Morgunblaðið - 02.06.1978, Side 9

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. JÚNÍ 1978
41
Fía og Fleur: Kristbjörg Kjeld og Edda Björgvinsdóttir.
Dísa og Jói, sonur skóarans og dóttir bakarans: Kristín Bjamadóttir og Amar Jónsson.
Sonur skóarans og dóttir bakarans
Framlag Þjóðleikhúss til Listahátíðar
að þessu sinni er síðasta leikritið sem
Jökull Jakobsson skrifaði. A því voru
hafnar æfingar nokkru áður en hann lézt
og hafði leikritið þá hlotið „vinnunafnið"
„Sonur skóarans og dóttir bakarans".
Undir því nafni verður leikritið flutt nú
tvívegis á Listahátíð, en að sögn Helga
Skúlasonar, leikstjóra verksins, hafði
höfundur í samráði við leikstjóra ákveðið
því titil „Söngur frá Vi Læ“ stuttu áður
en hann lézt og verður það hið endanlega
nafn verksins.
Aðstoðarleikstjóri er Helga Bachmann
og með helztu hlutverk fara þau Þóra
Friðriksdóttir og Rúrik Haraldsson,
Kristbjörg Kjeld, Arnar Jónsson, Sigurð-
ur Sigurjónsson, Erlingur Gíslason,
Róbert Arnfinnsson og tvær ungar
Albjartur og Matthildur: Þóra Friðriksdóttir
og Rúrik Haraldsson.
leikkonur, Kristín Bjarnadóttir sem
hefur leikið í Danmörku og Edda
Björgvinsdóttir og er þetta fyrsta
umtalsverða hlutverkið sem hún fer með.
Allmargir aðrir leikarar fara með
hlutverk í leiknum. Magnús Tómasson
gerir leikmynd og búninga. Á æfingu á
leiknum fyrir nokkru spurðum við þau
hjón Helgu og Helga um verkið og
hvernig væri að stjórna því, en eins og
margir vita hafði Jökull mikil afskipti af
æfingum á leikritum sínum og vann
leikstjóri yfirleitt í nánu samráði og
samstarfi við hann:
„Þetta er mjög gott verk,“ sögðu þau.
„Það slær á fleiri strengi en fyrri verk
hans, í því er litríkara mannlíf og nýttir
eru möguleikar sem leikhúsið býður upp
á meira en í ýmsum fyrri verkum hans.
I heild má segja að þetta sé langsamlega
þroskaðasta verk sem Jökull samdi og
hefur þá algeru sérstöðu af þeim verkum
hans, sem við höfum að minnsta kosti
kynnzt — að vera fullbúið þegar hann
skilaði því til leikhússins.
Jökull vann iðulega þannig að hann
hafði alls ekki lokið leikritum fyrr en
■* æfingum á þeim var langt komið. Þessu
er öðru vísi farið nú, enda hefði ella ekki
verið gerlegt að fl.vtja verkið. En hann
vann þannig að textinn þurfti ekki að
vera endanlegur og því hefur verið fært
að hnika örlítið til — eftir því sem við
höfum heyrt hvernig þetta skilar sér á
sviðinu. En þetta og önnur vinna í
sambandi við þetta verk verður okkur
léttbærari en ella vegna þess að við
höfum bæði unnið svo mikið með honum
áður. Við vonum að takist að koma þessu
leikriti til áhorfenda. Það á það marg-
faldlega skilið."
Leikritið „Sonur skóarans og dóttir
bakarans" gerist í litlu þorpi úti á landi.
