Alþýðublaðið - 03.12.1958, Blaðsíða 11

'Flugvélarnars
Flugfélag íslands.
Millilandaflug: Millilanda
flugvélin Gullfaxi fer til Glas
gow og Kaupmannahafnar kl.
8.30 í dag. V-œntanleg aftm |
til Reykjavíkur kl. 16.35 á
rnorgun. Innanlandsflug: í |
dag er áætlað að fiiúga tii
Akureyrar, Húsavíkur, ísa-
fjarðar og Vestmannseyja Á
inorgun er óætlað að fljúga
til Akureyrar, Bíldudals, Eg -
ilsstaða, ísafjarðar, Kópa-
skers, Patreksfjarðar og Vest
rr.annaeyja.
Hoftleiðir h.f.:
Iiekla er væntanleg frá
New York kl. 7.00. Fer síðan
til Stafangurs, Kaupmanna-
Iiafnar og Hafnborgar kl. 8,30
Edua er væntanleg frá Lond-
' on og Glasgow kl. 18,30. Fér
til New York kl. 20.00.
Skipin s
Eimsr.ipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fór frá Haínar-
firði 25.11. til New York. —
Fjajlfoss fer frá Vestmanna-
eyjum í dag 2.12. til Rotter-
cam, Antwerpen og Hull. —
Goðafoss kom til Rvk 27.11.
frá New York. Gullföss fór
frá Kaupmannáhöfn 2.12. til
Lei-th og Rvk. Lagarfoss fer
fró Hamina 2.12. til Hauge-
sunds og Rvk. Reykjaíoss
. kom-íil Hamborgar 28.11. fer
þaðan til Rvk. Selfoss kom tii
Rvk 28.11. frá Helsingör og |
Kameoi'g. Tröllafoss fór frá
Kaupmannáhöfn 28.11. vænt-
anlégur til Rv'k 4.12. Tungu-
''foss kom tlrGautaborgar 30.
11. fer þaðah til Álabbrgar'og •
. Kaupiiiannahafnar.
MENNINGARSTOFNUNIN
Canada Council í Ottawa býð-
ur fram násstyrki til dvalar
þar í landi skólaárið 1959—-’€0.
Styrkirnir eru um $ 2000,
ank ferðakostnaðar.
Styrkirnir eru veittir til
náms eða rannsókna í húman-
iskum fræðum, listum og þjóð-
félagsfræðum, ,og eru eingöngu
veittir kandidötum eða kenn-
urum.
Umsóknir urn styrkina skal
senda skrifstofu háskólans fyr-
ir 1. janúar n.k. Þangað má og
vitja urnsóknareyðublaða og
nánai’i upplýsinga varðandi
þetta mál, einnig hjá skrifstofu
Aðalræðismanns Kanda,
Tryggvagötu 2.
(Frá skrifstofu háskólans)
Belgrad, 28. nóv. (Reuter).
RÚMLEGA 800 Júgóslavar
voru í dag Iátnir lausir úr
fangelsi í tilefni af 15 ára af-
mæli stjórnar Titós. Stjórnin
kvað 839 hafa verið látna lausa
alveg og 1178 dóma hafa verið
mildaða. Ekki er vitað, hvort
pólitískir fangar eru meðal
fanga þessara.
Vísifala framfærslu
kasinaSar 219 sfig.
KAUPLAGSNEFND hefur
reiknað út vísitölu framfærslu
kostnaðar í Reykjavík hinn 1.
nóvember s. 1. og reyndist hún
vera 219 stig.
Kaupgreiðsluvísitala fyrir
tímabilið 1. desember 1958 til
28. febrúar 1959 er 202 stig sam
kvæmt ákvæðum 55. gr. laga
nr. 33/1958, um útflutningssjóð
o. fl.
unum fyrir ekka hennar og
•andvörpum. 7 :
FIMMTI KAFLI.
Hann sat í stólnum og
horfði á andlit sitt í speglin-
um. Hann var að vísu morg-
unþreyttur, en annars gætti
ekki vökunnar að ráði. Aug-
un mjög björt.
— Klipping, herra minn?
— Nei, aðeins rakstur.
— Þökk, herra minn.
Rakarir/n tók pentdúk úr
hlaðanum og festi um háls
honum og var á sífelldu iði.
Það marraði lítið eitt'í vax-
dúknum, þegar hann hreyfði
sig í stólnum, og dálítið var
hann stirður eftir að hafa
sofið undir berum himni og
rekkjulaust, það lítið, sem
hann hafði sófið.
Rakarinn bar á hann sáp-
una.
— Það ætlar að verða sami
hiLnn í dag, herra minn.
— Já.
varð á leið hans, til vegar í
baðhús.
Það var gufa á speglinum í
baðherberginu. Það var ein-
kenn.legt hve víða hann
rakst á spegla þerman morg-
un. Og sér til nokkurrar
íurðu komst hann að raun
um að hann gat horfst í augu
við sína eigm spegilmynd.
Því hafði hann eiginlega
ekki bú zt við.
