Morgunblaðið - 10.12.1977, Side 23

^JÍIjpsmyndir
öigíusar^
^EymundssonaT
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. DESEMBER 1977
— Minning
Helgi
Framhald af bls. 31.
Hann hafði mikið yndi af allri
hljómlist eins og bræður hans, en
það fengu þeir í ættararf.
Hann hlaut þá náð :ð vera met-
inn og vinsæll af samtíðarmönn-
um sinum alla tið.
Það mátti segja um Helga
Ágústsson með góðri samvizku, að
hann var skrautblóm ættar sinn-
ar, svo vel var hann gerður af
forsjóninni til lifsins, — og glæsi-
leikinn frábær.
Síðustu mörg árin eftir lát konu
hans, stjórnaði heimili hans að
Sigtúnum, fósturdóttir hans og
systurdóttir konu hans, Helga
Ingibjörg Helgadóttir. Fórst
henni það úr höndum með mikilli
prýði, myndarbrag og fórnarlund
til síðustu stundar hans.
Það var gott að koma til Helga
og fósturdóttur hans. Þar voru
frábærar viðtökur og þjóðlegur
íslenzkur fróðleikur.
Ég og fjölskylda mín flytjum
fósturdóttur hans, börnum hans
og tengdabörnum innilegar sam-
úðarkveðjur.
En Helga frænda mínum og
vini þakka ég allt hið liðna. Ég
óska honum blessunar Guðs og
varðveizlu og endurfundi við ást-
vinina með þeirri nýju dagsbrún,
sem nú rennur upp hjá honum.
Jón Thorarensen.
— Minning
Guðríður
Framhald af bls. 28.
símað, að Kristbjörg hefði verið
flutt á Borgarsjúkrahúsið til
áhættusamlegrar aðgerðar á
höfði, vegna æxlis við heilann.
Þetta voru óbærilegar fréttir. Ég
fylgdist með úr fjarlægð, en ást-
vinirnir vöktu við sjúkrabeðinn.
Svo birti aftur i lofti, batahorf-
ur höfðu ræst, en hve lengi? Það
var óráðin gáta.
Gleðistundirnar vöktu vonir og
sjálf var hún hin mikla hetja, sem
ekki lét bugast. Ein ferð til sólar-
landa var farin eftir þetta og hin-
ar fyrri voru tengdar skemmtileg-
um sumarleyfum, sem gaman var
á að minnast. Eins var farin ein
ferð til Hornafjarðar sumarið
1976 til að finna ættingja og vini
þar eystra.
Gömlu bæjarrústirnar í Krossa-
landi skoðaðar og gengið um á
bernskuslóðum á ný. Þótt áliðið
væri sumri, sendi guð okkur sína
dýrðlegu sól, til að verma og fegra
sumarbústaðalöndin í Stafafells-
fjöllum.
Það voru góðir vinir og gestir
frá Akranesi i heimsókn í einum
sumarbústaðnum þar. Á
svölunum var tekið sólbað, talað
um Mallorcaveður, svo yndislegt
var veðrið.
Það er sem ég sjái enn sólgyllta
hárið hennar Kristbjargar
bylgjast eins og foss niður á bak
og ánægjubrosið yfir að sjá aftur
sveitina sína.
Fjallaloftið hafði endur-
nærandi kraft. Þarna sat hún á
svölunum sæ) og glöð og hennar
trausti og myndarlegi lífsföru-
nautur við hlið hennar, sem endra
nær og svo voru sonur og tengda-
dóttir með í för. Allt var þetta svo
einstaklega skemmtilegt. Ein af
hinum mörgu lifsmyndum, sem
fæðast og deyja.
Þau hjónin byggðu bæði upp
heimili sitt á Akranesi af mikilli
smekkvísi og dugnaði, svo unun
var þau heim að sækja. Hann Sig-
urdór Jóhannsson rafvirkjameist-
ari sem sí og æ hefur unnið að því
að veita birtu og yl inn á hvert
heimili í sinu umdæmi, hann lét
eiginkonuna sannarlega ekki
vanta neitt af slíkum þægindum.
Samhjáip hans að létta henni
sjúkdómsbyrðina, mun þó enginn
skilið geta, nema sá sem reynir
eitthvað líkt.
Við geymum mæta minningu
um Kristbjörgu, þótt leiðir skilji
að sinni. Hún unni söng og fag-
urri tónlist, hafði mætur á ljóðum
Davíðs Stefánssonar og fleiri góð-
skálda hins eldri tíma. Hún sá
sinn eigin æskudraum rætast í
dóttur sinni. Litlu stúlkunni sinni
skyldi hún gefa gítar, þótt aldrei
næðu efnin það langt i hennar
ungdæmi, að eignast slíkan kjör-
grip. Framhaldsskólaganga hefði
verið henni að skapi, ef að slíkt
hefði staðið til boða. Þann draum
sá hún einnig í dóttur sinni. Þessi
bráðvelgefna stúlka hefur notið
þeirfa gæða, að nema við háskóla
hér heima og erlendis við góðan
orðstír.
Já, börn þeirra hjóna eru öll
góðum hæfileikum búin og hafa
þau sérmenntað sig til að takast á
við vissar greinar í þjóðfélaginu.
Þau eru hér talin upp í aldursröð:
Sigrún, kennari, gift Sæmundi
Guðmundssyni læknanema. Bragi
Þór, rafvirki, giftur „Sigríði
Hauksdóttur sjúkraliða. Jóhann
Sigurður, endurskoðandi, heit-
bundinn Margréti Guójónsdóttur
íþróttakennara. Hlynur er þeirra
yngstur, 16 ára, þegar hann stend-
ur á þessum viðkvæmu vegamót-
um. Vertu minnugur þess. elsku
Hlynur minn, að veganestiö frá
mömmu mun endast þér langt
fram á veginn, ef þú framkallar í
huga þínum mynd hennar á tví-
sýnum augnablikum í lífi þínu.
Svo hafði litla nafna, dóttur-
dóttirin, bæst í hópinn. Hún var
sólargeislinn hennar ömmu sinn-
ar, nú í seinni tíð. Eins áttu hin
barnabörnin sitt ástrika athvarf
hjá afa og ömmu að Brekkulæk
27.
Já vissulega var oft mikil sól og
gleði í þeirra húsi. En skjótt hef-
ur sól brugðið sumri. þetta yfir-
þyrmandi ský lagst yfir bæinn og
lamað þá gleði.
Við biðjum guð að sénda geisla
sína á ný inn í líf ástvina heTinar
og veita þeim styrk í sárri sorg.
Vissulega hefur Kristbjörg unnið
sitt stærsta hlutverk á Akranesi,
þar sem heimili þeirra hjóna hef-
ur staðið um árabii. Veit ég að
margir góðir vinir og kunningjar
munu fylgja henni hinsta spölinn
að gröfinni, með þökk í huga.
Við höfum margs að minnast og
margt að þakka að leiðarlokum.
Hún átti litríkar hugsjónir, milda
rödd, vingjarnlegt bros og tindr-
andi augu undir gullnum lokkum,
perlur, sem er allt dýrmætur fjár-
sjóður þeirra sem eftir lifa.
Eiginmanni, börnum og öðrum
ástvinum sendi ég og fjölskylda
mín samúðarkveðjur á sorgar-
stund.
Æskuvinkona.