái um hitt og hér á eftir
fer bréf frá konu sem leggur til að
þessi mál verði rædd meira í út-
varpi:
„Kæri Velvakandi.
Eg las nýlega í dálkum þínum
bréf þess sem skrifaði um að tala
þ.vrfti meira við fölk, og var það
Y.J.. sem skrifaði. Það þarf endi-
lega að koma með meira af viðtöl-
um við fólkið i útvarpinu og sjón-
varpinu um dagleg vandamál.
sem oft geta verið mjög alvarleg.
Nefni ég nokkur dæmi. sem hægt
væri að ræða um:
Unglinga, sem ekkert hafa að
gera eða geta hvergi verið, eftir
að skóla er lokið á daginn. og á
kvöldin:
Unglinga sem eru einhverra
hluta vegna i fangelsi og hvernig
megi hjálpa þeim:
Unglinga. sem eru eiturlyfja-
ne.vtendur:
Unglinga sem hafa enga til að
tala við:
Unglinga í skólakerfinu, breyt-
ingar á skólakerfinu og breyting-
ar á kennslu:
Fátækt fólk, sem lifir á vegum
Félagsmálastofnunar:
Fátækt fólk, sem þarf á lög-
fra'ðingi að halda. en getur ekki
greitt honum fyrir það:
Og siðast en ekki sízt fráskildar
konur, sem þurfa að byrja nýtt líf.
sem þurfa hjálpar með frá rikinu
til að halda húsnæði sinu fyrir sig
og börn sin og sem þurfa hjálp tii
að komast aftur í atvinnu eftir
mörg ár í „heimavinnu" og öll
önnur vandamál. sem einstæð
móðir þarf að leysa.
Öll þessi vandamál þurfa að
komast uppá yfirborðið og það
heizt í gegnum útvarp og sjón-
varp.
Vitna má i Mattheus 24.12 þar
sem talað er um að lögmálsbrotin
muni magnast og kærleikur alls
þorra manna kólna. Þetta ér lýs-
ing á nútímanum, þetta erum við!
Og við erum öll á sama báti.
Hvenær skyldi fólk vakna upp og
sjá þennan sannleika?
S.R.H."
Hér er drepið á mörg og marg-
visleg umræðuefni. sem taka má
fyrir i þessum fjölmiðlum. Oft
eru tekin fyrir ýmis vandamál i
hinu daglega lifi i hinum og þess-
um umræðuþáttum útvarpsins og
t.d. má nefna að i fyrravetur var
þáttur þar sem fólk gat spurt
spurninga um lögfræðileg efni og
V'€‘stur Norrtur Austur
2 S :i l pass
pass :t ff pass
pass 5 tf pass
pass pass pass
spilaði Út spaðakóng,
Sudur
2 II
:j t
4 <;
a n
sem tekinn var með ás blinds.
Hefði suður farið beint í tromp-
ið, eins og flest okkar hefðu ef-
laust gert umhugsunarlítið, hefði
spilið reynst óvinnandi. En spilar-
inn var varkár og undirbjó loke-
stöðuna strax í öðrum slag með
því að trompa spaða á hendinni.
Það eitt að vestur hafði sagt spaða
benti til slæmrar legu og suður
var ákveðinn í að gera það sem
hann gæti til að vinna spilið.
I þriðja slag spilaði hann þvi
lágum tígli að gosanum. En vestur
tól sinn og spilaði aftur tígli.
Sa;. afi gat tekið slaginn á hend-
inm en trompaði samt í blindum
til að halda samgönguleiðum sín-
ui. 'ium seinna. Siðan tromp-
aði i aftur spaða og áttu þá
bæc i jnn og austur fjögur tromp
á hendi.
RETTU MER HOND ÞINA
91
yrði tilveran ekki eins nötur-
leg.
t raun og veru hugsaði
Ahmed líkt og hún, enda þótt
hann reyndi að brynja sig fyrir
nýjum vonhrigðum með kulda-
legri afstöðu: Erik er ekki hægt
að treysta framar. Vilji hann í
raun og sannleika verða vinur
minn, þá er það gott og hlessað.