Honum leið ákaflega vel
eftir baðið. Klæddi sig af
natni, sá sjálfan sig eins og
vofu í gufudöggvuðum spegl-
Æum, laut fram til að sjá sig
betur á meðan hann greiddi
sér, Hann braut vasaklútinn
|'
CAESAR SMITH :
kassa, fólr inn í blaðasölu,
keypti þar e>nn eitt blað, og
hafði ætlað sér að koma
kassanum þar í geymslu
fram eftir deginum, en kerl-
ing-n, sem afgreiddi, var frá-
hrindandi í viðmóti svo hann
hætti við. Hann hélt því út
aftur með kassann í hendinni,
og dáð.st ekki beinlínis að
hugrekki sínu.
Skammt frá var blóma-
verzlun, og þar gfekk hann
inn.
— Mig langar til að kaupa
fallegt blóm.
Falleg, brosmild stúlka,
sem fyrir löngu hafði gleymt
hvíta fingur siúiki ar, eins
og í spegl., i _ai . m braut
pappírinn uts nið, og
skyndiLga . • n sama,
annarlega fögruðinn og
kvöldið á.'ur læsart um sig
allann. Þehnah fógnuð yfir
því að vera aleihn og óbekkt
ur af öllur fnáls. laus
við allar spurningar og yfir-
heyrslur,. . "■.; us við þukl
leiðra, tilfiv uigavana handa.
Hann 'var í 'rtu'v sjöunda, en
því múður fcrötgiarná himni,
án þess noi kur ^æt til hans.
— Ger’i svo '1, herra
minn.
Hún hafði bú’" orýðilega
um blómið
— Má ég ekki kaupa aðra
handa yður sjáifri, spurði
hann og dró unu n ningaseð-
il. Hún skildi hann ekki í
fyrstu, eða hugði <■ lu hieldur
áð hún hefði misskT ð hann.
— Þér megið ekki neita
því. Hve Tnikíá -rprður það þá
fyrir þær tvær?
— Eigið þér við . . fyrir
tvær?
HITA
— Þetta er þriðja vikan.
Það er nú helzt til mikið af
því góða, herra minn.
Hann svaraoi lengu þvaðri
hans. Reyndi að rifja upp fyr.
ir sér andlit hennar og svip,
en tókst það ekki. Hárið var
bronsjarpt, stuttklippt, það
hafði hvað eftir annað snort
ið vanga ha'ns í dansmum.
En í hvert skipti, sem hann
reyndi að rifja upp fyrir sér
svipinn. störðu augu hennar
á hann, spyrjandi, stór og
björt. í því augnaráði gat að
lesa allt það, sem hana hafði
langað að vita um hann, en
ekki borið í orð.
-— En fegurra veðurlag er
samt ekki unnt að gera sér í
hugarlund. Einkum á kvöld-
in. Það kemur sér að minnsta
kosti vel í kvöld.
Guð blessí hana fyrir það,
að hún skyldi einskis spyrja.
— Hvers vegna sérstaklega
í kvöld. ....
— Kappsiglingin mikla.
—- Já,. það var öldungis
rétt.
—- Dásamleg skemmtun.
Ljóskastarar . . bátar
skreyttir sem svanir og dr.ek-
ar.
■—- Einmitt það.
Rakarinn þvaðraði. Tallent
hlustaði ekki á nenia öðru
hvoru. Þegar rakstiönum
loks var lokið, reis hann á
fætur úr stólnum og borgaði.
-— Ekkert annað?
— Ne.i, þakka yður fyrir.
Jú, annars. Eg þyrfti að fá
mér rakvél og blöð. Jú, og
sápu og bursta.
Hann keypti þessi áhöld,
valdi þau ódýrustu og e'n-
földustu. Það var laugar-
dagur í dag. . . Sunnudagur,
og á mánudaginn mundi hún
hverfa á brott.
— Hafið þér tannbursta
líka?
— Því miður tekki, herra
minn. En það er lyfjabúð
hérna rétt hjá. Þege c kemur
fyrir hornið, til vinst ’i.
— Þakka- yður fyr:r.
Hann hélt út. Það . r þeg-
ar orðið heitt í veðr i MfsMr
enn í lofti, en sólsk • á bak
við, og skÖrp skii Lóss og
skugga á gangstéttunum.
í lyfjabúðinni keypfi hann
tannbursta og tannsánu. Af-
greiðslumaðurinn gaí honum
lítinn pappakassa utan uni
allt smádótið, sem hann
hafði keypt. Hann gekk aftur
út í sólskinið. Klukkan var
að byrja að ganga tíu. Hann
BYLGJA
betur. Lagði af stað út á göt-
una, en mundi þá að hann
hafði gleymt pappastokknum
inni í baðherberginu. Þegar
hann kom þar nn aftur, var
lítill og skorpinn náungi að
þrífa þar til. Hann brosti og
rétti Tallent stokkinn. Þegar
Tallen kom enn út á göuna
minntist hann þess, sem um-
sjónarmaður hússms hafði
sagt kvöldið áður: Þegar mað
ur er í sumarleyfi, hættir
manni við að gleyma öllum
sköpuðum hlutum, — jafnvel
sjálfum sér.