Þar er allt í niðurníðslu og menn lepja
dauðann úr skel. Síldin er sem sé farin
og mannlífið hefur misst þann lit og
athafnalífið þann ljóma sem var áður. I
plássinu hafast þau við Albjartur,
klassiker og fílósófer, sem er að bíða eftir
staðfestingu á doktorsgráðunni frá París,
og Matthildur fylginautur hans, sem má
muna fífil sinn fegurri, en hefur hina
mestu aðdáun á gáfum og snilld síns
elskhuga. Við sögu koma og Fía sem
rekur Hótel Áróru, sem er nú að hruni
komið og á að fara að loka því, og
þorpsbúar safnast saman í hótelinu og
rifja upp gamla daga og hýsnast yfir konu
lyfsalans, sem er reyndar einnig dóttir
bakarans og gengur dag hvern án þess að
yrða á neinn upp í kirkjugarð plássins,
situr þar á fransmannaleiði við að sauma
skyrtu sem hún rekur síðan jafnóðum
Helgi Skúlason leikstjóri og Helga Bachmann
upp. í þessa eymd kemur glataði
sonurinn, Jói, hann er sonur skóarans í
plássinu og hefur farið um öll heimsins
höf, en alla tíð átt sér þann draum að
koma heim og eiga næturstað á Hótel
Áróru. Með honum er Kap skipstjóri og
hann reisir allt í plássinu nú snarlega við,
fabrikkan er sett á stað aftur og
framleiðir nú vítamín handa vanþróuðum
þjóðum — að því er talið er. í þorpið
kemur síðan ókunn stúlka, Fleur, komin
úr landi sem er hinum megin við heiminn
og með henni eru tveir menn. Þeir ætla
að fullnægja réttlætinu.
Leikritið er í þremur þáttum og er ekki
ástæða til að rekja þráð þess að sinni.
Eins og fyrr segir verður það flutt
tvisvar nú en síðan teknar aftur upp á því
sýningar í haust.
aöstodarleikstjóri.
MANUELA WIESLER OG
JULIAN DAWSON-LYELL
Manuela Wiesler hóf flautunám 10 ára
gömul og var aðeins 16 ára er hún lauk
einleikaraprófi frá Tónlistarháskóla Vínar-
borgar og er orðin víökunnur flautusnilling-
ur víöa um lönd þótt ung sé aö árum, aö
því er segir í frétt frá Listahátíðarnefnd.
Manuela er sem kunnugt er gift Siguröi
Snorrasyni flautuleikara hjá Sinfóníuhljóm-
sveitinni og hefur veriö búsett hér á landi
sl. 5 ár. Manuela heldur tónleika á
Listahátíö í lönó mánudaginn 12. júní kl. 20
og meö henni leikur ungur og efnilegur
brezkur píanóleikari, Julian Dawson-Lyell.
Á dagskránni eru eingcngu verk frá 20.
öld og í stuttu samtali sagöi Manuela: „Þaö
er enginn munur á því aö leika nútímatón-
list og gamla tónlist. Þaö er alltaf verið aö
segja þaö sama í tónlist gegnum aldirnar,
þaö er aöeins sagt á mismunandi hátt.
Túlkunin veröur aö koma aö innan og hún
veröur aö vera sönn og hrein."
Á efnisskránni er verk eftir franska
tónskáldiö André Jolivet, sem nefnist
Söngurinn um Linos. Þá er einnig verk eftir
annan franskan meistara, Olivier Messaien,
sem oft er nefndur Beethoven vorra tíma.
Nefnist verkið Svarti þrösturinn. Ballaöa
eftir svissneska tónskáldiö Frank Martin,
sem nú er nýlátinn, er einnig á dagskrá.
Meginatriði efnisskrárinnar er svo eitt
erfiöasta flautuverk, sem skrifaö hefur veriö
og er í fyrsta sinn flutt hérlendis, Sónatína
fyrir flautu og píanó eftir Pierre Boulez, sem
nú er tónlistarstjóri Pompidoumenningar
miðstöðvarinnar í París.
Tvö íslenzk verk eru síöast á dagskránni,
Calais fyrir einleiksflautu eftir Þorkel
Sigurbjörnsson og Xanties eftir Atla Heimi
Sveinsson, sem samdi þaö verk sérstak-
lega fyrir Manuelu. Þaö er leikið viö
kertaljós og flytja tónlistarmennirnir eins
konar Ijóö, jafnframt því sem þeir spila.
Þetta er saga um næturfiörildi og söng
þeirra.
Manuela Wiesler