En það borgar sig ekki að gera
sér vonir um, að hann vilji það.
— Anna, sagði hann, þegar
hún kveikti sér í sígarettu að
lokinni máltið, — það tekur
þvl sjálfsagt ekkí, að þú gerir
þér of miklar vonir um Erik.
Sambandið á milii okkar kemst
aldrei í lag, nema hann játi
hreinskilnislega, að hann hafi
falið sig tíl þess að komast hjá
því að hitta mig og að hann hafi
skrökvað að mér f hréfinu.
Þetta verður hann að viður-
kenna, áður en hann fer héðan
í þetta sinn.
Anna gekk um í herberginu
og hlúði að blómunum. Hún
leit ekki á málið á sama hátt.
Hún mat það mest að þau
fengju Erik aftur. — Já, en
hugsaðu þér, Ahmed, ef það er
nú satt, sem hann skrifaði f
bréfinu. Hugsaðu þér, ef hann
hefur f raun og veru ált erindi
inn í húsið.
— Nei, góða mfn, það stenzt
ekki. Eg sá það greinilega á því,
hverniig hann hagaði sér, þeg-
ar hann stanzaði og hljóp inn í
portið, að hann vildi forða sér.
Það liggur I augum uppi, að
hann segir ósatt f bréfinu. Ég
get orðið vinur hans með einu
skilyrði — að hann játi allt
fyrir mér hreinskilnislega.
Anna lét ekki haggast. — En
ef hann viðurkennir ekkert,
hvað hyggstu þá fyrir?
— Þá vil ég ekki, að hann
komi aftur. Það var sem myrk-
ur færðist yfir Önnu. Hún hélt
áfram ósjálfrátt að sinna blóm-
unum. En hún þorði ekki að
horfa á Ahmed. Augnaráð
hennar hefði komið upp um
líðan hennar. Andúðin vaknaði
aftur I hjarta hennar.
XX\
Þau sátu þrjú f setustofunni
og reyndu að tala saman. En
andrúmsloftið var þvingað.
Erik og Ahmed höfðu breyzt
bæði ytra og innra. Það var
varla, að þeir þekktu hvor ann-
an aftur. Drættirnir voru orðn-
ir skarpari og meira áberandi.
Heill heimur ólfkrar reynslu
skildi þá að. Erik hafði notið
lífsins ríkulega kannað ný og
skemmtileg svið. Hann hafði
þroskazt að sumu leyti. Hann
hafði náð betri tökum á Iffinu,
og ný viðhorf höfðu lokizt upp
fyrir honum. En Ahmed — og
Anna Ifka á sinn hátt — höfðu
fjötrazt f beiskju, hugur þeirra
var þreyttur, nær því án allra
tilfinninga og Iffs. Hið eina,
sem þau höfðu lifað á liðnu ári,
var það, að ástin og vonirnar
höfðu smámsaman dvínað. Nú
héldu þau þreytt í þetta eina
hálmstrá: Að Erik vildi tala og
Framhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
bæta um betur. Þau einblíndu
á hann.
En Erik var rígbundinn
þeirri aðferð, sem hann vildi
við hafa. Fyrst áttu þau að
verða góðir vinir, og sfðan ætl-
aði hann að gera út um málin
við þau. Hann verkjaðí f axlirn-
ar, og honum re.vndist erfitt að
tala rólega og vingjarnlega.
Hann reyndi að fjörga þau
með alls konar skrafi um gaml-
ar, góðar minningar frá Eng-
landi. En honum tókst ekki að
koma þeim á skrið með sér.
Umræðurnar voru stirðar. Það
var eins og að róa f sfrópi. Hann
varð þvf aö snúa sér að venju-
legum samræðum, kuldalegu
blaðri um stríðið og um einskis-
verða hluti. Spjallið varð eintai
í æ ríkari mæli. Ahmed og
Anna sátu þögul f hægindastól-
um, en Erik rakti nákvæmlega
ævintýri sfn f Jóhannesarborg,
Durban og Jagersdrlft.
Ahmed reykti hverja sfga-
rettuna af annari og hlustaði.
Hann hafði ekki geð f sér til
þess að minnast á. hvað fyrir