Hann stakk hendinni í
vasann. Jú, lykilLnn lá þar.
Hann . hélt áfram hægum
skrefum og reyndi að taka
ákvörðun. Ef hann skilaði
ekki lyklinum gat farið svo
að ums j ónarmaðurimi færi
að grennslast eftir honum.
Það vöru nokkrir menn að
skoða blöð í turnmum, svo
umsjónarmaðurinn gáf sér
ekki neinn tíma til að masa
við Tallent.
— Jú, þakka yður fyrir.
Það var ágætt að fá hann,
sagði hann og s</,i lykilinn í
kippuna.
— Og nú er þetta vona.idi
allt í lagi, bætti hann vði.
— Jú, það held ég. Tal-
lent keypti nokkur blöð.
— Það ætlar að verða sarni
hitinn í dag.
— Lítur út fyrir það. Ekki
verður það amalegt. . . .
— Og yður líður vel. . .?
Eins og bezt verður á kosið.
■—• ’Ekkert sérstakt, sem
yður vanhagar um?
— Alls ekki.
Hann kvaddi og fói-. Yerður
sami hitir.'n í dag Þrjár vikur
í röð Tveir dagar get'a verið
fljótar. að líða en tvær mín-
útur — eða sem tvö ár. Þegar
manni leið sem bezt, voru
þeir sem mínútur. Leiðinlegt
það.
Það var iykillinn að for-
tíðfnni, sem hann hafði skil-
ið eftir þar-na í turninum. :|4.
Hann hafði sem sagt læst
fortíðina inni og skilað lykl-
inum. Ný rakvél, mýr bursti,
allt r.ýtt. Nú var það ekkert
fleira, -sem hann þurfti að
leggja sér á mínni. Framtíð-
in var eins og óskrifað blað.
Honum fatnnst þreytandi að
dragnast með Jiennan pappa-
helti sinni, annaðist afgreiðsl
una.
— Handa sjálfum yður,
spurði hún og brosti.
— Nei, handa stúlku.
—- Hún haltraði að gluggan-
um.
— Hérna eigurn við mjög
fallegar rósir.
— Nei, ekki rósir. ....
Henni varð litið á hann.
Hreimurinn í rödd hans hafði
verið slíkur, að bros hennar
var horfið. Hann gætti sín og
sagði rólega:
-— Eigið þér ekki gardení-
ur?
Þær stóðu þrjár í vasa.
Hann hafði komið lyklinum
af sér, ien það voru fleiri lykl
ar, sem hánn varð að losa sig
við um leið og hann varð,
þeirra var.
— Nýkomnar frá Frakk-
landi, sagði laglega stúlkan
og starði sem ástfangin á
blómin hvítu. Eitt andartak
hélt hún henni við birtuna. Ef
til vill hafði einhver karlmað
ur einhverntíma orðið til
þess að gefa henni gardeníu.
— Hrífandi, varð honum
að orði.
Hún var næstum því fimm
mínútur að vefja hana innan
silfurpappírinn. Hann stóð
út við gluggann og virti fyrir
sér fólkið, sem fram hjá gekk.
Og um leið sá hann mjúka,
Hann kinkaði kolli.
— Þær kosta þvjá skildinga
hver, en é§ ,get ekki með
nokkru móti. . .
— Jú, vitanlega getið þér
þegið eina gárdeníu. Þessi
dagur minn ev ?ð h°fiast, og
þetta er fyrsta gleðin, sem
hann hefur fmrt mér.
Hún tók við ’Den’n °a=eðlin-
um og rétti horrA >.-Vi»>tipen-
inginn, hálft í .h’'er-!7 hikandi
við að þiggja giö? Jwns. Hann
teygði hendina eftir ö'^j-u tand
urhvíta b’ómmu. enn
stóð í vasanum. henni.
Og nú brosti hún aftur.
— Þakka vður innilega . . .
Hann benti henni á nappa-
stokkinn, sem hann var að
burðast með.
— Það væri víst ekki nokk-
ur leið að ég mætti geyma
þennan stokk hérna um hríð,
svo ég þurfi ekki að vera að
dragnast með hann um allt
?
— Jú, það e~ ekki nema
sjálfsagt, svaraði húti og tók
við stokknum. Það er opið
hérna til klukkan sex.
— Þakka yður fvrir.
Hann gekk út og leit á úrið
sitt. Það sýndi enn nokkrar
mínútur yfir níu. Og nú skild-
ist honum loks að hann háfði
gleymt að draga það upp. Þeg-
ar hann kom þangað sem sá á
kirkjuklukku, setti hann úrið
efti-r henni og dró það upp.
Hann var orðinn fimm mín-
útum á eftir áæflun.
Nokkra hríð beið hann á
hinum tiltekna stefnumóts-
stað þeirra Jane, en feom
hvergi auga á hana. Ungar
— Pabbi, hvemig lízt þér á nýja
hattinn hennar mömmu?
Alþýðublaðið — 3. des. 1958 11